Πάνος Κατσιμίχας – Το νέο του τραγούδι είναι “Εμμονή σε Φα μινόρε”

Ο Πάνος Κατσιμίχας επιστρέφει για μια ακόμη φορά με ολοκαίνουργιο τραγούδι του που έχει τίτλο “Εμμονή σε ΦA μινόρε”. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος ο δημιουργός είναι “Ένα καινούριο τραγουδάκι, από το παλιό ημερολόγιο του Βερολίνου“, που ξεδιπλώνει μια ιστορία γεμάτη συναίσθημα και ατμόσφαιρα.

Πάνος Κατσιμίχας – Λίγα λόγια για το τραγούδι “Εμμονή σε ΦA μινόρε”

Το τραγούδι “Εμμονή σε ΦA μινόρε” είναι ένα βαθιά συναισθηματικό κομμάτι που μας ταξιδεύει στο Βερολίνο του 1982. Μέσα από τους στίχους του, ο Πάνος Κατσιμίχας αφηγείται την ιστορία του Ολαφ, ενός άνδρα που ετοιμάζεται για ένα τελευταίο ραντεβού με τον εραστή του, κρύβοντας ένα πιστόλι στη τσέπη του μαύρου παλτό του.

Το τραγούδι μιλά για την αγάπη, την προδοσία και την εμμονή, ενώ η χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα – με τις νιφάδες χιονιού και τη μυρωδιά του χιονιού – ενισχύει τη μελαγχολική του διάθεση με την υπέροχη φράση / εικόνα στο στίχο “Νιφάδες στον άνεμο..Πολύτιμοι και εύθραυστοι…Ανήξεροι και μόνοι.”

Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την κυκλοφορία του εμβληματικού άλμπουμ Ζεστά Ποτά (Απρίλιος 2025), ο Πάνος Κατσιμίχας μάς χάρισε πριν από μερικούς μήνες ακόμα ένα ένα τραγούδι, και ο τίτλος του: «Φλας Μπακ».

“Εμμονή σε ΦA μινόρε” – Συντελεστές

• Στίχοι, Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας
• Τραγούδι: Πάνος Κατσιμίχας
• Ενορχήστρωση: Κώστας Παπαδούκας

Μουσικοί:

• Κώστας Παπαδούκας – Προγραμματισμός, keyboards
• Χρήστος Περτσινίδης – Σόλο κιθάρες
• Νικολής Κουτσοσπύρος – Κιθάρες
• Βαγγέλης Ζήσης – Ντραμς
• Παραγωγή: Βαγγέλης Ζήσης, Πάνος Κατσιμίχας
• Ηχογράφηση, Μίξη: Βαγγέλης Ζήσης (Athens Recording Studio)
• Mastering: Θύμιος Παπαδόπουλος, Σωτήρης Παπαδόπουλος (Studio Στέντωρ)

Στίχοι

Ντύνεται αργά για έξοδο βράδυ
μ’ αυτόν που αγαπάει με χίλιους τρόπους.
Βερολίνο του ’82, ο Ολαφ ετοιμάζεται
να πάει στο τελευταίο ραντεβού.

Πάει να σκοτώσει τον εραστή του,
αυτόν που τον άφησε το καλοκαίρι..
Βαθιά στην τσέπη του μαύρου παλτό
κρύβει το πιστόλι ….και μπαίνουνε Χριστούγεννα

Βγαίνει στο δρόμο, ξεχνάει το παλτό,
παίρνει ταξί, χτυπάει το κουδούνι εμμονικά..
Πέφτει στα πόδια του, λέει πολλά
δεν τον αφήνει να μπει, τον κρατάει στο χωλ

Λευκό μπουρνούζι, δέρμα “λατίνο”
το ίδιο θεϊκό κορμί..
Το ίδιο υπέροχο βλέμμα το χυδαίο..
Αχ τον παράτησε για έναν πιο νέο, για έναν καινούργιο, για ένα ρεμάλι, για έναν τυχαίο..

Νιφάδες στον άνεμο, πολύτιμοι και εύθραυστοι..
ανήξεροι και μόνοι..

Μυρίζει χιόνι..