12 έφηβοι παίρνουν το θεατρικό τους βάπτισμα σ’ ένα Τυφλό Δείπνο

Το «Blind Dinner» σάς καλεί σε ένα δείπνο, όπου 11 μεταξύ τους άγνωστοι άνθρωποι της πόλης και ένας οικοδεσπότης, θα συναντηθούν παραμονή πρωτοχρονιάς σε μια μυστική διεύθυνση. Μέσα από μια ξέφρενη βραδιά ποτού και διασκέδασης, απρόσμενες εξομολογήσεις θα είναι ο λόγος που θα συνειδητοποιήσουν όλοι πως δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία…! Η αντίστροφη μέτρηση αλλαγής του χρόνου θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια απόφαση που κάνεις τους δεν θα ήθελε να πάρει…

Ο Νίκος Ιωαννίδης γράφει και σκηνοθετεί ένα σύγχρονο θεατρικό έργο με 12 απρόσμενους πρωταγωνιστές, 12 εφήβους που πήραν το ρίσκο και βούτηξαν μέσα στα βαθιά νερά του θεάτρου βιώνοντας αν μη τι άλλο μία πολύτιμη εμπειρία.

“Για το συγκεκριμένο έργο αφορμή ήταν ένα αληθινό γεγονός που διάβασα στο ίντερνετ. Κάποιος διοργάνωνε ένα δείπνο μεταξύ αγνώστων στο σπίτι του σε μια μυστική διεύθυνση που θα τη μάθαιναν όλοι μια ώρα πριν το δείπνο. Και αναρωτήθηκα αυτόματα ποιος θα επέλεγε να πάει σε ένα τέτοιο δείπνο και τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια βραδιά μεταξύ αγνώστων;!

Αν κάποιος λόγω ποτού και χαρακτήρα άρχιζε να έχει ξαφνικά μια αλλόκοτη συμπεριφορά τι θα γινόταν; Αν έβρισκε την ευκαιρία σε ένα περιβάλλον με αγνώστους να εξομολογηθεί κάτι βαθιά προσωπικό; Τι θα έκαναν οι υπόλοιποι; Θα ακολουθούσαν; Θα αντιδρούσαν; Θα έπαιρνε η βραδιά μια άλλη διαδρομή;

Το να βρεθείς ξαφνικά με αγνώστους σε ένα δείπνο δημιουργεί ένα κράτημα και μια ελευθερία ταυτόχρονα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ξανασυναντήσεις τον άλλον στην υπόλοιπη σου ζωή. Οπότε για εκείνη την βραδιά είσαι πραγματικά ο εαυτός σου; Γιατί αν δεν είσαι για ποιο λόγο να πας; Και μέσα από άπειρα ερωτήματα σαν κι αυτά ψάχνοντας απαντήσεις γεννήθηκε αυτό το έργο. Από περιέργεια…” αναφέρει στο NEWS 24/7 o Νίκος Ιωαννίδης.

Η Άννα Αθανασιάδη που έχει επιμεληθεί την κίνηση της παράστασης προσθέτει πως “αυτό το ρεβεγιόν δε φαντάζει διαφορετικό σε τίποτα από ένα ρεβεγιόν, όπου θα διασκεδάσουν μαζί 12 άνθρωποι αλλάζοντας τη χρονιά. Ωστόσο, στο δικό μας ρεβεγιόν οι άνθρωποι είναι άγνωστοι μεταξύ τους, θα πρέπει να γνωριστούν.

Έχουν λάβει μια πρόσκληση μέσω Διαδικτύου, χωρίς να είναι προφανείς οι λόγοι που έλαβαν αυτήν την πρόσκληση. Το τολμούν. Πηγαίνουν ατομικά σε ένα μυστικό δείπνο, και εκεί ξετυλίγεται σιγά σιγά η ιστορία του καθενός, μόνο που αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει κοινό σημείο στις ζωές τους. Τους δίνεται η δυνατότητα μέσα από την αλλαγή του χρόνου, να επιλέξουν την διαδρομή τους.

Όπως σε κάθε αλλαγή χρόνου, όλοι παίρνουμε νέες αποφάσεις, οργανώνουμε την χρόνια που έρχεται και αποφασίζουμε τις αλλαγές που θελουμε να κάνουμε στη ζωή ή τους στόχους μας. Μόνο που στο συγκεκριμένο ρεβεγιόν, η απόφαση αυτή έχει μόνο δύο επιλογές..

Ο Νίκος Ιωαννίδης σκιαγραφεί τους ήρωες της παράστασης “Όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Υπάρχει ένα ισχυρό γεγονός στο παρελθόν τους που τους άλλαξε και στιγμάτισε τη ζωή. Όλοι τους από τη μια έχουν αποδεχτεί αυτή την αλλαγή στη ζωή τους και από την άλλη θέλουν απεγνωσμένα να δραπετεύσουν απ αυτήν με όποιον τρόπο…!.Η αδυναμία τους, τους οδηγεί λοιπόν σε μια πολύ θαρραλέα κίνηση. Αρχικά να βρεθούν σ ένα δείπνο παραμονή πρωτοχρονιάς με αγνώστους και το ίδιο βράδυ να πρέπει να αποφασίσουν για την ζωή τους…οριστικά”.
Όσο για το πού το έργο αυτό συναντά το σήμερα, τονίζει “στη μοναξιά. Στη μεγαλύτερη ‘’ασθένεια’’ της εποχής μας κατά τη γνώμη μου. Η οποία δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις”.

Έφηβοι ηθοποιοί για πρώτη φορά στο σανίδι… 

Ο Νίκος Ιωαννίδης αναφέρει πως η συνεργασία με τους εφήβους είναι μία “μοναδική εμπειρία. Ειδικά όταν συναντάς εφήβους που το μυαλό τους ταξιδεύει , δραπετεύει και ταυτόχρονα πατά γερά στο σήμερα. Αυτή είναι η ομάδα μας. Και γι αυτό τολμήσαμε ένα τέτοιο εγχείρημα. Μια παράσταση και ένα έργο που αφορά όλους μας. Ανεξαρτήτου ηλικίας.

Με τα περισσότερα παιδιά έχουμε δουλέψει μαζί και άλλα πράγματα πάνω στο θέατρο. Έχουμε δοκιμαστεί και σε άλλα έργα και παραστάσεις, χωρίς να τα έχουμε παρουσιάσει κάπου σε επαγγελματική βάση. Είναι παιδιά που στη σχολή DanceOnStage της Άννα Αθανασιάδη δουλεύουν χρόνια πάνω στο μιούζικαλ με μαθήματα χορού, φωνητικής και υποκριτικής. Κάποια από τα παιδιά αυτά έχουν συμμετάσχει και σε παραστάσεις επαγγελματικές. Η απόφαση να ανεβάσουμε το Blind Dinner βγήκε μέσα από τις ικανότητες των παιδιών που παρά την νεαρή τους ηλικία είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο”.

 

Και η Άννα Αθανασιάδη προσθέτει πως “όταν δουλεύεις με εφήβους, παλεύεις με τους φόβους, τις αναστολές τους, αλλά και με την όρεξη, την θέληση, και την ενέργεια τους. Η συγκεκριμένη ομάδα είναι μαθητές της DanceOnStage και έχουν περάσει πολλά μαζί μας!

Είναι παιδιά δουλεμένα, είναι παιδιά εκπαιδευμένα να δοκιμάζουν, να εκτίθενται, να τσαλακώνονται και να πετυχαίνουν. Έχουν καταφέρει να δουλεύουν ως ομάδα, να αγαπάει ο ένας τον άλλον, να συνεργάζονται πάνω στη σκηνή και το αποτέλεσμα τους είναι μαγικό.

Η συνεργασία μου με εφήβους πάντα με συναρπάζει, μαθαίνω από αυτούς και αυτοί από εμένα, και πολλές φορές με εκπλήσσουν ακόμα και τώρα μετά από χρόνια με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την κίνηση μέσα στο θέατρο, και όχι μόνο τα βήματα χορογραφημένα πάνω στην μουσική. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το πώς αντιλήφθηκαν τους ρόλους τους κινησιολογικά κατά την διάρκεια της πρόζας, παίζοντας ρόλους που ηλικιακά τους ξεπερνούν, και πόσο ανοιχτοί ήταν στο να αλλάξουν μέχρι και τον τρόπο που περπατούν ή που θα πιουν, ή θα κοιτάξουν”.

Πόσο οι έφηβοι στην Ελλάδα είναι απομακρυσμένοι/απομονωμένοι από τη θεατρική διαδικασία; Πώς αντιλαμβάνεστε τον όρο “εφηβική σκηνή”;

Η Άννα Αθανασιάδη σημειώνει πως “όταν πήραμε την απόφαση να κάνουμε την παραγωγή μιας παράστασης με όλα τα παρελκόμενα, να βάλουμε τους εφήβους να βιώσουν μια επαγγελματική εμπειρία, με όλες τις προεκτάσεις, όχι απλά να «παίξουν» μια παράσταση, ξέραμε ότι το παιχνίδι θα είχε δυσκολίες. Θεωρώ πως βγήκαμε νικητές γιατί στα παιδιά αυτά γύρισε το μυαλό!

Πραγματικά, με το πέρας του πρώτου ενθουσιασμού, όλοι τους δούλεψαν άκρως επαγγελματικά, με εμπιστοσύνη σε εμάς και στον εαυτό τους. Οι έφηβοι το 2023 είναι δύναμη. Έχουν άποψη, γνωρίζουν πάρα πολλά πράγματα, ενημερώνονται, δίνονται στην τέχνη τους, αγαπούν αυτό που κάνουν.

Λόγω ηλικίας, δένονται με τους δασκάλους τους, και πορεύονται μαζί σε ένα μονοπάτι που τους απελευθερώνει και τους δυναμώνει συγχρόνως, χαρίζοντας τους την ευκαιρία να σχηματίσουν την προσωπικότητα τους και να ανακαλύψουν προεκτάσεις του εαυτού τους που τους βοηθούν στην ενηλικίωση τους.

Πιστεύω πως οι έφηβοι που ασχολούνται με το θέατρο είναι άνθρωποι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι, και ναι, οι έφηβοι στην Ελλάδα είναι κοντά στην θεατρική διαδικασία, αρκεί να τους δοθεί μια σωστή κατεύθυνση, και να βρεθούν δίπλα σε ανθρώπους που θα τους σεβαστούν και θα βρουν τρόπους να ξεδιπλώσουν τις πτυχές τους!
Η εφηβική θεατρική σκηνή μπορεί να είναι η επόμενη δύναμη που έχουμε ως κοινωνία για να αντιληφθούμε σοβαρά τα θέματα που πρέπει να αρχίσουμε να διορθώνουμε στη ζωή μας!

Ο Δημήτρης Μπουζιάνης έχει γράψει τη μουσική του Τυφλού αυτού Δείπνου, “μία μουσική περιγραφική, μοντέρνα χωρίς να πρωταγωνιστεί, το ηχητικό τοπίο τονίζει τα συναισθήματα του έργου ακροβατώντας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι” όπως αναφέρει.

Οι 12 έφηβοι πρωταγωνιστές μιλούν για την εμπειρία τους στο Τυφλό αυτό Δείπνο και σκιαγραφούν τον χαρακτήρα που υποδύονται…

Αναστασία Ανδρεάδη

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μία γυναίκα, η οποία στο παρελθόν της έκανε κάποιες αφελείς επιλογές που της κόστισαν την ευτυχία και την ισορροπία της ζωής της.

Η ευκαιρία που μου δόθηκε, να συμμετάσχω σε παράσταση με κοντινούς μου ανθρώπους, είναι κάτι εξωπραγματικό και είμαι ειλικρινά ευγνώμων. Το θέατρο πάντα το αγαπούσα και για αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Πλέον, έχει γίνει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου και δεν θέλω ποτέ να χαθεί αυτή η σχέση που έχει χτιστεί ανάμεσά μας.

Σίγουρα στο μέλλον θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά το θέατρο και γενικά το καλλιτεχνικό κομμάτι. Πάντα ήταν η έφεσή μου και νομίζω θα συνεχίσει να είναι για πολύ καιρό.

Έλενα Ανδρέου

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μια γυναίκα ιδιαίτερα δυναμική που όμως έχει περάσει πολλά στη ζωή της, τα οποία την έχουν αλλάξει ως άνθρωπο. Μπορεί να φαίνεται σωστή και δίκαιη με όλους όμως μέσα της κρύβει ένα πολύ σκοτεινό παρελθόν με αποκορύφωμα ένα γεγονός που της έχει στιγματίσει την επαγγελματική αλλά και προσωπική ζωή.

Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτή την παράσταση με τόσο αξιόλογους ανθρώπους σε τόσο μικρή ηλικία. Σίγουρα δεν είναι κάτι που προκύπτει εύκολα. Πιστεύω πως σε αυτή την φάση, το θέατρο έχει μπει πλέον εντελώς στην ζωή μου. Παρά την κούραση και τις δυσκολίες, καθώς ακόμη πηγαίνω σχολείο, αγαπώ πάρα πολύ τον χώρο της υποκριτικής και είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτή την παράσταση.

Θα με ενδιέφερε πολύ να ασχοληθώ με το θέατρο. Παράλληλα, επειδή ασχολούμαι από μικρή με τη μουσική, ιδανικά θα ήθελα να τα συνδυάσω.

Εβίτα Ανδριοπούλου

Η ηρωίδα που υποδύομαι, κρύβει μέσα της ένα ένοχο μυστικό και πολύ φόβο. Δυστυχώς συχνά ο φόβος της μεταμφιέζεται σε θυμό και επιθετικότητα. Ένα ψυχικό νόσημα από το οποίο πάσχει ευθύνεται για ένα έγκλημα του παρελθόντος της. Είναι καταδικασμένη και το ξέρει να μην το ξεπεράσει ποτέ. Παρόλα αυτά αναζητά την ανθρώπινη σύνδεση με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο.

Δεν θα μπορούσα να μην είμαι ενθουσιασμένη που συμμετέχω σε αυτή την πρωτότυπη παράσταση όχι μόνο γιατί θα ανέβω στη σκηνή, αλλά και γιατί κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της συνεργάστηκα με τόσο αξιόλογους ανθρώπους και ταλαντούχα συνομήλικά μου παιδιά.
Τώρα πια το θέατρο έχει μπει στη ζωή μου ολοκληρωτικά αφού πλέον δεν είμαι μόνο στην θέση του θεατή, αλλά έχω ανακαλύψει πόσο πολύπλευρο είναι το αντικείμενο του θεάτρου και πόσο ενδιαφέρον έχει αυτό για εμένα. Δεν μπορώ, πάρα να παραδεχτώ πως αυτή την περίοδο κοιμάμαι και ξυπνάω με την σκέψη αυτής της παράστασης και πως μπορώ να υποδυθώ καλύτερα τον ρόλο μου.

Έχω σκεφτεί πολλές φορές το θέατρο επαγγελματικά, καθώς ασχολούμαι και με τέχνες που μπορούν να το πλαισιώσουν. Ωστόσο έχω ακόμη πολλά να μάθω και να εξελίξω για να πάρω την απόφαση αν μου ταιριάζει το θέατρο ως επάγγελμα.

Μαριβύλη Γουλιέλμου

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μία κοπέλα καταπιεσμένη, για την οποία το δείπνο είναι η ευκαιρία να αποφασίσει για πρώτη φορά η ίδια τι θα κάνει στη ζωή της.
Νιώθω πολύ τυχερή και χαρούμενη που συμμετέχω στο “Blind Dinner”, γιατί περνάει αρκετά μηνύματα για θέματα που πολλές φορές δεν τους δίνουμε τη σημασία που θα έπρεπε.
Το θέατρο για εμένα είναι μία δραστηριότητα, στην οποία περνάω ευχάριστα την ώρα μου, μαθαίνοντας καινούρια πράγματα και κάνοντας νέες παρέες. Θα ήθελα στο μέλλον να συνεχίσω να ασχολούμαι.

Ναταλί Ειρηνακη

Υποδύομαι μια έφηβη 15 ετών που βιώνει όλα της τα παιδικά χρόνια μόνη με έναν ανεξέλεγκτα βίαιο προς εκείνη πατέρα. Είναι ένα σκληρό κορίτσι μεγαλωμένη άτσαλα και πρόωρα. Λόγω των κακών συνθηκών έχει εκπαιδευτεί το μυαλό της να δουλεύει βλέποντας μόνο την ωμή πραγματικότητα της εικόνας που βλέπει, εκφράζοντάς τη πολλές φορές χωρίς φίλτρο.

Στο δείπνο πηγαίνει, γιατί ελπίζει να βρει έναν άνθρωπο που θα την ακούσει πραγματικά. Είμαι ευγνώμων που μπορώ να συμμετέχω σε μια παράσταση σαν αυτή. Με κάνει να νιώθω γεμάτη πλήρη σαν ένα κομμάτι της καρδιάς μου που έλειπε τώρα να έχει συμπληρωθεί. Είναι ένα φανταστικό και απερίγραπτο συναίσθημα που ο καθένας αξίζει να νιώσει.

Με αφορμή το Blind Dinner κατάφερα να βάλω το θέατρο στην καθημερινότητα όπως πάντα ήθελα. Πλέον το θέατρο έχει αφομοιωθεί πλήρως με εμένα, τον χαρακτήρα μου, και την ζωή μου. Τέλος, σίγουρα θα ήθελα να ακολουθήσω το επάγγελμα της ηθοποιού. Όσο δύσκολες συνθήκες στην χώρα και όχι μόνο να υπάρχουν εγώ είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρω γιατί το θέλω πραγματικά.

Νίκόλας Ζωζός

Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ενός νέου 25 χρόνων ο οποίος βίωσε σε παιδική ηλικία την εκμετάλλευση και τον πόνο της απόρριψης και του κοινωνικού αποκλεισμού, κάτι που τον οδήγησε να κλειστεί στον εαυτό του και να σταματήσει να έχει κάθε επαφή με τους ανθρώπους. Λόγω ενός τυχαίου συμβάντος, εμφανίζεται απρόσκλητος στο δείπνο που χωρίς να το περιμένει θα του αλλάξει τη ζωή.

Είμαι πολύ τυχερός και ευτυχής που μου δίνεται η ευκαιρία να είμαι μέλος μίας δεμένης ομάδας με εξαιρετικούς συντελεστές και ταλαντούχα παιδιά και να συμμετέχω σε μια παράσταση που αναδεικνύει και αναλύει το κοινωνικό πρόβλημα της μοναξιάς που βιώνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Με την εμπνευσμένη καθοδήγηση του σκηνοθέτη μας Νίκου Ιωαννίδη, καλούμαι να δοκιμαστώ σε έναν απαιτητικό ρόλο, κάτι που με ενθουσιάζει.

Από πολύ μικρός, δύο μορφές τέχνης με συγκινούσαν και με έκαναν να νιώθω ελεύθερος. Το θέατρο και η μουσική. Αποτελούν για εμένα πηγή έμπνευσης, έκφρασης και επικοινωνίας. Στόχος μου είναι να συνδυάσω επαγγελματικά και τα δύο.

Λυδία Λιναρά

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μια νεαρή κοπέλα που δεν μπορεί να σταθεί μόνη της στη ζωή. Ένα σημαδιακό γεγονός στην παιδική της ηλικία την στιγμάτισε και δεν της άφησε κανένα περιθώριο έτσι ώστε να μπορέσει να βελτιώσει την ζωή της. Νιώθει μπερδεμένη χαμένη και χωρίς κανέναν να την στηρίζει. Είναι μόνη με όλη τη σημασία της λέξης, όμως προσπαθεί να αφήσει πίσω όλες τις δυσκολίες και να αλλάξει τη ζωή της.

Από την ημέρα που μας ανακοινώθηκε ότι θα παρουσιάσουμε αυτήν την παράσταση νιώθω μόνο χαρά και ευγνωμοσύνη που είμαι μέρος της. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μας δόθηκε μια τέτοια ευκαιρία! Αισθάνομαι υπερήφανη για το έργο μας και ανυπομονώ να το μοιραστούμε με τον κόσμο.

Όσον αφορά το θέατρο, πάντα μου άρεσε να ανεβαίνω στην σκηνή και να υποδύομαι κάποιον ρόλο. Ένιωθα ευτυχισμένη και ελεύθερη εκεί πάνω. Πλέον το θέατρο είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Παντα το αγαπούσα και χαίρομαι που έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας μου. Το να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο θα ήταν ένα όνειρο για εμένα. Γνωρίζω πως το επάγγελμα του ηθοποιού είναι αρκετά απαιτητικό, όμως το θέατρο είναι κάτι που αγαπώ και θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με αυτό.

Ισμήνη Λουκά

Υποδύομαι μία αποτυχημένη ηθοποιό η οποία αρχικά φαίνεται πως έγινε ηθοποιός για να γίνει διάσημη, είναι όμως έτσι; Μέσα από το θέατρο και τους ρόλους που υποδύεται νιώθει πως αναπληρώνει την χαμένη της παιδική ηλικία.

Είμαι χαρούμενη και ευγνώμων που θα συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση με αυτούς του υπέροχους και ταλαντούχους δασκάλους και τους επίσης υπέροχους και ταλαντούχους ηθοποιούς-φίλους μου.
Το θέατρο το αγαπούσα από πάντα, εδώ και 2 χρόνια που είμαι στην σχολή της κυρίας Άννας Αθανασιάδη, το θέατρο έχει μπει για τα καλά στην ζωή μου.

Θέλω πολύ να ασχοληθώ με το θέατρο. Γνωρίζω τις δυσκολίες των ηθοποιών, όπως και για την υποτίμηση των πτυχίων τους, αλλά τίποτα δε με πτοεί.

Τζένη Μπακάλη Γκέλη

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι απεικονίζει μια 32χρονη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών. Θα τη χαρακτήριζα αρκετά ενθουσιώδης και καλοπροαίρετη παρά κάποιες άσχημες κατάστασης που τη στιγμάτισαν.

Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον κόσμο του θεάτρου, δίπλα σε αυτή την ομάδα, τους δασκάλους μου και τα υπόλοιπα παιδιά, όπως επίσης είμαι πολύ ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω στη συγκεκριμένη παράσταση.

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τον εαυτό μου ηθοποιό, παραδόξως τώρα δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς το θέατρο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχει γίνει ανεκτίμητο κομμάτι της ζωής μου που δεν θα ’θελα ποτέ να το αποχωριστώ.

Μελίνα Μανουσάκη

Στην παράσταση υποδύομαι μια νεαρή γυναίκα που βρέθηκε ξαφνικά σε μια δύσκολη κατάσταση την οποία δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει. Πλέον, όμως, όχι μόνο την εχει αποδεχθεί, αλλά συνάμα έχει βρει τον τρόπο και να αυτοσαρκάζεται. Αυτό που πραγματικά τη βοήθησε να βρει το κουράγιο να κάνει ένα μεγάλο βήμα στη ζωή της, ήταν η δουλειά της. Η αλληλεγγύη, η συμπόνια και η βοήθεια που πρόσφερε στους νέους συνέβαλαν στο να πιστέψει η ίδια ότι πρέπει ΠΑΝΤΑ να προσπαθούμε και ΠΟΤΕ να μην τα παρατάμε. Οι λέξεις: ήρεμη δύναμη, στοργική, φιλική και συνειδητοποιημένη πιστεύω θα τη χαρακτήριζαν.

Από τις πρώτες πρόβες πέρυσι πίστεψα σε αυτή την παράσταση. Είναι μια εξαιρετική ιδέα και υλοποίηση και είμαι πολύ ευτυχισμένη που είμαι μέρος της. Έχει ένα πολύ δυνατό σενάριο, ταλαντούχους ηθοποιούς με τους οποίους υπάρχει αρμονική συνεργασία και το κλίμα είναι πολύ οικείο, αλλά πάνω από όλα συντελεστές οι οποίοι δουλεύουν πολύ σκληρά και δίνουν όλο τους το “είναι ” για να βγει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Πλέον σαφώς και το θέατρο έχει γίνει κομμάτι της ζωής μου, με τις πρόβες και τις παραστάσεις τώρα θα αποκτήσει άλλη διάσταση. Είναι από πέρυσι μπορώ να πω στοιχείο της καθημερινότητας μου.

Για να είμαι ειλικρινής στην παρούσα φάση δεν έχω μπει στην διαδικασία να σκεφτώ το θέατρο ως επάγγελμα. Μου αρέσει πολύ ο χώρος που βρίσκομαι και θαυμάζω ανθρώπους που έχουν πετύχει σε αυτόν τον τομέα. Αλλά νιώθω πως αν το “χόμπι” μου το κάνω επάγγελμα θα αλλάξει εντελώς ο τρόπος με τον οποίο θα το βλέπω και αυτό είναι κάτι που δεν θέλω, ακόμα τουλάχιστον.

Βασίλης Μπακέας

Ο χαρακτήρας μου ονομάζεται Βασίλης. Είναι 20 χρόνων, είναι ο οικοδεσπότης του δείπνου και είναι ένας συνηθισμένος κοινωνικός νεαρός . Όμως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό όπου φέρνει τα πάνω κάτω. Όσον αναφορά την παράσταση νιώθω υπέροχα όπου είμαι μέλος της καθώς το κλίμα που επικρατεί σε αυτήν την ομάδα είναι υπέροχο. Όλα τα παιδιά και οι δάσκαλοι είναι ένας προς έναν υπέροχοι άνθρωποι.

Επιπρόσθετα, προσωπικά μου αρέσει πολύ η πλοκή της παράστασης καθώς έχει πολλές δυνατές σκηνές που περνάνε σημαντικά μηνύματα. Το θέατρο έχει μπει στη ζωή μας αρκετά καθώς έχουμε αρκετές πρόβες και αρκετή δουλειά και όταν είμαστε μόνοι μας.

Τέλος, το θέατρο είναι το μεγαλύτερο όνειρο μου όπως και πολλών άλλων παιδιών, για αυτό είναι τεράστια η χαρά μου για αυτήν την παράσταση, διότι δεν ξέρω αν θα ασχοληθώ με το θέατρο επαγγελματικά, καθώς, να μην λέμε ψέματα, στις μέρες μας είναι δύσκολο να ακολουθήσεις το επάγγελμα του ηθοποιού.

Ελισάβετ Χριστοφορίδη

Υποδύομαι μια έξυπνη ενεργητική και γεμάτη αυτοπεποίθηση κοπέλα που δεν γνωρίζει από πια χώρα ήρθε ,με ποιον και γιατί. Πέρα από τα 9 «αδέρφια» της δεν έχει κάποιον άνθρωπο δικό της να την βοηθήσει να ξεφύγει από την καθημερινότητα που την πνίγει. Για αυτήν το δείπνο είναι η τέλεια διαφυγή .

Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πως νιώθω. Από την στιγμή που αποφασίστηκε να ανέβει η παράσταση είμαι πανευτυχής! Αγαπώ απίστευτα πολύ τα παιδιά και τους δασκάλους μας και νιώθω τρομερή ασφάλεια που όλο αυτό θα γίνει μαζί τους . Το θέατρο από πολύ μικρή ηλικία είναι μέσα στη ζωή μου, αλλά μέσω του blind dinner μπήκε σίγουρα για τα καλά! Πάντα οι επαγγελματίες ηθοποιοί μου προκαλούσαν δέος, μου φαίνεται τρελό που τώρα θα τους μοιάσω έστω και λίγο.

Ο μεγαλύτερος στόχος της ζωής μου ήταν και είναι να γίνω ηθοποιός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να είμαι πάνω σε μια σκηνή χωρίς αυτό να σημαίνει να κάνω κάτι ιδιαίτερο, απλά να περιφέρομαι πάνω στη σκηνή να κοιτάω τα φώτα, τις άδειες θέσης και να τις φαντάζομαι γεμάτες. Ελπίζω να τα καταφέρω και είμαι σίγουρη πως αυτή η εμπειρία θα μου μάθει πολλά και θα με βοηθήσει να το πετύχω!