Αργυρώ Χιώτη: Η νέα διευθύντρια του Εθνικού παίρνει θέση και μιλά για πράγματα αυτονόητα
Διαβάζεται σε 2'
Η δήλωση της Αργυρώς Χιώτη, πέρα από την υποστήριξη στη Συραγώ Τσιάρα και τους εργαζομένους της Εθνικής Πινακοθήκης, αποτελεί και μια σαφή δήλωση αρχών για την τέχνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία, σε μια εποχή που η αξία αυτών των θεμελιωδών αρχών αμφισβητείται.
- 20 Μαρτίου 2025 14:02
Η Αργυρώ Χιώτη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, έκανε την πρώτη της επίσημη δήλωση και έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό ότι μέσω αυτής εκφράζει έντονη ανησυχία για την αύξηση των βίαιων επιθέσεων εναντίον της τέχνης και της ελευθερίας του λόγου.
Οι δηλώσεις της εντάσσονται σε μια περίοδο έντονης πολιτικής και κοινωνικής έντασης, όπου ακόμη και μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου (βλ. Νίκο Παπαδόπουλο- βουλευτή της Νίκης) δε διστάζουν ακόμη και να βανδαλίσουν έργα τέχνης που θεωρούν βλάσφημα, εντός της Εθνικής Πινακοθήκης.
Η Αργυρώ Χιώτη στη δήλωσή της τόνισε ότι οι δημόσιοι φορείς έχουν την ευθύνη να προάγουν και να παρουσιάζουν έργα που αναδεικνύουν αυτή την ελευθερία, ενώ παράλληλα υπενθύμισε ότι το κοινό έχει το δικαίωμα να επιλέγει τι θα παρακολουθήσει, να συμφωνεί ή να διαφωνεί με ένα έργο τέχνης, χωρίς να υπόκειται σε εκφοβισμό ή περιορισμούς.
Εξέφρασε επίσης τη στήριξή της στην Συραγώ Τσιάρα και στους εργαζομένους της Εθνικής Πινακοθήκης, τονίζοντας ότι η αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος για όλους/όλες/όλα μπροστά στο κύμα του εκφοβισμού που πληθαίνει. “Ας το λέμε κάθε μέρα“, κατέληξε η Χιώτη, καλώντας σε συνεχιζόμενη υπεράσπιση της ελευθερίας της τέχνης και του λόγου.
Αναλυτικά η δήλωση της Αργυρώς Χιώτη
Βλέποντας να αυξάνονται κάθε μέρα οι βίαιες επιθέσεις σε ανθρώπους της τέχνης και στην ελευθερία του λόγου, ας μιλήσουμε ξανά για πράγματα αυτονόητα.
Ας πούμε ξανά:
Πως η ελευθερία έκφρασης στην τέχνη είναι κατακτημένο ανθρώπινο δικαίωμα και βασική έννοια μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Πως οι δημόσιοι φορείς οφείλουν να καλλιεργούν και να παρουσιάζουν έργα που γεννιούνται μέσα σ’ αυτή την ελευθερία.
Πως όλοι έχουμε το δικαίωμα της επιλογής θέασης. Και της συνομιλίας, συμφωνίας ή διαφωνίας με ένα έργο τέχνης. Τίποτα πέρα από αυτό.
Μπροστά στο κύμα του εκφοβισμού που μοιάζει να πυκνώνει, ο δρόμος για όλους/όλες/όλα είναι μόνο αυτός της αλληλεγγύης. Γι’ αυτό και η στήριξή μου στη Συραγώ Τσιάρα και τις/τους εργαζόμενες/ους της Εθνικής Πινακοθήκης είναι αυτονόητη και θα είμαι δίπλα τους για ό,τι χρειαστούν.
Ας το λέμε κάθε μέρα.
