Παναγιώτης Γιαννάκας – Τι ονειρεύεται ένας μουσικός της Gen Z;

Άραγε, τι ονειρεύεται ένας μουσικός της Gen Z που, όπως δηλώνει, έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει τα περισσότερα από τα παιδικά του όνειρα; Με αφορμή και τη συμμετοχή του στο 12ο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Χανίων, ο διεθνούς φήμης κλαρινετίστας Παναγιώτης Γιαννάκας μιλά για την βαθειά επιδραστική σχέση του με τη μουσική.

Μεγαλωμένος με τους ήχους του κλαρινέτου του παππού του, ο μόλις 24 ετών κλαρινετίστας Παναγιώτης Γιαννάκας, Κορυφαίος Α’ πλέον της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, χαίρει διεθνούς αναγνώρισης.

Απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας της Γενεύης και νικητής του 3ου βραβείου στον διεθνή διαγωνισμό Carl Nielsen, αποτελεί έναν από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους μουσικούς της χώρας μας, με εμφανίσεις σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Δανία, Ελβετία, Γερμανία, Αίγυπτο και ΗΠΑ.

Εμείς μιλήσαμε μαζί του λίγες μέρες πριν από την έναρξη του 12ου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Χανίων, στο οποίο πρόκειται να κάνει την πρώτη του εμφάνιση, ερμηνεύοντας έργα Προκόφιεφ, Χατσατουριάν και Μπετόβεν.

Παναγιώτης Γιαννάκας – “Η ενασχόληση με τη μουσική μού έμαθε τη συνέπεια, το μόχθο, την υπομονή και εν τέλει την επιβράβευση”

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μας εξήγησε γιατί μια συναυλία μουσικής δωματίου είναι ιδανική για να μυήσει έναν καχύποπτο ακροατή στο είδος της κλασικής μουσικής, ενώ δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι σε πολλές μεγάλες ορχήστρες επικρατεί «τοξικό κλίμα» μεταξύ των μουσικών.

Ποιο από τα έργα που πρόκειται να ερμηνεύσετε στο φεστιβάλ θα χαρακτηρίζατε ως αγαπημένο; Για ποιους λόγους;

Παρ’ ότι και τα 4 έργα που καλούμαι να ερμηνεύσω είναι εξαιρετικά, το Σεπτέτο σε Μι ύφεση µείζονα του Μπετόβεν έχει για μένα ιδιαίτερη συναισθηματική αξία καθώς αποτέλεσε ένα από τα έργα μουσικής δωματίου που µε συνόδευε κατά τις πρώτες «δυσκολίες» προσαρμογής μου στο εξωτερικό. Ʃυγκεκριµένα, η νέα -τότε- κυκλοφορία της ηχογράφησης του Λεωνίδα Καβάκου σε σύμπραξη με μουσικούς της Ορχήστρας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας του Μονάχου ήταν αυτή που με έκανε να αγαπήσω το έργο.

Πώς θα προσκαλούσατε στις συναυλίες σας έναν ακροατή που αντιμετωπίζει την κλασική μουσική µε καχυποψία ή φόβο;

Ίσως να τον προσκαλούσα αρχικά σε μια συναυλία μουσικής δωματίου κατά την οποία θα ερμήνευα έργα πιο «εύπεπτα» για κάποιον που δεν είναι σε επαφή με την κλασική µουσική. Ίσως κάποιο έργο με απλές µελωδίες, θέματα και παραλλαγές από κάποια όπερα για παράδειγμα. Θα ήταν ένας τρόπος να τον «συμφιλιώσω» με την έννοια της «επεξεργασίας» μιας απλής μελωδίας και της ανάδειξης των δυνατοτήτων ενός μουσικού οργάνου.

Εντός μιας ορχήστρας, νιώθετε πιο προστατευμένος ή πιο εκτεθειμένος στη σχέση σας με τους συναδέλφους σας;

Εξαρτάται την ορχήστρα. Έχω την τιμή και χαρά να είμαι μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στην οποία η αναμέτρηση με το ρεπερτόριο γίνεται πάντα από όλους τους μουσικούς με απόλυτη αφοσίωση στην υπηρεσία της μουσικής. Αυτό δημιουργεί ένα εξαιρετικά φιλικό κλίμα και ακόμα και η επίλυση των πιθανών ερμηνευτικών διαφωνιών γίνονται με αμοιβαίο σεβασμό. Δεν είναι όμως όλες οι ορχήστρες έτσι. Έχει τύχει να συμπράξω με ορχήστρες ανά τον κόσμο, και πολλές φορές υψηλού επιπέδου, στις οποίες πολλές φορές επικρατεί κλίμα ανταγωνιστικό, επικριτικό και εν τέλει τοξικό μεταξύ κάποιων συναδέλφων.

Όταν καλείστε να παίξετε έργο που δεν σας αρέσει, πώς ξεκινάτε τη μελέτη;

Ευτυχώς δεν έχει συμβεί ακόμα να χρειαστεί να παίξω κάποιο έργο που δεν μου αρέσει. Υπάρχουν βέβαια έργα τα οποία είναι πιο αγαπημένα μου και κάποια λιγότερο αρεστά. Στη δεύτερη περίπτωση, συνήθως το αποδίδω σε δική μου «ανεπάρκεια» κατανόησης του μουσικού κειμένου. Για να ξεπεράσω ένα τέτοιο «εμπόδιο» συνήθως ακούω αρκετές ηχογραφήσεις με τη συνοδεία της παρτιτούρας.

Ποια είναι τα ενδιαφέροντά σας εκτός μουσικής;

Η γευσιγνωσία και ο κινηματογράφος.

Ξεκινήσατε τα πρώτα μαθήματα κλαρινέτου μαζί με τον παππού σας. Θυμάστε πώς νιώσατε όταν ακούσατε για πρώτη φορά τον ήχο του;

Δυστυχώς δεν μπορώ να ανακαλέσω την πρώτη φορά που άκουσα τον παππού μου να παίζει κλαρινέτο, διότι μάλλον ήμουν ηλικίας κάποιων ημερών ή εβδομάδων. Μπορώ όμως να θυμηθώ το πρώτο μάθημα κλαρινέτου.

Ήταν πρωί καλοκαιριού και ήμουν περίπου 7 χρόνων, στο σπίτι των παππούδων μου στην Κέρκυρα. Από ξέγνοιαστος στον καναπέ να βλέπω καρτούν ξαφνικά βρέθηκα με το κλαρινέτο στο χέρι και με τον παππού να μου δίνει το πρώτο μάθημα.

Δοκιμάσατε ποτέ κάποιο άλλο όργανο;

Έκανα πιάνο για 1-2 χρόνια πριν το κλαρινέτο.

Τι ρόλο είχε στη ζωή σας η μουσική όσο μεγαλώνατε;

Ως παιδί που ξεκίνησε νωρίς την ενασχόληση με τη μουσική, αυτή είχε ρόλο διαμορφωτικό. Διαμόρφωσε το χαρακτήρα μου διδάσκοντας μου τη διαδικασία της προόδου. Τη συνέπεια, το μόχθο, την υπομονή και εν τέλει την επιβράβευση.

Πώς ήταν η εμπειρία σας στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία της Γενεύης;

Η παραμονή μου στη Γενεύη για 5 χρόνια ήταν ένα μονοπάτι κατά το οποίο όχι μόνο διαπλάστηκα ως μουσικός αλλά και συμφιλιώθηκα με τον κεντροευρωπαϊκό «αέρα», βίωσα, θαύμασα και επηρεάστηκα από ορισμένες πτυχές του ελβετικού τρόπου ζωής.

Είστε ιδιαίτερα νέος και ήδη έχετε επιτύχει πολλά. Μπορούσατε να φανταστείτε αυτήν την πορεία όταν ονειρευόσασταν τον εαυτό σας ως μουσικό; Φαντάζεστε το μέλλον και τι μπορεί να επιφυλάσσει;

Νιώθω ευλογημένος για την πορεία μου και είμαι ευγνώμων που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να πετύχω, αν όχι όλα, τα περισσότερα από τα παιδικά μου όνειρα. Η σύμπραξη με εξαιρετικούς συναδέλφους, σολίστ και αρχιμουσικούς, η διάκριση μου σε μερικούς διεθνείς διαγωνισμούς τους οποίους οραματιζόμουν ως έφηβος και ως αποκορύφωμα η εισαγωγή μου στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών που αποτελούσε διαχρονικά το ψηλότερο σκαλί των ονείρων μου.

Αυτό που φαντάζομαι για τη μελλοντική σταδιοδρομία μου είναι η συνεχής καλλιτεχνική εξέλιξη, η οποία και συμβαδίζει με την «ευθύνη» που ενέχει η ιδιότητα ενός μουσικού μιας κορυφαίας ορχήστρας όπως η ΚΟΑ.