Ένα λαχταριστό γλυκό της μακρινής Αυστραλίας αποδεικνύει το πόσο απλή είναι η αγάπη

Το Λάμινγκτον είναι ένα λαχταριστό γλυκό, πολύ δημοφιλές στη μακρινή Αυστραλία. Ακούγεται εξωτικό, αλλά στην πραγματικότητα φτιάχνεται από απλά υλικά. Και η συνταγή του, είναι επίσης απλή. Φτάνει κανείς να την βρει και να προσπαθήσει να την φτιάξει… Μήπως έτσι δε συμβαίνει και με την ίδια την αγάπη;

Το έργο του Βαγγέλη Δουκουτσέλη, είναι μια συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης, για ένα κορίτσι από τη Ρουμανία, που έχει μεταναστεύσει με τους γονείς του στην Ελλάδα και για ένα αγόρι από την Ελλάδα, του οποίου οι γονείς έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Ο «Φώτης» και η «Λουμινίτσα» (Φωτεινή στα ρουμάνικα) μοιράζονται το ίδιο «σκοτάδι» καθώς γνωρίζουν καλά τι σημαίνει να νιώθεις μόνος, ξένος, διαφορετικός. Όπως γνωρίζουν ότι για να αντέξεις τη ζωή πρέπει να ονειρεύεσαι αλλά και να μοιράζεσαι τα όνειρα και τα μυστικά σου.

Όταν λοιπόν αυτά τα δύο παιδιά συναντηθούν, δε θα βρουν απλώς παρηγοριά το ένα στο άλλο: θα νιώσουν ότι είναι φτιαγμένα το ένα για το άλλο. Όσο όμως είναι κανείς μικρός/μικρή, δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει ένα συναίσθημα τόσο μεγάλο και πολύτιμο. Ούτε έχει την ελευθερία να το βιώσει όπως επιθυμεί. Ο Φώτης και η Λουμινίτσα θέλουν να φτιάξουν lamington και να το δοκιμάσουν για πρώτη φορά μαζί: έτσι αντιλαμβάνονται την αγάπη. Μόνο που η «μοίρα» έχει τα δικά της σχέδια…

Η παράσταση ζωντανεύει την ιστορία σε έναν χώρο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, που δεν είναι παρά το ίδιο το θέατρο: ο μαγικός τόπος όπου όλα μπορούν να ειπωθούν και τα πάντα μπορούν να συμβούν.

“Το Λάμινγκτον είναι η αφορμή να ξανασυναντήσω αγαπημένους μου φίλους και συνεργάτες και να ξεκινήσουμε παρέα ένα ταξίδι στη μνήμη. Είναι ο κόσμος των παιδικών χρόνων. Οι λεπτομέρειες που δε θυμόμουν. Εικόνες από τη κουζίνα στο πρώτο σπίτι που μέναμε και πάντα το πρωί μύριζε καφέ. Τα παιχνίδια που εφευρίσκαμε η αδερφή μου κι εγώ μπροστά από το παράθυρο, όταν περιμέναμε να γυρίσει η μαμά μου από τη δουλειά. Το Λάμινγκτον είναι ο σκληρός κόσμος του σχολείου που συναντιούνται πρωί πρωί νυσταγμένα παιδάκια και αγωνιούν μην κάνουν κάποιο λάθος και τραβήξουν την προσοχή πάνω τους. Το Λάμινγτον είναι ο κόσμος του νοσοκομείου, όταν είναι εκεί ένας αγαπημένος σου άνθρωπος και τρέχεις με λαχτάρα να προλάβεις το επισκεπτήριο. Το Λάμινγκτον είναι ο έρωτας που δεν εκπληρώνεται. Η αγωνία της συνάντησης. Το ασήμαντο δώρο που σημαίνει τα πάντα. Είναι ο βίαιος χωρισμός. Το πώς θα είναι η επόμενη μέρα, το πώς θα μάθεις να ζεις αλλιώς. Το Λάμινγκτον είναι η παράστασή μας από 9 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά” αναφέρει χαρακτηριστικά στο NEWS 24/7 η Κατερίνα Λυπηρίδου.

Ο Δημήτρης Πασσάς συμπληρώνει με τη σειρά του “Το λάμινγκτον είναι ένα γλυκό. Άρα είναι κάτι που λίγο πολύ αρέσει σε όλους. Όμως, πρέπει να ξέρεις να το διαχειρίζεσαι όταν το έχεις, για να μην καταλήξει βλαβερό. Το λάμινγκτον έρχεται από μακριά, από την άλλη άκρη του κόσμου, εκεί όπου ο χειμώνας είναι καλοκαίρι και η μέρα νύχτα, όπως στη φαντασία ή τα όνειρα. Το έργο είναι μια ιστορία που στηρίζεται ανάλαφρα πάνω στην ευαίσθητη τραμπάλα στην οποία η παιδικότητα ισορροπεί, ανάμεσα στο θάρρος και το φόβο. Βασικό θέμα η απώλεια, το ανεκπλήρωτο, το παραλίγο που κρεμιέται πάνω στη μνήμη, χωρίς καμιά δικλείδα ασφαλείας. Μια γυναίκα θυμάται έναν άνδρα με τον οποίο θα ήθελαν να έχουν αγαπηθεί, αλλά ο χρόνος δεν τους το επέτρεψε: συναντήθηκαν πολύ νωρίς. Συναντήθηκαν τόσο νωρίς, που τελικά κατάλαβαν ότι επρόκειτο για έρωτα, χρόνια μετά, κατόπιν εορτής. Το γλυκό δεν έδεσε. Το αδοκίμαστο (κυριολεκτικά) και το απ’ αλλού φερμένο, όπως λέει ο Ελύτης: αυτό είναι το λάμινγκτον. Ο έρωτας ή καλύτερα ο έρωτας πριν γίνει έρωτας, αυτό που προσπαθείς να το ακούσεις και να το κατανοήσεις με το στόμα, να το γευτείς με τα χέρια, να το δεις με τα αυτιά, να το αγγίξεις με τα μάτια. Η Λουμινίτσα και ο Φώτης είναι παιδιά: άνθρωποι πλήρεις και ταυτόχρονα υπό διαμόρφωση. Ιστορία που γράφεται εκείνη τη στιγμή που την λες. Μια τρυφερή ιστορία για το πώς οι μονάδες φτιάχνουν ομάδες και το πώς οι μνήμες και οι επιθυμίες συνθέτουν ένα κοινό σώμα, μπλέκονται και χάνουν τα όρια τους. Με την ευκολία και την αυθαιρεσία της παιδικής φαντασίας, οι δυο τους ανοίγουν το πορτάκι του φούρνου και μπαίνουν στη χρονομηχανή, για να συναντηθούν, μεγάλα παιδιά πια, χωρίς ηλικία”.

Το Λάμινγκτον του Βαγγέλη Δουκουτσέλη διακρίθηκε στο διαδικτυακό σεμινάριο Θεατρικής Γραφής του ΔΘΠ στο πλαίσιο των δράσεων Μόνοι μαζί και επιβραβεύεται με το ανέβασμά του στη Σκηνή Ω.

Info: Συντελεστές: Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Μαριάννα Κάλμπαρη/Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης/Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής/Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου/Βοηθός σκηνοθέτη: Πίνα Κούλογλου/Φωτογραφίες: Alex Kat/Παίζουν: Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς

Δημοτικό θέατρο Πειραιά– Σκηνή Ωμέγα: Τιμές εισιτηρίων: 14 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ ( Ανέργων, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65)/ Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά/Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, 21.30, Σάββατο 20.00, Κυριακή 18.00 και από 5/1 Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή : 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή : 21:30/ Επιπλέον παραστάσεις Δευτέρα 27/12 και Δευτέρα 3/1 στις 19:00/ Εκτός από Παραμονή Χριστουγέννων και Παραμονή Πρωτοχρονιάς./ Πωλήσεις εισιτηρίων: Ταμείο ΔΘΠ: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 (μέσα στο κτίριο του ΔΘΠ ) – Τ: 2104143310/ Ώρες ταμείου: Δευτέρα , Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 10.00 -14.00 και 18.00- 21.00/ Σάββατο 16.00-21.00, Κυριακή 18.00-21.00, Τρίτη κλειστό

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις