Ο Δημήτρης Αγιοπετρίτης – Μπογδάνος σε ξεναγεί στο δάσος που μικρός φοβόσουν να χαθείς

Στην πρώτη του συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο Δημήτρης Αγιοπετρίτης-Μπογδάνος, ένας από τους χαρισματικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, σκηνοθετεί από την καλή και από την ανάποδη το περίφημο και βραβευμένο με Τόνυ μιούζικαλ «Into the Woods» του κορυφαίου συνθέτη και στιχουργού Στήβεν Σόντχαϊμ και του σπουδαίου συγγραφέα Τζέιμς Λαπάιν, ρίχνοντας σκοτάδι στο ψεύτικο λαμπύρισμα του αέναου αρχετυπικού «παραμυθιάσματος».

Μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών ερμηνευτών, μουσικών και συντελεστών στήνει αφαιρετικά και χειροποίητα ένα μετα-μιούζικαλ που σε τίποτα δε θυμίζει στερεότυπα στημένου εντυπωσιασμού, ανατρέποντας με τον ιδιότυπο σκηνοθετικό του ρυθμό βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και για το θέαμα αλλά και για τα καίρια στραβοπατήματα της σύγχρονης ζωής – τις ανθρώπινες διακλαδώσεις, τα γονεϊκά μονοπάτια, τα ερωτικά ξέφωτα, τα επαγγελματικά ξόρκια.

Λίγο πριν το νέο ραντεβού με το «Into the Woods» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, ο Δημήτρης Αγιοπετρίτης-Μπογδάνος μάς ξεναγεί στο δάσος των επιθυμιών και ευχών αυτού του διάσημου σπονδυλωτού αντι-παραμθιού. Στο δάσος βουρ!

 

Δάσος, δάσος είσαι εδώ;

Το story-telling είναι αυτό που αγαπώ να κάνω. Η μουσική ανέκαθεν η έμπνευσή μου. Οπότε ο Στήβεν Σόντχαϊμ ήταν μονόδρομος. Ένα έργο που χρησιμοποιεί ως δούρειο ίππο τα γνωστότερα παραμύθια του δυτικού πολιτισμού και που εξελίσσεται σ’ ένα φιλοσοφικό αφήγημα που αφορά όποιον συναισθάνεται την ύπαρξή του. Εγώ δεν κατάφερα να ξεφύγω. Θέλησα να βουτήξω, να αφεθώ, να χαθώ στο Δάσος του. Μια αληθινά ενδοσκοπική περιπέτεια.

Μικρός φοβάσαι μη χαθείς στο δάσος. Μεγάλος το εύχεσαι.

Η δε μουσική του «Into the Woods» εκτός από σοφή και μελετημένη σε ακραία λεπτομέρεια, είναι οργανική. Τα μοτίβα δημιουργούνται με σχεδιασμό ακριβείας, συνυπάρχουν και αφηγούνται την ιστορία. Έχουν χιούμορ και συγκίνηση όπως και το κείμενο του Τζέιμς Λαπάιν. Μεγάλη, κοινή μας αγωνία με την Τζούλια Διαμαντοπούλου κατά τη μετάφραση και απόδοση των στίχων ήταν όχι απλώς να διατηρήσουμε αλλά και να αναδείξουμε αυτές τις αρετές στην ελληνική γλώσσα και στην παρούσα εποχή.

Ένα κλασικό μιούζικαλ, αλλιώς!

Το 2018 όταν για πρώτη φορά συζητήσαμε με τον Αλέξανδρο Ευκλείδη πόσο πολύ θα θέλαμε να ζωντανέψουμε το «Into the Woods», τη ναυαρχίδα των δημιουργιών του Σόντχαϊμ-και ίσως ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ που έχουν γραφτεί ποτέ- το είδος του μιούζικαλ στην Ελλάδα είχε μείνει πολύ πίσω. Το ευρύ κοινό είχε τελείως ψευδή εικόνα των δυνατοτήτων των μιούζικαλ και οι εγχώριες παραγωγές ήταν κατά κύριο λόγο κακέκτυπα των μεγάλων παραστάσεων του Broadway και του West End. Πρόθεσή μας ήταν να επανασυστήσουμε το είδος. Να προσκαλέσουμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή κόσμο να δει ένα διεθνές μιούζικαλ, αλλιώς.

Be careful what you wish for…

Με χαρά, μετά από τα πολλαπλά lockdowns ολοκληρώνουμε αυτόν τον κύκλο, με το έργο να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ατομική ευχή γίνεται μονοπάτι, αναθεωρείται και επαναξιολογείται, περιπλανιέται ως το συλλογικό συνειδητό και τελικά συναντιέται σε ένα μεγάλό σταυροδρόμι της κοινωνίας απέναντι στον εξωγενή, γιγαντιαίο κίνδυνο. Στα ‘80s ίσως ονομαζόταν AIDS, τώρα μπορεί να ονομάζεται covid, ανέχεια, διακρίσεις, πόλεμος. Και πρέπει να μας βρει συμφιλιωμένους με τον εαυτό μας και ενωμένους μεταξύ μας.