Ο Μάξιμος Μανώλης δεν είναι μόνο ο ζωγράφος του Αιρετικού εξωφύλλου των Rotting Christ

Το εξώφυλλο "ο Αιρετικός" του δίσκου των Rotting Christ, δημιούργησε μια σύζευξη ανάμεσα στην metal κουλτούρα και την ζωγραφική - Ο Μάξιμος Μανώλης ξεδιπλώνει τη καλλιτεχνική του ματιά.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕΜΕΤΗΣ
27 Σεπτεμβρίου 2022 06:49

Ο Μάξιμος Μανώλης παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο “Beyond Time” από τις 14 ως τις 19 Οκτωβρίου σε έναν ιδιαίτερο χώρο, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων “Μελίνα”. Οι επισκέπτες της έκθεσης θα μπορέσουν να δουν έργα από όλη τη ζωγραφική πορεία του καλλιτέχνη, από τα έργα του που έχουν ως σημείο αναφοράς τους τον ευρωπαϊκό αποκρυφισμό, αλλά και εκείνα που έχουν χρησιμοποιηθεί και ως εξώφυλλα μουσικών άλμπουμ, κυρίως black metal συγκροτημάτων (Rotting Christ, Thou Art Lord, Mass Infection, Serpent Lord, Wings of Shield, Nihilism, Wampyrinacht, Angel’s Arcana κ.α.).

Ο δημιουργός βαζίζεται στην κλασική ζωγραφική, με επιρροές από το ιταλικό μπαρόκ έως την γαλλική τέχνη του 19 αιώνα, ωστόσο μέσα στο πέρασμα των χρόνων δε σταματά να διερευνά το προσωπικό του ύφος, “παίζοντας” με τις αντιθέσεις μεταξύ φωτός και σκιάς. Ο ίδιος είναι απόφοιτος της σχολής Καλών Τεχνών, επιδίδεται κατά βάση στην ελαιογραφία και κατασκευάζει εξαρχής τους καμβάδες του, με την παραδοσιακή προετοιμασία.

Παρακάτω, λίγες ημέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης, ο Μάξιμος Μανώλης μιλάει στο NEWS 24/7 για τις καλλιτεχνικές καταβολές του, την ενασχόλησή του με το “πάντρεμα” της κλασικής ζωγραφικής και της metal μουσικής, για τα σχέδιά του, αλλά και για το σήμερα και το αύριο της τέχνης.

Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να μπείτε στη Σχολή Καλών τεχνών και γιατί;

Από μικρός γοητευόμουν ιδιαίτερα απ’ την ζωγραφική και ένιωθα ότι είχα μια κλίση προς τα εκεί. Αργότερα, στην δεύτερη τάξη του Λυκείου που καλούμαστε να πάρουμε απόφαση για την κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε, ήδη ήξερα ότι θέλω να δηλώσω στην Καλών Τεχνών και αισίως κατάφερα να περάσω. Θεωρώ ότι η Καλών Τεχνών υπήρξε ένα πρώτο σκαλί, ένα ακαδημαϊκό εφόδιο για να μπορέσω να συνεχίσω την πορεία μου.

Στα έργα σας διακρίνεται μια Μπαροκ αισθητική; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σας;

Σαφώς το Μπαρόκ υπήρξε η πρώτη μου μεγάλη αισθητική επιρροή, καθώς συνδύαζε μια δραματικότητα και «θεατρικότητα», αποδιδόμενα μέσω των έντονων φωτοσκιάσεων. Όλη αυτή η αισθητική δημιουργεί έντονα συναισθήματα. Πέραν τούτου κάποιοι απ’ τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες υπήρξαν εκπρόσωποι του Μπαρόκ όπως ο Καραβάτζο, ο Ριμπέρα και ο Ρούμπενς. Επίσης, όσον αφορά στο τεχνικό κομμάτι ήταν η πρώτη τεχνική που μελέτησα πιο πολύ απ’ όλες και αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στα πρώτα έργα μου. Κάνοντας ένα βήμα πέρα απ’ το Μπαρόκ, άλλη μια αξιοσημείωτη επιρροή για μένα είναι οι Γάλλοι καλλιτέχνες του 19 αιώνα και γενικότερα ο γαλλικός Ακαδημαϊσμός.

Υπάρχει μια ζοφερότητα στα έργα σας; Θα μπορούσε να πει κανείς πως απεικονίζουν την δική σας εσωτερικότητα ή αποτελούν μια σπουδή πάνω στις φωτεινές και σκοτεινές πλευρές του ανθρώπου;

Υπάρχει όντως μια ζοφερότητα που αποτυπώνεται στα έργα μου. Είναι βέβαια η ίδια η τέχνη που αναδεικνύει αυτή την διάσταση. Χρειάζεται η τέχνη καθαυτή σαν μέσο για βαθύτερη ανασκόπηση και περίσκεψη πάνω σε ζητήματα που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο μας απασχολούν όλους.

Φτιάχνετε ο ίδιος τους καμβάδες σας. Γιατί αυτό;

Όλη η καλλιτεχνική διαδικασία ξεκινάει πολύ πριν το έργο. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντική η επαφή που αποκτάς ως δημιουργός με τα υλικά σου. Αυτή η διαδικασία μου δίνει ένα πλεονέκτημα, καθώς όταν φτιάχνω χειροποίητα έναν καμβά ή τα χρώματα μου μπορώ να έχω τον έλεγχο στην ποιότητα και να προσαρμόζω τα υλικά μου ανάλογα με τις ανάγκες. Συνεπώς είναι και θέμα πρακτικότητας. Σαφώς παίρνει παραπάνω χρόνο αλλά σαν αποτέλεσμα το προτιμώ

Το εξώφυλλο “ο Αιρετικός” του δίσκου των Rotting Christ έκανε μεγάλη αίσθηση. Ποιες είναι οι σκέψεις σας και πώς προέκυψε η δημιουργία του;

Στο εξώφυλλο “ο Αιρετικός” είχα την ευχέρεια να δημιουργήσω ένα έργο χωρίς περιορισμούς, αλλά δεν ήθελα να κάνω κάτι επιτηδευμένο ώστε απλά να προκαλέσει. Σκοπός μου ήταν μέσω της ίδιας της ζωγραφικής να μπορέσει να πέτυχει ως εξώφυλλο. Γι’ αυτό εστίασα στο να δημιουργήσω αφενός κάτι κλασικό και αφετέρου κάτι που θα κερδίσει με την απλότητα του και θα είναι διαχρονικό. Επίσης με γοητεύει ιδιαίτερα ο συνδυασμός της κλασικής ζωγραφικής με τον ακραίο ήχο και αυτή η συνάντηση δυο φαινομενικά πολύ διαφορετικών καλλιτεχνικών ειδών.

Σχετικά με τη metal, γιατί έχει ταυτιστεί με τη “σκοτεινιά”; Βρίσκετε κοινά στοιχεία στα συγκροτήματα που έχετε “ντύσει” με τη δική σας τεχνοτροπία; Και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Το σκοτεινό ταυτίζεται με το απόκρυφο, το άγνωστο και αυτό δημιουργεί ένα ενδιαφέρον, πόσο μάλλον καλλιτεχνικό. Ειδικά στην metal μουσική που σαν υποκουλτούρα απευθύνεται σε ένα μικρότερο κοινό. Κυρίως έχω “ντύσει” συγκροτήματα του ακραίου ήχου όπως black metal. Όπως είπα και πριν με γοητευει η σύμπραξη αυτού του ήχου με την κλασική ζωγραφική.

Τι συμβολίζει ο τίτλος της έκθεσης “Beyond Time”;

Η τέχνη πια σε πολλές περιπτώσεις έχει να κάνει με το σχόλιο του παρόντος. Τι είναι σύγχρονο; Και ακόμα περισσότερο αυτό που είναι σύγχρονο στο εδώ και το τώρα θα είναι παλιακό του χρόνου; Προσωπικά πιστεύω ότι η τέχνη είναι άχρονη, ανήκει στον κόσμο των ιδεών. Η δική μου ζωγραφική σίγουρα δεν παραπέμπει στο 2022, σε ένα δηλαδή συγκεκριμένο ημερολογιακό έτος και αυτό ακριβώς ήθελα να δηλώσω με τον τίτλο. Δεν είναι εντέλει ένα σχόλιο για το “τώρα”, είναι μια δήλωση που θέλω να περάσει τα όρια του χρόνου.

Αν η σημερινή εποχή που ζούμε ήταν πίνακας, αυτός ποιος θα ήταν;

Αν μπορούσα να επιλέξω έναν πίνακα αντιπροσωπευτικό της εποχής που ζούμε θα έλεγα αυτόν του Théodore Gericault με τίτλο: Η σχεδία της Μέδουσας (Le Radeau de la Méduse). Με μια σύντομη ανάλυση, μου φαίνεται ότι ο κόσμος που ζούμε είναι σαν να καλούμαστε να επιβιώσουμε όλοι πάνω σε μια σχεδία εν μέσω τρικυμίας. Στην σχεδία πάνω διαφαίνονται όλες οι ψυχολογικές καταστάσεις: η βία, η ένταση, η απόγνωση, η απογοήτευση, η παραίτηση, η αδιαφορία αλλά ταυτοχρόνως κάποιοι τείνουν προς την σωτηρία και την ελπίδα που φαίνεται ίσως να υπάρχει στο βάθος.

Πώς κρίνετε τη πρόσληψη της τέχνης από τους νέους Έλληνες;

Δυστυχώς θεωρώ ότι έχουμε πολύ λίγη καλλιτεχνική παιδεία πλέον. Επειδή λοιπόν δεν υπάρχουν επαρκή ερεθίσματα στην σύγχρονη κοινωνία είναι πολύ δύσκολο κάποιος να ασχοληθεί ουσιαστικά με την τέχνη, γιατί είναι κάτι που απαιτεί προσωπική ενασχόληση και αναζήτηση. Επίσης, πιστεύω ότι ένα άλλο ζήτημα που τίθεται είναι η παρανόηση γύρω από την τέχνη και το «τί είναι τέχνη», καθώς έχουν καταλήξει σχεδόν όλα να θεωρούνται τέχνη και έχει χαθεί ένας αντιπροσωπευτικός ορισμός που θα βοηθούσε κάποιον να προσεγγίσει την τέχνη. Ωστόσο, αυτό δεν είναι μόνο ένα ελληνικό φαινόμενο.

Τι σας τρομάζει; Τι σας προκαλεί δέος και τι χαρά;

Θα έλεγα ότι με τρομάζει η άγνοια, και προσωπικά και στην κοινωνία. Δέος μου προκαλεί η γνώση, η απειρότητά της, η μικρή μας δυνατότητα να την δούμε και να την προσλάβουμε. Χαρά μου επιφέρει η επίτευξη των σκοπών μας και των επιθυμιών μας.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να συνεχίσω την δουλειά μου, να μπορώ να είμαι παραγωγικός και να εξελίσσομαι.

Το who is who του καλλιτέχνη

Ο Μάξιμος Μανώλης γεννήθηκε στην Αθήνα 1993, την πόλη στην οποία συνεχίζει να ζει και εργάζεται. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών -με κατεύθυνση Ζωγραφική- και κατέχει τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (Integrated Master). Δουλεύει στο δικό του προσωπικό στούντιο στην Αθήνα πάνω σε νέα έργα και commissions για τρίτους. Συνεχίζει να μελετάει, να εκπαιδεύεται και να εξελίσσεται μαζί με την τέχνη του.

Έχει πάρει μέρος σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εικαστικές εκθέσεις, “Έρ-ως Γυναίκα – Ανίκητος, Αριστοκρατικός, Υπέροχος” του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, “Απηχήσεις της Επανάστασης του 1821 στην τέχνη του σήμερα” στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, “45×45” street art group art show στην γκαλερί Blender, “1821-2021, 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Και μετά;” έκθεση της Athens Voice και του Δήμου Αθηναίων, “Soul Anatomies” συλλογική έκθεση στον χώρο τέχνης Hart & Gart, “Meet the Artist” συλλογική έκθεση στην γκαλερί Myrό και άλλες, ενώ πίνακες-έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία.

Θεωρείται και ένας από τους πιο παραγωγικούς νέους εικαστικούς σε παγκόσμιο επίπεδο με σύνδεση και με τη μουσική, με πολλά από τα εικαστικά του έργα να κοσμούν εξώφυλλα άλμπουμ του σκληρού ήχου και συγκροτημάτων όπως οι Rotting Christ, Thou Art Lord, Mass Infection, Serpent Lord, Wings of Shield, Nihilism, Wampyrinacht, Angel’s Arcana κ.α., ενώ έχουν γίνει αναφορές σε αυτά σε διεθνή περιοδικά και ειδικές εκδόσεις.