Γκαλά όπερας: 100 χρόνια από τον θάνατο του Πουτσίνι στο ΜΜΑ

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) μας προσκαλεί στο gala όπερας «Τα δύο πρόσωπα του maestro Πουτσίνι – 100 χρόνια από τον θάνατό του» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

NEWSROOM
26 Δεκεμβρίου 2024 09:45

Το πρωτοχρονιάτικο γκαλά της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο δεν θα μπορούσε παρά να είναι αφιερωμένο στον Giacomo Puccini [Τζάκομο Πουτσίνι] (1858-1924). Φέτος, έχουμε τη χαρά να συνεργαζόμαστε με το φημισμένο Φεστιβάλ Πουτσίνι στο Τόρρε ντελ Λάγκο, την πόλη όπου έζησε ο λαμπρός μουσουργός για περισσότερα από τριάντα χρόνια και όπου συνέθεσε τα αριστουργήματά του.

Σε συμπαραγωγή με την ΚΟΑ και σε συνδιοργάνωση με την Πρεσβεία της Ιταλίας και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, υποδεχόμαστε την Κυριακή 29 και τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου (8:30 μ.μ.) στη σκηνή της Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης τρεις εξαίρετους ερμηνευτές: την Valeria Sepe [Βαλέρια Σέπε], ιδανική Μπαττερφλάυ στην εορταστική σεζόν του Φεστιβάλ Πουτσίνι 2024, τον Angelo Villari [Άντζελο Βίλλαρι], τενόρο φτιαγμένο, θαρρείς, ειδικά για τους μεγάλους ρόλους του συνθέτη, και τον Valerio Galli [Βαλέριο Γκάλλι], σπουδαίο μαέστρο της νεότερης γενιάς και κάτοχο του περιώνυμου Βραβείου Πουτσίνι.

Πουτσίνι – Ευκαιρία να ξανασυστηθούμε με τον «μαέστρο»

Στο επίκεντρο του προγράμματος, οι τρεις μεγάλες ερωτικές σκηνές για σοπράνο και τενόρο από τη διάσημη «άτυπη τριλογία»: Μποέμ, Τόσκα και Μαντάμα Μπαττερφλάυ. Τα ντουέτα της Μιμής και του Ροδόλφου, της Τόσκα και του Καβαραντόσσι, του Πίνκερτον και της Τσο-Τσο-Σαν είναι το απαύγασμα του λυρικού ύφους του Puccini, με την πηγαία μελωδική έμπνευση, την ενορχηστρωτική μαεστρία και την αξεπέραστη φωνητική γραφή.

Ωστόσο, υπάρχει και ένα πρόσωπο του συνθέτη λιγότερο γνωστό, το οποίο θα ανακαλύψουμε στα ορχηστρικά αποσπάσματα από τις –μάλλον άγνωστες– δύο πρώτες όπερες Λε Βίλλι και Έντγκαρ, αλλά και νεανικά έργα για ορχήστρα, όπως το Συμφωνικό πρελούδιο ή το Συμφωνικό καπρίτσιο (όπου οι Μποέμ κάνουν ήδη την εμφάνισή τους, δεκατρία ολόκληρα χρόνια πριν τη σύνθεση της όπερας). Μια μοναδική ευκαιρία να ξανασυστηθούμε με τον «μαέστρο» από τη Λούκκα και να υποκλιθούμε, ακόμη μία φορά, στη μεγαλοφυΐα του.