5+1 στοιχεία που δε γνωρίζετε για τους C. for Circus – Γιατί δεν πρέπει να χάσετε την επιστροφή τους

Το γεγονός πως για πρώτη φορά στα δεκαπέντε χρόνια της επιτυχημένης της πορείας η αγαπημένη ομάδα των C. for Circus καταπιάστηκε με ένα “δικό” της πρωτότυπο θεατρικό έργο και έθεσε στο…σανίδι το φλέγον ζήτημα του sex trafficking, δε θα μπορούσε παρά να αγκαλιαστεί με ιδιαίτερη θέρμη από το θεατρόφιλο κοινό που τους ακολουθεί σε κάθε τους εγχείρημα.

Ο λόγος για το «Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον», ένα ολοκαίνουριο νεοελληνικό θεατρικό έργο -ο τίτλος του νεόκοπου αυτού έργου είναι εμπνευσμένος από το 2,8 κεφάλαιο της Γένεσις της Παλαιάς Διαθήκης- σε κείμενο και σκηνοθεσία της Βαλέριας Δημητριάδου (ηθοποιού, μουσικού και ιδρυτικού μέλους των C for Circus), που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ολοκληρώνει τον κύκλο του την Κυριακή 29 Οκτωβρίου στο Σύγχρονο θέατρο.

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον νεοελληνικό έργο που – επιτέλους- ασχολείται με το θέμα του trafficking αναλύοντας το πώς αθώα κορίτσια μπορούν να πέσουν θύματα επιτηδείων. Το έργο ταράζει τα λιμνάζοντα κοινωνικά ύδατα και η παράσταση απευθύνεται στο ευρύ κοινό και συντηρεί το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.

Έντεκα ηθοποιοί (Αθηνά Αλεξοπούλου, Βαγγέλης Αμπατζής, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μαρία Κατσανδρή, Χρύσα Κοτταράκου, Γρηγόρης Μπαλλάς, Μαρία Προϊστάκη, Αθηνά Σακαλή, Θανάσης Χαλκιάς, Σπύρος Χατζηαγγελάκης) σε έντεκα ρόλους λειτουργούν σαν ένα σώμα και καταθέτουν ο καθένας από τη σκοπιά του το δικό του κομμάτι συνθέτοντας σταδιακά το παζλ της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα η επί σκηνής Προεξάρχοντες η Αθηνά Σάκαλη που ισορροπεί με άνεση στον δύσκολο ρόλο της Χλόης, ο Βαγγέλης Αμπατζής που είναι εξαιρετικός στον ρόλο του αυτιστικού αδελφού της Χλόης, αλλά και η Μαρία Προϊστάκη που μας χάρισε μία πολύ πειστική ερμηνεία στον ρόλο της έτερης πόρνης του “Παραδείσου”.

Πώς όμως ξεκίνησαν όλα για τους C. for Circus;

Οι C. for Circus, δηλαδή οι Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Γιωργής Σφυρής και Σπύρος Χατζηαγγελάκης αποκαλύπτουν στο NEWS 24/7 έξι άγνωστα στοιχεία και γεγονότα που έχουν κάνει την ομάδα αυτή μία κανονική θεατρική… οικογένεια.

Εν αρχή ην το Πολυτεχνείο και οι…διακοπές

Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2008. Μπορεί κάποιοι να γνωριζόμασταν από πιο πριν (ίδιο σχολείο ή πανεπιστήμιο), αλλά ως ομάδα γνωριστήκαμε μπαίνοντας στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου. Δέσαμε πολύ γρήγορα μεταξύ μας, βρισκόμασταν συνέχεια και πολύ σύντομα αρχίσαμε να πηγαίνουμε και όλοι μαζί διακοπές τα καλοκαίρια. Ένας πολύ αγαπημένος προορισμός που συνήθως προηγείτο των διακοπών μας ήταν το πολιτιστικό κάμπινγκ Αστριτσίου, όπου μαζεύονται φοιτητικές ομάδες από όλη την Ελλάδα παρουσιάζουν την παράσταση που έφτιαξαν εκείνη την χρονιά συμβιώνοντας σε ένα πλαίσιο αυτό-οργάνωσης.

Το 2009, λοιπόν, έπειτα από διαμονή μας στο Αστρίτσι, αποφασίσαμε να πάμε τις σχέσεις μας στο επόμενο στάδιο, με την πρώτη μας απόπειρα ελεύθερου κάμπινγκ στο ερημικό (τότε) Γαϊδουρονήσι. Ακολούθησαν δραματικά σκηνικά επιβίωσης, όπως αχρείαστες βουτιές πάνω σε κέδρους, επειδή έβγαινε βουτάνιο από ένα τρύπιο γκαζάκι δίπλα σε φωτιά και άλλα τέτοια ωραία, με αποκορύφωμα την απόφασή μας να παίζουμε survivor μεταξύ μας, ψηφίζοντας κάθε βράδυ κάποιο μέλος για αποχώρηση. Έτσι, οι διακοπές μας κατέληξαν σε reality show, όπως οφείλει να συμβαινει σε κάθε ομάδα θεάτρου που σέβεται τον εαυτό της. Τελικά, αποχώρησαν όλοι αλλά δεν έφυγε κανένας.

Μια γριά… βάθρα

Συνεχίζοντας στην ενότητα διακοπές… Ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς ως παρέα είναι η Σαμοθράκη, την οποία πάντα ψάχνουμε τρόπο να επισκεφτούμε, είτε όλοι μαζί είτε κατά μόνας. Το 2012, λοιπόν, που πήγαμε πρώτη φορά όλοι μαζί εκεί, συναντήσαμε έναν καταπληκτικό τύπο, που κυκλοφορούσε φορώντας ένα παρεό και κρατώντας μια κιθάρα.

Ο Παναγιώτης τον αναγνώρισε από το πολύ γνωστό τότε τραγούδι του, που είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, το «Φίλε ματατζή». Από εκείνη τη στιγμή, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα με τον Άκη Φιλιό, καθηγητή κιθάρας στο Μουσικό του Αλίμου, και μάλιστα, συμμετείχαμε ομαδικώς στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού που έγραφε τότε για τη Σαμοθράκη, με τίτλο «Γριά βάθρα». Το γυρίσαμε μέσα στα φαράγγια και δίπλα στα ποτάμια της Σαμοθράκης και είναι από τα πιο αγαπημένα μας ντοκουμέντα. Άκη, ευχαριστούμε! Παρακάτω θα βρείτε το λινκ, και όλους τους C for Circus, πιτσιρίκια είκοσι κάτι χρόνων.

«Κάτι Διαφορετικό»

Θεσσαλονίκη, καλοκαίρι του 2013. Η ομάδα βρίσκεται αποδεκατισμένη και ακέφαλη (αποχώρηση του δασκάλου/ σκηνοθέτη και μετανάστευση 3 μελών στην Αθήνα για σπουδές στο Εθνικό Θέατρο). Εκείνο το καλοκαίρι, μέσα στις αναθυμιάσεις του Θερμαϊκού κόλπου γεννήθηκε το «Κάτι Διαφορετικό» μια παράσταση-έκπληξη ακόμα και για μας ως προς το πόσο χαμηλά και το πόσο ψηλά έφτασε!

Η πρώτη απόπειρα ομαδικής αυτο-σκηνοθεσίας μας εξελίχθηκε επάξια καμμένη μαζί με το καυτό καλοκαίρι, με ιδέες που προέκυπταν επειδή κάποιος παράκουσε ή επειδή ξέσπασε σε ασυγκράτητο μπαλέτο. Το ευχαριστηθήκαμε πολύ τέλος πάντων και είχαμε την τύχη να μας έχει αδυναμία ο Βασίλης Μαυρογεωργίου (είχε δει την συμμετοχή μας στον τελικό του Scratch Night του Bob theater festival) και να φιλοξενήσει την παράσταση αυτή στην πρώτη της εμφάνιση στην Αθήνα στο Skrow Theater.
Σε πρώτη πανελλήνια αποκλειστικότητα σας ανακοινώνουμε ότι πολύ σύντομα αναμένεται το δυνατό come back με το «Κάτι Διαφορετικο 2, 10 χρόνια μετά – Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

Παύση και επιστροφή με «Με το ίδιο μέτρο» και μπόλικη Σερβία

Tο 2016 επιστρέψαμε μετά από παύση 2 ετών, επειδή σπουδάζαμε οι περισσότεροι σε δραματικές σχολές και φτιάξαμε την παράσταση «Με το ίδιο μέτρο» του W. Shakespeare, μια ακόμα εκ των παραστάσεων με ομαδική σκηνοθεσία. Ο Σπύρος, η Ειρήνη, η Βαλέρια, Ο Δημήτρης και η Χρύσα.

Η Αμάλια Μπέννετ και ο Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, που είδαν την παράσταση, μας πρότειναν να συμμετάσχουμε στο 3ο “Sekspir Festival” που γινόταν στη Σερβία και του οποίου καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο κ. Μιλιβόγεβιτς. Ετοιμάσαμε βαλίτσες, λοιπόν, πήραμε μαζί μας και τη Μαρία ως καλλιτεχνικό συνεργάτη και φύγαμε για το Νόβι Σαντ! Στην αυλή ενός σερβικού πύργου παρακολουθήσαμε ξένες παραστάσεις σε άλλα έργα του Shakespeare και είδαμε και μια αξέχαστη παράσταση του Globe Theater (!), συμμετείχαμε στην παραδοσιακή τελετή έναρξης με το ψωμί και το αλάτι, κάναμε πρόβα, στήσαμε φώτα και σκηνικά μπροστά στο Δούναβη, βάλαμε 5 κουβάδες αντικουνουπικό, μάθαμε και 2 λέξεις στα Σερβικά και παίξαμε!
Ήταν πολύ ωραία να παίζεις για ένα κοινό που δεν μιλάει την ίδια γλώσσα και παρόλα αυτά παρακολουθεί και αντιδρά ακόμα πιο εγκάρδια, ακριβώς λόγω αυτού του εμποδίου.

Fun fact: η ψημένη ρακή από δαμάσκηνο και βερίκοκο, που μας κέρασαν και πίναμε ως το πρωί με το θίασο που είχε έρθει από Ιαπωνία και η Μαρία που επέστρεψε κάποια στιγμή αμίλητη από την τουαλέτα, με σκισμένα γόνατα, άμεση συνέπεια της καλής ρακής. Ziveli!

Τα γυμνά… γενέθλια

Όπως καταλαβαίνετε, γνωριζόμαστε μεταξύ μας πολλά χρόνια, για την ακρίβεια έχουμε μεγαλώσει και ενηλικιωθεί παρέα, γι’ αυτό και συχνά λέμε ότι είμαστε ο ένας η θεατρική οικογένεια του άλλου. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, υπάρχουν περίοδοι που χρειαζόμαστε απόσταση ο ένας από τον άλλον ή που κάποιος από εμάς μπορεί να μην είναι στα καλύτερά του.

Μία τέτοια περίοδος ήταν τα γενέθλια του Σπύρου το 2018. Όλοι ήμασταν κάπως περίεργα μεταξύ μας, ήμασταν κουρασμένοι και θέλαμε ένα διάλειμμα, όμως ξέραμε ότι τον Σπύρο τον είχε πάρει από κάτω, πίστευε ότι όλα είναι μάταια και τον είχαν πιάσει οι μοναξιές του.

Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μην του πει κανείς «Χρόνια πολλά» στα γενέθλιά του, αλλά να καταστρώσουμε ένα πάρτι έκπληξη ειδικά στα μέτρα του! Ο Σπύρος βγάζει καταπληκτικές φωτογραφίες, οι οποίες έχουν συχνά αντικείμενο το γυμνό σώμα. Οπότε συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας, και τον περιμέναμε στο διαμέρισμά του όλοι γυμνοί! Εντάξει, όχι εντελώς γυμνοί, φορούσαμε μόνο εσώρουχα. Περιττό να πούμε ότι ο Σπύρος ξετρελάθηκε. Από εκείνη τη βραδιά έχουμε και φωτογραφία, την οποία όμως δε θα μοιραστούμε, για ευνόητους λόγους.

Και μία Πειραματική…απόρριψη εν μέσω καραντίνας

Τον Μάρτιο του 2020 που έσκασε το πρώτο κύμα της πανδημίας, κάναμε πρόβες στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού θεάτρου για την παράσταση Love and Information της Caryl Churchill σε σκηνοθεσία του Παναγιώτη Γαβρέλα. Κάναμε κοντά 1,5 μήνα πρόβες. Ήταν μια πολύ δημιουργική και όμορφη περίοδος, με ένα υπέροχο κείμενο και συντελεστές.

Προφανώς, οι πρόβες μας διακόπηκαν και κλειστήκαμε στα σπίτια μας, όπως όλοι. Χωρίς να έχουμε ιδέα ακόμη για το τι σημαίνει covid, είχαμε την αγωνία της παράστασής μας. Τι θα γίνει τώρα που αναβάλλεται, πότε θα παιχτεί αφού τα πεντάμηνα συμβόλαιά μας πρόκειται να λήξουν και άλλα τέτοια ερωτήματα.

Την περίοδο εκείνη την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού την είχε αναλάβει ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος απέφευγε συστηματικά να απαντήσει στα ερωτήματά μας, ώσπου λίγο πριν λήξουν τα συμβόλαιά μας, Ιούνιο μήνα βρεθήκαμε μαζί του στο γραφείο του και μας είπε ότι δυστυχώς η παράστασή μας δεν μπορεί να παιχτεί την επόμενη χρονιά. Ότι ούτως ή άλλως ήμασταν επιλογή της προηγούμενης καλλιτεχνικής διεύθυνσης και δεν χωράμε (κατά λέξη) στον δικό του καλλιτεχνικό προγραμματισμό και οικονομικό προϋπολογισμό.
Το πιο περίεργο της ιστορίας είναι ότι οι υπόλοιπες 4 από τις 5 συνολικά παραστάσεις που ακυρώθηκαν, χωρούσαν την επόμενη χρονιά. Παλέψαμε με διάφορους τρόπους να διεκδικήσουμε το αυτονόητο, το να μην είμαστε δηλαδή η μοναδική παραγωγή που θα αποκλειστεί, αλλά όσο το είδατε εσείς το Love and Information άλλο τόσο κι εμείς το παίξαμε. Πού θα πάει, θα ‘ρθει κι αυτουνού η ώρα του!

Επειδή φωτογραφία δεν έχουμε, μοιραζόμαστε μαζί σας ένα βίντεο από την περίοδο που ήμασταν σπίτια μας, αλλά παλεύαμε να μείνουμε δημιουργικοί.