Είδαμε την “αστΕΡΩΣκονη” – Μια παράσταση που μας υπενθυμίζει πώς μοιάζει ο έρωτας

Η “αστΕΡΩΣκονη”, είναι μια υπενθύμιση για όλα εκείνα που μπορεί να προκαλέσει ένας μεγάλος έρωτας, μια παράσταση που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις γλυκιά νοσταλγία για τις αναμνήσεις που έχεις βιώσει και για όλους εκείνους τους έρωτες που έμειναν τελικά ανεκπλήρωτοι.

Οι ιστορίες που εκτυλίσσονται αποτυπώνουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που διακατέχουν και εναλλάσσονται στον έρωτα: τον ενθουσιασμό, την λαχτάρα, την προσμονή και ταυτόχρονα την απόγνωση, την ζήλια, την απερισκεψία και την θλίψη.

Στον πυρήνα της αστΕΡΩΣκονης βρίσκεται η ιδέα του έρωτα ως κοσμογονικής δύναμης. Όπως η δημιουργία ενός αστέρα ξεκινά με μια έκρηξη ενέργειας, έτσι και ο έρωτας γεννιέται μέσα από τη σύγκρουση. Η παράσταση διερευνά την ένταση της στιγμής όταν δύο ψυχές συνδέονται, όταν ένα ανθρώπινο σώμα ερωτεύεται και νιώθει ότι η τροχιά του κόσμου αλλάζει.

Η σύλληψη του έργου φέρει την υπογραφή της Χριστίνας Ματθαίου, η οποία σκηνοθετεί ευρηματικά την παράσταση και καταφέρνει με περίτεχνο τρόπο να συνδυάσει την επιστήμη του σύμπαντος με τον έρωτα, με μια παράλληλη αφήγηση, που έχει κορυφώσεις προς το τέλος κάθε ιστορίας.

Στην σκηνή του θεάτρου Σημείο, πέντε νέοι ηθοποιοί, γεμάτοι ζωντάνια, δίνουν σάρκα και οστά σε πέντε ερωτικές ιστορίες που τοποθετούνται χρονικά από την αρχαία Ελλάδα και φθάνουν στο σήμερα. Έρωτες πλατωνικοί, απαγορευμένοι, εμμονικοί, παντοτινοί, φαντασιακοί ή μονόπλευροι παίρνουν ζωή μέσα από τις ιστορίες πραγματικών ανθρώπων και φέρνουν τον θεατή αντιμέτωπο με υπαρξιακά ερωτήματα.

Ο ρυθμός καταιγιστικός, με άρτια εναλλαγή από τη συγκίνηση στο γέλιο και από το γέλιο στη χαρά, χωρίς να χάνεται η ροή. Τα σκηνικά μεταφέρουν το κοινό στην εποχή που διαδραματίζεται η κάθε ιστορία, η μουσική επιμέλεια της Μυρτούς Στύλου προσδίδει μια “ταξιδιάρικη” αίσθηση, ενώ εξαιρετική δουλειά έχει γίνει από την Μαριάννα Τσικμανλή στην κινησιολογία των ηθοποιών που μεταπηδούν ανάλαφρα από την μία ιστορία στην άλλη.

Στα θετικά της παράστασης είναι η σύνδεση που έχουν μεταξύ τους οι ηθοποιοί, οι οποίοι δίνουν το δικό τους δημιουργικό στίγμα σε κάθε πράξη. Στις ιστορίες συμμετέχουν όλοι, έχοντας άλλοτε πρωταγωνιστικούς ρόλους και άλλοτε πιο περιφερειακούς. Η ερμηνεία της Μαριαλένας Σκαρώνη ως οδηγός ταξί στα 80s, όπου σκιαγράφει το προφίλ ενός ανθρώπου της εποχής με εξαιρετικό σαρκασμό, ξεχώρισε, ενώ η ιστορία του θαυμαστή (Μαρίνος Ευτυχίου) που ερωτεύτηκε πλατωνικά τον Μπίλι Μπο (Μανόλης Μαυρομάτης) θίγει το ζήτημα του AIDS, που ήταν ταμπού εκείνη την εποχή, υπό το πρίσμα ενός ερωτευμένου άντρα.

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της παράστασης είναι και η ιστορία του ζευγαριού στην Κεφαλονιά, το 1950, που είναι η γιαγιά και ο παππούς της Χριστίνας Ματθαίου και αποτυπώνει το “για πάντα” του έρωτα, που έζησαν μαζί ερωτευμένοι και “έφυγαν” σχεδόν μαζί.  Στην παράσταση αναφέρεται πως «όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται τόσο πολύ γίνονται σαν τα λουλούδια. Δύο λουλούδια που μεγαλώνουν μαζί στην ίδια γλάστρα. Και αν ξεριζώσεις το ένα, θα το δεις, μετά από λίγο μαραίνεται και το άλλο».

Με δικά της λόγια η σκηνοθέτιδα Χριστίνα Ματθαίου περιγράφει πως «αστΕΡΩΣκονη είναι ο τρόπος που επιλέξαμε για να θυμηθούμε και να υμνήσουμε τον έρωτα. Ιστορίες και φωνές που ψιθυρίζουν τις νύχτες. Εξομολογήσεις κάτω από το φως των αστεριών. Φιλιά που δεν δόθηκαν, ευκαιρίες που άργησαν να έρθουν, αγάπες που δεν πρόλαβαν, ποτάμια από δάκρυα, πλανήτες που συντονίστηκαν, (..), μάτια που ζούνε θάλασσες, σώματα που πήραν φωτιά».