Πέθανε ο Shane MacGowan – Θρύλος της ιρλανδικής μουσικής και frontman των The Pogues

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών ο γνωστός μουσικός Shane MacGowan, τραγουδοποιός των Pogues και θρύλος της ιρλανδικής μουσικής. Πρόκειται για έναν από τους πιο εμβληματικούς ηγέτες συγκροτημάτων όλων των εποχών και δημιουργός του κλασικού χριστουγεννιάτικου “Fairytale of New York“.

Ο MacGowan αναζωογόνησε το ροκ με τη δύναμη της ιρλανδικής παραδοσιακής μουσικής. Τον θανατό του επιβεβαίωσε η οικογένειά του. Η σύζυγός του, Ιρλανδή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Victoria Mary Clarke, έγραψε στο Instagram: “Δεν ξέρω πώς να το πω αυτό, γι’ αυτό θα το πω απλά. Ο Shane, που θα είναι πάντα το φως που κρατάω μπροστά μου και το μέτρο των ονείρων μου και ο έρωτας της ζωής μου και η πιο όμορφη ψυχή και ο πιο όμορφος άγγελος και ο ήλιος και το φεγγάρι και η αρχή και το τέλος όλων όσων αγαπώ, έχει φύγει για να είναι με τον Ιησού και τη Μαρία και την όμορφη μητέρα του Therese“.

Ο γνωστός μουσικός – που αντιμετώπιζε θέματα εθισμού στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά -έφυγε από τη ζωή μετά από παραμονή στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με ιογενή εγκεφαλίτιδα. Γενικά τα τελευταία χρόνια είχε πολλά προβλήματα υγείας, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά του το BBC.

Shane MacGowan – Ξεκίνησε να πίνει από παιδί

Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1957 στο Κεντ από Ιρλανδούς μετανάστες γονείς και ήταν γνωστός για τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του και την ικανότητά του να γράφει συναρπαστικούς ποιητικούς στίχους.

Ξεκίνησε να πίνει από παιδί, όταν η οικογένειά του του έδινε Γκίνες για να τον βοηθήσει να κοιμηθεί, και από πολύ νωρίς υπέφερε από τις συνέπειες της κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ. Στα 17 του χρόνια, ο MacGowan νοσηλεύτηκε για να απαλλαγεί από τον εθισμό του στα Βάλιουμ. Η εμπειρία αυτή άφησε ανεξίτηλο σημάδι, και μετά από αυτό, έπιανε διάφορες δουλειές σε όλο το Λονδίνο, συχνάζοντας στην περιοχή του Soho.

Μέχρι το 1976, είχε αποκτήσει καλή σχέση με την ανερχόμενη πανκ σκηνή και ήταν ένα εξέχον πρόσωπο στα live δρώμενα.Φωτογραφήθηκε καλυμμένος με αίμα σε μια συναυλία των The Clash στο Λονδίνο, η οποία έγινε πασίγνωστη λόγω του δημοσιεύματος του ΝΜΕ που είχε τον τίτλο “Κανιβαλισμός σε συναυλία των Clash“.

Ο MacGowan ξεκίνησε την καριέρα του στους πανκ “Nipple Erectors” (αργότερα “Nips”). Έπειτα, ίδρυσε το συγκρότημα “Pogue Mahone”, που αργότερα έγιναν οι “The Pogues”. Η μουσική των Pogues συνδυάζει το πανκ με την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική και έγινε δημοφιλής κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990. Μετά τους Pogues δημιούργησε μια νέα μπάντα, τους Shane MacGowan and The Popes, ηχογραφώντας δύο στούντιο άλμπουμ.

Οι The Pogues έγιναν γνωστοί με τα “Fairytale of New York”, “A Pair of Brown Eyes”, “Dirty Old Town”, ενώ στο τραγούδι “Haunted” ένωσε τη φωνή του με εκείνη της Sinéad O’Connor (η οποία το 2000 τον κατήγγειλε στην αστυνομία για κατοχή ηρωίνης για να τον… σώσει).

Το 2006, ψηφίστηκε 50ος στη λίστα με τους απόλυτους “Ήρωες της Ροκ” του NME. Έχει εμφανιστεί πολλές φορές μαζί με τους Libertines και τον τραγουδιστή των Babyshambles, Pete Doherty.

Υπήρξε φίλος με τον Johnny Depp, ο οποίος πρωταγωνίστησε στο βίντεο κλιπ για το “That Woman’s Got Me Drinking” και τον Joe Strummer, ο οποίος αναφέρθηκε στον MacGowan ως “ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του αιώνα” σε μια συνέντευξη που περιλαμβάνεται στο live album “Live at the Town And Country Club” του 1988.

Ο Strummer κατά καιρούς συνόδευε τον MacGowan και τους The Pogues στη σκηνή (και αντικατέστησε για λίγο τον MacGowan ως τραγουδιστή μετά την εκδίωξή του από το συγκρότημα).

Ο MacGowan έγραφε συχνά για την ιρλανδική κουλτούρα και τον εθνικισμό, περιπαίζοντας το ρατσιστικό στερεότυπο του “paddy” (αργκό για τον Ιρλανδό μετανάστη). Στο αφιερωματικό ντοκιμαντέρ του Julien Temple το 2020, με τίτλο “Crock of Gold: A Few Rounds With Shane MacGowan”, ακούγεται να λέει “Ντρεπόμουν που δεν είχα τα κότσια να ενταχθώ στον IRA – και οι Pogues ήταν ο τρόπος μου να το ξεπεράσω αυτό“.

Υπήρξαν φίλοι με τον Nick Cave ο οποίος μετά την είδηση του θανάτου του MacGowan θυμήθηκε τις μοναδικές στιγμές τους λέγοντας ότι ο τραγουδιστής ήταν “ένας αληθινός φίλος και ο μεγαλύτερος τραγουδοποιός της γενιάς του“, προσθέτοντας ότι είναι “μια πολύ θλιβερή μέρα“. Η σχέση τους χάνεται στον χρόνο. Πίσω στο 1992, οι δύο τους μοιράστηκαν μια διασκευή του “What a Wonderful World” του Louis Armstrong και συνέχισαν να εμφανίζονται μαζί πολλές φορές κατά τη διάρκεια των ετών.

Σε συνέντευξή του στους Irish Times με αφορμή τα 60ά γενέθλια του MacGowan, ο Cave είχε μιλήσει για την πρώτη τους συνάντηση με τον frontman των Pogues. “Ένας Θεός ξέρει πότε ακριβώς πρωτογνώρισα τον Σέιν“, είπε. “Θα θυμάται εκείνος. Έχει εκπληκτική μνήμη. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί. Πολλές νύχτες όλα αυτά τα χρόνια. Νομίζω ότι ήμασταν οι μόνοι δύο άνθρωποι που μπορούσαμε να ανεχτούμε ο ένας τον άλλον“.

Μιλώντας για τη φιλία τους, ο Cave πρόσθεσε: “Σχεδόν παρά τις δύσκολες συμπεριφορές μας είχαμε και οι δύο ρομαντική φύση. Το αναγνωρίζαμε αυτό ο ένας στον άλλον. Και μια αγάπη για τις λέξεις. Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες του που διαρκούσαν μέχρι το βράδυ, και το πώς τα βράδια τελείωναν πάντα με τον Σέιν να τραγουδάει τραγούδια. Το να σε κοιτάζει ο Σέιν στα μάτια και να σου τραγουδάει ένα τραγούδι ήταν το κάτι άλλο. Δεν ξεχνιέται εύκολα“.