Είσαι "ανοικτός" να αφουγκραστείς την αλήθεια του άλλου;

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του πρώτου φεστιβάλ χοροθεάτρου "Room", Τάσος Μπεκιάρης μιλά στο NEWS 24/7 για τον άνθρωπο που δημιουργεί το +.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΤΣΑΡΑΓΚΟΥ
05 Μαΐου 2022 06:47

Η LOAD Dance Company με την υποστήριξη του Θεάτρου Arroyo διοργανώνει, για πρώτη χρονιά, το φεστιβάλ χοροθεάτρου “ROOM” κάθε Σάββατο και Κυριακή, από 7 έως 29 Μαΐου.

Έξι διαφορετικές καλλιτεχνικές ομάδες χορού εκκινούν από διαφορετικούς χώρους όπως του σύγχρονου χορού, του butoh, του νεοκλασικού, του musical, του flamenco κ.ά. για να δημιουργήσουν στη σκηνή του ARROYO το δικό τους “δωμάτιο” αλληλεπίδρασης.

Σκοπός του φεστιβάλ είναι να δώσει βήμα σε νέους κυρίως χορογράφους, να εκφράσουν με το δικό τους τρόπο, τις ανείπωτες λέξεις τους, με κοινή γλώσσα το χορό.

Λίγο πριν από την έναρξή του φεστιβάλ μίλησε στο NEWS 24/7 ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Τάσος Μπεκιάρης για όλα όσα αντιπροσωπεύει αυτή η πρωτοβουλία, αλλά και για τα δικά του όνειρα για τον +Άνθρωπο.

O Τάσος Μπεκιάρης Κωνσταντίνος και Πέτρος Σοφικίτης

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας του πρώτου Φεστιβάλ Χοροθεάτρου στο θέατρο ΑRROYO;

Η ιδέα ξεκίνησε από το 1930 στην Γερμανία με το πρωτοεμφανιζόμενο κίνημα του “εκφραστικού χορού”. Και σήμερα όμως θα τολμούσα να τη χαρακτηρίσω, όπως και τότε, πρωτοποριακή. Στην Ελλάδα του σήμερα οι περισσότεροι παραλληλίζουν το χοροθέατρο με ένα είδος χορού, το σύγχρονο! Πράγμα ανυπόστατο εξ’ ορισμού. Έτσι εμείς αποφασίσαμε ένα ετερογενές κάλεσμα στα είδη χορού με κοινό τους κάποια από τα χαρακτηριστικά του χοροθεάτρου. Θεωρήσαμε σημαντικό να δώσουμε βήμα σε νέους κυρίως χορογράφους, με νέες ιδέες και οράματα για τη τέχνη να επικοινωνήσουν το ιερό τους!

Σε ποιους απευθύνεται το ROOM Dance Festival;

Απευθύνεται στον Άνθρωπο που είναι δίπλα σου και όχι απέναντι. Στον Άνθρωπο που τοποθετεί το εμείς και το εγώ μέσα του ισάξια. Στον άνθρωπο που μπορεί να δημιουργήσει το συν και όχι κάτι λιγότερο! Σε αυτόν που θα σχολιάσει, αλλά δεν θα κρίνει. Σε αυτόν που είναι “ανοιχτός” να αφουγκραστεί την αλήθεια του άλλου!

Πόσο απαιτητικό ήταν συνδυαστούν επτά διαφορετικές καλλιτεχνικές ομάδες και τόσα είδη χορού για να δημιουργήσουν το δικό τους “δωμάτιο” αλληλεπίδρασης;

Ήταν τόσο απαιτητικό όπως κάθε ανθρώπινη σχέση. Οι στιγμές δεν ήταν πάντα αληθινές, είχαν εγωισμούς, αποχωρήσεις, αφίξεις, προσέγγιση όλα αυτά που έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας. Όμως η κοινή μας αγάπη κατάφερε να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά και να είμαστε μαζί στο θέατρο ARROYO 7-29 Μαΐου, έτοιμοι να σας υποδεχτούμε στο νέο ξεκίνημα της πόλης μας.

Κωνσταντίνος και Πέτρος Σοφικίτης

“Έκλαιγα και γελούσα ταυτόχρονα όταν 9 ετών είδα την πρώτη μου παράσταση”

Ο Τάσος Μπεκιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα και εκπαιδεύτηκε πάνω σε διαφορετικά είδη χορού όπως jazz, contemporary jazz,hip hop, musical, καθώς και σε τεχνικές σύγχρονου χορού όπως release, Limon από διακεκριμένους καθηγητές του χώρου.

Από το 2004 έως σήμερα διδάσκει Hip Hop και σύγχρονο χορό σε ανώτερες επαγγελματικές και ερασιτεχνικές σχολές μπαλέτου, καθώς και σε studios χορού, ενώ παράλληλα παραδίδει κύκλους σεμιναρίων σε πολλές περιοχές της χώρας.

Πώς μπήκε στη ζωή σας ο χορός και τι σημαίνει για εσάς να εκφράζεστε χρησιμοποιώντας σαν “εργαλείο” κυρίως το σώμα;

Δεν ξέρω… έτσι γεννήθηκα! Το να εκφράζομαι χρησιμοποιώντας το σώμα μου είναι ευλογία που καθημερινά ευγνωμονώ για αυτή. Το σώμα είναι η αλήθεια της ψυχής και η πιο δύσκολη γλώσσα να κατανοήσει κάποιος πλήρως. Μου αρέσει οι υπόλοιποι να καταλαβαίνουν με τα μάτια όχι με το μυαλό, και το σώμα χαρίζει αυτή την επικοινωνία.

Ποια είναι η πρώτη παράσταση που είδατε και πώς σας επηρέασε;

Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν το 1991 σε ηλικία 9 ετών, τους «Δαίμονες» και η λέξη που θα χαρακτήριζε την στιγμή είναι έκσταση. Έκλαιγα και γελούσα ταυτόχρονα γιατί ένιωθα το δρόμο μου. Με είδα πάνω στη σκηνή να φτιάχνω όλες αυτές τις εικόνες με δικό μου τρόπο. Εκείνη τη στιγμή ήξερα, απόλυτα ότι αυτό θέλω. Να δημιουργώ κόσμους.

O Τάσος Μπεκιάρης Κωνσταντίνος και Πέτρος Σοφικίτης

Η εμπειρία στην Αμερική και τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή

Ως χορευτής και χορογράφος έχει συνεργαστεί με την ομάδα L.A.G για 3 χρόνια στη Νέα Υόρκη καθώς και τη Χορόνδε της Μαρίας Λάζαρη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Το 2012 ίδρυσε την ομάδα LOAD Dance Company .Τον Σεπτέμβριο του 2019 δημιούργει μαζί με τους συνεργάτες του, τον επίσημο χώρο της LOAD, στα πλαίσια του οποίου ξεκινάει και ο εκπαιδευτικός τομέας της ομάδας.

Σπουδάσατε χορό την Αμερική. Πόσο διαφορετική είναι η πειθαρχία και η διδασκαλία εκεί; Κάτι που μάθατε και το ανακαλείτε συχνά;

Άλλος πολιτισμός, άλλη κουλτούρα για τον χορό. Τα πράγματα εκεί ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία, με κανόνες επαγγελματικούς. Εγώ πήγα σε μεγάλη ηλικία και εντελώς απαίδευτος, άρα κυνηγούσα τους υπόλοιπους.

Αυτό που έχουν εκεί και δεν έχουμε εδώ είναι ότι οι καθηγητές εκεί δεν φοβούνται να κάνουν τους μαθητές καλύτερους από εκείνους (τουλάχιστον αυτούς που έζησα εγώ). Αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι συνέχεια, μου ταιριάζει και ακολουθώ σε όλη τη πορεία διδασκαλίας μου. Οι μαθητές μου να γίνουν αυτό που εγώ μπορεί να μη φτάσω ποτέ.

Πολλοί χορευτές δηλώνουν ότι στη σκηνή νιώθουν πιο δυνατοί από οπουδήποτε. Ισχύει αυτό και για εσάς;

Νιώθω πιο ειλικρινής από οπουδήποτε! Στην σκηνή επικοινωνώ εμένα μέσα από κάποιον ρόλο. Αυτό άλλες φορές είναι όμορφα ονειρικό και άλλες εφιαλτικό. Γιατί το να είσαι ειλικρινής στους άλλους πρέπει να είσαι πρώτα με σένα. Όπως καταλαβαίνετε η σκηνή, για μένα, συνέχεια μετασχηματίζεται σ’ ένα «ρίνκ» που ο δυνατότερος επιβιώνει. Και ο απέναντι μου είναι πάντα ο ίδιος, ο εαυτός μου και ο διάλογος μας είναι κάθε φορά διαφορετικός.

PROASTIO ART CENTER ROOM Dance Festival

Μια εμπειρία/συναίσθημα σε παράσταση που έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη σας.

Θέλω να αποφεύγω να κρατώ μνήμες γιατί θέλω να είμαι κάθε φορά παρόν σε κάτι νέο, χωρίς σύγκριση, χωρίς μίμηση και χωρίς προσμονή. Στη σκηνή τίποτα δεν μπορεί να βιωθεί ως ίδιο, ακόμα κι αν παίζεις στην ίδια παράσταση κάθε φορά.

Είστε για πάντα “μαθητής” στην τέχνη σας;

Όταν σταματάς να είσαι “μαθητής” στην τέχνη της ζωής γενικότερα, σταματάς να είσαι ζωντανός “Άνθρωπος”. Για να μπορείς να προσφέρεις και να λάβεις, πρέπει πρώτα να επικοινωνήσεις.

O Τάσος Μπεκιάρης Κωνσταντίνος και Πέτρος Σοφικίτης

Η μαθητεία στην επικοινωνία δεν σταματάει ποτέ! Και η τέχνη μου όπως και οι υπόλοιπες είναι επικοινωνία για εμένα!

Το χοροθέατρο μπορεί να έχει διαδραστικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα;

Το χοροθέατρο στο περιεχόμενό του εμπεριέχει τον άνθρωπο σαν βασικό θέμα. Όταν ο άνθρωπος/δημιουργός προβάλλει τον εαυτό του με ειλικρίνεια, τότε η σχέση μεταξύ αυτού και του ανθρώπου/θεατή είναι διαδραστική και ταυτόχρονα εκπαιδευτική. Ο χορός μέσα από το χοροθέατρο εκφράζεται πρωταρχικά ως μια φιλοσοφική, μεταφυσική ή ακόμα και πνευματική θέση του δημιουργού/καλλιτέχνη την οποία προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Άρα μιλάμε για επικοινωνία δηλαδή, δράση, αντίδραση, διάδραση, διαντίδραση. Και όταν μιλάμε για επικοινωνία, όπως είπαμε και παραπάνω, μιλάμε για “αλήθεια”, δηλαδή μαθητεία!

“Θέλω να αφυπνίσω τον κόσμο και να του ξεθάψω τις πιο κρυφές του σκέψεις” έχετε πει. Δεν δυσκολεύει αυτό το εγχείρημα σε μία κοινωνική πραγματικότητα που οι άνθρωποι φαίνεται να κλείνονται όλο και πιο πολύ στον εαυτό τους;

Δεν είναι δύσκολο να ονειρεύεσαι!!! Για μένα αυτό είναι ένα όνειρο, μέσα από τα έργα και τις δράσεις μου οι άνθρωποι να εκφράσουν αυτό που ΕΙΝΑΙ! Ακούγεται ουτοπικό και εγώ αιθεροβάμων, όμως για μένα αυτό είναι τέχνη… Η αλήθεια μου και η δική σου!