Αλέξης Βιδαλάκης: Περνάμε την πιο μοναχική περίοδο της ιστορίας

Ο ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης μιλάει στο NEWS 24/7 για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τον μονόλογο «Πες της», βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
31 Μαρτίου 2025 15:18

Ο ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, παρουσιάζει στη σκηνή του ΚΕΤ τον μονόλογο «Πες της», βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου (εκδόσεις Πόλις, 2023).

Στην παράσταση, η ηθοποιός Νικολίτσα Ντρίζη ενσαρκώνει την ηρωίδα, μια κούριερ που περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη. Από τη μία παράδοση στην άλλη, η ηρωίδα ταξιδεύει σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, περνά από πάρκα, πλατείες και δρόμους, μπαίνοντας σε σπίτια και αυλές, ακούγοντας και καταγράφοντας τις ιστορίες που συνθέτουν ένα μωσαϊκό από μικρο-αφηγήσεις για τη σύγχρονη Αθήνα.

Ο Χρήστος Οικονόμου, μέσω της ηρωίδας του, μας προσφέρει ένα πολύπλευρο πορτρέτο της σύγχρονης κοινωνίας.

Στάμος Σέμσης

Ο Αλέξης Βιδαλάκης μιλάει για την πρώτη του αυτη σκηνοθετική απόπειρα και την επιλογή του έργου του Χρήστου Οικονόμου: “Η επιλογή έγινε από τη Νικολίτσα Ντρίζη η οποία ενσαρκώνει την ηρωίδα της θεατρικής μας εκδοχής. Με παρότρυνε να διαβάσω το διήγημα του Οικονόμου το οποίο μόλις είχε εκδοθεί και έτσι γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης.

Είναι πρώτα απ όλα ένα κείμενο που μας αρέσει πολύ, και μας αγγίζει με έναν κοινό τρόπο. Μας γοήτευσε και εξακολουθεί να μας γοητεύει το γεγονός ότι κάθε φορά που το διαβάζεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο. Και ενώ είναι ένα έργο όπου η ηρωίδα πονάει, έχει πολύ χιούμορ. Κάνει βουτιά στα σκοτάδια της, άλλα νιώθεις ότι πάντα κάτι είναι εκεί για να τη φωτίζει, και μαζί με εκείνην κι εσένα”.

Η ηρωίδα του «Πες της» περιπλανιέται στην πόλη. Πώς μεταφέρατε αυτήν τη μοναχική, αλλά γεμάτη ζωή περιπλάνηση στη σκηνή;

“Δεν δουλέψαμε με στόχο να φτιάξουμε έναν χαρακτήρα. Άλλωστε ο Οικονόμου δεν εστιάζει στο ποια είναι η ηρωίδα του, δεν μαθαίνουμε ούτε το όνομά της. Υπάρχει μόνο μια ιστορία όπου εμπλέκεται άμεσα η ίδια και ακόμα και σε αυτή κεντρικό πρόσωπο είναι η φίλης της, η Λένα.

Για την Λένα έχουμε πληροφορίες ώστε να φωτίσουμε έναν χαρακτήρα. Για την “Πες της” ό,τι πληροφορία παίρνουμε είναι μέσα από τις ιστορίες που επιλέγει να μας πει. Ιστορίες που επιλέγει ανάμεσα σε χιλιάδες από όσες έχει ζήσει. Και τελικά, από μόνος του με ένα μαγικό τρόπο δημιουργείται ένας χαρακτήρας οικείος για τον κάθε έναν μας. Είναι αυτή που ακούει Είναι αυτή που υπομένει. Είναι αυτή που φροντίζει. Είναι αυτή που θυμάται. Είναι αυτή που πονάει Είναι όλοι μας, απέραντη, σαν τη θάλασσα”.

Στάμος Σέμσης

Ο μονόλογος είναι μια απαιτητική θεατρική φόρμα. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη συνεργασία σας με τη Νικολίτσα Ντρίζη για να αποδώσετε τη δυναμική του κειμένου;

“Η μεγαλύτερη δυσκολία σε έναν μονόλογο είναι ο ρυθμός, γιατί υπάρχει ένας άνθρωπος, μόνος στη σκηνή που είναι υπεύθυνος για τη ροή και την μουσικότητα της παράστασης. Το να κρατηθεί ανάγλυφη, ζωηρή και ενδιαφέρουσα η αφήγηση σε όλη την διάρκεια του έργου απαιτεί ένα πολύπλοκο σύστημα που η ηθοποιός χρειάζεται τρομερή πειθαρχία και ακρίβεια για να μπορέσει να ελέγξει. Αλλά ακριβώς αυτό το «μόνος» έρχεται σε αυτή την περίπτωση και βοηθάει στην απόδοση της δυναμικής του κείμενου”.

Στην παράσταση, η Αθήνα μοιάζει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός, σχεδόν ένας ακόμη χαρακτήρας. Πώς χρησιμοποιήσατε τα σκηνικά, τον φωτισμό ή τη μουσική για να αποδώσετε αυτήν την αίσθηση;

“Εδώ έρχεται να μας οδηγήσει, πάλι αυτό το «μόνος», που λέγαμε και πριν. Η ηρωίδα, μάς δίνει την αίσθηση ενός κλειστού χαρακτήρα. Έτσι επιλέξαμε να δημιουργήσουμε έναν εσωτερικό χώρο. Με βασικό εργαλείο το σώμα της ηθοποιού και τη βοήθεια του φωτισμού και του ήχου, μεταμορφώνουμε το σκηνικό και δημιουργούμε την πόλη και τα πρόσωπα μέσα στον κόσμο της «Πες της»”.

Το «Πες της» μιλά για τη σύγχρονη πραγματικότητα των εργαζομένων στο delivery, αλλά και για την ανθρώπινη μοναξιά. Πώς αλήθεια πιστεύετε πως επικοινωνεί με το σήμερα;

“Η προσωπική μου αίσθηση είναι πως η ανθρωπότητα σήμερα είναι πιο μόνη από ποτέ. Περνάμε την πιο απομονωμένη και μοναχική περίοδο της ιστορίας μας. Ο χρόνος τρέχει, η πληροφορία τρέχει, οι ανάγκες τρέχουν, εμείς τρέχουμε και τελικά δεν στεκόμαστε ποτέ. Να ακούσουμε. Ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν. Να νιώθεις τόσο μόνος ανάμεσα σε όλους, που τελικά να μη μιλάς ούτε με σένα.

Η «Πες της» δε μας λέει ποτέ γιατί πονάει. Αλλά τουλάχιστον μας λέει ότι πονάει. Κι αυτό είναι μια αρχή. Ή ένα τέλος. Είναι πάντως κάτι”.

Στάμος Σέμσης

Συντελεστές

Κείμενο: Χρήστος Οικονόμου
Σκηνοθεσία: Αλέξης Βιδαλάκης
Ερμηνεία: Νικολίτσα Ντρίζη
Μουσική: Άννα Παπαϊωάννου (Anna VS June)
Σκηνικά: Παρασκευή Οικονόμου
Φωτισμοί: Νατάσα Πετροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μακρή
Φωτογραφίες: Στάμος Σέμσης
Φωνή μικρής: Βασιλική Γουρδούπη