“Πλάθοντας το άυλο” της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη στην Άνδρο- Τι θα δούμε προσεχώς στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή 

Μία μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στην Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, με τίτλο “Πλάθοντας το άυλο” θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή το καλοκαίρι, στο Μουσείο της Άνδρου.

Σε μια περιήγηση που καλύπτει σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας, χωρίς να ακολουθεί χρονολογική σειρά, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της Αθανασιάδη, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα.

Η έκθεση ταξιδεύει το κοινό πρώτα στο εργαστήριο της καλλιτέχνιδας, στο οποίο δημιουργεί εδώ και τριάντα χρόνια. Σε αυτόν τον χώρο, που ανοίγει σε έναν καταπράσινο κήπο όπου δεσπόζουν οι δημιουργίες της, η Αθανασιάδη πλάθει, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, φωτογραφίζει, φυλώντας προσεκτικά, εδώ κι εκεί, διάσπαρτα θραύσματα από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, που περιμένουν υπομονετικά τη μετουσίωσή τους σε έργα τέχνης.

Από το εργαστήριο μεταφερόμαστε στις ακροθαλασσιές, όπου η Αθανασιάδη βρίσκει τα περισσότερα υλικά για τις δημιουργίες της. Συνδυάζοντας έργα διαφόρων τεχνικών και εποχών, δημιουργεί μιαν εγκατάσταση γεμάτη ποίηση και μελαγχολία, που θυμίζει τους στίχους από τη «Θάλασσα του πρωιού» του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Ανακαλύπτουμε στη συνέχεια μιαν άγνωστη πτυχή της δημιουργικής της πορείας: τον πρωταρχικό ρόλο της αφαίρεσης στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές του 1990. Τα περισσότερα έργα της ενότητας, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, αναδεικνύουν τις επιρροές που δέχτηκε η Αθανασιάδη από γλύπτες όπως οι Henry Moore και Alberto Giacometti, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το δικό της, εντελώς προσωπικό, οξυδερκές βλέμμα.

Ύστερα από ένα άλμα είκοσι πέντε ετών, μεταφερόμαστε σε μιαν ενότητα αφιερωμένη αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο Καβάφη, στην οποία η Αθανασιάδη μας αποκαλύπτει έναν κόσμο απρόσμενο, γεμάτο χρώμα και αισθησιασμό. Εδώ, η καλλιτέχνιδα τιμά την κοινή της αγάπη με τον Καβάφη για το αρμονικό πάντρεμα του αρχαίου με το σύγχρονο· την ανάκληση, γεμάτη λεπτότητα και χάρη, των αισθημάτων του και των ορμών του· τη διεκδίκηση μιας αισθησιακής, ακόμη και ερωτικής προσέγγισης των σωμάτων· τη σπουδαιότητα του παρελθόντος, την εξερεύνησή του, την αφομοίωσή του, την αποδοχή του.

Η ποίηση του Καβάφη υπό το πρίσμα της Αθανασιάδη μας επιτρέπει μια φυσική μετάβαση προς τον κόσμο των αλόγων, βασικό θέμα στις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις. Είτε από μέταλλο είτε από χαρτί, τα άλογα εκφράζουν αυτό που η ίδια περιγράφει ως «δύο κομμάτια του εαυτού [της]. Το κομμάτι που βάζει το κεφάλι κάτω και προχωρά και κάνει αυτά που πρέπει, και το κομμάτι που είναι ατίθασο και δεν δέχεται».

Η έκθεση ολοκληρώνεται με την ενότητα που αποτελεί τον κεντρικό άξονα της τέχνης της Αθανασιάδη: το ανθρώπινο σώμα. Γυναικείες και ανδρικές φιγούρες, από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, εμπνευσμένες από τη μυθολογία, την ίδια, τον πατέρα της ή τον σύζυγό της, συνυπάρχουν σε αυτόν τον χώρο, εκφράζοντας όλες τις πλευρές, ακόμα και τις πιο σκοτεινές, του έργου της. Εδώ, το βίωμά της διαπερνά την ύλη και μας αγγίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που χαρακτηρίζεται όμως πάντα από ευαισθησία και λεπτότητα.

Η έκθεση Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο αποτελεί μια ενιαία εικαστική εγκατάσταση, με τις ενότητες να διαχέονται η μία μέσα στην άλλη. Για τη δόμηση αυτής της αφήγησης, καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος της ίδιας της καλλιτέχνιδας, με τη βοήθεια των έμπιστων συνεργατών του Ιδρύματος Παρασκευής Γερολυμάτου και Ανδρέα Γεωργιάδη.

Η έκθεση θα συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά και αγγλικά), που ετοίμασε η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau και εκδίδεται από το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, σε επιμέλεια της Μικρής Άρκτου.

Ποια είναι η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη

Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Franklin College του Λουγκάνο και στη συνέχεια αποφοίτησε με διάκριση από το Ruskin School of Drawing and Fine Art του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Κατέχει επίσης Master of Fine Arts στη γλυπτική από το Columbia University της Νέας Υόρκης.

Αρχικά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, πριν στραφεί στη γλυπτική. Έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στους Δελφούς, στην Αρχαία Μεσσήνη, στον Πόρο, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στην Πάτμο, στα Ιωάννινα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Κονέκτικατ, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και στο Μόντε Κάρλο, όπου το 1995 έλαβε το Princess Grace Foundation Award. Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές ανά τον κόσμο.

Διάρκεια έκθεσης: 3 Ιουλίου-2 Οκτωβρίου 2022/Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 11.00-15.00 και 18.00-21.00, Δευτέρα 11.00-15.00/Δευτέρα απόγευμα και Τρίτη: κλειστά/Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης/Χώρα, Άνδρος 84500/Τ: 22820 22444/[email protected]

Τι θα δούμε προσεχώς στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Το φθινόπωρο του 2002 θα παρουσιαστεί η έκθεση με τίτλο «Ο Φώτης Κόντογλου και η επιρροή του στους νεότερους» , ένα επετειακό αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από την Εθνική συμφορά του ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ιωνίας από τις μακραίωνες εστίες της. Είναι όμως και η επέτειος των τριών χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του χώρου όπου δραστηριοποιούμαστε.

Τον χειμώνα του 2023 στην Αθήνα θα δούμε την έκθεση “Ο Νεορεαλισμός ως πρωτοποριακό κίνημα”. Η υπό μελέτη έκθεση θα περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών που είτε κατά τη συγκρότηση είτε λίγο αργότερα υπέγραψαν το Μανιφέστο του Νεορεαλισμού το 1960. Αυτό που τους ενώνει είναι μια νεοφανής αντιληπτική προσέγγιση του ρεαλισμού, η οποία βρίσκεται σε μια κοινωνιολογική θεώρηση του πραγματικού. Το νεορεαλιστικό αφιέρωμα συγκροτούν οι μονοχρωμίες του Yves Klein, οι φθαρμένες αφίσες του Raymond Hains και του Jacques Villeglé, τα εν κινήσει γλυπτά του Jean Tinguely, οι συμπιέσεις του Arman και του César, οι πλαστικές συναρμογές των Martial Raysse και Christo. Οι πολύχρωμες αισθησιακές συνθέσεις της Niki de Saint Phalle, οι νεορεαλιστικές προτάσεις του Gérard Deschamps, του François Dufrêne, του Mimmo Rotella είναι προτάσεις που αναδεικνύουν τον αστικό χώρο με μέσα που προσφέρει η τεχνολογία.

Το καλοκαίρι του 2023 στην Άνδρο θα δούμε μία μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στον Χρόνη Μπότσογλου. Ο προσφάτως θανών οραματιστής ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης και δάσκαλος έφυγε αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στον χώρο της μεταφυσικής υπαρξιακής Τζιακομετικής διάστασης της ζωγραφική

Το φθινόπωρο του 2021 θα παρουσιαστεί η έκθεση “Έργα σε χαρτί από τη Συλλογή του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή”. Στην έκθεση θα περιλαμβάνονται έργα των Henri de Toulouse-Lautrec, Aristide Maillol, Georges Braque, Fernand Léger, Joan Miró, Henri Matisse και Pablo Picasso.

Το χειμώνα του 2024 στην Αθήνα θα παρουσιαστεί η έκθεση “Ο νέο-ιμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου”. Στη σημαντική αυτή θεματική έκθεση, με έργα που προέρχονται από Μουσεία της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Μ. Βρετανίας, του Λουξεμβούργου και του Μονακό, περιλαμβάνονται ονόματα διάσημων μετα-ιμπρεσιονιστών όπως Paul Signac, Maximilien Luce, Théo Van Rysselberghe, Henri Matisse, Charles Camoin και Henri Manguin.

Το φθινόπωρο του 2024 θα δούμε μία έκθεση αφιερωμένη στον Νάκη Παναγιωτίδη. Καλλιτέχνης με μακρά διαδρομή και εργοτεχνική πρωτοτυπία, ανήκει στην ομάδα των διακεκριμένων καλλιτεχνών της Ελληνικής Διασποράς. Εγκατεστημένος στη Βέρνη, φίλος του Γιάννη Κουνέλλη, δραστηριοποιείται στο ρεύμα της Arte Povera, της φτωχής, δηλαδή, τέχνης. Σε αντίθεση με τον καταναλωτικό ευζωϊσμό της pop, πρωτοπορεί με την φιλόδοξη στόχευση αξιοποίησης και ενσωμάτωσης στις συνθέσεις του υλικών τα οποία ο χρόνος θέλει να αφήνει στο περιθώριο.

Ο εν εξελίξει εκθεσιακός προγραμματισμός θα αποτελέσει τον άξονα και θα τηρηθεί στην ολότητα. Σε περίπτωση ακούσιων μικρών αλλαγών θα υπάρξει ενημέρωση, στο πλαίσιο της αναλυτικότερης παρουσίασης της κάθε έκθεσης.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις