Πέθανε ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός

Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη (30/10), σε ηλικία 92 ετών, ο βραβευμένος συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός.

Γεννήθηκε το 1932 στο Καστρί Κυνουρίας της Αρκαδίας. Είναι συγγραφέας, σεναριογράφος και ακαδημαϊκός, γνωστός για το ξεχωριστό του στυλ που συνδυάζει τον ρεαλισμό με την έντονη λυρική αφήγηση, αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο την ελληνική ιστορία και κοινωνία.

Ο Βαλτινός σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και εργάστηκε στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου ως σεναριογράφος, συμβάλλοντας καθοριστικά σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού σινεμά. Το σενάριο του για την ταινία Ταξίδι στα Κύθηρα σε σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών το 1984.

Ως συγγραφέας, ο Βαλτινός εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1963 με το βιβλίο Η Κάθοδος των Εννιά, μια σύντομη και δυνατή νουβέλα βασισμένη στα γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου, που αποτελεί ορόσημο στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Έκτοτε, έχει εκδώσει έργα που καλύπτουν τόσο τη μυθοπλασία όσο και την ιστορική μαρτυρία, όπως:

Ορθοκωστά (1990), που αναφέρεται στα επώδυνα γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου και απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.

Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 (1983), που του χάρισε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και παρουσιάζει αναμνήσεις και εμπειρίες της εποχής.

Δήλωση της Υπουργού Πολιτισμού

Πληροφορούμενη την απώλεια του Θανάση Βαλτινού, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

“Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια του Θανάση Βαλτινού, η οποία αφήνει μεγάλο κενό στα Ελληνικά Γράμματα. Ο Θανάσης Βαλτινός αναδείχθηκε- και ευτύχησε να αναγνωριστεί εν ζωή- σε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της μεταπολεμικής μας πεζογραφίας.

Το έργο του, το οποίο αντικατοπτρίζει με ενάργεια τη σπάνια αφηγηματική του δεινότητα, ακουμπά τη συλλογική μνήμη, μέσα από φαινομενικά ασήμαντες προσωπικές ιστορίες, επικυρώνοντας τη δυνατότητα του συγγραφέα να προσλαμβάνει και να αποτυπώνει καίρια ευρύτερα κοινωνικά και ιστορικά συμφραζόμενα, μέσα από τους ευρύτερους προσανατολισμούς του.

Ο Θανάσης Βαλτινός είχε την τόλμη να προσεγγίσει, όπως στην Κάθοδο των εννιά, την Ορθοκωστά και τον Τελευταίο Βαρλάμη, τραγικές περιόδους της νεότερης ιστορίας μας, πλήρως αποδεσμευμένος από στερεότυπα, ακόμη και ταμπού. Με τα Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, κατά κοινή ομολογία ένα από τα εμβληματικότερα έργα του, αφενός εισηγήθηκε μια ιδιότυπη όσο και πρωτότυπη αφηγηματική τεχνική και, αφετέρου, μετατόπισε το βλέμμα από τη μεγάλη εικόνα της πράγματι πλούσιας σε γεγονότα, στη μικροϊστορία των αθέατων ανθρώπων που τα βίωσαν.

Ενώ με το Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, εκκινώντας και πάλι από την υπαρκτή προσωπική ιστορία, μας έδωσε μια σπουδαία τοιχογραφία του πρώιμου ελληνικού 20ού αιώνα. Δείγματα και μόνον ενός έργου που χαρακτηρίζεται από στερεότητα και αναδεικνύει, με το άπλωμά του σε πάνω από μισόν αιώνα, και την ίδια τη στάση του Βαλτινού απέναντι στην Τέχνη και το χρέος του συγγραφέα απέναντί της”.