‘Ιστορίες για βούλες και ρίγες’ εξιστορεί η Ελένη Καστρινογιάννη

Η τελευταία σειρά έργων της εικαστικού Ελένης Καστρινογιάννη θα έλεγε κανείς ότι πραγματεύεται την έννοια της απόδρασης: Στους καμβάδες της πρωταγωνιστούν πολύχρωμες, καρτουνίστικες σχεδόν φιγούρες που μοιάζουν έτοιμες να δραπετεύσουν από τις δύο διαστάσεις τους, ενώ παράλληλα ο θεατής, χαζεύοντάς τες, ταξιδεύει σε έναν διαφορετικό κόσμο, πιο ανέμελο και ελεύθερο.

Ένας πολύχρωμος, χαρούμενος και φανταστικός κόσμος σας περιμένει να τον ζήσετε στην έκθεση της Ελένης Καστρινογιάννη «Ιστορίες για βούλες και για ρίγες» που θα παρουσιάσει στην γκαλερί manifactura / Halandri .

Ο τίτλος της έκθεσής της που παρουσιάζεται στην γκαλερί Manifactura / Halandri είναι « Ιστορίες για βούλες και για ρίγες» και όπως τονίζει η ίδια, αυτός προέκυψε όχι τόσο από τη γεωμετρικότητα των σχημάτων όσο από τα μοτίβα τους που συναντώνται στη φύση και στο δέρμα των ζώων.

Το News247.gr συνάντησε τη ζωγράφο Ελένη Καστρινογιάννη και μίλησε μαζί της για τον κόσμο των δημιουργιών της, τον αυθορμητισμό που αυτός θέλει να αφυπνίσει στα ενήλικα “παιδιά” καθώς και για τις αισιόδοξες δράσεις-πρωτοβουλίες στην Ελλάδα της κρίσης. 

Ο τίτλος της έκθεσης αναφέρεται σε σχήματα. Παράλληλα στα έργα κυριαρχεί το χρώμα. Όταν δημιουργείτε πού εστιάζετε, τι σας ιντριγκάρει;

Ο τίτλος της έκθεσης δεν αναφέρεται τόσο σε γεωμετρικά σχήματα όσο στα μοτίβα των λωρίδων και κηλίδων στο δέρμα των ζώων. Ρίγες και βούλες μοναδικές, με ποικίλους χρωματισμούς και αποχρώσεις. Σε αντίθεση με τα ζώα όπου τα μοτίβα στο δέρμα τους λειτουργούν σαν καμουφλάζ ώστε να μην μπορούν να ξεχωρίσουν μέσα στη βλάστηση, οι ρίγες και οι βούλες στα έργα μου σε συνδυασμό με τα έντονα, ζωντανά χρώματα σκοπό έχουν να αναδείξουν την ομορφιά και την μοναδικότητα αυτών των πλασμάτων μέσα από μια πιο χαρούμενη, καρτουνίστικη ματιά. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να εστιάζω περισσότερο στο χρώμα, η δημιουργία του φόντου στους πίνακες μου είναι μια διαδικασία που με ιντριγκάρει πολύ. Οι φαινομενικά απλές πινελιές μπορεί να κρύβουν πίσω τους τρία και τέσσερα στρώματα χρώματος δημιουργώντας αυθόρμητα σχήματα που αλλάζουν διαρκώς μέχρι το τελικό στάδιο.

Ποιες είναι οι επιρροές σας; Διακρίνεται μια παιδικότητα, αυτό που χαρακτηρίσατε καρτουνίστικη ματιά.

Σκοπός μου είναι να δημιουργώ έργα που χαίρεσαι να τα κοιτάς, εικόνες που θέλεις να βάλεις στη ζωή σου και στο σπίτι σου και που σε βοηθάνε να ξεκινάς την ημέρα σου με χαμόγελο. Ως μητέρα δύο μικρών παιδιών και μίας μικρής σκυλίτσας, δεν θα μπορούσα να μην επηρεάζομαι από τις καθημερινές εικόνες που κατακλύζουν το σπίτι μου.

Πολύχρωμα παιχνίδια, ζωγραφιές φανταστικών τεράτων και μια γενική αταξία, που φαίνεται ότι κυριαρχεί και στα έργα μου

Πάντα ζήλευα τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών, που αρνούνται να μπουν στα καλούπια που τους επιβάλλουμε. Οι πρώτες τους σκέψεις είναι σχεδόν πάντα “έξω από το κουτί”. Γιατί πρέπει ο ελέφαντας να είναι γκρι και όχι φούξια; Τι πιο φυσικό από ένα μοβ λιοντάρι; Φαντασία και χρώμα λοιπόν, όπως οι ζωγραφιές του γιου μου και της κόρης μου που σε ταξιδεύουν σε ονειρεμένους τόπους.

Πιστεύετε ότι σήμερα, με την κοινωνικο-οικονομική κρίση, οι ενήλικες χάνουν όλο και πιο πολύ την παιδικότητά τους;

Διανύουμε εξαιρετικά δύσκολες εποχές. Ο περισσότερος κόσμος πλέον παλεύει για τα βασικά αγαθά που κάποτε θεωρούσε δεδομένα, για το φαγητό του, τη στέγη του και κυρίως την αξιοπρέπειά του οπότε όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε γίνει πιο σκληροί και πιο κυνικοί ως άνθρωποι: Φοβούμενοι για το αύριο έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε τα μικρά καθημερινά πράγματα, αυτά που τελικά διαμορφώνουν τη ζωή μας.

Έχουμε σε μεγάλο βαθμό χάσει την παιδικότητά μας, τον αυθορμητισμό, τον ενθουσιασμό μας. Και δυστυχώς όλο αυτό το περνάμε και στα παιδιά μας. Εξαιτίας της ανασφάλειας που τρέφουμε για το πώς θα αντεπεξέλθουν σε έναν τόσο ανταγωνιστικό κόσμο, ξεχνάμε ότι πρέπει πρωτίστως να τα αφήσουμε να είναι παιδιά, χωρίς έννοιες, προβληματισμούς, να κάνουν λάθη ξανά και ξανά, να πειραματιστούν και να δημιουργήσουν. Κι εμείς να μάθουμε από αυτά, να ξανακερδίσουμε τη χαμένη μας παιδικότητα κόντρα στη σοβαροφάνεια της κοινωνίας μας. 

Ένας φόβος σας και κάτι που σας δίνει ελπίδα;

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι ότι ο κοινωνικός κανιβαλισμός που βλέπουμε να αναπτύσσεται στην χώρα μας, σε συνδυασμό με την απάθεια και αδράνεια, θα παγιωθεί, και ο κυνισμός, η καχυποψία και η επιθετικότητα θα αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικές και αναμενόμενες συμπεριφορές από ένα μεγάλο μέρος των πολιτών.

Κάθε μέρα που ζω, μου δίνει ελπίδα. Βλέποντας τα όνειρά μου να πραγματοποιούνται από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, όπως είναι η έκθεσή μου, θεωρώ πως όταν υπάρχει θέληση όλα γίνονται. Ζούμε σε μία από τις ομορφότερες χώρες και δυστυχώς δεν εκμεταλλευόμαστε τα τόσα καλά που μπορεί να μας προσφέρει. Το γεγονός ότι η νέα γενιά έχει απομακρυνθεί από το βόλεμα και έχει στραφεί στην επιχειρηματικότητα με πολλές καινοτόμες ιδέες, με διακρίσεις σε όλο τον κόσμο, χωρίς να φοβάται την αποτυχία αλλά τολμώντας, με κάνει να αισθάνομαι πιο σίγουρη και αισιόδοξη για το μέλλον των παιδιών μου.

Πληροφορίες

Η έκθεση ” Ιστορίες για βούλες και ρίγες” θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 27 Απριλίου στον πολύχωρο της Manifactura Gallery / Halandri (Αριστοφάνους 17, Χαλάνδρι, τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 6813129).

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, 10:30-15:30

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:30-21:00

Σάββατο 10:30-16:00

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα της Ελένης Καστρινογιάννη καθώς και τη σελίδα της στο Facebook.