Πάσχα στο χωριό: Η αληθινή ιστορία πίσω από το τραγούδι “Ζήνωνος”

Έχουν περάσει ακριβώς 25 χρόνια από την εποχή που η Zήνωνος, ο Νίκος Ζούδιαρης και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης (σ.σ. ως τραγουδιστής) θα μας συστήνονταν και θα έβαζαν το λιθαράκι τους σε αυτό που λέμε σύγχρονο έντεχνο τραγούδι. Σε εντελώς αντίθετο τέμπο και διάθεση από την “Αγορά του Αλ Χαλίλι”, την πρώτη μεγάλη επιτυχία του δίσκου “Στην αγορά του κόσμου”, η “μαύρη” “Ζήνωνος” στο πέρασμα του χρόνου κατάφερε να αγαπηθεί ακόμη περισσότερο. Την ύπαρξη της την χρωστάμε πέρα από τον δημιουργό της και στην Δήμητρα Γαλάνη – την παραγωγό του δίσκου – η οποία κατάφερε να την “επιβάλλει” και παρ’όλες τις αντιρρήσεις της δισκογραφικής να ηχογραφηθεί.

Την ιστορία πίσω από το τραγούδι την είχε αφηγηθεί περιληπτικά το 2010 ο Αλκίνοος Ιωαννίδης λίγο πριν το ερμηνεύσει στην συναυλία που έδωσε στην Μεσαιωνική Τάφρο στην Ρόδο.

Όπως είχε αναφέρει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης η ιστορία πηγαίνει πίσω στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 που ήταν σε έξαρση το φαινόμενο της αστυφιλίας όπου οι άνθρωποι άφηναν τα χωριά τους, τα νησιά τους και τις επαρχιακές πόλεις για να έρθουν στην Αθήνα και να βρουν την τύχη τους.

Ένα παιδί απο ένα χωριό της Πελοποννήσου κοντά στον Πύργο Ηλείας ζήλευε τα ξαδέλφια του που έρχονταν για διακοπές το Πάσχα, που ήταν ντυμένα αλλιώς και μιλούσαν διαφορετικά ως πρωτευουσιάνοι. Οι θείοι τού του υποσχέθηκαν ότι όταν και αυτός αποφασίσει να μετοικίσει και αυτός στην Αθήνα θα τον στηρίξουν.

Όταν το παιδί ήρθε στην πρωτεύουσα η υπόσχεση δεν έγινε πράξη καθώς οι θείοι είχαν γίνει ήδη πρωτευουσιάνοι, είχαν πνιγεί στα δικά τους άγχη και δουλειές και δεν έβρισκαν τον χρόνο να ασχοληθούν με τον νεαρό επαρχιώτη ανιψιό τους. Έτσι το παιδί διέμενε σε κάτι ξενοδοχεία της κακιάς ώρας στην οδό Ζήνωνος και γύρω από αυτή και έτσι σιγά σιγά πέρασε στον υπόκοσμο.

Το επίσημο video clip πίσω στο 1993

Οι στοίχοι

Ζήνωνος Πάσχα στο χωριό συγκέντρωση μετοίκων
Τα νέα απ’ την Αθήνα στα όνειρα μου σφήνα
Πόζα και λουστρίνι, ο Νάκος φιγουρίνι
Πείνα μου μοιραία ζήλεια μου ρομφαία
Μπήκα σ’ ένα τρένο πίσω δεν κοιτούσα
Μέσα μου πετούσα ψήλωσα δυο πόντους

Ζήνωνος μ’ έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη
από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος

Εδώ οι χωριανοί μου δεν βοηθάνε άλλον
Σκούριασαν τα χέρια βρήκα άλλους τρόπους
Είπα να χαθώ το τέλος μου να βάλω
Λίγο ακόμα επάνω τρέλα μου σε φτάνω
Στις εφημερίδες μάνα αν με είδες
Μη μου στεναχωριέσαι
Μάνα δε μου αξίζει

Ζήνωνος…