Είδαμε την καθηλωτική ερμηνεία του Αμερικανού Gene Gillette στο Υπόγειο του Τέχνης

Mία μεγάλη έκπληξη περιμένει όσους καταφέρουν σήμερα Δευτέρα (21/11) και αύριο Τρίτη (22/11) να κατέβουν στο Υπόγειο του Τέχνης στην οδό Πεσμαζόγλου προκειμένου να παρακολουθήσουν τις δύο τελευταίες παραστάσεις του εξαιρετικού ηθοποιού του Μπρόντγουεϊ Gene Gillette που ήρθε στη χώρα μας από τη Νέα Υόρκη αποκλειστικά για να ερμηνεύσει υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ιόλης Ανδρεάδη τον θεατρικό μονόλογο «Αρτώ/Βαν Γκογκ».

Ο Αρτώ, ο Βαν Γκογκ κι ένα πρωτότυπο νέο ελληνικό έργο

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο νέο ελληνικό θεατρικό έργο που έγραψαν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης, εμπνευσμένο από το δοκίμιο του Αντονέν Αρτώ «Βαν Γκογκ: ο αυτόχειρας της κοινωνίας», που δημοσιεύτηκε το 1947, ένα χρόνο πριν τον θάνατο του συγγραφέα.

Εκεί, στη άδεια από σκηνικά μέσα σκηνή του Υπογείου, ο Gene Gillette, έδωσε μία φανταστική διάλεξη ως Αντονέν Αρτώ εμπνευσμένη από το τελευταίο δοκίμιό του “Βαν Γκογκ, Ο αυτόχειρας της κοινωνίας”.

Στο θεατρικό αυτό έργο ο Αρτώ κρύβεται πίσω από το προσωπείο του Βαν Γκογκ, τον οποίο ούτως ή άλλως ο ίδιος θαύμαζε πολύ, και ταυτιζόταν μαζί του. Όλη η καλή κοινωνία του Παρισιού έχει κατακλύσει τον χώρο για να τον ακούσει. Gide, Breton, Camus, Lacan. Ο Αρτώ μετά από εννιά χρόνια ψυχιατρικού εγκλεισμού και απανωτών ηλεκτροσόκ (51 στο σύνολό τους) υπερασπίζεται με πάθος μια ιδέα: η αυτοκτονία του Βίνσεντ Βαν Γκογκ είχε τους εκτελεστές της. Αναζητώντας αρχικά μέσα στους πίνακες, τις σημειώσεις και την αλληλογραφία του μεγάλου ζωγράφου τα αίτια της αυτοχειρίας του, υποπτεύεται πως οι πραγματικοί αυτουργοί βρίσκονται ανάμεσα στο ακροατήριό του.

Μία παράσταση εμπειρία

Πρόκειται για μία παράσταση- πραγματική εμπειρία για το πώς ένας ηθοποιός μπορεί να ενσαρκώσει μία τόσο ταραγμένη προσωπικότητα και να αγγίξει την τελειότητα στην εκφορά του λόγου του. Και ταυτόχρονα για μία σπάνια ερμηνεία με τεράστια εσωτερική δυναμική, που θα μπορούσε πολύ άνετα να αποτελέσει και μάθημα υποκριτικής για το πώς ένας μόνο ηθοποιός μπορεί να γεμίσει με την παρουσία του και μόνο μία άδεια σκηνή, χωρίς κανέναν υποκριτικό στόμφο και κινήσεις εντυπωσιασμού.

Ο Gene Gillette κατάφερε κάτι ασύλληπτα δύσκολο. Μπήκε τόσο βαθιά μέσα στον ρόλο του που έγινε ο ίδιος ο Αρτώ. Ο μονόλογός του ήταν παραληρηματικός, υπνωτιστικά προφητικός. Σαν να βρίσκεται σε ηλεκτρισμένη μέθη, ο Αμερικανός ηθοποιός, έπαιρνε το κοινό από το “χέρ騔 και μέσω των χαμαιλεοντικών του μεταμορφώσεων το τραβούσε μαζί του στην άβυσσο της ταραγμένης του ψυχής αποκαλύπτοντας τη δική του αλήθεια. Από το τι ψάχνει με το βλέμμα της η “Γυναίκα της Αρλ” μέχρι το γιατί ο Βαν Γκογκ έκαψε το αριστερό και όχι το δεξί του χέρι και από το κομμένο του αυτί μέχρι τη σχέση του του με τον Γκωγκέν με τον οποίο ζωγραφίζοντας μαζί ανακάλυψαν το φως της Μεσογείου.

Η κινησιολογία του, το βλέμμα του, το στήσιμό του, όλα αντικατόπτρισαν κρυστάλλινα τον ταραγμένο ψυχικό κόσμο του ήρωά του (τα εύσημα εδώ αξίζει και η σκηνοθετική καθοδήγηση της Ιόλης Ανδρεάδη). Τόσο που πολλές φορές τα λόγια και οι φράσεις του δεν είχαν τόση σημασία, όσο αυτή η σύγκορμη ερμηνεία που δημιουργούσε δεκάδες συναισθήματα για τον Βαν Γκογκ και τον Αντονέν Αρτώ. Τους αυτόχειρες της κοινωνίας μας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις