Στραβάδια απολύεται: Η ζωή του μεγάλου ‘Τζιμάκου’

Ο “Τζιμάκος” έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι του Σαββάτου 13 Ιανουαρίου, το σωτήριον έτος 2018. Για όσους μεγάλωσαν με τη μουσική και τα τραγούδια του, το κενό που αφήνει είναι τεράστιο.

Γεννημένος στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 στην Αθήνα, από γονείς μικρασιάτες πρόσφυγες, ο Τζίμης Πανούσης μεγάλωσε στον Χολαργό. Εκεί, σε ηλικία 18 ετών συμμετείχε στη δημιουργία θεατρικής ομάδας στον Πολιτιστικό Όμιλο Νέων της περιοχής, ανεβάζοντας παραστάσεις έργων του Γ. Σουρή και μιούζικαλ.

Το καλοκαίρι του 1973 περιοδεύει στην Ελλάδα με τον Μουσικό Θίασο Κρήτης, τραγουδώντας, παίζοντας κιθάρα και εκτελώντας χρέη βοηθού ταχυδακτυλουργού και κομπέρ.

Στη συνέχεια συμμετέχει ως ηθοποιός μουσικός και τραγουδιστής στη Θεατρική Συντεχνία και για ένα καλοκαίρι, συμμετέχει στην παράσταση “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” που ανέβασε το θέατρο Καισαριανής.

Για ένα μικρό διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο και εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες. Πρώτη εμφάνιση του “Τζιμάκου” με τις Ταξιαρχίες ήταν το 1977 στην “Αρχιτεκτονική” στην Πανεπιστημίου.

Το 1978 οι Μουσικές Ταξιαρχίες κυκλοφορούν την παράνομη κασέτα Disco Tsoutsouni, ενώ το 1982 θα κυκλοφορήσει από την ΕΜΙ ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες. Ακολουθούν τα “Αν η γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν”(1984), Hardcore(1985).

Από τον επόμενο δίσκο Κάγκελα Παντού (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του. Το 1987 κυκλοφορεί το Χημεία και Τέρατα. Επόμενοι δίσκοι  το “Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitch Live! (1990)”,  “Ο Ρομπέν των Χαζών” (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) και Vivere Pericolosamente(1993.) Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο Με Λένε Πόπη (ζωντανή ηχογράφηση) και κάτω από την αιγίδα της νεοϊδρυθείσας και ιδιόκτητης δισκογραφικής εταιρίας του Τζίμη ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ Α.Ε. Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD Δείγμα Δωρεάν με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.

Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100,3FM, CITY 99,5, Ράδιο Θέμα και Ράδιο 9.

Έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λάκη Λαζόπουλου. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, Προστάτης Οικογένειας (1997) του Νίκου Περάκη και Safe Sex (1999) των Μ. Ρέππα – Θ. Παπαθανασίου.

Κυκλοφόρησε έξι βιβλία. Πρώτο ήταν το Η Ζάλη των Τάξεων (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή “Δούρειος Ήχος” στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον “Δούρειο Ήχο” το καλοκαίρι του 1989 και Το Κυνήγι της Γκόμενας (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες. Τέλος το 1996 κυκλοφορεί το Υγιεινή Διαστροφή (Opera) – για τα 20 χρόνια της παρουσίας του – που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α. Το 2005, κυκλοφόρησαν δύο ακόμα βιβλία του με τίτλους Μικροαστική Καταστροφή (το οποίο περιέχει ψηφιακές ζωγραφιές και ποιήματα) και Πούστευε και Μη Ερεύνα.

Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον είχε φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο: Η πρώτη το 1980 με την κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσας για περιύβριση κατά της αρχής, με αρκετές δίκες να ακολουθούν βασισμένες στην αθυροστομία του αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Πριν την κατάργηση της λογοκρισίας(1984) οι δίσκοι των Μουσικών Ταξιαρχιών ήταν λογοκριμένοι στα σημεία που υπήρχαν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”.

Με το δίσκο Δουλειές του Κεφαλιού, σύρεται στα δικαστήρια για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Παρόλα αυτά ποτέ δεν κρίθηκε ένοχος για αυτές τις κατηγορίες.

Το 1997 άρχισε νέος κύκλος δικαστικών αναμετρήσεων, αυτή τη φορά για συκοφαντική δυσφήμηση, με αντίδικο τον Γιώργο Νταλάρα τον οποίο ο Τζίμης Πανούσης σατύριζε κατά τη διάρκεια παραστάσεών του για τη στάση του σχετικά με τις αφιλοκερδείς συναυλίες του.

Ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Κλικ το 1999 πού έδειχνε τον Τζίμη ντυμένο αρχιεπίσκοπο να δαγκώνει ένα μήλο κρατώντας την κιθάρα του ήταν η αιτία για την κατηγορία αυτού και των εκδοτών του περιοδικού για καθύβριση θρησκεύματος. Οι κατηγορούμενοι έφυγαν ομόφωνα αθώοι από το ακροατήριο.

Μια από τις πιο γνωστές κατηγορίες που αντιμετώπισε ήταν η αυτή για προσβολή εθνικού συμβόλου, με αφορμή την αφίσα της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία” η οποία έδειχνε την ελληνική σημαία με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού.

Αρχικά καταδικάστηκε στις 23 Οκτώβρη του 2000 σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης αλλά τελικά αθωώθηκε δευτεροδίκως από το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 5 Δεκέμβρη του 2001.

Ο Τζίμης Πανούσης “έφυγε” στις 13 Ιανουαρίου 2018 και άφησε πίσω του δύο παιδιά.

Πληροφορίες:tzimakospanousis.gr