Είδαμε την “Ιστορία Αγάπης” της Βίκυς Βολιώτη και της Ευδοκίας Ρουμελιώτη- Αληθινή και συγκινητική, σαν ιστορία για καληνύχτα

Ο Γάλλος συγγραφέας και σκηνοθέτης Alexis Michalik δε θεωρείται τυχαία το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Το έργο του, “Μια ιστορία αγάπης“, είναι το πέμπτο κατά σειρά. Ανέβηκε το 2020 στο Παρίσι και σημείωσε τεράστια επιτυχία κερδίζοντας κοινό και κριτικούς γιατί καταπιάνεται με το άκρως νευραλγικό ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, ομόφυλων και μη.

Στο έργο αυτό παρακολουθούμε την ιστορία αγάπης της Κάτια και της Ζυστίν. Μία ιστορία που ξεκινάει όπως οι περισσότερες, σαν παραμύθι, μέσα στον ρομαντισμό, το αναπάντεχο και τη γλύκα. Οι δυο τους ερωτεύονται παράφορα, οι προσωπικές τους άμυνες και ανασφάλειες εξανεμίζονται, γίνονται ένα. Ο αδελφός της Κάτια, γνωστός συγγραφέας, τις κάνει “επίσημα ερωμένες” μία μέρα σ΄ ένα δάσος… Ο γάμος μεταξύ τους δεν αναγνωρίζεται άλλωστε από την Πολιτεία. Όλα πηγαίνουν καλά μέχρι που η Ζυστίν επιθυμεί ένα παιδί, η Κάτια διστάζει γιατί αυτό ξυπνά μέσα της τους εφιάλτες της παιδικής της ηλικίας και τον φόβο του κακού ιατρικού οικογενειακού ιστορικού της. Από μία περίεργη ανατροπή της μοίρας, η Κάτια μένει έγκυος -με τεχνητή γονιμοποιήση- και λίγο πριν από τη γέννηση του παιδιού της, η Ζυστίν εξαφανίζεται χωρίς καμία εξήγηση.

Δώδεκα χρόνια μετά, οι δύο ηρωίδες συναντιούνται εκ νέου. Όλα ωστόσο έχουν αλλάξει. Και δίνονται εξηγήσεις. Τα συναισθήματα δηλώνουν παρόντα και αναλλοίωτα. Τελικά οι μεγάλες ιστορίες αγάπης ξεθωριάζουν στον χρόνο; Και σημασία έχει το φύλο που αγαπάς ή το ποιον;

Η αλήθεια είναι πως ο Σίμος Κακάλας μάς εξέπληξε όταν επέλεξε να σκηνοθετήσει αυτό το σύγχρονο γλυκόπικρο έργο του Michalik, καθώς οι επιλογές των έργων που έκανε τα τελευταία χρόνια ήταν σ΄ένα πρώτο επίπεδο πολύ πιο σκληρές ή πιο “βαριά” κλασικές- θυμίζουμε πως το καλοκαίρι που μας πέρασε σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ Αθηνών τον “Αίαντα” του Σοφοκλή, ενώ εν μέσω καραντίνας είχαμε δει σε online streaming τη «Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την “Κερένια Κούκλα” του Κων/νου Χρηστομάνου στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής, ή λίγο παλαιότερα τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” της Έμιλυ Μπροντέ, αλλά και το “Greek Freak” στο θέατρο Χώρος.

Ωστόσο παρακολουθώντας την “Ιστορία Αγάπης” του Michalik καταλαβαίνει κάποιος αμέσως τι τον γοήτευσε. Το έργο αυτό “ευτύχησε” στα χέρια του, καθώς το χειρίστηκε με συναίσθημα, ευαισθησία και μαύρο χιούμορ καταφέρνοντας έτσι να αποφύγει στιγμές υπερβολικού μελό. Η σκηνοθετική του ματιά είναι στακάτη και καταφέρνει να συντηρήσει μία ισορροπημένη εναλλαγή δραματικών και κωμικών σκηνών -ωστόσο μερικές από τις σκηνές είναι τόσο μικρές και διακόπονται τόσο απότομα με κωμικές επεμβάσεις που απορροφούν ένα μέρος της ουσίας και τη βαθύτητας των συναισθημάτων των δύο γυναικών.

Το έργο αυτό είναι ιδωμένο σκηνοθετικά με μία ιδιαίτερα ευαίσθητη ματιά και αφενός μεν εκφράζει τα νευραλγικά θέματα που αντιμετωπίζουν τα ομόφυλα ζευγάρια ανά τον κόσμο εξαιτίας της μη αναγνώρισής τους από την Πολιτεία και εξαιτίας του ότι δεν έχουν δικαίωμα να είναι και οι δύο γονείς ενός παιδιού, αφετέρου δε η ιστορία αυτή παίρνει κι άλλες διαστάσεις και τελικά το κοινό έρχεται αντιμέτωπο όχι με μία, αλλά με πολλές ιστορίες αγάπης.

Η Βίκυ Βολιώτη ως Κάτια πείθει, μολονότι άργησε αρκετά να “ζεσταθεί” και να μπει ψυχή τε και σώματι μέσα στον ρόλο της. Έστω και με μία μικρή καθυστερηση, κατάφερε να μας συγκινήσει, εκφράζοντας τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο της πληγωμένης από τα παιδικά της χρόνια ηρωίδας. Η Ευδοκία Ρουμελιώτη αποδεικνύει την υποκριτική της ωριμότητα, καθώς κατάφερε να σηκώσει στους ώμους της τον δύσκολο ρόλο της Ζυστίν, μίας γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της και παίρνει μία απόφαση που θα ρίξει τη σκιά της σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Η μεταξύ τους χημεία είναι λειτουργική, όχι όμως και αρκούντως πειστική στις ερωτικές τους στιγμές.

Ο Σίμος Κακάλας κράτησε για τον εαυτό του τον μοναδικό ανδρικό ρόλο, έναν ρόλο κλειδί, καθώς ενσαρκώνει τον αδελφό της Κάτια, έναν “άσωτο” συγγραφέα που ταλαιπωρείται από τα πάθη και τα “ατυχήματα” της ζωής του και φαίνεται σ΄ένα πρώτο επιφανειακό επίπεδο εγωκεντρικός και αδιάφορος. Ωστόσο, σταδιακά ξετυλίγεται το δικό του νήμα και η δική του ιστορία αγάπης έρχεται και πλέκεται με τις υπόλοιπες ιστορίες. Η ερμηνεία του είναι εσωτερική, γυρνά τον προβολέα εντός του και εκφράζει όλο του το ψυχικό μεγαλείο. Αφορμή για να ανοίξει αυτό το μικρό παράθυρο στην καρδιά του μία μικρή ταλαντούχα έφηβη, η κόρη της Κάτια (την υποδύεται όμορφα η Στεφανία Ζώρα). Η αγάπη αυτή θα τον κάνει να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του και να αφήσει πίσω του τα φαντάσματα του παρελθόντος. Πολύ καλή σε στιγμές και η Τζίνη Παπαδοπούλου σε έναν ρόλο που δε θα σας αποκαλύψουμε για να μην κάνουμε spoiler.

Ψυχρά, σχεδόν νοσοκομειακά, αλλά λειτουργικά τα σκηνικά του Αντώνη Δαγκλίδη και στην ίδια λογική κινήθηκαν και τα κοστούμια της Κλαίρ Μπρέισγουελ.

Συμπέρασμα: Να δείτε αυτήν την “Ιστορία αγάπης”. Παρά τις επιμέρους αδυναμίες της, η παράσταση συγκινεί, γιατί αναδεικνύει την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων ομόφυλων και ετερόφυλων και δεν μένει στις κλισεδιάρικες αβανταδόρικες ατάκες περί αγάπης και παρασύρει στη θέασή της. Σαν μια γλυκόπικρη ιστορία που θες να διαβάσεις λίγο πριν κοιμηθείς…

Ιnfo παράστασης: Ημέρες και ώρες παραστάσεων – Τιμές εισιτηρίων: Πέμπτη – 20:15 15,00 € όλα τα εισιτήρια/Παρασκευή – 19:00/Γενική είσοδος 15,00€ /Άνεργοι / φοιτητές / ΑΜΕΑ 12,00€ – εξώστης/Σάββατο – Κυριακή – 21:15 Γενική είσοδος 18,00€ Άνεργοι / φοιτητές/ ΑΜΕΑ 15,00€ – εξώστης

Πληροφορίες: Θέατρο Άνεσις, τηλ. 2107718943/Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αθήνα, 11526/Πρόσβαση στο θέατρο Άνεσις/Μετρό: Στάση Αμπελόκηποι

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις