Καρασούλος-Νικολάου: Αντίσταση στον ιμπεριαλισμό της ασχήμιας

Περί ομορφιάς και ασχήμιας! Ο σπουδαίος στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος και ο ταλαντούχος ερμηνευτής Θοδωρής Νικολάου μας μιλούν για “της ομορφιάς το άγριο φιλί”.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΤΣΑΡΑΓΚΟΥ
16 Σεπτεμβρίου 2024 06:19

Η 30η Σεπτεμβρίου είναι ημέρα χαράς και γιορτής για την Μικρή Άρκτο. Στο θέατρο Βράχων «Άννα Συνοδινού», στις 21.00 μμ., θα έχουμε την χαρά να ακούσουμε τα νέα τραγούδια του Παρασκευά Καρασούλου, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν με τίτλο «της ομορφιάς το άγριο φιλί» αλλά και μια επιλογή από παλαιότερα αγαπημένα τραγούδια του (“Δυο μέρες μόνο”, “Μικρή Πατρίδα”, “Αν”, “Τον εαυτό του παιδί”, “Εφτά ζωές” κ.α.)

Τα τραγούδια που υπέγραψε όλα αυτά τα χρόνια ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος θα ερμηνεύσει ο ταλαντούχος Θοδωρής Νικολάου, σε μια παράσταση-ανθολόγιο που επιμελήθηκε ο ίδιος ο στιχουργός, ειδικά αφιερωμένη στην πόλη που μεγάλωσε και εξακολουθεί να ζει, στον τόπο που γέννησε τα περισσότερο από αυτά τα τραγούδια.

Ο εξαιρετικός νέος ερμηνευτής Θοδωρής Νικολάου γίνεται ξεναγός στον ποιητικό κόσμο του στιχουργού, έχοντας στο πλάι του εκλεκτή καλεσμένη του, την Δήμητρα Σελεμίδου («παιδί» της τέταρτης Ακρόασης της Μικρής Άρκτου) αλλά και το Φωνητικό σύνολο σπουδαστών της “Σχολής Θεάτρου 10Θ”.

Τι είπαν στο News24/7 ο σπουδαίος στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος και ο ταλαντούχος ερμηνεύτης Χρίστος Θεοδώρου για αυτή τη συναυλιακή συνάντηση;

Παρασκευάς Καρασούλος – “Ζούμε σε μια εποχή που οι αναπνοές μας ίσα που αντέχουν το κολύμπι στα ρηχά. Δεν αντέχουμε το βάθος”

Παρασκευάς Καρασούλος

Ποια ήταν η έμπνευσή σας για τη δημιουργία του νέου σας έργου «Της ομορφιάς το άγριο φιλί»;
Η ομορφιά ως προορισμός και αντίσταση απέναντι στον ιμπεριαλισμό της ασχήμιας. Γιατί η ζωή μας μόνιμα πια βολεύεται στις φαινομενικές ευκολίες ενός συστήματος αναπαραγωγής και εξάπλωσης της ασχήμιας παντού: στην καθημερινότητά μας, στις σχέσεις μας, στο παρόν και το μέλλον μας. Κοιτάξτε πίσω. Οι άνθρωποι παλιά είχαν απαντήσει στο πρόβλημα της θνητότητάς τους με μεγαλόπνοα έργα ζωής. Άφησαν πίσω τους αξιομνημόνευτα ίχνη. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που οι αναπνοές μας ίσα που αντέχουν το κολύμπι στα ρηχά. Δεν αντέχουμε το βάθος. Κουραστήκαμε ίσως από τον εαυτό μας, τους πολέμους μας, τις ματαιώσεις χάρτινων ονείρων και τις διαψεύσεις ανύπαρκτων παραδείσων. Η ομορφιά λοιπόν με το κόστος που έχει η επιλογή της, ως άσκηση εσωτερικής ισορροπίας, αρμονίας αλλά και ως αίτημα ζωής, αποτελεί τον θεματικό άξονα αυτού του κύκλου τραγουδιών.

Με ποιον τρόπο η πόλη όπου μεγαλώσατε και ζείτε επηρέασε τη στιχουργική σας διαδρομή;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω από επιλογή πια, στον Υμηττό. Ακόμη νιώθω τη γειτονιά μου, ένα μικρό νησί στο κέντρο της αθηναϊκής θάλασσας. Εδώ αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους μας από τις πλάτες τους, όπως λένε χαρακτηριστικά οι Υμηττιώτες. Για να πάω στο γραφείο μου (που ευτυχώς είναι κι αυτό στον Υμηττό), λέω πολλές καλημέρες. Εννοώ πως σε μια προσωποκεντρκή πόλη, πιο εύκολα ενθαρρύνεται η προσωπική έκφραση και η σημασία των σχέσεων, θαυμάζεται ο άνθρωπος με τη δύναμή του αλλά και κατανοούνται πιο άμεσα οι αδυναμίες του. Τα διαβάσματά μου, οι σχέσεις μου, οι άνθρωποι μου που πολλές φορές έγιναν τραγούδια μου, ζουν εδώ.

Ο λυρισμός μου οφείλει πολλά στον τρόπο που έζησα ως τώρα, μέσα στα όρια αυτού του κόσμου. Πιστεύω πως το βάθος των εμπειριών χαρίζει γνώση, όχι απλώς η ποσότητά τους. Το ζητούμενο δεν είναι η φυγή και τα πολλά και μακρινά ταξίδια. Μπορεί και ένα, να έχει πλούτο εμπειρίας τεράστιο και γνώση απαράμιλλη για τον εαυτό σου και τη ζωή σου. Κι έπειτα, ένα ταξίδι είναι πάντα οι άνθρωποι που το μοιράζεσαι. Ο τόπος μου έγινε ο τρόπος μου και είμαι ευτυχής που το κατάλαβα έγκαιρα και το βιώνω ήσυχα.

Σχετικό Άρθρο

Μουσική

Νικολακοπούλου – Καρασούλος: 5 λόγοι για να μη χάσεις 3 όμορφες φωνές “Ένα βράδυ στην Αθήνα”

Πώς αισθάνεστε βλέποντας νέους καλλιτέχνες, όπως ο Θοδωρής Νικολάου, να ερμηνεύουν τα τραγούδια σας; Υπάρχει ανάγκη οι νέοι να βγουν μπροστά;
Σημασία πάντα έχει πόσο νέοι είναι οι νέοι κάθε εποχής! Αν φέρνουν κάτι καινούργιο ως αίτημα, τότε ναι, οφείλουμε και να τους ενθαρρύνουμε και να τους επισημαίνουμε. Θέλω να πιστεύω πως ο Θοδωρής Νικολάου είναι ένας δρομέας μεγάλης αντοχής, ήρθε για να μείνει στην τέχνη του τραγουδιού. Θα τον συναντάμε μπροστά μας, όλο και καλύτερο. Είναι ένας εξαιρετικός νέος ερμηνευτής, ευφυής, αισθαντικός, με μεγάλη ερμηνευτική βεντάλια, δυναμικός και λυρικός, που μπορεί να γυμνάζει την τέχνη του ως μια εξελισσόμενη μαθητεία. Έτσι συναντηθήκαμε και σ’ αυτό το πλαίσιο λειτουργούμε την καλλιτεχνική και προσωπική μας σχέση. Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι ο λόγος μου να μπορεί να γίνει φωνή του πειστικά, όχι μόνο στα καινούργια τραγούδια μας αλλά και στα παλαιότερα. Όταν επιτυγχάνεται αυτό, νιώθω μεγάλη χαρά και πληρότητα. Και με τον Θοδωρή και με άλλους νέους ερμηνευτές που πλησιάζουν τα τραγούδια μου.

Από την εμπειρία σας, τι θεωρείτε ότι κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό και πώς καταφέρνετε να δημιουργείτε έργα που συνεχίζουν να αγγίζουν τον κόσμο μέσα στο χρόνο;
Νομίζω πως κάθε δημιουργός όταν εργάζεται, ξέρει πότε ένας στίχος ή μια μουσική διαθέτει ανοιχτό ορίζοντα ώστε να μπορεί να ταξιδέψει μακριά το βλέμμα του. Το λέει όχι μόνο η πρόθεσή του αλλά και το ένστικτό του. Ξέρει δηλαδή στο βάθος του, αν ένα τραγούδι πχ καλύπτει ανάγκες επικαιρότητας ή πάει παραπέρα. Ξέρει επίσης αν ένα έργο θα βρει το κοινό του τώρα ή στο μέλλον. Στη σημερινή εκδοχή του ή σε μια κατοπινή. Από μόνο του ένα έργο διαχρονικής δυναμικής, είναι αυτό που με όλη του τη δύναμη, μπορεί να κολυμπά στα βαθιά νερά της θάλασσας που διάλεξε να βουτήξει. Αυτό που ο δημιουργός του γύμνασε, για να μπορεί να δει τι κρύβεται στο βυθό του κι έτσι να χαρίσει τη θέα αυτού του βυθού στους σημερινούς και τους αυριανούς ακροατές του. Όσο πιο βαθιά σκάβεις, τόσο πιο πιθανό είναι να βρεις τα τιμαλφή της χαράς ή της θλίψης της δικής σου και των άλλων, σημερινών και αυριανών …

Θοδωρής Νικολάου – “Το υπέροχο με τα τραγούδια είναι ότι κρύβουν ιστορίες”

Θοδωρής Νικολάου

Πώς νιώθετε που είστε ο βασικός ερμηνευτής σε μια παράσταση αφιερωμένη στα έργα του Παρασκευά Καρασούλου; Ποιο είναι το σημαντικότερο που θαυμάζετε στον χαρακτήρα του;
Καταρχάς, πρέπει να σας πω ότι με τον Παρασκευά συνεργαζόμαστε εδώ και περίπου έξι χρόνια, οπότε δεν είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να αναμετρηθώ με τραγούδια, που κοσμούν την προσωπική του δισκογραφία, αλλά και το ελληνικό τραγούδι. Εξάλλου, μετά και από τον κοινό μας δίσκο, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλιο με τίτλο «Της ομορφιάς το άγριο φιλί», ένα μεγάλο μέρος της συναυλίας μας στο Θέατρο Βράχων θα είναι τα καινούρια μας τραγούδια. Επομένως, για να απαντήσω στην ερώτησή σας, νιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση, που ο Παρασκευάς έχει επιλέξει να είμαι η «φωνή» του, αλλά και μεγάλη ευθύνη, καθώς τα τραγούδια αυτά – εκτός του Παρασκευά – έχουν υπογράψει σπουδαίοι συνθέτες και τα έχουν πρωτοπεί εξαιρετικοί ερμηνευτές (αναφέρομαι στο σύνολο της δισκογραφίας του).

Είμαι, λοιπόν, πολύ χαρούμενος που οι δρόμοι μας έχουν συναντηθεί, γιατί εκτός από σημαντικός δημιουργός είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος. Δοτικός, γενναιόδωρος, με αστείρευτη όρεξη να δημιουργεί (παρά την τεράστια διαδρομή, που έχει διανύσει με μεγάλη επιτυχία), ένας μαχητής της ζωής και της τέχνης, ένας ενεργός πολίτης, που ασχολείται με τα κοινά και προσπαθεί για έναν καλύτερο κόσμο. Μπορώ να σας πω πάρα πολλά για τον ίδιο, αλλά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω ένα του χαρακτηριστικό, αυτό θα ήταν η ακεραιότητά του. Του χρωστώ πολλά και, πάντα, θα τον ευχαριστώ για το δώρο του να με θεωρεί μέλος της οικογένειάς του.

Παρασκευάς Καρασούλος και Θοδωρής Νικολάου

Υπάρχει κάποιο τραγούδι του που σας έχει επηρεάσει προσωπικά, εκτός από το επαγγελματικό κομμάτι; Ποιο και γιατί;
Δεν θα αποφύγω την ερώτηση, αλλά είναι αλήθεια ότι είναι πάρα πολλά, εκείνα τα τραγούδια του, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με επηρέασαν προσωπικά. Αγαπώ πολύ το καλό ελληνικό τραγούδι κι έτσι από μικρός είχα έρθει σε επαφή με αυτό το ρεπερτόριο. Η οικογένειά μου άκουγε πολλή μουσική, φτιάχναμε κασέτες για τα ταξίδια, παίζαμε με τις κιθάρες και τα μαντολίνα με τις παρέες μας και τραγουδούσαμε, αγοράζαμε ψηφιακούς δίσκους. Αργότερα ξεκίνησα να παίζω πιάνο και λίγο κιθάρα, και να αγοράζω, κι εγώ, τα πρώτα μου άλμπουμ. Έτσι, τον Παρασκευά τον γνώριζα πάρα πολύ καλά μέσα από την προσωπική του δισκογραφία. Είχα αγοράσει όλους του τους δίσκους (εκτός από το «Μαγικό κλειδί», που ο ίδιος μού χάρισε όταν γνωριστήκαμε) και υπάρχουν πολλά του τραγούδια, που συνδέονται με προσωπικές μου ιστορίες και στιγμές.

Από το «Για χάρη σου», που υπήρχε σχεδόν σε όλες μας τις κασέτες τη δεκαετία του ‘90 (και στις δύο εκτελέσεις του, από τη Βούλα Σαββίδη και τον Παντελή Θαλασσινό), την «Μικρή πατρίδα», που άκουγα στο γυμνάσιο – σχεδόν κάθε μέρα -, το «Τέτοια παράξενη ομορφιά», που το άκουγα σε ένα ταξίδι στο Ναύπλιο στο repeat, παρέα με δύο φίλες μου. Επίσης, τον δίσκο «Δον Κιχώτες» τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους δίσκους, που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, την «Ελλοπία», πολιτικοποιημένος νέος καθώς ήμουν, την είχα ξεχωρίσει πολύ στα φοιτητικά μου χρόνια, το «Τον εαυτό του παιδί», που το άκουσα πρώτη φορά, όταν μου το ζήτησε στην πρώτη μου καλλιτεχνική δουλειά ο καλός μου φίλος Νίκος, που ήταν το αγαπημένο του τραγούδι… Και άλλες, πολλές ακόμη, ιστορίες. Γιατί αυτό είναι το υπέροχο με τα τραγούδια, τα καλά τραγούδια. Κρύβουν ιστορίες!

Εκτός από τα νέα τραγούδια του δίσκου, τι σημαίνει για εσάς να ερμηνεύετε τραγούδια που έχουν γράψει ιστορία στην ελληνική μουσική σκηνή;
Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για οποιονδήποτε ερμηνευτή. Τραγούδια, που έχουν δημιουργήσει τη δίκη τους μυθολογία (μιλώ για εκείνα, που ευτύχησαν ο στίχος, η μουσική και η ερμηνεία να γίνουν ένα) δεν είναι εύκολο να τα επαναπροσεγγίσεις, κυρίως γιατί ηχούν στα αφτιά μας οι πρώτες τους – αξεπέραστες – εκτελέσεις, που τοποθετούν τον πήχη ψηλά. Ο τρόπος, που εγώ με τον Παρασκευά δουλεύουμε πάνω σε ένα τέτοιο ρεπερτόριο είναι συγκεκριμένος: ακρόαση του τραγουδιού, συζήτηση και ανάλυση των στίχων και της ερμηνείας, και το σημαντικότερο ψάχνουμε και βρίσκουμε τον τρόπο να χτίσουμε ξανά τη δική μας μυθολογία σε αυτό το τραγούδι, τη δίκη μου σύνδεση με αυτό.

Πάντα με σεβασμό στις πρώτες εκτελέσεις, που πολλές φορές λειτουργούν ως οδηγός (από τους σπουδαίους ερμηνευτές, εξάλλου, πρέπει να ξέρεις να «κλέβεις»). Και, βέβαια, κάθε φορά, μετά από μία παράσταση, συζητούμε για τα τραγούδια και τις ερμηνείες, τι πέτυχε, τι δεν πέτυχε, τι πρέπει να κρατήσουμε, τι πρέπει να αλλάξουμε ή να εξελίξουμε. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουμε το ζητούμενο, δηλαδή την ταυτότητα της προσωπικής ερμηνείας.

Πώς βλέπετε την εξέλιξή σας ως ερμηνευτή μέσα από την εμπειρία αυτής της παράστασης και τη συνεργασία των τελευταίων ετών με έναν τόσο σημαντικό στιχουργό; Σκέψεις για το μέλλον;
Όπως αναφέρω και παραπάνω, με τον Παρασκευά δουλεύουμε και συζητάμε πολύ για το τραγούδι. Θέτουμε στόχους και δεν εφησυχαζόμαστε. Και είμαι πολύ περήφανος για την εξέλιξή μου, τα χρόνια της συνεργασίας μας, γιατί παλέψαμε, επιμείναμε και συνεχίζουμε να δουλεύουμε πολύ στο κομμάτι της ερμηνείας, καθώς τα όνειρά μας για το μέλλον είναι πολλά. Είμαι τυχερός, γιατί η τεράστια αγκαλιά αυτής της οικογένειας, του Παρασκευά και της Μικρής Άρκτου, με κάνει να ατενίζω το μέλλον (μας) με αισιοδοξία και πίστη στις δυνατότητές μας.