Το φαινόμενο Ντανιίλ Τρίφονοφ

«Έχει τα πάντα και ακόμα περισσότερα! Τεχνική, τρυφερότητα και ένα στοιχείο δαιμονικό. Ποτέ δεν έχω ξανακούσει κάτι ανάλογο» έχει πει η θρυλική πιανίστρια Μάρτα Άργκεριχ για τον Ντανιίλ Τρίφονοφ. Το παιδί- θαύμα που ξεκίνησε μαθήματα στα πέντε του χρόνια, Στα 8 του εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως σολίστ.

Σε μία συναυλία που θα θυμάται για πάντα, αφού την ώρα που έπαιζε έχασε ένα από τα πρώτα (νεογιλά) δόντια του. Δεκαπέντε χρόνια μετά, βραβεύτηκε στους διαγωνισμούς Σοπέν Ρουμπινστάιν και Τσαϊκόφκσυ και έκτοτε διανύει μία ιλιγγιωδώς ανοδική πορεία με συναυλίες στις μεγαλύτερες αίθουσες, ηχογραφήσεις για την Deutsche Grammophon και αφιερώματα, μεταξύ άλλων στο BBC, το CNN, τους Times και τον Guardian.

Σε λίγες ημέρες, ο 30χρονος βιρτουόζος και συνθέτης που «Παίζει σα να ονειρεύεται», σύμφωνα με τους Times, φτάνει στην Αθήνα για μία σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 24 Ιουνίου στο υποβλητικό Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Μέχρι τότε κρατάμε την ανάσα μας και τον αποκωδικοποιούμε μέσα από συνεντεύξεις του:

Στη Μόσχα

«Οι γονείς μου είναι και οι δύο μουσικοί και πιστεύω ότι αυτό που καθόρισε την παιδική μου ηλικία ήταν το γεγονός ότι είμαι μοναχοπαίδι. Όταν ήμουν 8 ετών, ήθελαν να πάω για μαθήματα στη Μόσχα, αλλά εκείνοι δούλευαν στη γενέτειρά μου, το Nizhny Novgorod, που είναι 400 χλμ. μακριά. Για χάρη μου όμως μετακομίσαμε κι αυτό ήταν μία τεράστια πρόκληση, μια καινούρια ζωή. Αργότερα, πήγα στo Cleveland, αλλά δεν με ακολούθησαν αυτήν τη φορά.»

Let’s rock

«Εκτός της κλασικής μουσικής, θα έλεγα ότι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες για μένα είναι να ακούω τους King Crimson, ειδικά τα πρώτα άλμπουμ της δεκαετίας του 1970, όπως το In the Court of the Crimson King και το Larks’ Tongues in Aspic. Μου αρέσει πολύ η μουσική τους, είναι πολύ instrumental. Ο πατέρας μου ήταν μάλιστα και σε ροκ μπάντα. Έπαιζε πλήκτρα σε ένα underground συγκρότημα τη δεκαετία του 1980, όταν σπούδαζε.

Παρόλο που μου αρέσει πολύ ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας, δεν έχω μπει στον πειρασμό να μάθω κάποιο άλλο όργανο πέραν του πιάνου. Το πιο “μακρινό” ήταν το εκκλησιαστικό όργανο.»

Περπατώντας

«Στον ελεύθερο χρόνο μου, απολαμβάνω πολύ την πεζοπορία και το περπάτημα. Ειδικά στα βουνά. Μου αρέσει να κάνω μεγάλες διαδρομές, ας πούμε μήκους 10 έως 30 χιλιομέτρων. Πάντα με ενδιέφερε η γεωγραφία – υποθέτω ότι από εκεί προκύπτει η αγάπη μου για την πεζοπορία. Μου αρέσει να εξερευνώ πόλεις με τα πόδια, αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες όταν βρίσκομαι στο Λονδίνο. Ενδιαφέρομαι για τη ρυμοτομία, την αρχιτεκτονική των πόλεων.»

Ασκήσεις ηρεμίας

«Κολυμπώ, κάνω γιόγκα και εξασκώ μία αρχαία τεχνική διαλογισμού από την Κίνα που ονομάζεται τσιγκόνγκ. Όλα αυτά με βοηθούν γιατί ακόμα και στα πιο τεχνικά απαιτητικά μέρη των έργων, η κίνηση των χεριών πρέπει να είναι φυσική. Και παρόλο που αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο, μπορούμε να μάθουμε πολλά από τα ζώα. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούν το σώμα τους είναι συχνά πολύ πιο φυσικός από τον δικό μας. Όλοι οι μύες μας πρέπει να εμπλέκονται σε κάθε κίνηση: η ένταση προκύπτει όταν προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τη λειτουργία τους.»

Πολιτισμός εν αφθονία

«Η συμβουλή που θα έδινα σε έναν νέο πιανίστα, θα ήταν να προχωρήσει πέρα ​​από τη λογοτεχνία του πιάνου και να καταλάβει ότι το πιάνο δεν υπάρχει εν κενώ. Υπάρχει εντός ενός μωσαϊκού άλλων τεχνών και άλλων μουσικών. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε διαφορετικά ακούσματα, όπως ορχηστρική μουσική και όπερα. Επίσης, να απολαμβάνουμε άλλες μορφές τέχνης. Ταινίες, λογοτεχνία και φυσικά ζωγραφική – όλα βοηθούν.

Ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες είναι ο Andrei Tarkovsky. Έκανε μόνο λίγες ταινίες αλλά έχει τη δική του πολύ μοναδική γλώσσα που είναι άμεσα αναγνωρίσιμη. Γενικώς μου αρέσουν οι δεκαετίες του ’70 και του ’80. Νομίζω ότι ήταν μια εποχή που οι άνθρωποι δεν φοβούνταν να κάνουν μοναδικά πράγματα. Υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία στην τέχνη και τόσες πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις και στυλ. Πολιτιστικά ήταν μια περίοδος αφθονίας.»

“Ονειρεύομαι πως παίζω”

«Η σύντροφός μου μου έχει πει ότι εξασκούμαι και στον ύπνο μου. Όταν ξυπνάω, δεν θυμάμαι καν τι έβλεπα ή τι “μελετούσα”. Άλλωστε, συχνά όταν είμαι σε περιοδεία ξυπνάω και πρέπει να τρέξω αμέσως στο αεροδρόμιο οπότε δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θυμηθώ.»

Ας κάνουμε την έκπληξη

«Εάν έπρεπε να προτείνω μόνο ένα έργο σε κάποιον που δεν έχει ξανακούσει κλασική μουσική θα σκεφτόμουν τα εξής: Εάν έχει ήδη κάποια γνώση της διαφοράς μεταξύ του μπαρόκ, του κλασικισμού και του ρομαντισμού, τότε είναι καλύτερο να διαλέξει ανάλογα με την εποχή που προτιμά. Αλλά αν δεν έχει ακούσει ποτέ ξανά κλασική μουσική, νομίζω ότι είναι καλό να ξεκινήσει με κάτι απροσδόκητο. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι από τις αρχές του 20ού αιώνα, ίσως Το ποίημα της έκστασης του Scriabin ή μία από τις Συμφωνίες του Shostakovich. Άνθρωποι που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με την κλασική μουσική, έχει τύχει να ακούσουν ένα από αυτά τα κομμάτια και έχουν πει «Ω, δεν φανταζόμασταν ότι θα ήταν κάτι τέτοιο». Θα επέλεγα λοιπόν κάτι απρόσμενο.»

Το πρόγραμμα της συναυλίας με μια ματιά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ (γεν. 1959)

Ισοκράτημα ενός παιδιού

ΣΕΡΓΚΕΪ ΡΑΧΜΑΝΙΝΟΦ (1873-1943)

Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.2 σε ντο ελάσσονα, έργο 18

ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906-1975)

Συμφωνία αρ. 9 σε μι ύφεση μείζονα, έργο 70

ΣΟΛΙΣΤ

Ντανιίλ Τρίφονοφ, πιάνο

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Λουκάς Καρυτινός

Πληροφορίες

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2021

21:00

Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ 60€ • ΖΩΝΗ Α΄ 50€ | ΖΩΝΗ Β΄ 40€ | ΖΩΝΗ Γ΄ 30€ ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ 25/20/15€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 16/12€ ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€

Περισσότερες πληροφορίες εδώ καθώς και στον ιστότοπο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις