Οι Απάχηδες σε μία Αθήνα “ντυμένη” με πιο ακριβά ευρωπαϊκά ρούχα

«Οι Απάχηδες των Αθηνών» του Νίκου Χατζηαποστόλου δε χρειάζονται συστάσεις. Τόσο για τους παλαιότερους, όσο και για τις νεότερες γενιές θεατών, η οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου σκιαγραφεί τη δημοφιλέστερη ίσως ηθογραφία μιας ολόκληρης εποχής: εικόνες από την αστική και τη λαϊκή Αθήνα του μεσοπολέμου γίνονται το σκηνικό για τις κωμικές ερωτικές περιπέτειες ενός «απάχη», ενός «αλήτη των πόλεων», αλλά και η αφορμή για να γραφτούν μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του είδους.

Οι Απάχηδες των Αθηνών γράφτηκαν το 1921 και αποτέλεσαν το πιο επιτυχημένο έργο της τεράστιας και σχεδόν ολοκληρωτικά λησμονημένης παραγωγής της ελληνικής οπερέτας.
Μόνο κατά τα δύο πρώτα χρόνια παρουσίασής τους στην Αθήνα, οι Απάχηδες έκαναν 650 παραστάσεις σε γεμάτα θέατρα χωρητικότητας 1000 περίπου θεατών.
Και φυσικά, οι Απάχηδες παίχτηκαν για δεκαετίες σε ολόκληρη την επικράτεια του ελληνικού μουσικού θεάτρου, που εκτεινόταν από την Αφρική μέχρι την Αμερική.

«Η οπερέτα αυτή ολοκληρώνει την τριλογία-αφιέρωμα στις πιο δημοφιλείς οπερέτες της τριανδρίας συνθετών που διέπρεψαν στο συγκεκριμένο μουσικό είδος και αποτελείται από τους Σαμάρα, Σακελλαρίδη και Χατζηαποστόλου. Θεωρώ ότι η ελληνική οπερέτα, που άκμασε θεαματικά για μια δεκαπενταετία περίπου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς” σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Ολύμπια, Olivier Descotes.

Αυτή η περίφημη οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου θα παρουσιαστεί στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» στις 14, 15, 16, 17 20, 21, 22, 23 Δεκεμβρίου  με την Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία Δήμου Αθηναίων. Ο Κορνήλιος Μιχαηλίδης αναλαμβάνει τη μουσική διεύθυνση της νέας παραγωγής του Ολύμπια, ενώ ο Βασίλης Μαυρογεωργίου υπογράφει τη σκηνοθεσία, καθοδηγώντας τα βήματα μιας πλειάδας εξαιρετικών ερμηνευτών, που στροβιλίζονται απολαυστικά στον απόηχο μιας βιεννέζικης μουσικής πανδαισίας.

“Η οπερέτα “Aπάχηδες των Αθηνών” οφείλει την “αθανασία” της στο ότι ακριβώς εμπεριέχει το αιώνιο δίπολο πλούσιοι και φτωχοί ενισχυμένο μάλιστα με το ψευδεπίγραφο αντίστοιχό του,”Λαός και Κολωνάκι”. Αυτό το στάτους που μοιάζει σαν φυσικό και που ποτέ δεν έπαψε να ισχύει πυροδοτεί τις ζωές όλων των χαρακτήρων της, κρατώντας τους δέσμιους και ακινητοποιημένους στη μοίρα τους…” αναφέρει ο Άγγελος Παπαδημητρίου στο NEWS 24/7.
Και συνεχίζει: “Σήμερα έναν αιώνα μετά από την εποχή της και με διαψευσμένες όλες τις ελπίδες για “ισότητα”, η οπερέτα αυτή αποκτά διαστάσεις ντοκουμέντου για την αποτυχία προσέγγισης των δύο κόσμων…αρκεί να το δει κανείς με χιούμορ. Ο Παραλής που υποδύομαι όχι μόνο δε βολεύεται στην ευμάρειά του, αλλά επιθυμεί να ανέλθει και στα “θεϊκά” εξ αίματος αριστοκρατικά ύψη…για να συντριβεί μέσα στη χλεύη των ομοίων του και να συνέλθει οριστικά…”

Ποιους θα χαρακτηρίζατε ως σύγχρονους Απάχηδες; Δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτούς που από επιλογή επιμένουν στις αξίες της συντροφικότητας και της απλότητας και τους οικονομικά αδύνατους εργαζόμενους .

Τι θα νοσταλγήσουμε βλέποντας την παράσταση αυτή; Τις ουσιαστικά αιώνιες (θετικές ή αρνητικές) αξίες της ζωής: εντιμότητα, αγάπη, κατανόηση, τρέλα του μεγαλείου, παιχνίδι,
κέφι, ματαιότητα, έρωτα, προδοσία… εγωισμό, συγχώρεση… που μας καθορίζουν.

Πώς φαντάζεστε την Αθήνα της εποχής εκείνης; Σαν την σημερινή ακριβώς ντυμένη με πιο ακριβά ευρωπαϊκά ρούχα.

Πόσο μοιάζουν αυτές οι δύο εποχές; Τι είναι αυτό – αν υπάρχει κάτι- που έχει παραμείνει αναλλοίωτο; Η Ελληνική γλώσσα και η μουσική της που την κουβαλά και η οπερέτα!!!! αυτό το θαύμα όλων των εποχών!!!

Αν μπορούσατε να επιλέξετε, σε ποια Αθήνα θα θέλατε να ζήσετε; Στη σημερινή, γιατί για εμένα υπάρχει μόνο το παρόν.