Άννα Κοκκίνου: “Όλα όσα έχουν στο ελάχιστο σχέση με τον πολιτισμό αμφισβητούνται, ώσπου τα αφανίζουν”

Με την πνευματική διαθήκη του Τόμας Μπέρνχαρντ, τον προφητικό “Αφανισμό” επιστρέφει στο Θέατρο Σφενδόνη η Άννα Κοκκίνου.

Στο έργο αυτό – το οποίο η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός και σκηνοθετεί και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο- ο Μπέρνχαρντ δεν κάνει τον απολογισμό των ανθρώπινων και καλλιτεχνικών του εμπειριών. Τις υποβάλλει σε μια ριζική αμφισβήτηση.

Αφετηρία της αφήγησης είναι ο θάνατος σε αυτοκινητικό δυστύχημα, των γονιών και του αδελφού του ήρωα. Ο χρόνος του μυθιστορήματος του Αφανισμού είναι ο χρόνος που κυλάει ανάμεσα στην είδηση του θανάτου και στην κηδεία των τριών νεκρών. Το χρόνο αυτό καταλαμβάνει ένας γιγαντιαίος μονόλογος γεμάτος αντιφάσεις, πληγές και τραύματα που ανοίγουν σε μια λιτανεία ενθυμήσεων. Ό,τι ψευτίζει και παραμορφώνει τον άνθρωπο ή την ιδέα που ο ίδιος έχει για τον κόσμο θα εξουδετερωθεί, θα εκμηδενιστεί — θα οδηγηθεί στον πλήρη αφανισμό.

Ο Αφανισμός προτείνει τη διάσωση της ανθρώπινης αλήθειας και αξιοπρέπειας επιχειρώντας έναν εξαγνισμό μέσω «μιας εξολόθρευσης», μέσω ενός ανεπίστροφου και άνευ όρων ακρωτηριασμού των πνευματικών ιστών που καταφαγώθηκαν από την αρρώστια.

«Στο έργο αυτό του Τόμας Μπέρνχαρντ με γοήτευσε η δυνατή σκέψη του- η διεισδυτική ματιά του για τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες καταστάσεις. Η αμείλικτη κριτική. Στο Σάλτσμπουργκ, ο Μπέρνχαρντ επρόκειτο να κάνει την ανακάλυψη, η οποία αντηχεί σε όλα τα σημαντικά μυθιστορήματά του, ότι οι ανθρώπινες κοινότητες, που μοιραία σημαδεύονται από τα δίδυμα κακά της ανοησίας και της εγγενούς βαρβαρότητας, δεν μπορούν να αντισταθούν στη δίωξη των ευάλωτων ατόμων που βρίσκουν ανάμεσά τους.

“Ο ανάπηρος μαθητής και ο Pittioni ήταν για μένα οι πιο σημαντικές φιγούρες στο σχολείο. Ήταν αυτοί που έφεραν στο φως, με τον πιο καταθλιπτικό τρόπο, ό,τι χειρότερο ήταν σε μια αδίστακτη κοινωνία, στην προκειμένη περίπτωση μια σχολική κοινότητα. Παρατηρώντας τα, μπόρεσα να μελετήσω την εφευρετικότητα της κοινότητας να επινοεί νέες σκληρότητες με τις οποίες να βασανίζει τα θύματά της. Μπόρεσα επίσης να μελετήσω την αδυναμία των θυμάτων μπροστά σε κάθε νέα θλίψη, την αυξανόμενη ζημιά που υπέφεραν, τη συστηματική καταστροφή και τον αφανισμό τους, που γινόταν πιο τρομερή με κάθε μέρα που περνούσε. Κάθε σχολείο, ως κοινότητα, έχει τα θύματά του…’’ αναφέρει χαρακτηριστικά στο NEWS 24/7 η Άννα Κοκκίνου.

Τι έννοια έχει για εσάς ο Αφανισμός; Είναι κάτι που συντελείται ακαριαία ή αργά αργά και βασανιστικά;
Να σας πω αμέσως πως το θέμα είναι τεράστιο. Στη περίπτωση του δικού μας έργου του Μπέρνχαρντ, επειδή αυτό που πρέπει να αφανιστεί είναι βαθιά εγκατεστημένο στο χώρο- δηλαδή έκανε ύπουλη δουλειά επί πολύ χρόνο- ο αφανισμός του είναι αργός και βασανιστικός όπως λέτε- σε τέτοιο σημείο επώδυνος ώστε ο ήρωας του αυτοαφανίζεται.

Οι ανθρώπινες κοινότητες, που μοιραία σημαδεύονται από τα δίδυμα κακά της ανοησίας και της εγγενούς βαρβαρότητας, δεν μπορούν να αντισταθούν στη δίωξη των ευάλωτων ατόμων που βρίσκουν ανάμεσά τους

Μπορούμε αλήθεια μέσω ενός Αφανισμού να αναγεννηθούμε; Θα πάψει τότε αυτός ο φαύλος κύκλος της ιστορίας;
Στο θέμα αυτό Μπέρνχαρντ με μεγάλη τέχνη και υψηλό ανθρωπισμό φανερώνει με μυστικό τρόπο τη γνώμη του για τη Φύση των πραγμάτων. Έχει κάνει ως συγγραφέας δουλειά πάνω σε αυτό το θέμα- δεν θέλω να το φανερώσω εγώ έτσι απλά.

Τι συνδέει το κείμενο του Μπέρνχαρντ με το σήμερα;
Το έργο του Μπέρνχαρντ είναι αποκλειστικά το σήμερα- σε αυτό είναι εστιασμένο- και με τέτοιο τρόπο ώστε έχει άμεσο διάλογο μαζί του. Επίσης και με το μέλλον.

Εσείς πώς βλέπετε το πολιτιστικό τοπίο της Ελλάδας; Ποια η ματιά σας πάνω του;
Μια τόσο υψηλή κουλτούρα, τόσο αρχαϊκή, έλεγα, και μια τέτοια βάρβαρη έλλειψη κουλτούρας σήμερα, μια ολέθρια αμορφωσιά. Οι κατώτεροι άνθρωποι, οι πιο άξεστοι έχουν το πάνω χέρι και καταστρέφουν καθετί που έχει μια αξία. Οι πόλεις μας έγιναν αγνώριστες, έλεγα, καταστράφηκαν μεγάλες εκτάσεις της υπαίθρου μας, θύματα της απληστίας των νεοβαρβάρων για χρήμα και εξουσία, όπου στέκει ένα μεγάλο ωραίο δέντρο το κόβουν, όπου στέκει ένα έξοχο παλιό κτήριο το κατεδαφίζουν, όπου ένα λαμπρό ρυάκι κυλά στην κοιλάδα το χαλάνε. Έτσι ακριβώς: καθετί ωραίο το τσαλαπατούν.

Ολόκληρη η Χώρα έχει γίνει ανενδοίαστα ένα εμπορεύσιμο προϊόν, όλα παζαρεύονται. Όλα όσα έχουν στο ελάχιστο σχέση με τον πολιτισμό κινούν την υποψία και αμφισβητούνται, ώσπου τα αφανίζουν. Οι αφανιστές και οι φονιάδες είναι επί το έργον.

Οι κατώτεροι άνθρωποι, οι πιο άξεστοι έχουν το πάνω χέρι και καταστρέφουν καθετί που έχει μια αξία.

Πρόσφατα με ΠΔ το πτυχίο των δραματικών σχολών εξισώθηκε με το απολυτήριο Λυκείου. Πώς κρίνετε αυτήν την εξέλιξη; Τελικά υπάρχει θεατρική παιδεία στη χώρα που γέννησε το θέατρο;
Αυτό το κάνει το βαθύ κράτος της Ελλάδας που ποτέ δεν πεθαίνει. Τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά. Η παιδεία γενικά στη πατρίδα μας είναι απαξιωμένη- ενώ και μόνο με αυτήν οι ζωές μας και η κατάστασή της χώρας μας θα ήταν τόσο διαφορετική. Γιατί δεν συμβαίνει;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Βασίλης Τομανάς/Δραματουργία: Μαρία Στεφανοπούλου, Νίκος Φλέσσας, Άννα Κοκκίνου/Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου/Μουσική: Νίκος Βελιώτης/Σκηνικό – Κουστούμια: Χλόη Ομπολένσκυ/Σχεδιασμός Φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας /Προβολές – Video Art: Αιμιλία Μπαλάσκα, Χρήστος Τόλης, Σπύρος Κωτσιόπουλος. /Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη/Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Κωλέτσης/Γραφιστικά – Δημιουργία αφίσας: Γιάννης Καρλόπουλος/Ηθοποιοί: Άννα Κοκκίνου, Τάσος Κωλέτσης

Πληροφορίες

Ημερομηνίες: 25/12/2022 έως 12/02/2023/Ημέρες & Ώρες: Πέμπτη έως Σάββατο στις 20:00, Κυριακή στις 18.00/Χώρος: Θέατρο Σφενδόνη/Διεύθυνση: Μακρή 4, Αθήνα. Στάση Μετρό: ΑΚΡΟΠΟΛΗ/Τιμές Εισιτηρίων: 15 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ)/Προπώληση: Ticketservices/
Τηλέφωνο κρατήσεων / Πληροφοριών: 694 5054160

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις