O Ντέμης Ρούσσος μέσα από τα δικά του λόγια

O Ντέμης Ρούσσος μέσα από τα δικά του λόγια
Aldo Soares

Μιλάει για την Ελλάδα που πληγώνει, τα ναρκωτικά, την θρησκεία και την επιτυχία που βίωσε

Όσο καλά ήξερε να σε ταξιδεύει μέσα από τα τραγούδια του τόσο απότομα σε προσγειώνει μέσα από τα λόγια του ειδικά όταν πρόκειται για την Ελλάδα που ξέρει να μας πληγώνει. Το news247.gr συγκέντρωσε αποσπάσματα από συνεντεύξεις που έδωσε ο αδικοχαμένος καλλιτέχνης και στις παρουσιάζει.

Για την Ελλάδα που ήθελε να βοηθήσει και του γύρισε την πλάτη
“Πριν από κάποια χρόνια, δέχτηκα μια πρόσκληση από το δεύτερο κρατικό κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης, για την κυριακάτικη εκπομπή που παρακολουθούν οι μισοί Γάλλοι, προκειμένου να μου κάνουν ένα μεγάλο αφιέρωμα. Τους πρότεινα να γίνουν τα γυρίσματα στην Ελλάδα. Θα στήναμε τον καναπέ στην κεντρική σκηνή του Ηρωδείου. Θα έκαναν βίντεο με τα πιο όμορφα μέρη της χώρας μας, θα είχαμε και τους ανάλογους καλεσμένους. Πήγα στο γραφείο του Αντώνη Σαμαρά, που ήταν τότε υπουργός Πολιτισμού, με δέχτηκε με χαρά και έδωσε εντολή να με βοηθήσουν. Ήρθε, όμως, μετά το τηλεοπτικό συνεργείο από τη Γαλλία και απλά δεν τους άφησαν να κάνουν τίποτα. Μα, τι άλλο να πω”;

“Πριν από πολλά χρόνια είχα επισκεφτεί το γραφείο της Άννας Διαμαντοπούλου, την τότε υπουργό Περιβάλλοντος. Της μίλησα για τους μεγάλους διατροφικούς θησαυρούς της Κρήτης και πώς θα μπορούσε να τους αξιοποιήσει το ελληνικό κράτος για να κερδίσει χρήματα. Προσφέρθηκα να διαφημίσω παγκοσμίως και δωρεάν αυτή την προσπάθεια. Μου είπε ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, μου μίλησε περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας, για γραφειοκρατία… Την ευχαρίστησα και έφυγα”.

Le chanteur Demis Roussos se produit sur le scène du Zenith à Paris, le 15 décembre 2006, lors d'un concert organisé dans le cadre de la tournée "Age tendre et têtes de bois" qui réunit les idoles de la chanson des années 60. Dans un Zénith comble, 6.000 spectateurs, essentiellement de fringuants quinquagénaires et sexagénaires, venus souvent en famille, ont applaudi à tout rompre trois heures durant les gloires des années 60 et 70 qui ont bercé leur jeunesse, mais absentes aujourd'hui des programmations des radios et télévisions, en dehors de réseaux spécialisés comme Radio Nostalgie, marraine de la tournée. Depuis le début du printemps, cette tournée a attiré 200.000 personnes, selon les organisateurs, dans toute la France en 60 concerts, témoignant d'un véritable phénomène musical générationnel. AFP PHOTO STEPHANE DE SAKUTIN AFP

“Επισκεφθήκαμε πριν από δύο χρόνια με την κόρη μου Έμιλυ ένα σύνδεσμο της Γαλλίας που βοηθά τις χώρες που έχουν ανάγκη. Είχαμε την ιδέα να κάνουμε μια φιλανθρωπική συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο με όλους τους Έλληνες super stars καλλιτέχνες. τα χρήματα θα τα δίναμε στα σχολεία για να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης. Επισκέφθηκα τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνημο, μου άνοιξε την αγκαλιά του, μας βοήθησε σε ότι χρειαστήκαμε. Δέχτηκε και ο Νίκος Αλιάγας να κάνει την παρουσίαση, αλλά με προειδοποίησε τότε να είμαι προσεκτικός με τους τραγουδιστές. Δεν υποψιάστηκα τίποτα, καθώς θεωρούσα δεδομένο ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Και όμως είχε δίκιο. Οι Έλληνες καλλιτέχνες άρχισαν να μας λένε δικαιολογίες τύπου “αν είμαι ελεύθερος, θα έρθω, αν δεν έχω άλλες υποχρεώσεις” κλπ. Και τους ειδοποίησα μάλιστα τρεις μήνες νωρίτερα. Κι έτσι, δεν έγινε ποτέ αυτή η συναυλία”.

Για την επιτυχία

“Από το “Nτρίγκι ντρίγκι, μάνα μου” και μετά υπήρξε μια περίοδος που έζησα τρομερή επιτυχία, μου ήρθαν όλα στη ζωή ξαφνικά. Έζησα όλη τη χλιδή της showbiz που εκείνη την εποχή ήταν ασύλληπτη, λεφτά, εταιρείες, μάνατζερ. Όταν είσαι νέος και κάνεις σουξέ τόσο απότομα, πέφτεις μέσα σε μια παγίδα, σε μια χιονομπάλα. Εκεί μέσα έπεσα, πούλησα πάρα πολύ κι έκανα μια μουσική για την οποία δεν μετανιώνω, δεν μπορείς να μετανιώσεις για κάτι με το οποίο έκανες εκατομμύρια ανθρώπους ευτυχισμένους. Είναι άσχημο απέναντι στον κόσμο. Δεν μετανιώνω για τίποτα, αλλά δεν ήταν πραγματικά αυτό που εγώ αισθανόμουν μέσα μου”.

Για τις σχέσεις του με τα ναρκωτικά

“Ναρκωτικά δεν κάναμε ποτέ. Αυτό είναι όμως το μεγάλο παράδοξο. Το έζησα κι εγώ και Βαγγέλης και ο Λουκάς, ζήσαμε μέσα σε αυτή την κατάσταση, το ‘68 που γύρω μας γινόταν χαμός. Ποτέ δεν αγγίξαμε τίποτα, καταλαβαίνω ότι είναι εύλογη η απορία κάποιου που ξέρει την εποχή, αλλά δεν θα είχα πρόβλημα να το πω. Δεν ακούμπησα τίποτα. Μία φορά είχαν ένα τσιγάρο με χασίς μερικοί φίλοι, τράβηξα δύο ρουφηξιές και με πήρε ο ύπνος. Από κει και πέρα δεν ξανάπιασα ποτέ. Ειδικά ο Βαγγέλης. Είναι μια μεγάλη αλήθεια και δεν υπάρχει λόγος να το κρύψουμε”

Για την κρίση στην μουσική

“Τέρμα οι μεγάλες παραγωγές που είχαμε συνηθίσει, είχαν πάρει φόρα πολλά πράγματα κι είχαν γίνει ανεξέλεγκτα, με την κρίση τελικά επανέρχονται κάποιες ισορροπίες, Οι αδικίες πάντα θα υπάρχουν γιατί δεν μπορείς να έχεις πάντα τον έλεγχο, επιστρέφουμε όμως σε πιο απλά πράγματα που νομίζω ότι κι ο κόσμος τα θέλει πια”

Για την μετανάστευση και το μεταναστευτικό
H ελληνική ράτσα κράτησε πάνω της ένα μέρος από τις πραγματικές της ρίζες, διότι όπως γνωρίζετε, μετά την Επανάσταση του 1821 έφεραν εδώ 500 χιλιάδες κάφρους και μας ανακάτεψαν, γι’ αυτό και δε μοιάζουμε πολύ με τα αρχαία αγάλματα! Η ιστορία όμως έχει αποδείξει πως είμαστε ευλογημένος λαός, έξυπνος και δραστήριος και πάμε μπροστά μόνο όταν φεύγουμε έξω από το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα.

To μεταναστευτικό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στη Γαλλία να δείτε τι γίνεται! Αυτά συμβαίνουν σε ορισμένες περιοχές με την ανεκτικότητα των κυβερνήσεων τους για να υποβαθμιστεί ο τόπος τους, να αρχίσουν να πουλάνε τα πάντα όσο – όσο και να αγοραστούν από τα μεγάλα αφεντικά! Γι’ αυτό λένε θα κάνουν σκούπα κάθε τόσο και μαζεύουν τρεις – τέσσερις μόνο, παραμύθι μας πουλάνε! Όπως στο 19ο και στο 20ο διαμέρισμα του Παρισιού, που ήτανε Παναγία μου! από τη βρώμα και την εγκληματικότητα και τώρα είναι από τις πιο ακριβές περιοχές! Η δημοκρατία, ξέρετε, είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, αλλά είναι και μεγάλη μπλόφα. Και στη Ελλάδα εφεύραμε δύο πράγματα: τη δημοκρατία και τους υπονόμους, τα φρεάτια! Ούτε το ένα, ούτε το άλλο δουλεύει! Τι μένει στο τέλος; Η θέληση των από πάνω να μας ελέγχουν κι αυτοί οι φουκαράδες οι άνθρωποι που τους βάζουν στη γωνία, όπως εμείς παλιά πιτσιρικάδες κλείναμε τα έντομα μέσα σε μπουκάλια! Αν βάλεις τρεις μύγες σ’ ένα μπουκάλι ίσως τα βρουν μεταξύ τους, αν βάλεις όμως είκοσι σίγουρα θα αλληλοφαγωθούν! Καταλάβατε; Τόσο απλά! Που ξέρετε, όμως, μπορεί οι μύγες και τα μυρμήγκια να είναι πιο οργανωμένα απ’ ότι εμείς!

Για την θρησκεία
“Τα πάω πολύ καλά με τον Θεό, δεν τα πάω όμως καθόλου καλά με τους παπάδες. Δεν είδα πουθενά να λέει ο Χριστός κάντε τρεις εκκλησίες, μία ορθόδοξη, μία καθολική και μία προτεστάντικη! Εκεί σταματάει για μένα η μπίζνα της εκκλησίας! Διότι αν προσέξετε θα δείτε ότι τα Ευαγγέλια όλων των θρησκειών μοιάζουν το ένα παραλλαγή του άλλου. Οι από πάνω, επομένως, δογματίζουν τις Εκκλησίες για να κοντρολάρουν πάλι τους ανθρώπους!”

1970, PAris, Ile de France, France --- Greek singer Demis Roussos. --- Image by © Tony Frank/Sygma/Corbis © Tony Frank/Sygma/Corbis

 

Από συνεντεύξεις που έχει δώσει σε: Lifo, Εγώ, ΠΟΠ+ΡΟΚ (Αντώνης Μποσκοΐτη)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα