Νίκος Αντύπας: Το “αντίο” του καλλιτεχνικού κόσμου – Από την Αλεξίου στη Γαρμπή

Συγκινημένος είναι ο καλλιτεχνικός κόσμος μετά την η είδηση του θανάτου του συνθέτη, ενορχηστρωτή και μουσικού Νίκου Αντύπα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας (01/02) σε ηλικία 68 ετών.

Ο Νίκος Αντύπας είχε γράψει μουσική και είχε ενορχηστρώσει μερικά από τα πιο μεγάλα και γνωστά τραγούδια της ελληνικής μουσικής, ενώ είχε συνεργαστεί με πλήθος καλλιτεχνών, όπως η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Χαρούλα Αλεξίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Δημήτρη Μπάσης, η Λίνα Νικολακοπούλου και άλλοι.

Ερμηνευτές και μουσικοί είπαν το δικό τους “αντίο” στον αγαπημένο συνθέτη, μέσα από αναρτήσεις στα social media, εκφράζοντας τη θλίψη τους και την ευγνωμοσύνη τους.

Χάρις Αλεξίου

“Όλοι εμείς που σε ζήσαμε και σε τραγουδήσαμε είμαστε ευγνώμονες για όσα έδωσες στη μουσική. Νίκο πού είναι τα λόγια που σου πρέπουν; Δεν έχω.

Καλό σου ταξίδι φίλε μου”.

Ελευθερία Αρβανιτάκη

“Καλό ταξίδι Νίκο Αντύπα….

Πάντα θα μας ενώνει το άλμπουμ «Μένω εκτός» κι ο μοναδικός χαρακτήρας που του έδωσες. Για αποχαιρετισμό διάλεξα το «Άρωμα». Μεγάλη στεναχώρια να αποχαιρετάς αγαπημένους φίλους…”

Καίτη Γαρμπή

“Μαέστρο μου…

Προσπαθήσαμε όλες αυτές τις μέρες κάνοντας προσευχή τόσοι πολλοί άνθρωποι να σε κρατήσουμε ανάμεσα μας με δυνατή την πίστη πως τελικά θα τα καταφέρεις…

Καλλιτέχνης με όραμα, γοητευτικός άνθρωπος, φιλόσοφος της ζωής, πρωτότυπος, ιδιοφυής, ασυμβίβαστος, τελικά εσύ αποφάσισες να αφήσεις την ψυχή σου να φύγει τη μέρα των γενεθλίων σου, «πρωτότυπος» ακόμα και σ αυτό…

Φίλε της καρδιάς μου μοιράστηκα μαζί σου ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου με ώρες πολύτιμης συζήτησης, με βόλτες, με στούντιο, με φαγάκι και γέλιο πολύ.

Πέρασαν χρόνια που δε βλεπόμαστε αλλά πάντα τα μηνύματα μας ήταν γεμάτα αγάπη και νοιάξιμο.

Αυτό το κομμάτι μου θα σε ευγνωμονεί για τη γνωριμία μας και τους 2 υπέροχους δίσκους μας.

Μη μας ξεχάσεις εκεί πάνω που πας υπέροχε άνθρωπε!

Να μας προσέχεις γιατί εδώ κάτω γίνεται χαμός…”

Λίνα Νικολακοπούλου

“Μένω εκτός. Εκεί συναντηθήκαμε.

Δι’ ευχών

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

Υδρόγειες σφαίρες

Οπωσδήποτε παράθυρο

Ναι θα πω

Γυάλινη καρδιά

Στούντιο Sierra.

Παρίσι, Πράγα, Λονδίνο.

Δημοτικό θέατρο Πειραιά.

Άξιος ο μισθός

Νίκο, καλό σου ταξίδι στο Φως…”

Άλκηστις Πρωτοψάλτη

“Μου είπες «Αλκηστούλα μου Θέλω να αφήσω το Αποτύπωμα μου» αυτή η φράση έμελλε να είναι και ο αποχωρισμός μας.

Που να το φανταζόμουν 15 μέρες πριν ότι αντί να γράψω τον πρόλογο στα καινούργια σου τραγούδια θα έγραφα τον επίλογο.

Τρυφερέ μου φίλε , Καλλιτεχνάρα μου! Σα το νερό ήρθες και φεύγεις σαν αέρας…

και τώρα ποιος θα φέρνει κουλουράκια και κέικ με κανέλλα; Ποιος θα λέει «Αλκηστούλα μου» και θα γελάει με τη καρδιά του στο Studio;

Νίκο μου τι αποτύπωμα άφησες !!!!!!400 και ….παραστάσεις με το Ηφαίστειο, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και σε όλο τον κόσμο, 3 δίσκους και 35 χρόνια φιλίας και αγάπης…

Νίκο μου βρε άτιμο πλάσμα ήσουν τόσο ήρεμος και όμορφος στην εντατική που για μια στιγμή νόμισα ότι θα άνοιγες τα μάτια και θα μου έλεγες

-Χα !! Στην έφερα ! Το πίστεψες εεε!

Νίκο μου αδιανόητο

Έλα σήκω πάμε να τραγουδήσουμε να κάνουμε όνειρα , να ξεχαστούμε

‘Έλα πάμε στο στέκι μας να φάμε ομελέτες και να πιούμε ζεστή σοκολάτα

Έλα να πάμε στη Πράγα και στο Παρισάκι με το «διθέσιο» και τη Λίνα μας και να τραγουδάμε δυνατά με ανοιχτά παράθυρα « εγώ το φως μετάλαβα και κει σε πάει η καρδιά συνήθως …»Έλα να κάνουμε πρόβα με τον Δημήτρη Παπαιωάνου….

Ένα -ένα τα κομμάτια μας αποκολλούνται και γίνονται δορυφόροι στο σύμπαν…

Νίκο μου μεγαλώσαμε ξαφνικά…

Ο, τι αφήσαμε στη μέση θα το ολοκληρώσω στο υπόσχομαι….

Μαρία μου και Εμανουέλλα μου έφυγε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

Και ….

« Ελεύθερος ξανά , παντού και πουθενά ο, τι αγαπώ θα σωθεί κι εγώ στο κόσμο θα βγω απ’ την αρχή …»

Νίκο μου θα σε ευγνωμονώ για πάντα για ο, τι «νοιώσαμε»”.

Φοίβος Δεληβοριάς

“Πριν λίγους μήνες ξανάκουγα τις δουλειές του Νίκου Αντύπα τόσο στην παραγωγή των «Ζεστών Ποτών» ή του «Μένω εκτός», όσο και στους μοναδικούς δίσκους που άφησε από τότε που μας αποκαλύφθηκε ως συνθέτης: το «Δι’ ευχών», το «Ηφαίστειο», το «Οπωσδήποτε παράθυρο». Πολύ μεγάλο ταλέντο στα τύμπανα και αναξιοποίητος συνθετικός δρόμος που ένωνε τον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη με τον Γκάμπριελ και τους Police, χωρίς αυτό να φαίνεται κακόγουστο και αναφομοίωτο. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να του τα πω εκ του πλησίον. Ήταν πρόεδρος του ΔΣ της Αυτοδιαχείρισης, αγωνίστηκε για τα δικαιώματά μας και βρισκόμασταν συχνά , αφήνοντας δυστυχώς την κουβέντα μας εκκρεμή. Θα ολοκληρωθεί όμως, είμαι σίγουρος. Και θα έχει την ομορφιά ενός τραγουδιού του όπως αυτό”.

Οδυσσέας Ιωάννου

“Σπουδαίος παίχτης στα τύμπανα ο Νίκος. Έφτιαξε ήχο. Έκανε ενορχηστρώσεις παρέα με το φιλαράκι του Γιάννη Σπάθα που θα πρέπει να διδάσκονται. Έγραψε σπουδαία τραγούδια. Αγαπώ τόσο πολύ τα «Καρέλια» κι αυτό εδώ, την «Ώρα»

Ήμαστε παρέα αυτόν τον καιρό στο στούντιο. Φτιάχναμε τραγούδια. Θα τα έλεγε η Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Μάλλον τα πήρε μαζί του”.

Χρήστος Δάντης

“Ρε Νίκο, ψάχνω μια φωτογραφία απ’ τα παλιά από τότε που σε γνώρισα με τους Socrates και δε βρίσκω ρε γ@@@το για να σε αποχαιρετήσω…

Σ ευχαριστώ που μ’ έμαθες ν’ ακούω τα τύμπανα με προσήλωση, με τις αξίες που βάραγες κι ακούγονταν σα νότες και να ξέρεις Νίκο, σ έχω ακόμα ringtone στο κινητό με το «δίκασσο» σχήμα απ’ το «Born Again» και δε θα φύγει ποτέ!

Τις προάλλες το έπαιξα στην Έμμα να το ακούσει κ να καταλάβει πόσο σε θαύμαζα.

Σ’ ευχαριστώ για τα patterns, για τα τραγούδια αλλά και για την αγκαλιά που με πήρες όταν υπέγραψα στον Autodia (Αυτοδιαχειρηση).

Καλό ταξίδι Νίκο μας..

Θαυμαστής σου για μια ζωή!

Καλό ταξίδι Νίκο Αντύπα…”

Δημήτρης Μπάσης

“Καλό ταξίδι Νίκο Αντύπα…

Θα θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες και τις συζητήσεις μας στο studio για τη δημιουργία του δίσκου «Δύσκολη Καρδιά»… Σ’ ευχαριστώ!”

Γιάννης Κότσιρας

“Ήταν 1992 όταν είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος “Δι’ ευχών” με την Χάρις Αλεξίου. Η μουσική ήταν του Νίκου Αντύπα και οι στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου.

Είχα αγαπήσει και εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από αυτή τη δουλειά που 4 χρόνια μετά, το 1996, που μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο δικό μου CD, “Αθώος ένοχος”, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τον Νίκο Αντύπα. Δεν πίστευα καν ότι θα σηκώσει το τηλέφωνο αλλά σκέφτηκα δεν έχω να χάσω τίποτα.

Το σηκώνει και του λέω:

“Γεια σας κε Αντύπα. Λέγομαι Γιάννης Κότσιρας, είμαι τραγουδιστής και θα ήθελα να σας εκφράσω τον θαυμασμό μου. Εσείς μπορεί να μη με γνωρίζετε αλλά εγώ σας γνωρίζω πολύ καλά μέσα από τη δουλειά σας. Θα ήθελα να σας πω πως εάν ετοιμάσετε κάποια δουλειά στο μέλλον θα ήταν τιμή μου να συμμετάσχω”.

Και μου απαντάει:

“Από ό,τι φαίνεται δεν με ξέρεις καθόλου Γιάννη. Διότι εάν με ήξερες θα γνώριζες πως δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε ξέρω. Ετοιμάζω κάτι και σε είχα στο μυαλό μου. Όταν το έχω έτοιμο θα σου πω.”

‘Όντως, μετά από δύο χρόνια, ετοίμασε ένα προσωπικό του δίσκο με τίτλο “Θεατής” στον οποίο με κάλεσε να πω δύο τραγούδια. Το ένα είχε τον τίτλο “Μάνα μου” και το άλλο το είπα μαζί με την Έλλη Πασπαλά και είχε τον τίτλο “Φεύγω γεια χαρά”. Και τα δύο σε στίχους της Ελένης Ζιώγα.

Ο Αντύπας υπήρξε μια εμβληματική μορφή στον χώρο της μουσικής. Ντράμερ ο ίδιος αλλά από τους Socrates και τους Sunset μέχρι τις σπουδαίες παραγωγές και ενορχηστρώσεις του, άλλαξε πολλές φορές τα στερεότυπα της Ελληνικής δισκογραφίας.

Όταν τον ρωτούσες τι είναι αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο στη μουσική, πάντα απαντούσε πως απλά θέλει να αφήσει το αποτύπωμά του.

Φίλε Νίκο, καλέ μου Νίκο, το άφησες.

Και με το παραπάνω.

Καλό σου ταξίδι καλέ μου”.

Θέμης Καραμουρατίδης

“Η ελληνική μουσική των 90s θα ήταν μισή χωρίς το κομψό σύμπαν του Νίκου Αντύπα. Όσο για μας ,τους ορκισμένους φαν αυτού , το οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κάθε πρώτη φορά που ακούγαμε ένα αριστούργημα του (από το «δι’ ευχών» μέχρι τη «ρίζα του ιεσσαι» και απ’ το «διθέσιο» και τη «λάβα» μέχρι στις ενορχηστρώσεις-τομή στο «μένω εκτός» τα «ζεστά ποτά» και στο αγαπημένο μου «πως περνούν οι άνθρωποι») και μέναμε με το στόμα ανοιχτό και την ανατριχίλα που σου φέρνει η ομορφιά του ήχου του. rip”

Σταμάτης Κραουνάκης

“Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2022. 12°

Τυλιγμένοι με τα ρούχα τα ζεστά μπροστά στην αγκαλιά της φωτιάς Που τσιτσιρίζει άνετη μέσα στα Κόκκινα τα τουβλάκια της.

Ταπεινοί.

Ολονυχτία.

Μιλώντας για τον Νίκο Αντύπα που πέταξε αφήνοντας τα ηλεκτρικά του υπέροχα τραγούδια παρακαταθήκη στην εποχή.

Μιλώντας για το ξεπάτωμα τού κοινοβουλίου.

Μιλώντας για την κατεστραμμένη όψη της Δημοκρατίας.

Έτσι δα με δύο αγγέλους δίπλα ξαπλωμένους αγκαλιά στα άσπρα σεντόνια πάνω σε μια ταβλα δίπλα δίπλα σιωπηλούς.

Ένας νέος και ένας πιο γηραιότερος αγκαλιά πατέρας γιος επίσκεψη στο σπίτι μας στο Μοναστηράκι μας να συντρέξουν τις ανησυχίες μας.

Τι κάνετε εδώ ρώτησα. Να περάσουμε να σε δούμε είπε ο νέος ήρθα πρώτος και μετά ήρθε κι από δω ο Ιωάννης από την Τζιά.

Έκανα ότι κατάλαβα αλλά ακόμα ψάχνω πως βρέθηκαν εκεί.

Μετά με πήρε Ο φίλος μου από την Αντιόχεια ο Τάκης μιλώντας μου για τα δάπεδα που επιζήσανε από τις εποχές Με τις χρωματιστές ψηφίδες τους και παραμένουν υπερήφανα τεκμήρια βημάτων πολλών.

Προτείνω να ετοιμάσουμε αργά Το φαγητό το πρωινό για την ομάδα των εκδρομέων.

αυγά ομελέτα, καφέ ζεστό, χυμούς .

στο βάθος παίζει το τραγούδι του Κωστή το πέταξα της Ελεονόρας Και η πυρόσβεση του Αντύπα με την Βιτάλη και το διθέσιο και το ξύπναγα πρωί χαράματα με την Άλκηστη.

Χρειάζεται να έρθει πάλι ένας θάνατος να αποτιμήσει με το παρόν του την αξία του τρέχοντος.

Να σβήσει να σβήσει με το ακάθεκτο παρόν του οτιδήποτε εφήμερο.

Αγάπες μου παιδιά μου φίλοι καλοί εδώ μέσα,

πυρήνα μου τρανταχτέ και ουρανέ μου Αττικέ ουρανέ μου υπέροχε, Που συγχωράς ευλογημένος Πανάρχαιος αμετακίνητος, συγχωράς όλα και ξαναφωτίζεις ξαναφορτίζεις δικαιώνεις τα περπατήματα μας και τις αγωνίες μας μαζί.

Όλα μαζί.

Πάμε μαζί στο μήνα τον κουτσοφλέβαρό των υδροχόο, με την άνοιξη μπροστά να έρχεται να γιατρέψει.

Έτσι ξημερώσαμε συγχωρητικοί Και περίεργο πολύ περίεργο όπως μας κοιτάζω έχουμε ομορφύνει όλοι.

Κάτι πέρασε απάνω μας και μας γλύκανε. Λέω να ετοιμαστούμε για τις μάχες Της αποκατάστασης της ζωής μας .

απαραίτητες οι μάχες.

Λέω Να μη φοβηθούμε να υψώσουμε το ταπεινό μας ανάστημα για μάθημα Στους χυδαίους.

Κύριε Πολάκη σας αφαιρώ το λόγο.

Ακούστηκε η ήχώ μέχρι το θεό.

Θράσος γεννά τους τυράννους.

Καταρρέουν τα συστήματα καταρρέει ο μηχανισμός του ψεύδους καταρρέει.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και με τις ασπίδες όρθιες.

Ισως τώρα Παρά ποτέ γαλήνιοι στις αποφάσεις μας.

Με τα λάθη μας παράσημα και με τα σωστά μας όπλα δυνατά.

Έχω μια δυνατή σκέψη ότι όλα θα ξαναγίνουν δικά μας.

Τραγούδι το ανάλογο.

https://youtu.be/C2LmzY0Bw88

Photo η δέουσα παρέα με τον Κώστα τον Τσιτσάνη που ήρθε λαμπρή επίσκεψη στο φτωχικό μας.Για κάτι αληθινά εξαίσιο.

Σάββατο 19 του μήνα ανοίγουμε στο άλσος. Κρατήστε την θέση σας θα γίνει γιορτή .

Την Πέμπτη στο Ηράκλειο στο θέατρο Αστόρια θα γίνει γιορτή. Δυνατή.

Δώσαμε αγώνα να ξανανοίξει η μουσική και θα δώσουμε κι άλλους μέχρι Να ξαναπάρει η γιορτή μας τα γκάζια της.

Τα χρώματα της τον ήχο της.

Ελευθερία. Σε Ζώντας και νεκρούς.

Όλοι εμείς όλοι, τα γενναία παιδιά της πανδημίας.

Σας φιλώ πολύ καλό μήνα αγάπες μου.

Λατρεμένοι συνοδοιπόροι.

ΥΓ Το βράδυ εντεκάμιση με τη Δώρα μου, στο mega παρεούλα”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις