Ο Τζίμης Πανούσης “έντυσε” με στίχους τις μικροαστικές διαστροφές μας

Αιρετικός για τους σεμνότυφους, αθυρόστομος για τους πουριτανούς, ανατρεπτικός ακόμη και για τους “προοδευτικούς”, ο Τζίμης Πανούσης μέτρησε τις μέρες και τα έργα της εποχής του μέσα από το δικό του πνεύμα.

Σαν σήμερα, στις 13 Ιανουαρίου του 2018 και σε ηλικία 63 ετών, ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε από έναν κόσμο που τόσο αγαπούσε να μισεί, και αντιστρόφως. Ο ίδιος άλλωστε ουδέποτε πτοήθηκε παρά τις δικαστικές διαμάχες, ουδέποτε “λείανε” τον λόγο του, αλλά έμεινε πιστός στην αντισυμβατικότητα, τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό, και τη ριζοσπαστική προκλητικότητά του, μέχρι τη τελευταία του παράσταση, ως ο αρτιότερος μετρ της σάτιρας που έχουμε δει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα.

Άλλοτε “χτυπώντας” την επίσημη Εκκλησία, άλλοτε βάλλοντας εναντίον του συστημικού Κράτους, αλλά όντας πάντοτε στο πλευρό του λαού.

“Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει περισσότερο δίκιο από μένα. Η συλλογικότητα του να αποφασίσουμε δέκα άνθρωποι κάτι είναι πάντα κάτι πιο δυνατό απ’ το να το αποφασίσω μόνος. Όπου λειτουργεί συλλογικά ο κόσμος, οι αποφάσεις είναι σοφές” έλεγε άλλωστε ο ίδιος. “Είμαι λαϊκός καλλιτέχνης knife! Μ’ ένα μαχαίρι και μια πατάτα σκαλίζω αριστουργήματα. Τα τηγανίζω και τα καταπίνω αμάσητα. Εντεταλμένοι ιατροδικαστές θα αποφασίσουν αν πρέπει να τα δει το κοινό”, ήταν ένα από τα αγαπημένα του ρητά.

Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών ετών από τον θάνατό του, εμείς τον θυμόμαστε με τις δικές του λέξεις, με δέκα δικά του ποιήματα, τα οποία αλιεύσαμε στο tzimakospanousis.gr. Κάποια εξ αυτών τα απήγγειλε ζωντανά και στις παραστάσεις του. Το παρακάτω βίντεο είναι από την Παράσταση “Της πατρίδας μου η σημαία” (25/12/2000) στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Σημειώνεται πως πέραν από τη δισκογραφική του πορεία, ο Τζίμης Πανούσης κυκλοφόρησε έξι βιβλία.

Πρώτο ήταν το “Η Ζάλη των Τάξεων” (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή “Δούρειος Ήχος” στον Top FM την περίοδο 1988-89. Ακολούθησαν τα “Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη” (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον “Δούρειο Ήχο” το καλοκαίρι του 1989 και “Το Κυνήγι της Γκόμενας” (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες.

Τέλος το 1996 κυκλοφορεί το “Υγιεινή Διαστροφή” (Opera) – για τα 20 χρόνια της παρουσίας του – που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του “Disco Tsoutsouni” και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε, καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α.

Το 2005, κυκλοφόρησαν δύο ακόμα βιβλία του με τίτλους “Μικροαστική Καταστροφή” (το οποίο περιέχει ψηφιακές ζωγραφιές και ποιήματα) και “Πούστευε και Μη Ερεύνα”.

-(χωρίς τίτλο)

Το Φεγγάρι βγαίνει για τους ερωτευμένους, πράγμα που

εκμεταλλεύονται οι επιστήμονες για να το παρατηρούν

και να το φωτογραφίζουν. Μα επειδή ερωτευμένοι πάντα

θα υπάρχουν, είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχτούμε χιλιάδες

άχρηστες φωτογραφίες και αστρονομικές φιλοσοφίες του

κώλου.

-8 Μαρτίου

Σήμερα είναι η γιορτή της γυναίκας και κανείς δεν μου ευχήθηκε Χρόνια

Πολλά. Έτσι είμαι υπερήφανος για τον αναμφισβήτητο ανδρισμό μου.

-Βαριά βαλίτσα

Βαριά βαλίτσα σήκωσα για να τη μεταφέρω,

στο τέλος της ανηφοριάς συνάντησα έναν γέρο.

“Που πας Τζιμάκο παχουλέ, με τη μακριά κοτσίδα;”

“Πάω παππούλη, μακριά, να βρω την κληρωτίδα,

να βάλω τα κουπόνια μου τα εφημεριδένια,

μπας και κερδίσω το κρις-κραφτ, να φύγω για τα ξένα”.

Κάνει ο γέρος μια βουτιά, μου αρπάζει τη βαλίτσα

και έμεινα χωρίς κρις-κραφτ μία μικρή τελίτσα

που ενώνεται με τις γραμμές μέχρι να βγει το σχήμα ενός ξεβράκωτου

παπά-δαίμονα με ουρίτσα, ξυπνάω και βλέπω δίπλα μου τη σύζυγό μου Ρίτσα!

Σηκώνομαι κακήν-κακώς, πλένομαι, κατουράω,

κι αρχίζω πάλι απ’ την αρχή τα άπαντα του Μάο.

-Ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουραγών

Τα αχ και τα βαχ των μοναχών, των μεσαιωνικών αρχών

Των γητευτών των αγαθών, των δούλων ηλιθίων

Τα θαύματα με το στανιό, το εμπόριο με το σταυρό

Το κλείδωμα των ηδονών από μια δράκα αχρείων

Θα το φωνάξω θα το πω σε πείσμα των αφεντικών

Ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουραγών

-Η εκπόρθηση του Μανχάταν

Όταν θα πάρουμε το Βερολίνο

ζωσμένοι αντάρτες με μπειμπιλίνο

στα χαρακώματα με τη Βαλέρια

πριν να μας πνίξουν ρώσικα αέρια

θα ξεδιπλώσω πάνα βρακάκι

από της Μάινχοφ της το μυαλουδάκι

Με το γονίδιο τρομοκρατίας

θα κάνω εμβόλιο δημοκρατίας

Όλα θα αλλάξουνε μέσα στη γυάλα

εγώ το ψάρι και εσύ η μπουκάλα

-Μυθολογία Γλυκερινής

Για μένα, οι μούσες ήτανε τρεις

Ο Σαμουήλ στο Κούγκι,

ο γέρος με το τσιμπούκι,

και το κομμουνιστικό τουρλουμπούκι

-Ο Όρκος του Πεζοναύτη

Οι κυνηγοί κεφαλών

στα μυαλά αφελών

φαντάζουνε ηγέτες

Φορείς μικρούτσικων φαλλών

συναισθημάτων παρδαλόν

αποβατούν με το παρντόν

στις άσπρες μας πετσέτες

Μάνα φέρε την ασπίδα μου

και άσε τα νταηλίκια

Το επί τας μονόδρομος

χρωστάμε τόσα νοίκια

-Οργανισμός Ηνωμένων Εχθρών

Πίσω μου σ’ έχω ΟΗΕ

Ψεύτη σαξοφωνίστα

Στου κόλπου τα πετρέλαια

Πουλάκι Σαντινίστα

Με πισσωμένα πούπουλα

Ποζάρει λυπημένο

Σε δορυφόρους πλουμιστούς

Στο show του Εωσφόρου

-Χρόνια Θολά

Ανάθεμα το θέαμα

στην κόλαση της Δύσης

που κάνει ανταλλακτική

κάθε αξία χρήσης

-Η Μακεδονία είναι σαν τη Ρόδο χωρίς το πήδημα

Κάτω απ’ το ράσο του παπά, του δικαστή το ήθος

παντού υπάρχει ένας μύθος

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr