Ο Μουζουράκης στην Επίδαυρο

Ο Μουζουράκης στην Επίδαυρο
Εθνικό Θέατρο / ©Patroklos_Skafidas

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος στην παράστασή του "Ιππείς" μάς μίλησε για το σήμερα της κωμωδίας χωρίς να ευτελίσει αυτό το "σήμερα" με ευκολίες που παραπέμπουν σε μπουλούκια άγια μεν, ντεμοντέ δε. Γράφει η Έλενα Ακρίτα.

Τον είδαμε την Παρασκευή στην Επίδαυρο στο έργο «Ιππείς» («Ιππής« το λέγαμε εμείς οι παλιοί) του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Είναι ο Μουζουρακης ηθοποιός;

Καθόλου.

Ήταν ο Μουζουράκης καλός στην παράσταση;

Πολύ.

Δεν ξέρω τι στοίχημα είχε βάλει ο ίδιος με τον εαυτό του, ξέρω πως το κέρδισε. Πάνω στην σκηνή είδαμε μια στέρεη ερμηνεία, με ακρίβεια, με χιούμορ και ευθυβολία. Χειροκροτήθηκε θερμά και δικαίωσ.

Ξεκινάω τις εντυπώσεις μου από τον Μουζουράκη γιατί μονίμως επαναλαμβάνεται το κλασικό debate: έχουν δικαίωμα να πατήσουν τα ιερά μάρμαρα της Επιδαύρου ειδικότερα – και του θεάτρου γενικότερα – άτομα που δεν έχουν βγάλει δραματική σχολή;

Πρέπει οπωσδήποτε να υποδύονται τους ρόλους επαγγελματίες ηθοποιοί, ή ένας σκηνοθέτης είναι ελεύθερος να διαμορφώσει το όραμά του με όποιους συνεργάτες εκείνος κρίνει ότι το υπηρετούν καλύτερα.

Παράδειγμα πριν οκτώ χρόνια ο Σάκης Ρουβάς στις Βάκχες. Χάλασε ο κόσμος όταν η είδηση ανακοινώθηκε, βγήκαν μαχαίρια, πέσανε κορμιά. Και τελικά ήταν μια χαρά ο άνθρωπος – εντάξει δεν απειλήθηκε κι ο Μινωτής αλλά δεν ήταν κι αυτό το ζητούμενο άλλωστε.

Βέβαια, η βράβευση του Ρουβά για τον ρόλο ήταν ο απόλυτος παραλογισμός. Δεν είναι δυνατόν να περνάνε κάθε χρόνο υποκριτικά θηρία από την Επίδαυρο κι εσύ να βραβεύεις τον Ρουβά. Εντάξει, είχε δουλέψει σκληρά, εντάξει και στάθηκε με αξιοπρέπεια. Αλλά ως εκεί. Μην υποκλιθούμε κιόλας στον Σάκη, τον μέγα τραγωδό.

Αυτήν τη σεζόν στην Επίδαυρο θα δούμε τη Χαρούλα Αλεξίου ως θεά Αθηνά στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. (Θα σάς γράψω εντυπώσεις κι από κεί).

Και ο Σταμάτης Κραουνάκης θα υποδυθεί τον Διόνυσο στην παράσταση του Μιχαήλ Μπαρμαρινού «Ιχνευτές» του Σοφοκλή.

Το μέγα μπάχαλο γίνεται σχεδόν πάντα στον καημένο τον Αριστοφάνη τον οποίο έχουν κάνει κουρελόχαρτο κάτι «αθηναϊκοί» θίασοι της συμφοράς. Κάθε καλοκαίρι τον περιφέρουν από πιάτσα σε πιάτσα σε άθλιες αρπαχτές για τα φράγκα – γιατί γι’ αυτό γίνεται, μην γελιόμαστε.

Πρωταγωνιστές γνωστοί από την τηλεόραση οι περισσότεροι, αρπάζουν εκεί χάμω από μια κωμωδία του και την σέρνουν από δω κι από κει.

Υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Και μια τέτοια εξαίρεση είδαμε την Παρασκευή 25/6 στην Επίδαυρο.

Ήταν θαυμαστή η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου: ουσιαστικός Αριστοφάνης, όχι τα τσολιαδάκια που πουλάμε στους τουρίστες. Ο σκηνοθέτης – με τη βοήθεια της αξιοζήλευτης μετάφρασης του Σωτήρη Κακίση – μάς μίλησε για το σήμερα της κωμωδίας χωρίς να ευτελίσει αυτό το «σήμερα» με ευκολίες που παραπέμπουν σε μπουλούκια άγια μεν, ντεμοντέ δε.

Χωρίς ίχνος διδακτισμού, ο Ρήγος ανέδειξε την διαχρονικότητα ενός Αριστοφάνη που μιλάει για πολιτικαντισμό, για κοινωνικό καιροσκοπισμό, για διεφθαρμένους ηγέτες, για επικοινωνιακά κολπάκια, για τη χειραγώγηση τη κοινής γνώμης, για την υποσχολογία και και τον λαϊκισμό. Όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε:

«Ο Αριστοφάνης δεν στήνει μία κωμωδία μόνο για την εποχή του, αλλά παραδίδει μια συνομωσία ήδη εφαρμοσμένη στο μέλλον.»

Γελάσαμε. Πολύ. Είδαμε μια κωμωδία σκηνοθετημένη πολύ σοβαρά κι αυτό – όπως πάντα στο θέατρο – είναι τόσο μα τόσο αστείο.

Εθνικό Θέατρο / ©Patroklos_Skafidas

Ο Κώστας Κόκλας κέντησε – μα κέντησε ο άνθρωπος τι να λέμε. Φωνή γεμάτη, λόγος μεστός, χιούμορ λεπτο σαν βελόνα που σου τρυπάει το μπράτσο.

Η μοναδική γυναίκα της παράστασης η Στεφανία Γουλιώτη ως κορυφαία του χορού, έκανε έναν από τους καλύτερους μονολόγους που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Στο έξοχο χορό νέοι ηθοποιοί που έπαιζαν, κινούνταν και χόρευαν θαυμαστά – είναι αυτή η γενιά που έχει πει το ψωμί ψωμάκι λόγω καραντίνας. Ο χορός έλαμψε – όπως έλεγαν οι παλιοί κριτικοί «ήταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς».

Εν ολίγοις να πάτε.

Θα δείτε έναν Αριστοφάνη που μας αφήνει ελεύθερους να σκεφτούμε, να παραλληλίσουμε καταστάσεις, να προβληματιστούμε. Έναν Αριστοφάνη που μάς βάζει στη διαδικασία να σκεφτούμε χωρίς ντιρεκτίβες από σκηνοθέτες-ινστρούχτορες.

Α, και να γελάσουμε. Πολύ. Χωρίς να ντρεπόμαστε.

Info

  • Οι Ιππείς είναι μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου. Εισιτήρια από 15-50 ευρώ.
  • Μπορείς να ταξιδέψεις και με πούλμαν που βάζει το Φεστιβάλ. Σε παίρνει από Σύνταγμα στις 17.00 και σε επιστρέφει στο ίδιο σημείο μετά την παράσταση. Μαζί με την κράτηση του εισιτηρίου, θα πληρώσεις 10 ευρώ για το πηγαινέλα.
  • Όταν πήγαμε εμείς, τα μέτρα στην παράσταση ήταν ακόμα αυστηρά. Σε όλη τη διάρκεια του έργου έπρεπε να φοράμε μάσκα κι είχε και καύσωνα.
  • Αναζητείστε όλο το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαυρου, έχει πολύ ενδιαφέρον. Η καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Ευαγγελάτου έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.
Εθνικό Θέατρο / ©Patroklos_Skafidas

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα