Πήγαμε στη συναυλία-αφιέρωμα του Νταλάρα στον Κουγιουμτζή – “Στον Σταύρο τα χρωστάω όλα”

Μια αναπάντεχη έκπληξη ήταν η συναυλία-αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη και στιχουργό Σταύρο Κουγιουμτζή, στην οποία ο κόσμος δεν σταμάτησε να τραγουδάει και να χειροκροτεί.

Είκοσι χρόνια από τον θάνατo του Κουγιουμτζή και ο Γιώργος Νταλάρας τίμησε αυτή την ανεπανάληπτη προσωπικότητα του ελληνικού τραγουδιού με δύο μεγάλες αφιερωματικές συναυλίες στο Christmas Theater. Βρεθήκαμε το βράδυ της Τρίτης (1/4) στη δεύτερη συναυλία και το εντυπωσιακό ήταν η πηγαία ανταπόκριση των θεατών που όχι μόνο τραγούδησαν όλα τα τραγούδια, αλλά μιλούσαν δυνατά, και φώναζαν συνεχώς μπράβο.

Κουγιουμτζής και Νταλάρας και αποτέλεσαν ένα εμβληματικό δίδυμο στον χώρο του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Πολύ μελάνι έχει χυθεί, και όχι άδικα, για τη συνεργασία τους, μια συνεργασία που μας έδωσε πολλά διαχρονικά ελληνικά τραγούδια.

Στην αρένα του Christmas είδαμε όλες τις ηλικίες, ακόμα και γονείς με τα παιδιά τους, ηλικιωμένα ζευγάρια και νεαρούς που έφεραν στη συναυλία τη… μαμά τους. Εκτός φυσικά από τα τραγούδια και τις ερμηνείες, η βραδιά είχε ένα ατού που εξακόντισε το συναίσθημα.

Τα αφιερωματικά βίντεο με τον ίδιο τον Κουγιουμτζή να μιλάει για τα τραγούδια του. Τον ακούσαμε να τραγουδάει, είδαμε σπάνιο φωτογραφικό υλικό, καθώς και τον Νταλάρα πολύ νεότερο να μιλάει για την απίστευτη σχέση του με τον σπουδαίο συνθέτη και στιχουργό. Μια σχέση ζωής…

Ο Νταλάρας είχε στο πλευρό του τον εξαιρετικό Γιάννη Κότσιρα, καθώς και τις Βιολέτα Ίκαρη και Ασπασία Στρατηγού. Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν η κόρη του Κουγιουμτζή, Μαρία, ανέβηκε στη σκηνή και ερμήνευσε τα “Θα ‘ταν 12 του Μάρτη” και “Πώς να σου πω”. Ο Νταλάρας, εμφανώς συγκινημένος, είπε ότι την γνωρίζει από τότε που ήταν παιδί.

Νταλάρας για Κουγιουμτζή: “Στον Σταύρο τα χρωστάω όλα”

Η συναυλία ξεκίνησε με το “Μικραίνει ο κόσμος”, και φόντο τον πίνακα του μεγάλου ζωγράφου μας Γιώργου Σταθόπουλου, εικόνα από το εξώφυλλο του δίσκου. Ακολούθησε το “Τρελοί και Άγγελοι”, και στη συνέχεια όλοι οι μουσικοί θησαυροί του Κουγιουμτζή: “Τα Πρώτα Λόγια”, “Του Κάτω Κόσμου τα Πουλιά”, “Ο Ουρανός Φεύγει Βαρύς”.

Ο Κότσιρας ερμήνευσε το “Οι Ελεύθεροι κι Ωραίοι”, μετατρέποντας την αρένα σε μια μεγάλη χορωδία.

Ο Νταλάρας, συγκινημένος, απευθύνθηκε στο κοινό:

“Αυτές είναι βραδιές αγάπης. Φέτος μας λείπει 20 χρόνια, αλλά ο Σταύρος δεν θα φύγει ποτέ όσο τον τραγουδάμε, όπως και όλοι οι σπουδαίοι. Ο Κουγιουμτζής ήταν ένας από τους σπουδαιότερους, ίσως ο σπουδαιότερος Έλληνας μουσικός, ένας άνθρωπος με μεγάλη σοφία, που δεν απασχόλησε ποτέ τον κόσμο με τίποτε άλλο εκτός από τα τραγούδια του.

Όσα ήθελε να πει ήταν μέσα εκεί. Εκεί ήταν η ψυχή του, η σοφία του και όλα τα διπλώματα της μουσικής, γιατί ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους μουσικούς που είχαμε στην Ελλάδα. Κάθε φορά που λέω τα τραγούδια του έχω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Μπορεί να χρωστάω από μικρό παιδί πολλά σε πολλούς, αλλά στο Σταύρο τα χρωστάω όλα, γιατί αυτός μου άνοιξε την πόρτα του παραδείσου.”

Τραγουδήσαμε: “Ένας κόμπος η χαρά μου”, “Το πρώτο περιστέρι”, “Κάποιος χτύπησε την πόρτα”, “Μη μου θυμώνεις μάτια μου”. Ο Κότσιρας πήρε όλο το χειροκρότημα στο “Ήσουν ωραία”, αλλά εδώ που τα λέμε δεν υπήρξε τραγούδι στο οποίο να μην ανταποκριθεί ο κόσμος τραγουδώντας δυνατά, χειροκροτώντας και φωνάζοντας με θέρμη στον Νταλάρα: “πες όποιο θέλεις (τραγούδι), τα ξέρουμε όλα”. 

Φυσικά το κοινό “τσίμπησε” πιο πολύ στα τραγούδια που ερμήνευσαν μαζί Νταλάρας-Κότσιρας, όπως “Το σακάκι μου κι αν στάζει”. Εξυπακούεται ότι ακούσαμε “Το πουκάμισο το θαλασσί” και θυμηθήκαμε την ιστορία του, καθώς το πρωί της 15ης Ιουλίου του 1974 το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) σταμάτησε να εκπέμπει πάνω σε αυτό το τραγούδι και συγκεκριμένα στον στίχο: «…χρυσή κλωστή και βελονιά ποιος θα δικάσει τον φονιά…». Η μετάδοση διακόπηκε και το πραξικόπημα με την κωδική ονομασία “Ο Αλέξανδρος εισήλθε εις το νοσοκομείο” είχε αρχίσει.

Όποιο τραγούδι του Κουγιουμτζή ξέρεις σίγουρα το ακούσαμε, συν κάποια που είχαμε ξεχάσει όπως το “Βασανάκι βασανάκι”. Εξαιρετικές φωνές και παρουσίες η Βιολέτα Ίκαρη και η Ασπασία Στρατηγού και φυσικά όλη η ορχήστρα.

Τα “Χρόνια της Υπομονής” έκλεισαν το πρώτο μέρος και στο δεύτερο ο κόσμος παθιάστηκε με το “Κάπου νυχτώνει” αλλά και με το “Είσαι ωραία σαν αμαρτία”, ενώ είδαμε και τον Δημήτρη Μητροπάνο σε αφιερωματικό βίντεο, μαζί με διάφορους ερμηνευτές που συνεργάστηκαν κάποια στιγμή με τον Κουγιουμτζή.

Η Βιολέτα Ίκαρη τραγούδησε υπέροχα το “Ξενάκι” και το φινάλε γράφτηκε με όλους τους συντελεστές πάνω στη σκηνή να ερμηνεύουν το “Να `τανε το 21 ” σε στίχους Σώτιας Τσώτου, και τη φράση “μια Τουρκοπούλα αγκαλιά” (αντί για ομορφούλα).

Άξιζε το “ταξίδι” στο μακρινό Christmas Theater; Ο κόσμος πέρασε καταπληκτικά. Ξαναθυμηθήκαμε τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε και όπως μας είπε ο Νταλάρας το αφιέρωμα θα ταξιδέψει τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη.