Ο μάγος του τσέλο Μίσα Μάισκι θα παίξει στο Ηρώδειο μόνο τη μουσική που του αρέσει

Οι ερμηνείες του έχουν γράψει ιστορία. Παίζει με τόσο πάθος που πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει «αθεράπευτα ρομαντικό». Ο Μίσα Μάισκι, μία από τις κορυφαίες μορφές του βιολοντσέλου παγκοσμίως, επιστρέφει στην Αθήνα μετά από χρόνια το ερχόμενο Σάββατο 2 Ιουλίου στο Ηρώδειο στην πολυαναμενόμενη συναυλία με έργα Ευαγγελάτου, Ντβόρζακ, Ραχμάνινοφ που διοργανώνουν η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Με αφορμή την εμφάνισή του στην Αθήνα, την οποία προσδοκούσε ιδιαίτερα, ο Μάισκι μιλά στο NEWS 24/7 για τους θρυλικούς δασκάλους του, τις μουσικές συμπράξεις με τα παιδιά του, το μέλλον της κλασικής μουσικής και τις “ευθύνες” της σύγχρονης:

Πρόκειται να ερμηνεύσετε στο Ηρώδειο, έναν χώρο που μετρά ιστορία χιλιάδων ετών. Πιστεύετε ότι η ατμόσφαιρα τέτοιων συναυλιών διαφέρει από αυτές που γίνονται σε τυπικές συναυλιακές αίθουσες. Αν ναι, με ποιον τρόπο;

«Ναι, εννοείται ότι διαφέρουν, τόσο από πλευράς ακουστικής, όσο και στην ατμόσφαιρα που τις χαρακτηρίζει. Η τελευταία φορά που ήρθα στη χώρα σας ήταν τον περασμένο χειμώνα, όταν έδωσα ένα ρεσιτάλ στη Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα έχω καιρό να δώσω συναυλία και ανυπομονώ ιδιαίτερα. Ερμηνεύω ίσως το σπουδαιότερο έργο για τσέλο που έχει γραφτεί ποτέ, το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα του Αντονίν Ντβόρζακ και ελπίζω το κοινό να απολαύσει τη μουσική όσο και εγώ.»

Σας συνοδεύει συχνά ο χαρακτηρισμός πως είστε ο μοναδικός τσελίστας που μελέτησε δίπλα και στον Μστισλάβ Ροστροπόβιτς και στον Γκρεγκόρ Πιατιγκόρσκι. Δηλαδή, στους δυο σπουδαιότερους τσελίστες του 20ού αιώνα. Αισθάνεστε το βάρος της ευθύνης που φέρει η μαθητεία δίπλα τους;

«Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερός γι’ αυτό. Βέβαια, αισθάνομαι την ευθύνη που εμπεριέχει η μαθητεία μου δίπλα τους και γι’ αυτό το λόγο προσπαθώ να μεταφέρω όσα έμαθα μαζί τους. Αυτό γίνεται είτε παίζοντας ο ίδιος μουσική, είτε με διάφορα masterclass που διοργανώνω κατά καιρούς. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, μάλιστα, με κάλεσαν στην Ιταλία για ένα τέτοιο masterclass. Προσπαθώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να έρχομαι σε επαφή με άλλους τσελίστες.»

Όταν βρίσκεστε επί σκηνής με τα παιδιά σας, ο κώδικας βαθιάς οικειότητας και γνώσης που έχετε αναπτύξει πώς επηρεάζει την ερμηνεία; Πώς περιγράφετε αυτή την εμπειρία;

«Έχω έξι παιδιά και όλα τους παίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Τα τρία μεγαλύτερα είναι επαγγελματίες μουσικοί. Με τη μεγαλύτερη κόρη μου, τη Λίλυ, παίζουμε ως ντουέτο εδώ και πολλά χρόνια, ενώ μαζί και με τον γιο μου τον Σάσα έχουμε σχηματίσει ένα τρίο. Ο 17χρονος γιος μου, ο Μαξίμ, είναι κι εκείνος ένας πολύ ταλαντούχος πιανίστας και παίζουμε μαζί συχνά. Θα το περιέγραφα ως ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Πάντα είχα όνειρο να μοιράζομαι τη σκηνή και το πάθος μου για τη μουσική με τα παιδιά μου. Μάλιστα, αποφάσισα να ξεκινήσω να παίζω τσέλο επειδή ο μεγαλύτερος αδερφός μου έπαιζε βιολί και η αδερφή μου πιάνο. Είχα τη φιλοδοξία να φτιάξουμε ένα οικογενειακό τρίο. Δεν έγινε ποτέ με τα αδέρφια μου και γι’ αυτό ίσως είχα το όνειρο ζωής να παίζω με τα παιδιά μου. Μόλις χθες παίζαμε όλοι μαζί με την Μάρτα Άργκεριχ.»

Μεταξύ των μεγαλύτερων και των μικρότερων παιδιών σας υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας. Πιστεύετε ότι οι καταιγιστικές αλλαγές των 2-3 τελευταίων δεκαετιών, το μονοπώλιο του ίντερνετ, υποχρεώνουν τους γονείς να διαπαιδαγωγούν διαφορετικά τα παιδιά τους;

«Οι συνθήκες γύρω μας αλλάζουν διαρκώς. Τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά όταν ήμουν εγώ παιδί. Φυσικά, όπως και με καθετί άλλο στη ζωή υπάρχουν οι θετικές και οι αρνητικές πλευρές. Η τεχνολογία και το διαδίκτυο προσφέρουν πρόσβαση σε έναν αμέτρητο όγκο πληροφοριών, κάτι που εννοείται ότι μπορεί να οδηγήσει και στο χάος με καταστροφικά αποτελέσματα. Και σε αυτή την περίπτωση, το ζητούμενο είναι η εύρεση της κατάλληλης ισορροπίας.»

Παρακολουθείτε τα νέα ταλέντα της συμφωνικής μουσικής που αναδεικνύονται σήμερα;

«Ναι, βέβαια. Πριν λίγο καιρό, ήμουν μέλος της κριτικής επιτροπής στον Διαγωνισμό της Βασίλισσας Ελισάβετ για νέους μουσικούς στις Βρυξέλλες. Πριν από αυτό, βρισκόμουν στο Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι στην Αγία Πετρούπολη. Έχω, έτσι, την ευκαιρία να έρχομαι σε επαφή με αρκετούς νέους ταλαντούχους τσελίστες. Προσπαθώ να συνεργάζομαι συχνά μαζί με νέους και μπορώ να πω ότι το επίπεδο είναι φοβερά υψηλό. Κατά τη γνώμη μου, το μέλλον της κλασικής μουσικής διαφαίνεται λαμπρό.»

Μετά από τόσα χρόνια πορείας, αισθάνεστε ποτέ ότι υπάρχουν πτυχές του τσέλου που δεν έχετε ακόμη ανακαλύψει; Σας εκπλήσσει ποτέ το όργανο;

«Ναι, φυσικά. Η σχέση με ένα μουσικό όργανο δεν παύει ποτέ να εξελίσσεται. Πιστεύω ότι όπως συμβαίνει με όλους τους καλλιτέχνες, έτσι και εγώ έχω τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία μου. Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να τα κάνουν όλα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσεις τα δυνατά σου σημεία και να εστιάσεις σε αυτά. Για τον λόγο αυτό, δεν διευθύνω – όπως κάνουν πολλοί από τους συναδέλφους μου – αν και θα το ήθελα πολύ. Επίσης, δεν διδάσκω, τουλάχιστον με τον συμβατικό τρόπο. Ακόμα και το ρεπερτόριό μου στο τσέλο είναι σε έναν βαθμό περιορισμένο. Παίζω μόνο μουσική που μου αρέσει αρκετά έτσι ώστε να την ερωτεύομαι όταν την ερμηνεύω. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να αγγίξει την καρδιά του κοινού. Όταν τα συναισθήματα πηγάζουν από εσένα τον ίδιο. Δεν γίνεται να υποκρίνεσαι, πρέπει να παίζεις με αγάπη.

Πάντα η ποιότητα είχε μεγαλύτερη σημασία για μένα από όσο η ποσότητα. Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι προσεκτικός με την επιλογή του ρεπερτορίου

Γι’ αυτό δεν παίζω σύγχρονη μουσική. Κάτι τέτοιο απαιτεί να αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια μέχρι να αγαπήσεις το έργο. Προτιμώ να αφήνω άλλους, λοιπόν, να ερμηνεύουν το συγκεκριμένο ρεπερτόριο, γιατί σίγουρα θα το κάνουν καλύτερα από εμένα. Κατά τη γνώμη μου, είναι κάτι που φέρει βαθιά ευθύνη μέσα του. Ο μουσικός πρέπει να ερμηνεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν παίξεις Μπαχ, Μότσαρτ ή Σούμπερτ και δεν δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου, κανείς σώφρων άνθρωπος δεν θα πει ότι όλοι αυτοί δεν ήταν σπουδαίοι συνθέτες. Όσον αφορά στη σύγχρονη μουσική, όμως, και ειδικά αν ο ερμηνευτής είναι διάσημος, το φταίξιμο μιας κακής ερμηνείας θα βαρύνει τον συνθέτη. Χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο και αφοσίωση, πράγματα που δεν είναι απαραίτητο ότι εγώ τα διαθέτω. Πάντα η ποιότητα είχε μεγαλύτερη σημασία για μένα από όσο η ποσότητα. Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι προσεκτικός με την επιλογή του ρεπερτορίου.»

Πώς εκτονώνεστε;

Η αλήθεια είναι ότι ταξιδεύω πολύ. Αυτό είναι κάτι που απαιτεί το επάγγελμά μου. Δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι πολύ κουραστικό, αλλά δεν παραπονιέμαι φυσικά. Όλα στη ζωή έχουν τις καλές και τις κακές όψεις τους. Δεν μπορούμε να διαλέξουμε μόνο τις καλές. Προσπαθώ να βρίσκω στιγμές χαλάρωσης μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Η μουσική με βοηθάει και εκεί. Δεν είναι μόνο το επάγγελμά μου, αλλά ταυτόχρονα το χόμπι και το πάθος μου. Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική. Όχι μόνο κλασική, αλλά και τζαζ. Πιστεύω ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής: η καλή και η κακή. Θεωρητικά έχω πολλά χόμπι και ενδιαφέροντα, αλλά στην πραγματικότητα σπάνια έχω το χρόνο ή την ενέργεια να τα εξασκήσω. Ανάμεσα στα ταξίδια, πρέπει να βρίσκω τον χρόνο για να εξασκούμαι πάνω σε διαφορετικά έργα. Προσωπικά, έχω σαν προτεραιότητα την επαγγελματική και οικογενειακή μου ζωή. Αυτά είναι τα δυο πιο σημαντικά πράγματα για εμένα και προσπαθώ να μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσά τους, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μου.»

Info

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ, LIONEL BRINGUIER, MISCHA MAISKY

Το ερχόμενο Σάββατο 2 Ιουλίου στις 21:00 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Η συναυλία ανοίγει με ένα από τα σημαντικότερα συμφωνικά έργα του επιφανούς εκπροσώπου της ελληνικής Εθνικής Σχολής Αντίοχου Ευαγγελάτου. Στη συνέχεια, ο θρυλικός τσελίστας Μίσα Μάισκυ ερμηνεύει το επικών διαστάσεων Κοντσέρτο του Τσέχου Ρομαντικού Αντονίν Ντβόρζακ. Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, ο ραγδαία ανερχόμενος Γάλλος μαέστρος Λιονέλ Μπρινγκέ διευθύνει την επική και διαχρονικά δημοφιλή 2η Συμφωνία του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, κορωνίδα του συμφωνικού του έργου.

Περισσότερα εδώ

Online αγορά εδώ

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις