Ο Γιάννης Χαρούλης έδωσε ένα αναπάντεχο “ραντεβού” για πρόβα στο Περιστέρι – Ήμασταν εκεί

Την Πέμπτη (11/4) ο Χαρούλης με τους μουσικούς του βρέθηκαν άξαφνα στο μετρό στάση Περιστέρι (όχι μέσα, από πάνω στην πλατεία) σε ένα αναπάντεχο “ραντεβού” για … πρόβα. Χωρίς εισιτήριο, οι περαστικοί και όσοι το έμαθαν εγκαίρως μέσα από τα social, βρέθηκαν στην πλατεία με μια μπίρα ή έναν καφέ στο χέρι, 7 το απόγευμα για να ακούσουν τα ωραία του Χαρούλη.

Ήταν από εκείνες τις στιγμές που κανείς δεν προγραμματίζει, και που τελευταία μοιάζουν όλο και πιο σπάνιες, γιατί όλα πια έχουν γίνει η “μέρα της μαρμότας” σε αυτή την πόλη.

Τον Γιάννη Χαρούλη τον έχουμε δει πάρα πολλές φορές και πάντα με την ίδια σκέψη. Του ταιριάζει η ανοιχτωσιά, να βλέπει το φεγγάρι, να φυσάει απαλά και να τραγουδάει ο κόσμος όρθιος μπροστά του.

Και στον κόσμο αρέσει να εκπλήσσεται όταν ένας καλλιτέχνης βγαίνει “στο δρόμο” και οι περαστικοί γίνονται ένα αυθόρμητο κοινό…

Στην πρόβα του Χαρούλη στο Περιστέρι – Κάποιοι δεν πίστευαν στα μάτια τους

“Καλώς εσμίξαμε” και υποτίθεται ότι θα ακούγαμε μία πρόβα, αλλά τελικά ήταν περίπου κανονική συναυλία. Ο Χαρούλης σε μεγάλα κέφια, χαμογελούσε διαρκώς στον κόσμο που δεν ήταν πολύς, αλλά όλων των ηλικιών.

“Μην τις αψηφάτε τις πλατείες” είπε ο Χαρούλης. Γιατί εκεί βγήκαμε, παίξαμε, κάναμε φίλους. Αλλά και στις πλατείες βγαίνουμε “για να πούμε ό,τι μας τρώει στην ψυχή, όπως τώρα με τα Τέμπη, και πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε μέχρι να βγει η αλήθεια”.

Τριγύρω κάποιοι δεν πίστευαν στα μάτια τους, και κάποιοι ήρθαν αφού είχαν ανάψει κερί στην εκκλησία (… κυριολεκτικά).

Ξεκίνησε με το “Βάστα” αφιερωμένο σε όλους μας και ακολούθησαν όλα τα γνωστά και μη εξαιρετέα… Μαγγανείες, Μήτε νικώ ούτε νικιέμαι, Της λήθης το πηγάδι, Το καπηλειό, Ακροβάτης, Πάνω στ’ άργυρό σκαμνί, Μαλαματένια Λόγια, και το πολυαγαπημένο παραδοσιακό μακεδονίτικο “Απάνω στην τριανταφυλλιά” (που λατρεύουμε από Alkyone) κλπ.

Πώς καταλαβαίνεις ότι έπεσε σύρμα στον πεζόδρομο και μαζεύτηκαν οι φανς του Θανάση;

Όταν αναδύονται, μέσα από τα σηκωμένα χέρια στην πλατεία “σαν τα παρτάλια οι σκέψεις μας” τα μπουκαλάκια με τσίπουρο…. και όταν στον “Σιμούν” και στην “Ουρά του Αλόγου” γίνεται ο γνωστός χαμός μπροστά στη σκηνή.

“Μια από τις μεγαλύτερες ντροπές της χώρας μας είναι να βαράνε ανθρώπους” είπε ο Χαρούλης για την αστυνομική βία, πριν τραγουδήσει το “Σκουλαρίκι” και πάμε φινάλε με το κουκλάκι τη “Βασιλική”.

Ο κόσμος πέρασε καλά, ο Χαρούλης πέρασε καλά και την επόμενη φορά θα μπορούσε να μην υπάρχει η υπερυψωμένη σκηνή. Κάτω, στο ίδιο επίπεδο με τον κόσμο, με λιγότερα μεγάφωνα και φωτισμούς.