Ευθύμης Θέου στο NEWS 24/7: “Τα ρούχα αποκαλύπτουν πολλά για την ταυτότητα των ανθρώπων που τα φορούν”

Με αφετηρία μια ομάδα προϊστορικών εξαρτημάτων από αργαλειούς, «Τα Ρούχα», σε σκηνοθεσία Ευθύμη Θέου, είναι μια performance θεάτρου/αρχαιολογίας για το ένδυμα και τη διαχρονική του παρουσία, που παρουσιάζεται σε διαφορετικούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, για περιορισμένο αριθμό θεατών.

Τα ρούχα ως μέσο προσωπικής έκφρασης, εύγλωττο στοιχείο ταυτότητας, πεδίο κοινωνικής συνάντησης και σταθερός μάρτυρας κάθε βιογραφίας. Βαφτιστικά, σχολικά, του γάμου, η στρατιωτική στολή, το κοστούμι, τα ρούχα για τον ύπνο, η κλωστή, το ύφασμα, το ράψιμο, το ρούχο στο σώμα, συμπλέκονται και συνθέτουν ένα έντονα μουσικό, synth pop έργο.

Το έργο αντλεί τα υλικά του από αρχαιολογικά ευρήματα γύρω από την υφαντική και το ένδυμα, και συγκεκριμένα από αυτά που ήρθαν στο φως στην αρχαιολογική θέση «Κοίμηση» στη Θηρασιά, απέναντι από τη Σαντορίνη. Πρόκειται για έναν οικισμό της 3ης και πρώιμης 2ης χιλιετίας π.Χ., μέρος του οποίου κατακρημνίστηκε κατά τη μινωική ηφαιστειακή έκρηξη.

Ο Ευθύμης Θέου έχει σπουδάσει αρχαιολογία και τώρα μιλά στο NEWS 24/7 για την παράσταση αυτή που συνδυάζει την επιστήμη αυτή με το θέατρο: “Η αρχαιολογία και το θέατρο έχουν μια σειρά από κοινά στοιχεία – και για αυτό, άλλωστε, δουλεύοντας επαγγελματικά και στα δύο ξεκίνησε οργανικά η προσπάθεια να συνδυαστούν. Σήμερα, τα δύο πεδία ακολουθούν, σχεδόν, παράλληλη πορεία: ενδιαφέρονται για παρόμοια θέματα (όπως η μνήμη, το σώμα, ο τόπος, οι τρόποι και οι πολιτικές της αφήγησης…) και κυρίως για μια μεγαλύτερη εμπλοκή του κοινού στη διαδικασία και τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Αυτό που νομίζω ότι απολαμβάνω περισσότερο στα δέκα, σχεδόν, χρόνια αυτής της “σύζευξης” είναι η διαδικασία των προβών έξω από τις σκηνές, μέσα στη φύση και ανάμεσα στον κόσμο, και η περιπέτεια του πώς μπορούν αρχαιολογικά εργαλεία, σαν την ανασκαφή και τη μελέτη των ευρημάτων, να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μιας παράστασης”.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να κάνετε μία παράσταση για τα… Ρούχα σήμερα;
Η αρχή ήταν αρκετά προσωπική: η μητέρα μου είναι μοδίστρα και από καιρό ήθελα να βουτήξω στον κόσμο των ρούχων και να τον εξερευνήσω μέσα από τα εργαλεία που μου δίνει το θέατρο και η αρχαιολογία – βρίσκοντας και ένα καινούργιο πεδίο επικοινωνίας μαζί της. Μιλώντας στη συνέχεια με την αρχαιολόγο Ίριδα Τζαχίλη που είναι παλιά μου καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ειδική στα προϊστορικά υφάσματα του Αιγαίου, γνώρισα την ανασκαφή της “Κοίμησης” στη Θηρασιά και ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια.

Ποια η σημασία του Ενδύματος από το 3.000 π.Χ. έως σήμερα; Και τι συμβολίζουν και τι αποκαλύπτουν τα “Ρούχα”;
Τα ρούχα είναι ένα πολύ “εύγλωττο” υλικό, αποκαλύπτουν πολλά για την ταυτότητα των ανθρώπων που τα φοράνε. Μιλάνε για την αισθητική μας, για τα μέσα παραγωγής, για τις σχέσεις εξουσίας -όπως εκφράζονται, για παράδειγμα, από τις διάφορες στολές-, για τη στάση μας απέναντι στο φύλο, και τόσα άλλα. Και ειδικά σήμερα που στην αρχαιολογία έχουμε καταλάβει τη σημασία του σώματος, τη σημασία των αισθήσεων των ανθρώπων που μελετάμε, τα ρούχα μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι “μάρτυρες” για τις τάσεις του παρελθόντος και του παρόντος.

Γιατί επιλέξατε το Μουσείο Μπενάκη και τους χώρους του; Την παράσταση αυτή έχετε παρουσιάσει και σε άλλους εμβληματικούς χώρους στο παρελθόν…
Οι παραστάσεις αυτές απευθύνονται κατ’ αρχάς στις τοπικές κοινότητες των ανασκαφών που μελετάμε και, συνήθως, πρωτοπαρουσιάζουμε εκεί, στον εκάστοτε αρχαιολογικό χώρο. Στη Θηρασιά όμως αυτό ήταν πολύ δύσκολο να γίνει, λόγω της πανδημίας. Έτσι η πρεμιέρα έγινε, σε συνεργασία με το ΕΜΣΤ, στο “Λύκειο του Αριστοτέλη” στο κέντρο της Αθήνας, ενώ πέρυσι επαναλάβαμε το έργο στην ανασκαφή της Κουτρουλού Μαγούλας στη Φθιώτιδα, όπου έχουμε αναπτύξει εδώ και χρόνια μια αντίστοιχη δράση. Θέλοντας να ξαναφέρουμε την παράσταση στην Αθήνα, σκεφτήκαμε αμέσως το Μουσείο Μπενάκη γιατί στη συνείδηση μας έχει συνδεθεί με τη μουσειακή ιστορία του ενδύματος στην Ελλάδα. Θα κάνουμε μάλιστα μια “περιδιάβαση” σε διαφορετικούς χώρους του, πάντα με άξονα το ρούχο: στις 6-7/5 στο κτήριο της Πειραιώς 138, στις 8/5 στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού, ανάμεσα στα εκθέματα της ενδυματολογικής του συλλογής, και στις 9/5 στην αυλή της Νηματουργίας Μέντης-Αντωνόπουλος.

Διαβάζω πως στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παράστασης, επισκεφθήκατε τη Θηρασιά, όπου πραγματοποίησατε συνεντεύξεις με τους αρχαιολόγους και τους κατοίκους της περιοχής και συμμετείχατε ακόμη και στην ανασκαφή. Πόσο πολύτιμη ήταν αυτή η εμπειρία;
Η δουλειά για το έργο ξεκίνησε, πράγματι, με ένα ταξίδι στη Θηρασιά, το μικρό νησί απέναντι από τη Σαντορίνη, το καλοκαίρι του 2018. Εκεί συμμετείχα -όπως πάντα σ’ αυτά τα έργα- στην ανασκαφή που γίνεται από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Κρήτης και την Εφορεία Κυκλάδων, στη θέση της «Κοίμηση». Πρόκειται για έναν οικισμό της 3ης και πρώιμης 2ης χιλιετίας π.Χ. που γκρεμίστηκε εν μέρη στη θάλασσα κατά τη μεγάλη μινωική έκρηξη του ηφαιστείου. Στην «Κοίμηση», ανάμεσα σε άλλα, βρέθηκε και ένας αριθμός σφοντυλιών για το γνέσιμο και την κατασκευή της κλωστής, που αποτέλεσε και την αφετηρία του έργου μας. Τα απογεύματα εκείνου του ταξιδιού ήταν αφιερωμένα, όπως λέτε, σε συνεντεύξεις με αρχαιολόγους και ντόπιους, σε μια προσπάθεια να καταλάβω και να καταγράψω ένα κομμάτι της ενδυματολογικής “πραγματικότητας” του τόσο ιδιαίτερου αυτού τόπου – πάνω στην οποία βασίστηκε όλη η παράσταση.

Ποιος είναι ο ρόλος που διαδραματίζει η μουσική στην παράσταση σας;
Στα “Ρούχα” όλα χτίζονται και αναπτύσσονται μέσα στη μουσική. Πρόκειται για μια ηλεκτρονική σύνθεση του Kamien Case, ο οποίος πήρε το σύνολο των ηχογραφήσεων και των κειμένων, έτσι όπως τα επεξεργαστήκαμε με την επίσης αρχαιολόγο και περφόρμερ Ηλέκτρα Αγγελόπουλου, και τα ενέταξε σε ένα synth pop περιβάλλον. Αυτή η στενή σχέση της σκηνικής δράσης με τη μουσική έρχεται αυτούσια από την προηγούμενη θεατρική μου εμπειρία με τους Vasistas και την Αργυρώ Χιώτη – και μια θεατρική γλώσσα που εδώ ενεργοποιείται για να προσεγγίσει έναν αρχαιολογικό χώρο, επιτρέποντας στους θεατές να συνδεθούν μαζί του με έναν σύνθετο, πολυαισθητηριακό και, θέλω να πιστεύω, υπαρξιακό τρόπο.

Συντελεστές

• Σκηνοθεσία, ερμηνεία: Ευθύμης Θέου
• Δραματουργία: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου, Ευθύμης Θέου
• Μουσική: Kamien Case
• Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
• Κίνηση: Νικολέτα Ξεναρίου
• Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
• Ηχοληψία: Κωστής Παυλόπουλος
• Εκτέλεση παραγωγής: Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη
• Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου
• Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη
• Φωτογραφίες: Κατερίνα Παρασκευά
• Βίντεο: Γρηγόρης Πανόπουλος

ΙNFO

• Η performance θα κάνει μια «περιδιάβαση» σε τρεις διαφορετικούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, εξερευνώντας τα διαφορετικά του περιβάλλοντα με οδηγό πάντα το ρούχο: στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 (6-7 Μαΐου, 20:30), στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1 (8 Μαΐου, 18:30 & 20:30) και στο Μουσείο Μπενάκη / Νηματουργία Μέντης – Αντωνόπουλος (ΝΗ.Μ.Α.), Πολυφήμου 6, (9 Μαΐου, 18:30 & 20:30).
• Λόγω του περιορισμένου αριθμού των θέσεων, η προπώληση θα γίνεται αποκλειστικά ηλεκτρονικά στο ticket.benaki.org

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις