Είδαμε τους “Επιτρέποντες” του Β. Μαυρογεωργίου- Υπαινιγμοί, ένα έκθετο μωρό κι ένα δαχτυλίδι

Είδαμε τους “Επιτρέποντες” του Β. Μαυρογεωργίου- Υπαινιγμοί, ένα έκθετο μωρό κι ένα δαχτυλίδι
Kiki_Papadopoulou

Είδαμε τους «Επιτρέποντες» που σκηνοθέτησε ο Βασίλης Μαυρογεωργίου στο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου στις 22 και 23 Ιουλίου και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.

Ο Μένανδρος είναι ένας από τους σπουδαιότερους εκπρόσωπους της Νέας Κωμωδίας. Τις κωμωδίες του χαρακτηρίζει πηγαίο χιούμορ, τα θέματά του είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρα, ενώ οι χαρακτήρες που μοιάζουν σύγχρονοι.

Οι «Επιτρέποντες» είναι, μετά από τον «Δύσκολο», η καλύτερα διατηρημένη κωμωδία του. Βρέθηκε σε αιγυπτιακούς παπύρους στα 1905 από το Γουσταύο Λεφέβρ στα ερείπια της αρχαίας Αφροδιτόπολης (σήμερα Κόμ ισχάου) της Αιγύπτου, αν και πολλούς στίχους της, τους γνωρίζαμε κι από παλαιότερες πηγές.

Kiki_Papadopoulou

Η κωμωδία αυτή θεωρείται μία από τις καλύτερες του ποιητή και ήταν πασίγνωστη στον αρχαίο κόσμο. Όταν μάλιστα ο βασιλιάς της Αιγύπτου, Πτολεμαίος ο Σωτήρ, κάλεσε τον Μένανδρο να πάει στην Αίγυπτο, για να διδάξει από την Αλεξανδρινή σκηνή τις κωμωδίες του, η αγαπημένη του Γλυκερά τον παρακινούσε να πάρει μαζί του και τους «Επιτρέποντες» γιατί τους θεωρούσε, μαζί μ’ άλλες τέσσερις, από τις πιο κατάλληλες για τον «ου δημοκρατικόν Διόνυσον» του αιγυπτιώτη βασιλιά.

Η υπόθεσή της είναι απλή: Στη γιορτή της Αρτέμιδος, μέσα στον χορό και το μεθύσι, διαπράττεται ένας βιασμός που έχει σαν αποτέλεσμα τη γέννηση ενός μωρού. Σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, το μωρό αυτό αφήνεται στην τύχη του, στο δάσος μαζί με ένα δαχτυλίδι- σύμβολο και αποδεικτικό της καταγωγής του. Τι θα συμβεί όμως όταν η μοίρα και η τύχη παντρεύει τους δύο αυτούς γονείς, ενώ αυτοί δε θυμούνται ο ένας τον άλλον;

Kiki_Papadopoulou

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου επέλεξε να παρουσιάσει στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου μία κωμωδία και μάλιστα μουσική, είδος που σπανίζει το φετινό καλοκαίρι: στο Μεγάλο αργολικό Θέατρο από κωμωδίες παρουσιάστηκε μόνο η Μήδεια του Μποστ, ενώ στο Μικρό οι “Επιτρέποντες” ήταν το μοναδικό ευφρόσυνο έργο. Τα πάντα εδώ γίνονται κρυφά δημιουργώντας αστείες παρεξηγήσεις και μπερδέματα που μοιάζουν κωμικά ή τραγικά, ανάλογα με την οπτική, ανάμεσα σε καθημερινούς ανθρώπους.

Η σκηνοθεσία του ήταν καλοκουρδισμένη και η παράσταση είχε τον πρέποντα ρυθμό. Το έργο του Μενάνδρου έφτανε στα αυτιά μας καθαρό και πολύ ευχάριστα επίκαιρο, καθώς παρουσιάστηκε σε μια εποχή όπου η έννοια της συναίνεσης είναι αμφισβητήσιμη και η επιβολή του άντρα θεωρείται θεμιτή. Αυτό που έχει ξεχωριστή σημασία στον τρόπο που παρουσιάστηκε η παράσταση αυτή, είναι ο υπαινιγμός. Πίσω από την ιστορία αυτή που ήταν γεμάτη από κωμικές παρεξηγήσεις, ο σκηνοθέτης άφηνε σε τακτά χρονικά διαστήματα υπαινιγμούς για τους χαρακτήρες, την τακτική και τις πράξεις τους ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό θέματα και συζητήσεις για τις σχέσεις των δύο φύλων, τα θέματα της γυναίκας, αλλά και το ζήτημα της εξουσίας.

Πολύτιμος αρωγός σε όλο αυτό το εγχείρημα στάθηκε η μουσική του Νίκου Κυπουργού, που κινούμενη στα γνωστά μουσικά μοτίβα του συνθέτη, έδινε έναν ξεχωριστό τόνο και χρωματισμό. Τα πολύχρωμα κοστούμια των ηθοποιών της Βασιλικής Σύρμα ήταν λειτουργικά και “έδεσαν” αρμονικά με την έντονη κινησιολογία τους και ο συνδυασμός αυτός είχε ενδιαφέρον γιατί είχε ποικίλες αναφορές στην Commedia dell’ Arte, αλλά και στο θέατρο Σκιών.

Οι ηθοποιοί της παράστασης (Δάφνη Δαυίδ, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μάριος Σαραντίδης, Λυδία Τζανουδάκη, Ιώβη Φραγκάτου) ανταποκρίθηκαν όλοι στις ανάγκες των ρόλων τους. Ξεχώρισε με τη σπιρτάδα και τη φρεσκάδα του ο Γιώργος Πυρπασόπουλος στον ρόλο του υπηρέτη αφηγητή, ενώ έκπληξη αποτέλεσε η ερμηνεία του μπασοβαρύτονου Μάριου Σαραντίδη στον ρόλο του Χαρίσιου. Ο Σαραντίδης ντυμένος σαν σύγχρονος τράπερ μάς κέρδισε και στο τραγούδι και στην πρόζα και δεν ήταν λίγες φορές που γελάσαμε με τις παρεξηγήσεις που προκαλούσε. Η Άννα Καλαϊτζίδου και η Ιώβη Φραγκάτου έδωσαν όμορφες ερμηνείες στους δύο κεντρικούς γυναικείους ρόλους. Απολαυστικές η Δάφνη Δαυίδ και η Λυδία Τζανουδάκη στους ρόλους του Σμικρύνη και του βοσκού/υπηρέτη αντίστοιχα.

Συμπέρασμα: Μία χαρούμενα υπαινικτική παράσταση που κυλά με εξαιρετικό ρυθμό και καταφέρνει να συνομιλήσει με το σήμερα και ένα κείμενο του Μενάνδρου που συστήνεται με τον καλύτερο τρόπο. Παράλληλα, μια μουσική κωμωδία που ανοίγει, με όχημα το χιούμορ, έναν χώρο συζήτησης για τον έρωτα και τις σχέσεις των δύο φύλων στην εποχή μας, τη θέση της γυναίκας, τις ταξικές διαφορές, αλλά και θέματα πιο “μεγάλα”, όπως η ελευθερία και η εξουσία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα