Τέσσερις νέοι λυρικοί καλλιτέχνες και μία μικρή νυχτερινή μουσική

Νέοι λυρικοί καλλιτέχνες – ο μπάσος Νικόλας Ντούρος, η σοπράνο-κολορατούρα Κατερίνα Οικονόμου, η μέτζο-σοπράνο Ευτυχία Γιαννακάκου και η η λυρική σοπράνο Κυριακή Βλαχογιάννη- ερμηνεύουν εμβληματικές άριες από όπερες του Μότσαρτ, την Παρασκευή 3 Ιουνίου στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό. Το οργανικό σύνολο εγχόρδων Consonantia διευθύνει η Αρχιμουσικός Μάτα Κατσούλη.

Το πρόγραμμα της συναυλίας με τίτλο Μικρή Νυχτερινή Μουσική περιλαμβάνει άριες από τις όπερες του Μότσαρτ «Μαγικός Αυλός», «Οι Γάμοι του Φίγκαρο», «Nτον Τζοβάννι», «Η επιείκεια του Τίτου», αλλά και τη «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» του Μότσαρτ, που ερμηνεύουν καταξιωμένοι μουσικοί.

Εμείς μιλήσαμε με τους τέσσερις αυτούς ταλαντούχους μονωδούς προκειμένου να μας “ξεναγήσουν” στη συναυλία τους…

Τι θα ακούσουμε τη βραδιά αυτή και πώς επελέγησαν οι άριες από τις όπερες του Μότσαρτ;

Ευτυχία Γιαννακάκου: Σχεδιάζουμε μια βραδιά μουσικής ως πρώτο βήμα μέσα στο καλοκαίρι. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ταιριαστή μουσική από αυτή του Μότσαρτ ώστε να αποτελέσει το έναυσμα για την αρχή μιας ανάλαφρης, γεμάτης τέχνη και αγάπη περιόδου, που ελπίζουμε να είναι για όλους μας αυτό το καλοκαίρι. Οι άριες που θα ερμηνευτούν προέρχονται όλες από ρολους που συνάδουν στις φωνητικές μας ποιότητες. Με άλλα λόγια αποτελούν ρόλους που θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε ολοκληρωμένα στην σκηνή.

Προσωπικά οι δικές μου άριες προέρχονται από δύο αντρικούς ρόλους. Ο Annio, από την μία, δίνει μια αίσθηση βάθους και πίστης μουσικά και ως χαρακτήρας. Δύο χαρακτηριστικά που με διευκολύνουν παράλληλα φωνητικά και ερμηνευτικά. Από την άλλη ο Cherubino, ένας από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες του Le Noze di Figaro αποτελεί ένα μικρό εφηβικό χάος αισθήσεων και συναισθημάτων. Σε συνεπαίρνει στα προβλήματά του με έναν παλμό αλαφιασμένο γεμάτο ανυπομονησία. Για εμένα, όμως , είναι ο ρόλος “πρόκληση”. Ενώ φωνητικά μου ταιριάζει και είμαι σε θέση να ερμηνεύσω έναν τέτοιο ρόλο σε αυτή την ηλικία, οφείλω να απομονώσω την φωνή από όλα τα έντονα συναισθήματα που νιώθει το υπόλοιπο σώμα του Cherubino λέγοντας αυτή την άρια.

Κυριακή Βλαχογιάννη: Θα με ακούσετε να ερμηνεύσω δυο ρόλους την Zerlina με την Άρια vedrai carino και την Barbarina με την Άρια L’ho perdura επίσης σε ντουέτο θα ερμηνεύσω την Susanna στην Άρια Sul aria και την Papagena με την Άρια papagenos papagena duet. Οι Άριες αυτές επιλέχθηκαν με γνώμονα πέραν της φωνητικής μου ικανότητας και της ψυχοδυναμικής μου ικανότητας προσεγγίζοντας έτσι τον κάθε ρόλο σε βάθος αντλώντας ενέργεια από τα συναισθήματα μου που φέρνω στην επιφάνεια!

Κατερίνα Οικονόμου: Θα απολαύσουμε τον Mozart στα ικανά χέρια της αρχιμουσικού μας Μάτας Κατσούλη και της ορχήστρας μας. Ο ρόλος ο δικός μου είναι αυτός της αγαπημένης μου Βασίλισσας της Νύχτας. Μιας αληθινής γυναίκας που δεν ανέχεται να υποκύψει αμαχητί. Μια μάχη που μια φορά να την δεις αρκεί για να την θυμάσαι για πάντα.

Νικόλας Ντούρος: H «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» είναι μια βραδιά αφιερωμένη στη μουσική του Μότσαρτ με κεντρικό άξονα Άριες από διάσημες όπερες που έχει γράψει καθώς και την περίφημη σύνθεση Εine Kleine Nachtmusik και τη Σερενάτα αρ. 6 σε Ρε μείζονα για έγχορδα και τύμπανα. Θα έχω την χαρά να συνεργαστώ για πρώτη φορά με ένα τέτοιο οργανικό σύνολο με καταξιωμένους μουσικούς και μάλιστα υπό τη διεύθυνση της Μάτας Κατσούλη. Τις άριες «Non piu andrai» και «Ιn diesen heil’gen Hallen» τις διάλεξα πρώτα από όλα γιατί αγαπώ να τις τραγουδώ και να τις ακούω. Ο εμβληματικός Φίγκαρο καθώς και ο μειλίχιος Ζαράστρο είναι δυο ρόλοι που με απασχολούν καιρό και που έχουν δεθεί με τη φωνή μου έπειτα από αρκετή μελέτη. Το θεωρώ λοιπόν ευκαιρία και πρόκληση να μοιραστώ σε έναn τέτοιο χώρο αυτές τις άριες .

Πόσο σημαντικό είναι να δίνεται το βήμα σε νέους και πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες να ακούγονται στο ευρύ κοινό;

Ευτυχία Γιαννακάκου: Είναι συχνό φαινόμενο, ως μέτρο ασφαλείας, ο κόσμος της τέχνης να διστάζει να πάρει το ρίσκο να αφιερώσει χρόνο και πόρους στους εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες. Βλέπουμε τέτοιες ενδείξεις ακόμα και στο χορό, μια τέχνη που είναι γνωστό ότι οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι είναι σχεδόν απαγορευτικοί μετά από μία ηλικία. Πιστεύω ότι η αντίληψη του ρίσκου θα είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει. Ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι εξ αρχής ώριμος στην τέχνη του αλλά διαθέτει σίγουρα την ανυπομονησία της δημιουργίας και την δίψα της μάθησης. Παράλληλα προσδίδει μια αίσθηση φρεσκάδας σε ένα σύνολο και εμπλουτίζει το μεγάλο χρωματολόγιο της τέχνης.

Αυτό που χρειάζεται είναι σε έναν τόσο μικρό κύκλο όπως αυτός της μουσικής και του θεάτρου να μην δρούμε με φόβο αλλά με αγάπη και εμπιστοσύνη, αφού όλοι δουλεύουμε για την τέχνη.

Κυριακή Βλαχογιάννη: Το να μπορεί ένας καλλιτέχνης να εκφραστεί μπροστά σε κοινό είναι και σημαντικο και ανθρωπιστικό , διότι έτσι μόνο μπορεί να ξεδιπλώσει τα ταλέντα του και να πιστέψει στο ύψιστο δυναμικό του. Μέσα από την σκληρή δουλειά για την διεκπεραίωση μιας παράστασης έχουν όλοι κέρδος και ο καλλιτέχνης που προσφέρει την ψυχή του και την γνωρίζει μέσω αυτης και ο πολιτισμός και ο ανθρωπος !

Κατερίνα Οικονόμου: Η ιδιαιτερότητα του λυρικού τραγουδιστή , ως ανθρώπου που υπηρετεί την τέχνη, είναι ότι χωρίς το κοινό του, χάνει μέρος της υπόστασής του. Η σχέση του με το κοινό είναι υπαρξιακή και αναγκαία. Το κοινό είναι μέρος της παράστασης. Σε κάθε παράσταση όπου υπάρχει συνάντηση καλλιτέχνη και κοινού γίνεται κάτι υπερφυσικό, μαγικό, ανεξήγητο. Κάτι που στιγματίζει και τους δύο και την επόμενη ημέρα δεν θα είναι ίδιοι. Αυτή η συνάντηση είναι ιερή.

Νικόλας Ντούρος: Έπειτα από δυο χρόνια φόβου, εγκλεισμού, εσωστρέφειας όλος κόσμος έχει ανάγκη για επαφή, για συγκίνηση και χαρά. Αυτή η κατάσταση δεν άφησε ανεπηρέαστο τον καλλιτεχνικό κλάδο. Είναι πολύ σημαντικό και σπουδαίο έπειτα από μια τέτοια περίοδο πανδημίας και σε ένα χρονικό σημείο κομβικής σημασίας λόγω του πολέμου που συμβαίνει σε ευρωπαϊκό έδαφος να μας δίνεται το βήμα να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας με τον κόσμο και να μας γνωρίσει. Έχουμε μεγάλη όρεξη και ανάγκη για εργασία και το ευρύ κοινό επίσης ανάγκη να νιώσει, να θυμηθεί πως όσες δύσκολες μέρες και να έρχονται στο τέλος η ζωή είναι ωραία.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι νέος λυρικός καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2022;

Ευτυχία Γιαννακάκου: Πιστεύω αυτό που διαφοροποιεί την Ελλάδα περισσότερο από τις άλλες χώρες είναι το μέγεθος του μουσικού κύκλου. Το δίκτυο των μουσικών και των ανθρώπων της τέχνης, ειδικά όσον αφορά την έκθεση στην σκηνή, είναι μικρό. Όπως γίνεται λοιπόν μέ όλους τους μικρούς κύκλους, για να καταφέρει κανείς να ενταχθεί και σε αυτόν χρειάζεται χρόνος και θέληση από αυτούς που είναι μέσα για να σε δεχτούν. Αυτό παρατηρώ ότι είναι το άγχος πολλών νέων καλλιτεχνών που σαν και εμένα βρίσκονται στις τελευταίες φάσεις των σπουδών τους.

Κυριακή Βλαχογιάννη: Για μένα που μόλις ξεκίνησα επαγγελματικά το ταξίδι μου στο λυρικό τραγούδι όλα μου φαίνονται μαγικά και δυνατά! Σίγουρα το πάθος και η ορμή σε οδηγούν στο να προσφέρεις σε αυτό που έχεις την γνώση το ταλέντο και την προσοχή,ο ανταγωνισμός ωστόσο δεν πρέπει να αποδυναμώνει αλλά να δίνει ακόμα περισσότερη ενέργεια για στροφή στον στόχο! Στην Ελλάδα πιστεύω το λυρικό τραγούδι δεν ζητείται πολυ γιατί πολλοί δεν το υποστηρίζουν και γιαυτο πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό που υπάρχει ανταπόκριση όμως επειδή το εξαιρετικό έχει λείψει στην χώρα μας είναι καιρός να δημιουργήσουμε και να αναπαράγουμε κλασική μουσική έτσι ώστε να εξυψώσουμε την ψυχή μας και να μας μεταφέρουμε σε κάτι ανώτερο και ιδανικό στην ζωή!

Κατερίνα Οικονόμου: Μάλλον δεν είμαι ο πλέον ειδικός άνθρωπος να μιλήσω για την θέση του νέου λυρικού καλλιτέχνη στην Ελλάδα του 2022. Ούσα μετά την αποφοίτησή μου από το Ωδείο Αθηνών μόνιμα στο εξωτερικό, οι απόψεις μου είναι κυρίως παρατηρήσεις και όχι τόσο προσωπικά βιώματα.

Αντιλαμβάνομαι την αγορά της Ελλάδας να μην χωρά παραγωγές όπου οι νέοι λυρικοί καλλιτέχνες θα μπορούσαν να πειραματιστούν, να αναμετρηθούν με ρόλους και σκηνές ώστε να ωριμάσουν και να αναπτύξουν την καλλιτεχνική τους προσωπικότητα. Θυμάμαι όμως την Έλλη Λαμπέτη να λέει πως διάβαζε κάθε θεατρικό έργο που νέοι συγγραφείς της έστελναν έχοντας στην σκέψη της ότι κάποτε και ο Σαίξπηρ θα έστειλε σε κάποιον να διαβάσει το πρώτο του έργο και έχω την πίστη ότι και στον χώρο τον λυρικών τραγουδιστών επιβιώνει αυτή η γενναιοδωρία.

Νικόλας Ντούρος: Το να είσαι λυρικός καλλιτέχνης αυτές τις μέρες στη χώρα μας η αλήθεια είναι πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράμα. Η εκπαίδευση δυστυχώς είναι κατά κύριο λόγο ιδιωτική και οι θέσεις για δουλειά περιορισμένες. Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα η όπερα, η ορχηστική μουσική, το λυρικό θέατρο δεν είναι τόσο συνδεμένο με την κουλτούρα του κόσμου. Στο εξωτερικό υπάρχουν χώρες που από τη πρωτεύουσα μέχρι και τις μικρές κωμοπόλεις που έχουν τουλάχιστον ένα λυρικό θέατρο. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν αγαπούν τη μουσική απλώς για την κλασσική έχει σχηματιστεί μια γενική άποψη πως είναι κάτι το δύσκολο, επειδή απαιτεί υψηλή δεξιοτεχνία και ότι είναι αρκετά εστέτ. Έτσι λοιπόν η ζήτηση για λυρικούς καλλιτέχνες δεν είναι τόσο μεγάλη σε σχέση με άλλα επαγγέλματα και ειδικά στο ξεκίνημα τα εμπόδια είναι αρκετά μέχρι να φτάσεις να παίρνεις ικανοποίηση από το επάγγελμα αυτό τόσο σε οικονομικό αλλά και συναισθηματικό επίπεδο. Νομίζω πως χρειάζεται υπομονή…

Προσαρμογή για ορχήστρα εγχόρδων: Μάτα Κατσούλη/Παίζουν οι μουσικοί: Α’ βιολιά: Sergiu Nastasa, Νάσος Μαρτζούκος, Αγγελική Κασδά, Β’ βιολιά: Γιώργος Παναγιωτόπουλος, Σαλομέ Μπουτσουκούρι, Αγγελική Φαναριώτη/Βιόλα: Laurentiu Matasaru/Βιολοντσέλα: Ιάσων Ιωάννου, Περσεφόνη Ασλάνογλου/Κοντραμπάσο: Κωνσταντίνος Σηφάκης/

Info: Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός: Πλ. Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα/Παρασκευή 3 Ιουνίου 2022/Τιμές εισιτηρίων: 15€ (διακεκριμένη), 12€ (πλατεία), 10€ (εξώστης), 10€ (Ανέργων, Φοιτητών, ΑμεΑ)/Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/vradia-mozart-mikri-nyxterini-mousiki/

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις