Άρης Μπινιάρης: “Η ζωή μας είναι ήδη εμβολιασμένη με μουσική, αρκεί να την ακούσουμε”

Είναι μία από τις παραστάσεις που το κοινό αγάπησε ιδιαίτερα. Γι΄αυτό και τα δύο τελευταία καλοκαίρια γεμίζει τα θερινά θέατρα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο. Μετά από μία μεγάλη περιοδεία, ο “Προμηθέας Δεσμώτης” του Άρη Μπινιάρη επιστρέφει και πάλι στην Αττική και είναι έτοιμος να μεταδώσει τα ιδιαιτέρως φορτισμένα λόγια του Αισχύλου και στο αθηναϊκό κοινό.

Η αντίσταση του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Προμηθέα, να υποκύψει στο θέλημα του «ανελέητου» Διός. Μία σπαρακτική επίκληση του πάσχοντος θεού για τον άνθρωπο. Μία επίκληση ενιαία, με συνεχή κλιμάκωση από την αρχή ως το τέλος, για τον άνθρωπο. Ένας ασταμάτητος αγώνας κατά της δύναμης της εξουσίας…

Ο Άρης Μπινιάρης – που έχει βαθιά γνώση της μουσικής- στην παράσταση αυτή κατάφερε κάτι που φάνταζε αδύνατο: εμπότισε τη στατικότητα του δεμένου στους βράχους Προμηθέα με μουσική και ρυθμό και αφενός μεν ανέδειξε τη μουσικότητα, αλλά και την τραγικότητα του Αισχύλειου λόγου, αφετέρου δε απογείωσε στη φαντασία μας την εικονοποιία των όσων λέγονται επί σκηνής.

“Η δραματουργική προσέγγιση της συγκεκριμένης παράστασης έχει για κέντρο την μορφή του πάσχοντος θεού-προφήτη που ορθώνεται για τον άνθρωπο, απέναντι στον απολυταρχικό μηχανισμό της τυραννίδας του Δία. Το μεγάλο αυτό ζήτημα έχει αντανακλάσεις βαθιά υπαρξιακές πάνω στο πάσχον σώμα του Προμηθέα. Ο απεγκλωβισμός από ό,τι τον καταδυναστεύει, από ό,τι τελικά επιδιώκει να τον καταστρέψει, συνδέεται με εκείνη ακριβώς τη συνειδητοποίηση ότι μπορεί να υπάρξει χωρίς δυνάστες εξωτερικούς και χωρίς δεσμά εσωτερικά που τον κρατάνε αγκυλωμένο” αναφέρει ο Άρης Μπινιάρης στο NEWS 24/7.

Και συνεχίζει λέγοντας “Με την έννοια της αντίστασης σε ό,τι μπορεί να μας καταδυναστεύει και όχι της θυσίας, υπάρχει σίγουρα η ανάγκη να ανασύρουμε, ως κοινωνία, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, το αρχέτυπο του Προμηθέα και να αντλήσουμε από αυτό στοιχεία”.

Τα εξωτερικά ή τα εσωτερικά δεσμά είναι τα πιο ισχυρά και σε τι καλούμαστε να αντισταθούμε σήμερα;

Ζούμε μια εποχή συγκλονιστικών αλλαγών που χρειάζεται μεγάλη επαγρύπνηση. Η τεχνολογική επανάσταση καλπάζει με απίστευτα ραγδαίους ρυθμούς. Ταυτόχρονα ο πλανήτης χτυπάει ισχυρά καμπανάκια σε σχέση με την κλιματική αλλαγή. Είμαστε σε ένα ακραία μεταβατικό στάδιο. Ποια πραγματικά είναι τα μέσα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ώστε να εξελιχθούμε; Ποιες αλλαγές χρειάζεται να επιφέρουμε στο σώμα της κοινωνίας, αλλά και στην προσωπική μας συμπεριφορά, ώστε να μην καταστρέφουμε ως άλλος Δίας οτιδήποτε μας βελτιώνει; Μια ρηξικέλευθη μετατόπιση θα έρθει μέσα από τη συνειδητοποίηση της νέας πραγματικότητας και των αιτημάτων της.

Οι παραστάσεις σας διακρίνονται από τη μουσικότητά τους. Η ατμοσφαιρική μουσική του Φώτη Σιώτα έχει πρωταγωνιστικό θα έλεγε κανείς ρόλο και δένει απόλυτα με το απόκοσμο ηχητικό τοπίο που δημιουργούν οι ηθοποιοί με τις ανάσες τους, τους βρυχηθμούς και τα βογγητά τους. Στην καθημερινότητά μας, γιατί ο λόγος μας δεν είναι μουσικός, όπως ο αρχαίος, και παραμένει τόσο ξερός;

Η μουσικότητα του λόγου προσαρμόζεται στις επιταγές και τις ανάγκες της κάθε εποχής. Δεν θέλω να είμαι αφοριστικός. Στην Αθήνα ας πούμε υπάρχει μουσικότητα σήμερα στον καθημερινό μας λόγο, αλλά αντλεί τα χαρακτηριστικά από το αστικό περιβάλλον και τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Αυτό μπορεί κανείς να το ακούσει να αποτυπώνεται στα διάφορα είδη ας πούμε του hip hop. Το έχω πει και παλιότερα πως οι πιτσιρικάδες αυτοί έχουν μια πολύ υγιή και δυναμική σχέση με τη γλώσσα. Η ζωή μας είναι ήδη εμβολιασμένη με μουσική, με τη συνεχώς εναλλασσόμενη μουσική των μεγαλουπόλεων, αρκεί να την ακούσουμε.

Έχει μπει άλλη τραγωδία στο “στόχαστρό” σας;

Είναι νωρίς γι’ αυτή την κουβέντα.

Στην τηλεόραση η επιτυχία μετριέται με την τηλεθέαση. Στο θέατρο με τι;

Αναλόγως τι θεωρεί κάποιος επιτυχία. Επιτυχημένη μπορεί να είναι μια παράσταση από μεριάς παραγωγής αν είναι sold out, αλλά επιτυχημένη μπορεί να θεωρηθεί και μια δουλειά από την πλευρά του καλλιτέχνη που μπορεί να μη έχει αθρόα προσέλευση κοινού, αλλά να κομίζει κάτι πολύ χρήσιμο στην “εργαλειοθήκη” του σύγχρονου θεάτρου.

Επιστρέφετε στο θέατρο με την μακάβρια φάρσα του Μπρεχτ: «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι». Δώστε μας μία πρόγευση της παράστασης αυτής….

Σαν μια μακάβρια μουσική φάρσα θα αναδείξουμε το παραβολικό αυτό έργο που είναι ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο Μπρεχτ ανασυνθέτει την ιστορία μεταφέροντας τη δράση στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής του μεσοπολέμου, συνθήκη την οποία θα διατηρήσουμε εμπλουτίζοντας το κείμενο με τραγούδια γραμμένα ειδικά για την παράσταση.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις