Δημοσθένης Παπαδόπουλος: “Η Επανάσταση χρειάζεται πάθος και ρομαντισμό. Όπως και το θέατρο”

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: “Η Επανάσταση χρειάζεται πάθος και ρομαντισμό. Όπως και το θέατρο”
Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος Βικτώρια Σκαφιδά

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος μιλά στο NEWS 24/7 για το νέο έργο που σκηνοθετεί στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον από τις 8 Απριλίου.

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος είναι ένας από τους ηθοποιούς που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές του εμφανίσεις τη δεκαετία του ‘90 (στην ταινία «Τέλος εποχής» του Αντώνη Κόκκινου το 1994, στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Η Ζωή Μας Μια Βόλτα» το 1999 και ακολούθως στις δραματικές “Αέρινες Σιωπές”).
Το 2011, εν μέσω της μεγάλης οικονομικής κρίσης, έφυγε για τη Γερμανία, όπου και έμεινε πέντε χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια στο θέατρο τα βήματά του ήταν πολύ σταθερά και εξαιρετικά ποιοτικά. Παράλληλα δοκίμασε τις δυνάμεις του και στη σκηνοθεσία και μας χάρισε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις κλασικών, αλλά και πιο σύγχρονων έργων. Ενδεικτικά αναφέρουμε το “Καζιμίρ και Καρολίνα, τον Θείο Βάνια, αλλά και τα εξαιρετικά “Έξι Μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες”.

Φέτος τον βλέπουμε στην επιτυχημένη σειρά “Όρκος” στην ΕΡΤ, ενώ θεατρικά επιστρέφει με μία παράσταση εμπνευσμένη από το “Μπαλκόνι” του Ζαν Ζενέ. Ο ίδιος διασκευάζει και σκηνοθετεί για την ομάδα Contratiempo το έργο αυτό υπό τον τίτλο “Η επανάσταση δε θα γίνει ποτέ”. Η παράσταση -που θα ανέβει στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον από τις 8 Απριλίου και στην οποία πρωταγωνιστούν 14 νέοι ηθοποιοί- αποτελεί μία αλληγορία για τη φύση του ανθρώπου και τον σύγχρονο δυτικό κόσμο μέσα από την ποιητική γλώσσα και το βρώμικο χιούμορ του Ζαν Ζενέ.

Βικτώρια Σκαφιδά

Σε ένα παλιό ξενοδοχείο, που λειτουργεί ως ένας ιδιόρρυθμος οίκος ανοχής, πολίτες πληρώνουν για να μεταμφιεστούν σε ανθρώπους με υψηλά αξιώματα και να ασκήσουν εξουσία. Στην πόλη έχει ξεκινήσει εξέγερση. Ο υποκινητής της εξέγερσης αναζητείται. Τα πρόσωπα που πληρώνουν για να υποδυθούν αυτούς τους ρόλους γίνονται τα πραγματικά πρόσωπα μιας κυβέρνησης που σκοπό έχει να πατάξει κάθε επαναστατική κίνηση ώστε να συνεχίσει να διοικεί ανενόχλητη, παραβιάζοντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και λειτουργώντας υπέρ ενός συστήματος που έχει σαν βάση το χρήμα και το προσωπικό συμφέρον.

Εμείς μιλήσαμε μαζί του με αφορμή την παράσταση αυτή.

Πώς είναι να κάνετε πρόβες σε κλίμα πολεμικό και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας;
Όλες οι πρόβες έγιναν κατά την διάρκεια του τελευταίου lock down. Η παράσταση ήταν προγραμματισμένο να ανέβει τον Απρίλιο της περσινής χρονιάς. Από την στιγμή που αποφασίστηκε ο εγκλεισμός μας είπαμε ότι θα συνεχίσουμε τις πρόβες και θα ολοκληρώσουμε την δουλειά για να είναι έτοιμη να ανέβει όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Η δουλειά μας λοιπόν είχε ολοκληρωθεί τον Απρίλιο της περσινής χρονιάς. Τώρα κάνουμε μόνο κάποιες τελικές πρόβες για φωτισμούς και άλλα τεχνικά ζητήματα. Οι πρόβες εν καιρώ πανδημίας ήταν για όλους μας σωτήριες.

Μέσα σ΄ εκείνη την ζοφερή κατάσταση εμείς ήμασταν δημιουργικοί. Εγώ προσωπικά είμαι ευγνώμων που υπήρχε αυτή η δουλειά εκείνο το διάστημα. Όσον αφορά τις τωρινές πρόβες, που δυστυχώς έπεσαν σε καιρό πολέμου, είναι πολύ περίεργα τα συναισθήματα όλων μας. Από τη μια αισθανόμαστε όλοι την ματαιότητα αυτού που κάνουμε, όταν συνάνθρωποί μας σκοτώνονται καθημερινά κι από την άλλη, νιώθουμε ικανοποίηση που η δουλειά μας θα συναντήσει τελικά το κοινό. Το σημαντικότερο είναι ότι το κείμενο που υπηρετούμε αφορά και την πανδημία και τον πόλεμο. Είναι ένα πολιτικό και κριτικό κείμενο που παρουσιάζει την γελοιότητα του δυτικού κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος. Το έργο είναι δυστυχώς πιο σύγχρονο και εύστοχο απ΄ όσο ποτέ.

Τι σας γοήτευσε στο έργο του Ζενέ και προχωρήσατε στη διασκευή του;
Το Μπαλκόνι του Ζαν Ζενέ είναι ένα έργο που είχα αρχίσει να δουλεύω στο μυαλό μου πριν δεκαπέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο έργο που απαιτεί πολλούς ηθοποιούς και μια ακριβή παραγωγή. Γι΄ αυτό και σπάνια ανεβαίνει. Δούλεψα πολύ καιρό πάνω στο έργο και έφτιαξα μία δική μου διασκευή. Πρόκειται για ένα έργο αριστουργηματικό. Είναι ένα κείμενο υψηλής ποίησης, εύστροφης αλληγορίας, σαρκασμού και σκληρότητας. Είναι παράλληλα μία ψυχαναλυτική προσέγγιση στα σκοτεινά και μύχια ένστικτα του ανθρώπου που τον οδηγούν στην εκμετάλλευση της εξουσίας και στην ανάγκη για κατάκτηση και πλούτο. Είναι ένα κείμενο «διαμάντι» που σπάνια ανεβαίνει στην θεατρική σκηνή.

Ποια είναι αυτή η επανάσταση που δε θα γίνει ποτέ; Τι συμβολίζει ο τίτλος αυτός;
Είναι η Επανάσταση που όλοι θέλουμε να κάνουμε και ποτέ δεν γίνεται. Γιατί η Επανάσταση μπορεί να αρχίζει αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Ποτέ δεν πετυχαίνει τον στόχο της. Είναι στην ουσία της μία Επανάσταση ψευδής. Η Επανάσταση ποτέ δεν θα υπάρξει. Γιατί κάθε Επανάσταση εμπεριέχει το ίδιο το σύστημα κατά του οποίου εναντιώνεται. Γιατί πρόκειται για μία Επανάσταση που στην ουσία το σύστημα έχει ανάγκη για να υπάρξει. Να ισχυροποιηθεί.

Σκηνή από την παράσταση “Η επανάσταση δε θα γίνει ποτέ” Γιώργος Κασαπιδης


Πώς επικοινωνεί το έργο αυτό με το σήμερα; Πόσο η κυβέρνηση αυτή του έργου μοιάζει με τις σύγχρονες κυβερνήσεις;
Το έργο δυστυχώς επικοινωνεί με το σήμερα περισσότερο από ποτέ. Η Επανάσταση σήμερα γίνεται μέσω των social media. Οι άνθρωποι στην Ουκρανία χάνουν τις ζωές τους, ξεριζώνονται κι εμείς παρακολουθούμε τα γεγονότα από τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ. Η Επανάστασή μας αρκείται στο να ανεβάσουμε στην εικόνα του προφίλ μας στο facebook την ουκρανική σημαία. Και αυτά τα media ελέγχονται και διαχειρίζονται από τις κυβερνήσεις.

Η κυβέρνηση του έργου δεν διαφέρει σε τίποτα από τις σύγχρονες κυβερνήσεις. Δεν διαφέρει σε τίποτα και από τις παλαιότερες. Όλες οι κυβερνήσεις στηρίζονται στις ίδιες βάσεις. Στο χρήμα. Στην κατάκτηση. Στον πλούτο. Σε σημείο διαστροφικό. Σε σημείο λαγνείας. Δεν είναι τυχαίο που ο Ζενέ τοποθετεί την ιστορία μέσα σε ένα μπουρδέλο.

Γιατί αποφασίσατε να ανεβάσετε το έργο αυτό με νέους / άγνωστους ηθοποιούς;
Γιατί η Επανάσταση χρειάζεται πάθος και ρομαντισμό. Όπως και το θέατρο. Άρα και τα δύο χρειάζονται τα νιάτα. Μόνο τα νιάτα κυνηγούν το ανέφικτο. Μόνο από τους νέους μπορούμε να ελπίζουμε ότι η Επανάσταση θα γίνει. Μόνο από νέους και άγνωστους – μη καριερίστες – ηθοποιούς μπορείς να περιμένεις ότι θα ανέβει ένα τόσο δύσκολο και επίκαιρο έργο σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή σε καιρό οικονομικής κρίσης και πανδημίας. Το να ανεβάζεις σήμερα αυτό το έργο είναι κίνηση επαναστατική.

Σκηνή από την παράσταση “Η επανάσταση δε θα γίνει ποτέ” Γιώργος Κασαπιδης


Τι βλέπετε στα νέα αυτά παιδιά; Πώς είναι οι νέοι καλλιτέχνες;
Αγαπώ πολύ τους νέους ηθοποιούς. Και γνωρίζω πολλούς επειδή διδάσκω εδώ και πολλά χρόνια σε δραματικές σχολές. Μαθαίνω πολλά από αυτούς. Τους πιστεύω και τους εμπιστεύομαι. Και πραγματικά τους καμαρώνω. Έχουν δύναμη και πάθος. Δυστυχώς όμως έτυχε τα καλύτερα και πιο δημιουργικά τους χρόνια να πέσουν πάνω στην οικονομική κρίση, στην πανδημία και τώρα στον πόλεμο. Το να επιμένεις να ασχολείσαι με το θέατρο σήμερα είναι κι αυτό άκρως ρομαντικό και επαναστατικό. Εύχομαι αυτό που περνούν να τους γεμίσει εφόδια που θα τα αξιοποιήσουν δημιουργικά στο μέλλον.

Τι θα θέλατε να αλλάξετε στο θεατρικό τοπίο γύρω σας αν μπορούσατε;
Το θεατρικό τοπίο εξαρτάται από την κοινωνία μέσα στην οποία λειτουργεί. Είναι ο καθρέφτης της. Πρώτα λοιπόν θα ήθελα να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία και κατόπιν εξ αντανακλάσεως στο θέατρο. Έχουμε μεγάλα προβλήματα στο θέμα της παιδείας. Και η παιδεία είναι η βάση. Έχουμε επίσης σημαντικά προβλήματα στον τομέα των διευθυντικών θέσεων σημαντικών κοινωνικών φορέων αλλά και θεατρικών οργανισμών. Θα ήθελα αξιοκρατία. Να υπάρχει επί της ουσίας επιλογή ανθρώπων σε θέσεις σημαντικές για την κοινωνία και ειδικότερα σε θεατρικούς οργανισμούς. Επίσης να ασχοληθεί σοβαρά το κράτος με τον πολιτισμό. Να επενδύσει σε αυτόν και να τον ενδυναμώσει.

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΚΗΝΙΚΑ-ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Δημοσθένης Παπαδόπουλος/ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αλέξιος Φούκος/ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ: Μαριλένα Παπαδοκωνσταντάκη/Παίζουν με σειρά εμφάνισης : Ίρμα: Βίκη Χαλαύτρη, Κάρμεν: Μυρτώ Λελόβα, Επίσκοπος: Αποστόλης Παπαδημητρίου, Εξομολογουμένη, κλέφτρα, πόρνη, φωτογράφος: Μάγδα Τασούλα, Σκλάβος,Φωτογράφος: Ανδρέας Γιαννακούλας/ Σκλάβος, Φωτογράφος: Αλέξανδρος Πασχάλης, Στρατηγός: Νίκος Μυλωνόπουλος, Παλόμα: Δήμητρα Κόκκορη/ Δικαστής: Γιώργος Αντωνόπουλος/Αρτύρ, Φωτογράφος: Βαγγέλης Ραφαήλ Καλλίτσογλου/Πρέσβης, Αρχηγός της Αστυνομίας: Γιάννης Νταής/Απεσταλμένος: Νικόλας Αλεξίου/Ροζέ: Θωμάς Θάνος/ Σαντάλ: Ζωή Κουσάνα/Βοηθοί σκηνοθέτη: Βαγγέλης Ραφαήλ Καλλίτσογλου, Ντίνος Ψυχογιός

Info: στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον. Από 8 Απριλίου έως 21 Μαΐου κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα