POP TOO: Δύο ντουέτα-φωτιά για τη Μαρίνα Σάττι

Μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου της, “POP”, η Μαρίνα Σάττι επέστρεψε δυναμικά με το “POP TOO“, που κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες ώρες.

Δέκα κομμάτια, καθένα με το δικό του ξεχωριστό μουσικό DNA, ενώνονται σε μια ενιαία δήλωση: η νέα ελληνική pop έχει φωνή, αισθητική και ουσία. Trap, παραδοσιακά μοτίβα, club vibes, lo-fi μελαγχολία, πρόκληση και αλήθεια –όλα συνυπάρχουν αρμονικά σε έναν δίσκο που τολμά και επιμένει.

(Και) σε αυτό το album οι συνεργασίες είναι πολλές, ξεχωρίσαμε όμως δύο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρόκειται για τα τραγούδια “Καβουράκια” και “Bye Bye”, στα οποία η Σάτι συνεργάζεται με τους Locomondo και τον Νέγρο του Μοριά, αντίστοιχα.

 “Καβουράκια” – Μαρίνα Σάττι & Locomondo σε ένα reggae καλοκαιρινό πανηγύρι

Τα «Καβουράκια» είναι το πιο ανάλαφρο και καλοκαιρινό κομμάτι του POP TOO. Ένα ντουέτο με τους Locomondo που παντρεύει πολλούς, διαφορετικούς ήχους με reggae vibes, δημιουργώντας ένα κομμάτι που μοιάζει να ξεπήδησε από καλοκαιρινό πανηγύρι… σε νησί των Κυκλάδων, με δυναμικό attitude και τσιλ αέρα.

Ποίηση του καλοκαιριού: «Να ‘χα ένα καΐκι μικρό, να αρμενίζω το Αιγαίο».

Η εικόνα είναι απλή, σχεδόν παιδική –αλλά αυθεντική. Η ανάγκη για ελευθερία, για απλότητα, για ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. Το «Καβουράκι» είναι ο παράξενος καπετάνιος της ψυχής που μας οδηγεί σε ένα καλοκαίρι χωρίς άγχη, χωρίς ρυθμό, χωρίς πρόγραμμα.

Αυτό το τραγούδι χτίζει έναν ήχο-καρτ ποστάλ: ήχος από κύματα, κιθάρες με ρέγκε ελαστικότητα, φωνητικές γραμμές που μπλέκουν παραδοσιακά μοτίβα με χαλαρή ερμηνεία, σαν κουβέντα στην παραλία.

Το «Καβουράκι» είναι μια ανάσα. Μια επιστροφή στο σώμα, στο φως, στην ανεμελιά. Μια απόδραση από την πίεση και την πόλη. Αν είχε χρώματα, θα ήταν γαλάζιο, άσπρο και ροζ.

Αυτό το κομμάτι δεν ακούγεται. Απλά το ζεις. Σε ένα νησί τον Αύγουστο. Με ένα μπλουζάκι βρεγμένο απ’ τη βουτιά, μια φέτα καρπούζι στο χέρι, μπύρα στο άλλο, τα πόδια στην άμμο και το ηχείο να παίζει.

Τα «Καβουράκια» είναι το soundtrack του ελληνικού καλοκαιριού -όχι αυτού της γυαλιστερής καρτ ποστάλ, του καλοκαιριού των άλλων: λίγο ραστώνη, λίγο reggae, λίγο παλιό νησιώτικο, πολλή αλμύρα και χαμόγελο. Είναι μια ωδή στην απλότητα και στη χαρά τού να μη σε νοιάζει τίποτα. Και στο τέλος, αυτό δεν είναι το πιο ριζοσπαστικό πράγμα;

“Bye Bye” – Η Μαρίνα Σάττι και ο Νέγρος του Μοριά λένε αντίο με γροθιά

Το «Bye Bye» είναι μια αστική κραυγή απελευθέρωσης. Ένα μουσικό αντίο όχι απλώς σε έναν άνθρωπο, αλλά σε ένα σύστημα σχέσεων, συναισθημάτων και πραγματικοτήτων που πνίγουν, εξαντλούν και τελικά… μας εξαγριώνουν.

«Ό,τι δεν ξαναγυρνάει, ας το αφήσουμε γιατί πονάει».

Η Σάττι λέει αντίο όχι με μελαγχολία, αλλά με γροθιά. Δεν παρακαλά. Δεν νοσταλγεί. Αντιθέτως, κλείνει την πόρτα και συνεχίζει. Το τραγούδι γίνεται πολιτική και συναισθηματική πράξη αντίστασης, και βρίσκει ιδανικό σύμμαχο τον Νέγρο του Μοριά, που έρχεται με την ωμή, ποιητικά άγρια ενέργεια του δρόμου.

Εδώ, η αγάπη και η κοινωνία συναντιούνται. Ο πόνος της αγάπης μπλέκεται με τον πόνο της ταυτότητας, της έντασης, του “δεν αντέχω άλλο”. Είναι ένα κομμάτι που πατάει πάνω στην έκρηξη και την κάνει ήχο.

Επιθετικό, στιβαρό, επίκαιρο. Η μίξη βαριά, με beats που θυμίζουν ερημωμένα σοκάκια πόλης. Οι στίχοι γεμίζουν τα κενά με ένταση, συναίσθημα και οργή. Είναι μια προσευχή και μια κατάρα μαζί, και αυτό είναι που το κάνει τόσο ηλεκτρισμένο.

Το «Bye Bye» είναι το τραγούδι που δεν ζητά συγγνώμη και δεν κοιτά πίσω. Είναι μια εξομολόγηση, με λόγο που γίνεται ρυθμός και μια Σάττι που βρίσκει στο “όχι” τη δύναμη να ξαναγεννηθεί. Ένα ντουέτο για το POP TOO, που δεν είναι “απλά” συνεργασία -είναι σύγκρουση και απογείωση μαζί.