Είδαμε το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα – Η ανατομία του σύγχρονου ζευγαριού επί σκηνής

Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το I Want to Hold Your Hand. Αυτό το τραγούδι άκουγε ένα βράδυ της καραντίνας ο Τάσος Ιορδανίδης και αυτό αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης του νέου θεατρικού του έργου, “Θέλω να σου κρατάω το χέρι”, που, όπως έχει ο ίδιος αποκαλύψει, εμπεριέχει πολλά βιογραφικά του στοιχεία από την κοινή ζωή του με τη σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Θάλεια Ματίκα.

Μολονότι το στοίχημα που έβαλε ήταν μεγάλο και εμπεριείχε τεράστιο ρίσκο – γιατί δεν είναι απλό να βγάζεις τη ζωή σου στο σανίδι- το κέρδισε. Το έργο που είδαμε είναι ένα καθαρό, ρεαλιστικό έργο που απευθύνεται στο ευρύ κοινό και εκπλήσσει με την οξυδερκή του ματιά πάνω στην έννοια της συντροφικότητας.

Μία οξυδερκής αποδόμηση σχέσεων και ρόλων

Ο Τάσος Ιορδανίδης με το έργο αυτό αποδομεί τις σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών. Και μπορεί να μην ανακαλύπτει την “πυρίτιδα”, καθώς ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας δραματουργίας έχει ήδη ασχοληθεί πολλάκις με το φλέγον αυτό θέμα των ανθρώπινων σχέσεων, όμως συνομιλεί πολύ έξυπνα με το σήμερα. Καταρχάς “τολμά” και βάζει στο στόχαστρό του τον άνδρα της γενιάς του ‘70, αυτόν που σήμερα είναι οικογενειάρχης και που άρχισε να “ανδρώνεται” την εποχή της μεταπολίτευσης. Αυτόν που έζησε μέσα στην αφθονία και την ευμάρεια, που δε χρειάστηκε να πασχίσει για τίποτα και που ουσιαστικά δεν απογαλακτίστηκε ποτέ. Αυτόν που δε βγήκε ποτέ από τον ρόλο του παιδιού, ακόμη κι αν έγινε πατέρας, και πίστεψε πως η σύζυγος του είναι εκεί, βράχος, για να τον ξελασπώνει σε όλα.

Η γυναίκα από την άλλη πλευρά είναι δυναμική και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Κάνει καριέρα και οικογένεια και προσπαθεί να τα προλάβει όλα, αφήνοντας τελικά πίσω τον ίδιο της τον εαυτό και παραμελώντας τις ανάγκες της. Δείχνει παντοδύναμη, άτεγκτη και ανάλγητη, καλύπτει με ένα σιδηρούν προσωπείο την ευαίσθητη πλευρά της, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που επιζητά είναι λίγη φροντίδα.

Πόσες φορές, αλήθεια, δεν έχουμε είτε ζήσει είτε δει τριγύρω αυτό το μοτίβο της ανισορροπίας και των δύο ταχυτήτων στα σύγχρονα ζευγάρια;

Εγκεφαλικό παιχνίδι και ερμηνευτική χημεία

Ο Τάσος Ιορδανίδης γράφει και δεν προσπαθεί ούτε αυτιά να χαϊδέψει, ούτε να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να δώσει συγχωροχάρτια σ ένα γλυκανάλατο happy end. Μέσα από ένα ευφυές εγκεφαλικό παιχνίδι, θέτει αντιμέτωπους τους δύο ήρωές του στην “ουδέτερη ζώνη” ενός ξενοδοχείου ημιδιαμονής, τους απογυμνώνει από τους ρόλους τους και επιχειρεί να “βγάλει” από μέσα τους αλήθειες με στόχο να βρει τους συνεκτικούς τους ιστούς.

Η σκηνοθετική ματιά της Θάλειας Ματίκα είναι ευαίσθητη και ταυτόχρονα ρεαλιστική. Καταβυθίζεται μέσα στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, αναδεικνύει την ευθραυστότητά τους και ταυτόχρονα καταφέρνει και κρατά ίσες αποστάσεις μεταξύ τους δίνοντάς τους χώρο και χρόνο να εκφραστούν. Χωρίς εκπλήξεις το σκηνικό και τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδήρη, αλλά και ο φωτισμός της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη, ίσως ένας πιο σκοτεινός τόνος ταίριαζε καλύτερα στην ατμόσφαιρα του έργου.

Η ερμηνευτική χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου αξιοπρόσεκτη. Οι δονήσεις που προκαλούν μέσα από τους διαλόγους τους, από τον τρόπο που κινούνται, αλλά και που επικοινωνούν σωματικά, δυνατές. Ο Τάσος Ιορδανίδης είναι ο άνδρας για τον οποίο θα νιώσεις οίκτο και θυμό μαζί, θα τον συμπαθήσεις και την επόμενη στιγμή θα τον μισήσεις για την βαθιά του ανωριμότητα. Έμπειρος ηθοποιός πια, βιώνει πολύ πειστικά όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του χαρακτήρα του και ισορροπεί εξαιρετικά ανάμεσα στις ήρεμες και στις πιο έντονα συγκινησιακά φορτισμένες του στιγμές.

Στο ίδιο υψηλό ερμηνευτικό επίπεδο κινείται και η Θάλεια Ματίκα ενσαρκώνοντας μία δυναμική γυναίκα και μητέρα που πλέον έχει απηυδύσει και κουραστεί από τις επιπολαιότητες του συζύγου της και προσπαθεί να βρει τα δικά της πατήματα στη ζωή. Δεν είναι, ωστόσο, εύκολο να τον προσπεράσει, όταν αυτός το μόνο που της ζητά είναι να κρατήσει το χέρι της.

Συμπέρασμα: Ένα φρέσκο θεατρικό έργο που κάνει ανατομία στις σύγχρονες σχέσεις και σίγουρα αξίζει να δείτε, αφενός μεν γιατί εμβαθύνει στην ουσία τους, αφετέρου δε για την εξαιρετική χημεία των δύο πρωταγωνιστών. Το θέατρο Αλφα/ Ληναίος-Φωτίου, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε ο Τάσος Ιορδανίδης σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία, μπαίνει στη νέα του εποχή με τον καλύτερο τρόπο.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις