Επίδαυρος: Το συγκλονιστικό τέλος του Τερζόπουλου έκανε το κοινό να βροντοφωνάξει “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”

Όσοι είδαμε την “Ορέστεια” που σκηνοθετησε ο Θεόδωρος Τερζόπουλος στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου την Παρασκευή 12 και το Σάββατο 13 Ιουλίου μπορούμε να θεωρούμε ήδη τον εαυτό μας τυχερό που βιώσαμε αυτήν την ιστορική εμπειρία στο μοναδικό αυτό θέατρο του κόσμου.

Ο σπουδαίος αυτός Έλληνας σκηνοθέτης έκανε μία συγκλονιστική ανάγνωση της τριλογίας αυτής του Αισχύλου, μία ανάγνωση που είχε βαθιά ανθρωποκεντρική και πολιτική χροιά, γι΄αυτό και το φινάλε της παράστασης εξελίχθηκε σε αντιπολεμική εκδήλωση στον λαό της Παλαιστίνης.

Πιο συγκεκριμένα, στις Ευμενίδες, στην τρίτη τραγωδία της Ορέστειας (Αγαμέμνων- Χοηφόροι- Ευμενίδες), περιγράφεται η μετάβαση από τον θεοκρατικό κόσμο, στο δημοκρατικό πολίτευμα και στο δικαστικό του σύστημα. Η Θεά Αθηνά συστήνει τον Άρειο Πάγο και εκεί πια η κοσμική δικαιοσύνη παίρνει τη σκυτάλη από τους Θεούς. Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος μάς έδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον “νέο αυτό κόσμο” που σύστησε η Θεά Αθηνά διά στόματος Αγλαΐας Παππά. Έναν κόσμο που πια κυβερνά το χρήμα και οι δείκτες των χρηματιστηρίων. Έναν καπιταλιστικό κόσμο που όλοι πατούν επί πτωμάτων, που χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται καθημερινά και πνίγονται σε ναυάγια. Έναν κόσμο με έναν θεό πολύ πιο αμείλικτο από το αρχαϊκό Δωδεκάθεο. Το χρήμα. Μία θεώρηση βαθιά ρεαλιστική και σκληρή, μία παράσταση που στο τέλος όλα τα λούζει στο αίμα και δίνει μία μεγάλη γροθιά στο στομάχι.

Το κοινό της Επιδαύρου φώναξε “Λευτεριά την Παλαιστίνη”

Μετά το τέλος της παράστασης που έλαβε χώρα το Σάββατο – και στην παράσταση της Παρασκευής οι ηθοποιοί αποθεώθηκαν από το κοινό, το οποίο τους κράτησε στην ορχήστρα παραπάνω από 5 λεπτά χειροκροτώντας τους ασταμάτητα- το κοινό άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το σύνθημα «Λευτεριά την Παλαιστίνη». Στο άνω διάζωμα ανοίχτηκε μία τεράστια Παλαιστινιακή σημαία και σε όλο το κοίλον ηχούσε το αντιπολεμικό αυτό μήνυμα. Πολλοί από τους ηθοποιούς της παράστασης, ενώ είχε ολοκληρωθεί η υπόκλιση, ξαναβγήκαν στην αργολική ορχήστρα χειροκροτώντας και συμμετέχοντας στην ειρηνική αυτή αντιπολεμική εκδήλωση.

Είναι μία από τις σπάνιες φορές που η Τέχνη του θεάτρου λαμβάνει τόσο ξεκάθαρα θέση απέναντι στον ζόφο της εποχής μας και στις πολιτικές των ημερών και βροντοφωνάζει το αυτονόητο, την ελευθερία.