Τζάνις Τζόπλιν: Η άγνωστη συναυλία στη Γερμανία και η επαναστατική ψυχεδέλεια

“Είμαι θύμα του ίδιου μου του εαυτού”. Η ιέρεια της blues rock και της ψυχεδέλειας, το “μαργαριτάρι” της ροκ όπως τη χαρακτήρισαν, “έφυγε” σαν σήμερα στις 4 Οκτωβρίου του 1970 από υπερβολική δόση ηρωίνης σε δωμάτιο ξενοδοχείου του Χόλιγουντ, στα 27 της χρόνια. Λίγο αργότερα, κυκλοφορούσε η καλύτερη δουλειά της Τζάνις Τζόπλιν, το άλμπουμ “Pearl” με τη τότε νέα μπάντα της, τους “Full Tilt Boogie Band”.

Προηγήθηκαν οκτώ μαγικά χρόνια περιοδειών, ηλεκτρισμού, πειραματισμών και μουσικών που έμειναν στην ιστορία. Αυτό που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό, είναι πως στα 60s για τη Τζόπλιν η Ευρώπη δεν ήταν και τόσο “φιλικό” μέρος. Ίσως επειδή ένοιωθε πως ήταν έξω από τα νερά της. “Δούλευα σκληρά. Πήγαμε στην Ευρώπη, κάναμε περιοδείες εκεί για περίπου ένα μήνα. Νομίζω πως τους τρόμαξα με αυτό που είδαν” δήλωνε το 1969. “Νομίζω πως το κοινό δεν αφήνεται, κανείς δεν λικνίζεται στους ήχους μας”, έλεγε. Η αλήθεια είναι πως όσα περιγράφει, καταγράφονται στο live που έδωσε στη Γερμανία, και συγκεκριμένα στη Φρανκφούρτη.

Σε ένα εκρηκτικό σετ η Τζάνις παρουσίασε μεταξύ άλλων τα Raise Your Hand, Try (Just a Little Bit Harder), Me, Maybe, Summertime, Ball and Chain, Take Another Piece of My Heart. Για την ακρίβεια, οι δύο μοναδικές πλήρως ηχογραφημένες συναυλίες της Τζόπλιν είναι αυτές που έδωσε στη Φρανκφούρτη και τη Σουηδία με τους Kozmic Blues Band. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως το Raise Your Hand που ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1967, δεν είχε συμπεριληφθεί στους δίσκους της Τζόπλιν αλλά ακούστηκε στην εμφάνισή της στο Woodstock.

H αρχική αμηχανία φαίνεται στα πλάνα πως δίνει τη θέση της στην περιέργεια και τον ενθουσιασμό του κοινού που μαζεύεται γύρω και πάνω στη σκηνή. Στο Take Another Piece of My Heart η Τζάνις καλεί τον κόσμο δίπλα της. Τα πάντα απελευθερώνονται, η Τζάνις ζει τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία, παρασέρνει μαζί της όσους την παρακολουθούν σε ένα διονυσιακό ντελίριο που χαρακτήριζε τις on stage (και όχι μόνο) εμφανίσεις της. Δεν είναι τυχαίο που την είχαν συλλάβει τον Νοέμβριο του 1969, όταν έπαιζε στο Curtis Hixon Hall. Τότε που μετά από επτά κομμάτια της, ο κόσμος ανέβηκε στη σκηνή όταν εκείνη έπαιζε το Summertime, η αστυνομία προσπάθησε να τους απωθήσει και η Τζόπλιν τους απάντησε φωνάζοντας “Don’t f— with those people”.

Για την ιστορία, κατά τη μικρή περιοδεία της στην Ευρώπη, η μπάντα της Τζόπλιν έπαιξε σε Στοκχόλμη, Παρίσι, Κοπεγχάγη, Φρανκφούρτη, ενώ στις 12 Απριλίου του 1969 έδωσε μια αποθεωτική συναυλία στο Royal Albert Hall την οποία είχαν ανοίξει οι Yes!

Οι σημαντικότερες “ατάκες” της:

-“Κάθε βράδυ κάνω έρωτα με 25.000 ανθρώπους στη σκηνή, μετά όμως γυρίζω σπίτι μόνη”.

-“Ήμουν απροσάρμοστη. Διάβαζα, ζωγράφιζα, και δεν μισούσα τους μαύρους.” (Για το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της, κατά τα χρόνια φοίτησής της στο Λύκειο Τόμας Τζέφερσον και τους λόγους για τους οποίους ήταν αντιπαθής στους συμμαθητές της).

-“Είμαι θύμα του ίδιου μου του εαυτού. Υπήρξε ένα διάστημα, που ήθελα να γνωρίζω τα πάντα. Αυτό το συναίσθημα μέ έκανε, συνήθως, να νοιώθω δυστυχισμένη. Απλά, δεν ήξερα πώς να το χρησιμοποιήσω. Τώρα, όμως, έχω μάθει να χρησιμοποιώ το συναίσθημα αυτό προς όφελός μου. Είμαι γεμάτη συγκίνηση και θέλω να απελευθερωθώ”.

-“Δεν θα παρατήσω αυτά που κάνω για να γίνω η “κυρά” κάποιου”.

-“Κάποτε άκουσα την ιστορία μιας γυναίκας που ήταν σπουδαία στην όπερα. Ένας τύπος της ζήτησε να τον παντρευτεί. Τον πήρε στα παρασκήνια, μετά από μια θριαμβευτική εμφάνιση, εκεί που όλοι ζητούσαν να τη συναντήσουν. Τότε τον ρώτησε, “πιστεύεις πως μπορείς να μου προσφέρεις κάτι τέτοιο;”. Αυτή η ιστορία με άγγιξε πραγματικά. Ξέρει πως κανένας άντρας δεν θα μπορέσει να μου δώσει ο,τι μου δίνει το κοινό μου. Έχω μπει τόσο πολύ μέσα σε όλο αυτό, έχω δώσει τον εαυτό μου στις συναυλίες. Δεν θα το άφηνα για να ζήσω μια ζωή με έναν σύντροφο, όσο όμορφη κι αν ήταν. Είναι η αλήθεια μου αυτή, αν και τρομακτική αλήθεια”.

-Εάν είσαι επάνω στη σκηνή και (το συναίσθημα αυτό) λειτουργεί πραγματικά και έχεις το κοινό μαζί σου, αισθάνεσαι μια ενότητα.” (Σε συνέντευξή της στον Ντέιβιντ Ντάλτον, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Εξπρές)

-“Όπως τα περισσότερα κορίτσια, με νοιάζει αν έχω πολλά κιλά, αν τα πόδια μου είναι κοντά, αν το σώμα μου είναι περίεργο. Αλλά όταν είμαι πάνω στη σκηνή φίλε, δε σκέφτομαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Σκέφτομαι πως είμαι πανέμορφη”.

-‘Νομίζω πως γενικά σκέφτομαι πάρα πολύ. Γι’ αυτό πίνω”.

-“Το να είσαι διανοούμενος δημιουργεί πολλές ερωτήσεις και καμία απάντηση”.

-“Υπήρχαν τελικά πάρα πολλοί από εμάς. Ως τότε πιστεύαμε ότι ήμαστε μια μικρή ομάδα παράξενων.” (Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Γούντστοκ)

-“Το αύριο ποτέ δε συμβαίνει. Είναι πάντα η ίδια αναθεματισμένη μέρα.” (Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Εξπρές)

-“Δεκατέσσερις ανακοπές καρδιάς και πέθανε στην εβδομάδα μου. Στην εβδομάδα ΜΟΥ.” (Μετά την ακύρωση του εξωφύλλου της στο περιοδικό Newsweek, λόγω του θανάτου του πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ)

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις