Πολιτικοί και καλλιτέχνες αποχαιρετούν τον Λουκιανό Κηλαηδόνη

“Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο χαρισματικός τροβαδούρος, ο πολυτάλαντος δημιουργός, ο αγαπητός φίλος, έφυγε από κοντά μας. Με το εξαιρετικά πλούσιο μουσικό έργο του, σφραγισμένο με την κριτική ματιά και το καυστικό χιούμορ του πολιτικά ενεργού, ανήσυχου καλλιτέχνη, μας συγκίνησε, μας μάγεψε και μας προβλημάτισε στα κρίσιμα ‘‘πώς’’ και ‘‘γιατί’’ της ιστορίας και της κοινωνίας μας. Η απώλειά του είναι οδυνηρή και αναντικατάστατη. Θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγό του, συνάδελφο βουλευτή Άννα Βαγενά, και στις θυγατέρες τους”.

Μ’ αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ενημερώνοντας μάλιστα πως η Βουλή θα καταθέσει ποσό για φιλανθρωπικό σκοπό σε τραπεζικό λογαριασμό, σύμφωνα με επιθυμία της οικογένειας του.

Σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές “φυλές”, τάσεις, ηλικίες

«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν ένας τραγουδοποιός με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας ταλαντούχος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, με κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες που αποτυπώνονταν στα τραγούδια του, στις συνεργασίες του και στους τρόπους που διάλεγε για να συναντήσει το κοινό του», αναφέρει, σε ανακοίνωσή της, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου.

«Ποιος δεν θυμάται τα “Μικροαστικά” του ’73, τα “Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας” του ’75, το “Κι εσύ χτενίζεσαι” με το Ελεύθερο Θέατρο, τα δέκα χρόνια με την Ελεύθερη σκηνή, την παρουσία του στο Θεσσαλικό Θέατρο της αγαπημένης του Άννας Βαγενά, τη συνεργασία του με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Παντελή Βούλγαρη, ή τον Βασίλη Αλεξάκη, αλλά και το θρυλικό πάρτι στη Βουλιαγμένη το 1983 που κατέβασε 70.000 κόσμο στην παραλία ή και το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ που έστησε στο θέατρο Λυκαβηττού το 1993 με το “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά”», σημειώνει η υπουργός Πολιτισμού.

«Ο Λουκιανός κοίταζε κατάματα το παρόν από τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ, μέχρι τον Ιούλιο του 2015, που σχολίαζε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Ο Λουκιανός ήταν όμως και η νοσταλγία. Η νοσταλγία για άλλες αξίες και για την ουσία των πραγμάτων, και μέσα από αυτήν (μέσα από τα παλιά Σινεμά, τα 50ς, τον Μικρό Ήρωα) έκανε παράλληλα και την κριτική του στην κοινωνία της κατανάλωσης. Ήταν συνειδητά ο “φτωχός και μόνος καουμπόη” του ελληνικού τραγουδιού, που δεν θέλησε να γίνει -και δεν έγινε- κομμάτι του συστήματος και κράτησε αποστάσεις από τη βιομηχανία του τραγουδιού», τονίζει η κ. Κονιόρδου.

«”Μιλούσε” -και ήταν αγαπητός- στο ροκ κοινό, αλλά και στους πιστούς του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού. Ήταν, όμως, και ο ατμοσφαιρικός συνθέτης του “Μedia Luz” και του “Θίασου”. Ο λάτρης των μουσικών χρωμάτων, της Νέας Ορλεάνης, του “δρόμου”, της περιπλάνησης. Και στα τραγούδια του μπορούσαν να συγκατοικούν ο Φελίνι και ο Μπόγκαρτ, ο Σαββόπουλος και ο Τσιτσάνης, ο Βέγγος και ο Σεφέρης, οι παιδικοί ήρωες και οι μεγάλοι καλλιτέχνες. Ο Λουκιανός ήταν ένα σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές “φυλές”, τάσεις, ηλικίες. Καταγόταν από αριστερή οικογένεια και ο γιατρός πατέρας του το είχε πληρώσει ακριβά. Το 2014, σε μια συνέντευξή του δήλωνε: “Εγώ έχω συναισθηματική σχέση με τρία πράγματα στη ζωή μου: Τον Ολυμπιακό, παρ’ όλο που γεννήθηκα σε γειτονιά Παναθηναϊκών, τη τζαζ, παρ’ όλο που δεν είμαι βαθύς γνώστης και την Αριστερά”. Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στη γυναίκα του, Άννα Βαγενά, στις κόρες του, Γιασεμή και Μαρία και στους οικείους του», καταλήγει η υπουργός Πολιτισμού.

Καλό παράδεισο Λουκιανέ

Ανάρτηση για την απώλεια του Λουκιανού Κελαηδόνη έκανε στο διαδίκτυο ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Σαν καλλιτέχνης σημάδεψε με τα τραγούδια του μια ολόκληρη εποχή. Σαν άνθρωπος θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας για τη ζεστασιά, το χαμόγελο και το μοναδικό του χιούμορ. Καλό παράδεισο Λουκιανέ», έγραψε στο λογαριασμό του στο facebook ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αντίο, Λουκιανέ. Θα σε αγαπάμε πάντα

«Φεύγοντας από το briefing, με βρήκαν τα νέα… Αντίο Λουκιανέ. Θα σε αγαπάμε πάντα!», έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter o υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Εις μνήμην, ο κ. Τζανακόπουλους συνόδευσε την ανάρτηση του με το βίντεο του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη «ο ύμνος των μαύρων σκυλιών».

Καλό ταξίδι Λουκιανέ

“Η γλυκιά νοσταλγία των νεανικών μας χρόνων θα μας συντροφεύει πάντα μέσα από τα τραγούδια του. Καλό ταξίδι Λουκιανέ Κηλαηδόνη” έγραψε η Φώφη Γεννηματά.

Τραγουδιστής μια νέας χαράς και μιας νέας πατρίδας

Ο Λουκιανός ήταν ο τραγουδιστής μιας νέας χαράς. Και μιας νέας πατρίδας. Σλίπινγκ μπαγκ, αμφισβήτηση, καρπούζι, θάλασσα, ήλιος, χειραφέτηση, χρώματα… Όλα, βουτηγμένα στους στίχους και τις μουσικές του. Οι μοναχικοί καουμπόηδες των πόλεων γίναμε ξαφνικά εραστές της χώρας μας. Ένας πατριωτισμός γήινος, λιτός, χωρίς φιοριτούρες.

Η Βουλιαγμένη και οι Λυκαβηττοί του ήταν τα δικά μας Γούντστοκ. Ήθελε πάντα να κάνει ένα πάρτι… Με τον Φελίνι, τους Μπητλς, τον Σαρλό, τον Καντίνσκι, τον Μπόρχες, τον Σινάτρα, ένα μπουκάλι ρούμι, τον Σεγκόβια, τον Πικάσο, τον Ντίσνεϊ, τον Μπρελ, τον Πρίσλει, τον Μπόγκαρτ, τον Βάιλ, τον Μπρεχτ, τον Σαββόπουλο, τον Λέστερ, τον Τζέρεμι, τον Τριφό, τον Τζιν Κέλι, τον Σκοτ Τζόπλιν, τον Ζορό, τον Μακλάρεν, τον Σάτσμο, τον Μπένι Γκούντμαν, τον Ρομπέν των Δασών, τον Σεφέρη, τον Ρώτα, τον Μικέλη, τον Ντασέν, τον Ντίλινγκερ, τον Βέγγο, τον Γκέρσουιν, τον Μπραμς, τον Άμποτ και τον Κοστέλο, τον Τσιτσάνη, τον Μπαχ κι άλλο ένα μπουκάλι ρούμι.

Ξημερώναμε με τη βεβαιότητα ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ. Ότι θα το ξαναστήσουμε στην επόμενη πανσέληνο.

Πού την έκρυβε τόση δύναμη ο Λουκιανός; Που τον θυμάμαι πάντα λιγομίλητο και με χαμηλωμένο το βλέμμα.

Τα τραγούδια του μας απελευθέρωσαν. Να οφειλόταν στην αμεσότητά τους; Στη μαγεία της απλότητας των στίχων του; Στη μουσική του που αναπαραγόταν αδέξια στις παρέες μας;

Ο Λουκιανός χαμογελούσε όταν ο ήλιος έδυε. Έτσι θέλω να τον φαντάζομαι και αυτό το τελευταίο ξημέρωμα. Ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ με την κιθάρα του για όπλο. Να μας κλείνει το μάτι. Όπως τότε, στη Νέα Ορλεάνη, που πάνω στο γνωστό επικήδειο εμβατήριο, έγραψε:

«Αυτά που κάναμε εμείς τόσα χρόνια /

τα προσπαθούνε στις μέρες μας πολλοί /

αυτό που λείπει απ΄αυτά τα κωθώνια /

είναι το αίμα και τους λείπει και η ψυχή».

Στην Άννα, στην Γιασεμή, την Μαρία και τους φίλους του τα βαθιά μου συλλυπητήρια.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης θα μείνει στη μνήμη και στις καρδιές μας

«Ένας σπουδαίος τραγουδοποιός, από τους σημαντικότερους της γενιάς του, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα μουσικά πράγματα της χώρας, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, έχασε τελικά τη μάχη που έδινε για τη ζωή, την οποία τόσο υπέροχα ύμνησε με τις μουσικές και τα τραγούδια του. Ο “φτωχός και μόνος καουμπόι” που έγραψε τα “Μικροαστικά”, τα οποία έγιναν σημείο αναφοράς για μία ολόκληρη γενιά σε άλλες δύσκολες εποχές, που έγραψε “τραγούδια για κακά παιδιά”, που συνιστούσε “ψυχραιμία παιδιά”, έκανε τη μοιραία “χαμηλή πτήση” του, προκαλώντας μας μεγάλη, ανείπωτη θλίψη». Αυτό δήλωσε η εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Μανταλένα Παπαδοπούλου για την απώλεια του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης θα μείνει στη μνήμη και στις καρδιές όλων εκείνων που τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν για τα πολύ όμορφα τραγούδια του», πρόσθεσε η κ. Παπαδοπούλου και κατέληξε: «Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του, Άννα Βαγενά και την οικογένειά του».

Μαζί του πήγαμε βόλτα στη Βουλιαγμένη, μια νύχτα με φεγγάρι

“Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης πάει έφυγε… Μαζί του πήγαμε βόλτα στη Βουλιαγμένη, μια νύχτα με φεγγάρι. Μαζί του σεργιανίσαμε στο Άλσος Παγκρατίου του ‘Ελεύθερου Θεάτρου’. Μαζί του τραγουδήσαμε τη Ρίτα, το Ριτάκι και τον Μηνά που τα’ φτιάξε με την Αννέτα. Τώρα, ο φτωχός και μόνος καουμπόι φεύγει από κοντά μας. Φεύγει γιατί…
«Άμα μου τη δίνει κάτι τέτοια δειλινά
παίρνω τ’ άλογό μου και πάμε στα βουνά»

Πάμε Ντόλυ
Γιόχο, χόχο, χόχο…» έγραψε η Έλενα Ακρίτα στον λογαριασμό της στο Facebook.

Το αντίο του Φοίβου Δεληβοριά

«Μου’χες πει πως ο Παράδεισος για σένα είναι ο κινηματογράφος «Ροζικλαίρ» στην Κυψέλη μια τυχαία μέρα του 1955. Μια μέρα που θα παιζόταν σε επανάληψη κάποιο νουάρ του ’40 με ανθρώπους που κρατούν το πιστόλι με το ένα χέρι, χαλαρά, και που καταπατούν κάθε κώδικα τυπικής ηθικής για μιαν καταστροφική γυναίκα, για μια Τσιτσανική τρελή, για μια Κυρία με μοναδικό νόημα.
Είμαι σίγουρος πως είσαι εκεί, πως η Φωκίωνος τ’ ουρανου ζητωκραυγάζει που επέστρεψες και πως ένα κάτασπρο πιάνο σε περιμένει να παίξεις τη μαγική «Decadenza» σου για κείνους που καταλαβαίνουν. Θα είμαι πάντα ένας απ’αυτούς. Κι όταν το «Ροζικλαίρ» θα ξαναπροβάλει το «Big Sleep» θέλω να μου κρατήσεις μια θέση δίπλα σου: θα είμαι εκεί» έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς.