Μία βιτρίνα στην Ηλιούπολη “ψηλαφεί” την απώλεια με αφορμή τα Τέμπη

«Στις μέρες μας, μοιάζει να προχωράμε “διασχίζοντας” απώλειες. Απώλειες που προσπερνάμε άγαρμπα και άωρα καθώς σε λίγο, σχεδόν μοιραία, θα κληθούμε να σκύψουμε πάνω από μια νέα, περισσότερο ή εξίσου τραγική», σημειώνουν η Λουκία και η Μίνα Παπασιδέρη, που διευθύνουν το ATTILIO Οικεία Τέχνη, μια από τις πιο παλιές οικογενειακές επιχειρήσεις στην Ηλιούπολη, η οποία κάθε φθινόπωρο, μεταμορφώνει τις εξωτερικές βιτρίνες της σε εκθεσιακό χώρο.

Δύο σημαντικές επέτειοι

«Στο ATTILIO, μετά το μεγάλο κενό που τα Τέμπη άφησαν μέσα μας, αρχίσαμε να ψηλαφούμε την απώλεια», εξηγούν και υπενθυμίζουν πως «το 2023 εμπεριέχει δύο σημαντικές επετείους», καθώς το ATTILIO Οικεία Τέχνη κλείνει πενήντα πέντε χρόνια ζωής στο κέντρο της Ηλιούπολης (Σοφοκλή Βενιζέλου 99 & Ρήγα Φεραίου 12Α) ως χώρος παρουσίασης έργων Ελλήνων, σύγχρονων δημιουργών, έργων που όλα φέρουν τη συγκίνηση από το αποτύπωμα του ανθρώπινου χεριού.

Η δεύτερη επέτειος έχει να κάνει με τη δράση «Μια βιτρίνα, ένα παράθυρο…» που φέτος κλείνει δέκα χρόνια ζωής, έχοντας ως βασικό θέμα την «Απώλεια» με την έκθεση να εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου στις 7μμ και διάρκεια ενός μήνα.

«Οι απώλειες είναι η σκιά όλων των υπαρχόντων μας –υλικών και άυλων» όπως λέει ο ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Carlos Sluzki. Γιατί όμως, ειδικά φέτος, η απώλεια, ένα θέμα εκ διαμέτρου αντίθετο με την ξεγνοιασιά που τόσο έχουμε ανάγκη;

Τέλη Φλεβάρη, το φοβερό συμβάν των Τεμπών, πάγωσε μια ολόκληρη κοινωνία. Μια κοινωνία που έκλαψε, οργίστηκε. Εντούτοις, σύντομα, θα έφθαναν στ αυτιά και τα μάτια μας νέες απώλειες που, και αυτές, θα περνούσαν από το «πρώτο» στο «δεύτερο» πλάνο.

Πύλος, γυναικοκτονίες που αυξάνονται, ο Αντώνης στον Πειραιά, Δαδιά, Θεσσαλία όπου άνθρωποι, το βιός τους και ολόκληρα τοπία βυθίζονται στη λάσπη. Στις μέρες μας, μοιάζει να προχωράμε «διασχίζοντας» απώλειες. Απώλειες που προσπερνάμε άγαρμπα και άωρα καθώς σε λίγο, σχεδόν μοιραία, θα κληθούμε να σκύψουμε πάνω από μια νέα, περισσότερο ή εξίσου τραγική.

Ψηλαφώντας την απώλεια

«Στο ATTILIO, μετά το μεγάλο κενό που τα Τέμπη άφησαν μέσα μας, αρχίσαμε να ψηλαφούμε την απώλεια.
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να είναι συναισθηματικά συνταρακτικός και να αποτελέσει ένα από τα πιο ψυχοπιεστικά γεγονότα ζωής. Όμως, απώλεια δεν είναι μόνο ο θάνατος.
Ήδη από τη στιγμή της γέννησης, αποχωριζόμαστε το σώμα της μητέρας μας, προκειμένου να επιβιώσουμε. Για ένα μικρό παιδί, απώλεια μπορεί να είναι μια κούκλα, μια κουβέρτα, ένα πανάκι… Κάθε αλλαγή είναι απώλεια και κάθε απώλεια μια αλλαγή. Ο πόλεμος, η προσφυγιά, η μετανάστευση σημαίνουν απώλεια του γενέθλιου τόπου, της ταυτότητας, κάποιες φορές της αξιοπρέπειας. Το γήρας, η ασθένεια, οι ήττες που θα βιώσουμε, αντιστοιχούν σε απώλειες. Η καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος είναι η απώλεια ενός τοπίου και μιας πραγματικότητας όπως την ξέραμε ως τα τώρα.

Πού πάνε όμως, αλήθεια, οι απώλειες που δεν παίρνουν μέσα μας το χρόνο, το βάθος και την έκταση που διεκδικούν; Πώς εγγράφεται και πώς αποτυπώνεται στο νου και το σώμα μας η κάθε μικρή ή μεγάλη απώλεια;
Και η τέχνη, φορέας αυτής της σχεδόν μαγικής, λυτρωτικής ιδιότητας να δίνει μορφή στο άφατο, πώς λειτουργεί μέσα μας όταν αναμετράται με την απώλεια;
Τα έργα που αυτό το φθινόπωρο θα συντροφέψουν τις μέρες μας, προσεγγίζουν την απώλεια με τρόπο απόλυτα προσωπικό, βαθύ και ιδιαίτερο. Την ίδια στιγμή, δημιουργούν μια κοινή αλφαβήτα, ένα νοητό ιστό που εξυφαίνει σχέσεις και συγγένειες ανάμεσά τους. Και η σκυτάλη περνά από τον έναν μας στον άλλον», καταλήγουν η Μίνα και η Λουκία Παπασιδέρη.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν με έργα τους στη φετινή έκθεση «Μια βιτρίνα, ένα παράθυρο…» είναι οι: Τιμόθεος Γεωργίου, Μαρία Γρηγορίου, Στέλλα Δεληγιάννη (κόσμημα), Βύρων Δημητρακούλης, Σίσσυ Κουκέρη, Μαίρη Μαργώνη-Γιάννης Μανδυλάκης (κόσμημα), Μαρκέλλα Μιχαλιτσιάνου, Μπέσσυ Μπούμη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Λιάνα Παπαλέξη, Βαρβάρα Περράκη (κόσμημα), Βαγγέλης Πολύζος, Ασπασία Πολύζου, Γιώργος Σεπετζόγλου, Φιλιώ Φασουλιώτη, Νίκος Χαριτάκης, Νικόλας Χατζής, Γιώργος Χατζόγλου, Εύα Χειλαδάκη και Μαρία Ψαριανού (κόσμημα).