Όταν ένα όπλο έσκασε στο χέρι του Mick Jagger και η κατάρα του “Ned Kelly”

18 Αυγούστου του 1969. Ο Mick Jagger τραυματιζόταν στο χέρι κατά τα γυρίσματα της ταινίας “Ned Kelly” στην οποία και πρωταγωνιστούσε, στην Αυστραλία. Η ταινία ήταν πραγματικά “καταραμένη”. Η Marianne Faithfull, τότε σύντροφος του Jagger θα συμμετείχε ως συμπρωταγωνίστρια στο cast αλλά απολύθηκε λόγω υπερβολικής δόσης υπνωτικών χαπιών αμέσως μετά την άφιξή της στη χώρα, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί σε κώμα και να τεθεί εκτός γυρισμάτων.

Στην εν λόγω ταινία ο – αυστραλιανής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του – frontman των Rolling Stones υποδυόταν έναν Αυστραλό παράνομο του 19ου αιώνα, τον Ned Kelly δηλαδή, εστιάζοντας στον ιδεαλισμό και την επαναστατικότητά του. Ο Kelly είναι κάτι σαν ο “Αυστραλός Ρομπέν των Δασών”.

Ήταν η εποχή που οι Stones είχαν ήδη καταξιωθεί και ο Jagger αποφάσιζε να ακολουθήσει περισσότερους καλλιτεχνικούς δρόμους. Οι κινηματογραφιστές ήθελαν επίσης να “εκμεταλλευτούν” την παρουσία του Jagger και το εκτόπισμά του που ξεπερνούσε τις συναυλιακές σκηνές και τα στούντιο. Έτσι, τελικά προτιμήθηκε ο Mick από τον Ian McKellen για τον οποίο αρχικά προοριζόταν ο ρόλος.

Νωρίτερα την ίδια χρονιά, οι Stones είχαν απομακρύνει τον Brian Jones και μάλιστα εξ αιτίας των γυρισμάτων στην Αυστραλία, ο Jagger και η Marianna Faithfull αναγκάστηκαν να χάσουν την κηδεία του μιας και ήταν υποχρεωμένοι από τα συμβόλαιά τους να παραμείνουν εκεί μέχρι την ολοκλήρωση του φιλμ. Κατά τη διάρκεια μάλιστα των γυρισμάτων, το κινηματογραφικό επιτελείο χτυπήθηκε από κακοκαιρία, πολλοί τεχνικοί κόλλησαν ίωση, μια φωτιά κατέστρεψε όλα τα κουστούμια, ο ηθοποιός Mark McManus τραυματίστηκε από την πτώση ενός κάρου και εν γένει σημειώθηκαν πολλά ατυχήματα που πήγαν πίσω την όλη παραγωγή. Ο Jagger τα περιέγραφε όλα αυτά ως “κατάρα”, γράφοντας σε φίλη του.

Το χειρότερο όμως έλαβε χώρα όταν ο Jagger γύριζε μια από τις τελευταίες σκηνές. Όπως έγραφε τότε η τοπική Sydney Morning Herald, το πιστόλι που κρατούσε ο τραγουδιστής εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο χέρι. Συγκεκριμένα, ένα κομμάτι μετάλλου σφηνώθηκε μεταξύ του δείκτη και του μεσαίου δακτύλου του δεξιού χεριού του. Ο Jagger υποβλήθηκε σε μικροεπέμβαση σε νοσοκομείο της Canberra ενώ αργότερα θυμόταν πως πυροβολούσε “εναντίον αστυνομικών στην ταινία”, όταν συνέβησαν όλα.

Η ταινία συνοδεύτηκε από τις χειρότερες κριτικές και αποτελεί ένα career low για τον Jagger μέχρι σήμερα. Ο ίδιος σε συνέντευξή του χαρακτήριζε την παραγωγή “εντελώς σκατά” και παραδεχόταν πως την έκανε επειδή δεν είχε… κάτι καλύτερο να κάνει. “Δεν είχα να κάνω κάτι άλλο εκείνη την εποχή. Μέχρι να γυρίσεις ένα φιλμ δεν μπορείς να ξέρεις πόσο σκατά θα πάει, και αν πάει λες πως δεν θα ξανακάνεις κάτι τέτοιο ποτέ ξανά στη ζωή σου”, όπως δήλωνε. Την ταινία την έχει αποκηρύξει και ο σκηνοθέτης της, Τόνι Ρίτσαρντσον (του Blue Sky για το οποίο η Τζέσικα Λανγκ πήρε το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου το 1995).

Αργότερα, η ιστορία του Kelly μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη και από τον Gregor Jordan (2003) με τους Heath Ledger, Orlando Bloom, Naomi Watts και Geoffrey Rush.

Παρόλα αυτά, μέσα από την όλη εμπειρία βγήκε και κάτι καλό. Οι γιατροί είπαν στον Jagger να ξεκουράσει το δεξί του χέρι μετά τα εγκαύματα που δέχθηκε και τον συμβούλευσαν να το εξασκεί αλλά να μην καταπονείται. Έτσι, άρχισε να παίζει την κιθάρα του με διαφορετικό τρόπο κάτι που όπως είχε δηλώσει στο Rolling Stone το 1995, “οδήγησε” στο να βγει το θρυλικό Brown Sugar.

“Έγραψα αυτό το τραγούδι στην Αυστραλία στη μέση ενός χωραφιού. Ήταν πραγματικά υπό περίεργες περιστάσεις. Το χέρι μου είχε σχεδόν καταστραφεί. Προσπαθώντας να το “φτιάξω”, να το εξασκώ, πήρα μια άλλη ηλεκτρική κιθάρα και άρχισα να παίζω στη μέση της αυλής, και τελικά έγραψα αυτή τη μελωδία”, θυμόταν ο ίδιος.

Οι στίχοι φυσικά του κομματιού που ανοίγει το Sticky Fingers, αφορούν τους σκλάβους από την Αφρική που βρέθηκαν στη Νέα Ορλεάνη και ιδίως τις γυναίκες που έπεφταν θύματα βιασμού από τους “ιδιοκτήτες” τους. Έμπνευση για τους στίχους ήταν η ζωή της Claudia Lennear που αποτελούσε μέρος του σχήματος “Ikettes” του Ike Turner με τον οποίο και περιόδευαν οι Stones. Από τη Lennear εμπνεύστηκε και ο David Bowie για να γράψει το σπουδαίο Lady Grinning Soul που κυκλοφόρησε με τον δίσκο Aladdin Sane.

Ο αρχικός τίτλος που είχε δώσει ο Jagger για το κομμάτι ήταν “Black Pussy” αλλά αποφάσισε να το αλλάξει σε “Brown Sugar”. Ήταν και το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε από τη Rolling Stones Records, το label της μπάντας για την Atlantic Records με σήμα τη διάσημη γλώσσα.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις