Εύα Σιμάτου: “Σκηνοθετούμε τη ζωή μας μέσα από τα social media δημιουργώντας περσόνες”

Την ταλαντούχα ηθοποιό Εύα Σιμάτου θα δούμε φέτος τον χειμώνα σ’ έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο, στο «Λευκό Δωμάτιο» του Αλέξη Σταμάτη. Το έργο, που ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός από τις 28 Οκτωβρίου, σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης.

Σε μια αλληγορία εγκλεισμού με πρωταγωνίστριες την Μπλανς Ντιμπουά από το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς και την Έντα Γκάμπλερ από το ομώνυμο έργο του Χένρικ Ίψεν, ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης, αποκαλύπτει την κουζίνα της δημιουργίας μέσα από το θέατρο, τους χαρακτήρες, την επινόηση και την πραγματικότητα. Πού πάνε οι θεατρικοί ήρωες όταν τελειώνει το έργο; Παραμένουν άραγε εγκλωβισμένοι σε αυτή τη συγκεκριμένη ζωή που τους δημιούργησε ο «νονός» – συγγραφέας τους;

Η Εύα Σιμάτου, στο ρόλο της αινιγματικής Έντα Γκάμπλερ, έρχεται αντιμέτωπη και αναμετριέται με τα όρια που της έχουν επιβάλει. Με αφορμή τον ρόλο της αυτό εμείς μιλήσαμε μαζί της.

Τι θα δούμε στο «Λευκό Δωμάτιο» του Αλέξη Σταμάτη;

Ένα πολύ πρωτότυπο έργο. Το Λευκό Δωμάτιο βασίζεται στην εξής σύμβαση: από τη στιγμή που οι χαρακτήρες των θεατρικών έργων συλλαμβάνονται από τον συγγραφέα και διακρίνονται στη σκηνή, γίνονται δηλαδή αγαπημένοι του κοινού, τους περιμένει κάποια άλλη μορφή ζωής. Κλείνονται στην πανσιόν της Φλώρας, μιας αινιγματικής γυναίκας που θέτει τους όρους και τους κανόνες της συμβίωσης. Εκεί παρακολουθούμε την άφιξη της Έντα Γκάμπλερ, της ηρωίδας του Ίψεν, την περιπετειώδη συγκατοίκηση της με την Μπλανς Ντυμπουά, της ηρωίδας του Τένεσι Γουίλιαμς από το Λεωφορείο ο Πόθος, καθώς και την προσπάθεια της Έντα να αυτονομηθεί, να βρει τον αληθινό της εαυτό και να ζήσει μια αληθινή και αυθεντική ζωή με τους δικούς της όρους.

Σκιαγραφήστε μας τους χαρακτήρες του έργου

Φλώρα: διευθύντρια της πανσιόν. Μια αυταρχική, παράξενη, ιδιότροπη και επικίνδυνη γυναίκα που έρχεται από κάποιο άγνωστο παρελθόν και που έχει αναλάβει μία πολύ ιδιαίτερη αποστολή.

Έντα Γκάμπλερ: ηρωίδα του Ίψεν. Δραματική, τραυματισμένη, δυναμική, ευαισθητοποιημένη, φιλόδοξη, ίσως φαινομενικά ηττημένη ως χαρακτήρας… αλλά είναι έτσι τελικά τα πράγματα;

Μπλανς Ντυμπουά: υπερευαίσθητη, εξαρτημένη, υποφωτισμένη. Μια γυναίκα που ψάχνει τη μαγεία στην ζωή παρόλο που ξέρει ότι δεν υπάρχει.

Κόμπερ: Ο απεσταλμένος του νονού- συγγραφέα (πιθανόν του ίδιου του συγγραφέα του έργου μας) που αναλαμβάνει να συνδέσει τα κομμάτια μεταξύ τους, να γεφυρώσει τα χάσματα, να υποβοηθήσει τις πραγματικές ιστορίες να διαχυθούν στο χώρο.

Πώς συνομιλεί με το σήμερα;

Σε μία εποχή όπου το θέμα της διαμόρφωσης ταυτότητας είναι πιο κρίσιμο ποτέ, αναγνωρίζουμε σημεία του. Οι πρώτοι χαρακτήρες που εμφανίστηκαν στην ανθρωπότητα γεννήθηκαν μέσα από τους μύθους και ήταν φαίνεται οι μύθοι που οδήγησαν τους ανθρώπους στο να τους οικειοποιηθούν δανειζόμενοι τα πέπλα τους και τα πρωταρχικά χαρακτηριστικά τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εμβληματικοί χαρακτήρες μάς επηρεάζουν και σήμερα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σκηνοθετούμε την ίδια μας την ζωή μέσα από τα social media δημιουργώντας περσόνες, με λίγα λόγια κάνοντας περίπου ότι συμβαίνει και στο λευκό δωμάτιο.

Εσείς ενσαρκώνετε την Έντα Γκάμπλερ. Τι παραπάνω μαθαίνουμε για την ηρωίδα αυτή;

Η Έντα Γκάμπλερ θεωρείται μία από τις πιο αινιγματικές και δραματικές ηρωίδες του παγκόσμιου ρεπερτορίου και βέβαια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πράξη της αυτοκτονίας της στο τέλος του έργου. Όμως η Έντα Γκάμπλερ δεν είναι μόνο το καύκαλό, δεν είναι μόνο ο άξονας, η διαδρομή του ρόλου, δεν είναι μόνο ένας καλογραμμένος χαρακτήρας. Είναι κάτι πολύ παραπάνω. Είναι σχεδόν ένας υπαρκτός άνθρωπος ο οποίος υπό άλλες συνθήκες θα έχει πάρει πιθανόν άλλες αποφάσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ δεν είναι η αναπαράσταση της Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν, αλλά η παράσταση της Έντας, της γυναίκας Έντας.

Στο δελτίο Τύπου της παράστασης μου έκανε εντύπωση το ερώτημα που τίθεται “Πού πάνε οι θεατρικοί ήρωες όταν τελειώνει το έργο; Παραμένουν άραγε εγκλωβισμένοι σε αυτή τη συγκεκριμένη ζωή που τους δημιούργησε ο «νονός» – συγγραφέας τους; Τι απαντάτε;

Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του ηθοποιού είναι η έρευνα. Συχνά λοιπόν μας απασχολεί το τι συμβαίνει ή το τι έχει συμβεί στον χαρακτήρα που παίζουμε εκτός των σκηνών του θεατρικού έργου όπως το έχουμε μπροστά μας γραμμένο. Από πού έρχεται ο χαρακτήρας πχ πριν μπει σε κάποια σκηνή, ή πού πηγαίνει μετά αφού έχει διαδραματιστεί η σκηνή. Πώς θα αντιδρούσε αν του συνέβαινε αυτό ή εκείνο; Τι αγαπά και τι απεχθάνεται και άλλα πολλά τέτοια ερωτήματα που συχνά τα απαντάμε με αυτοσχεδιασμούς στην πρόβα. Αυτό συμβαίνει για να τους καταλάβουμε καλύτερα, για να τους προσεγγίσουμε, για να δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες και ταυτόχρονα μεγαλύτερο βάθος στους χαρακτήρες που παίζουμε. Αυτό που μας απασχολεί στο έργο μας για εμένα έχει να κάνει πολύ με αυτό το κομμάτι της δουλειάς μας. Μας απασχολεί η ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα και όχι τόσο η μυθοποιημένη. Ανακαλύπτουμε τα υλικά από τα οποία φτιάχτηκε η Έντα και θέτουμε μια σειρά υποθέσεων «τι θα γινόταν εάν».

Με τον συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη είστε παντρεμένοι και μάλιστα έχετε και ένα παιδί μαζί. Μοιράζεστε σκέψεις κατά τη διάρκεια της συγγραφής ενός βιβλίου ή θεατρικού έργου;

Βεβαίως και μοιραζόμαστε σκέψεις. Είναι πολύ φυσικό. Μας συνέβαινε και πριν παντρευτούμε και πριν κάνουμε παιδί. Όπως όλα τα πράγματα τουλάχιστον με μας προκύπτουν αβίαστα, σε περίεργες ώρες, με διαφορετικές ίσως αφορμές, χωρίς πρόγραμμα. Σίγουρα όμως ανταλλάσσουμε και μοιραζόμαστε πολλά που έχουν να κάνουν με την διαδικασία της δημιουργίας.

Tον χειμώνα θα σας ακούσουμε στον εμβληματικό ρόλο της Νίνας του «Γλάρου» του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη στα πλαίσια της ραδιοφωνικής συνεργασίας του Εθνικού Θεάτρου με το Δεύτερο και Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Πόσο διαφέρει το ραδιοφωνικό από το κλασικό θέατρο; Δυσκολίες;

Θα αναφέρω μόνο μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση: η ανάγκη να ανακαλύπτεται επί τόπου το «τώρα» ίσως να είναι ακόμα πιο έντονη στο ραδιόφωνο απ’ ότι είναι ούτως ή άλλως στη σκηνή. Το ότι το κοινό-αποδέκτης μπορεί να εισπράξει αυτό που συμβαίνει μόνο μέσω μίας αίσθησης, της ακοής δηλαδή χωρίς να συμμετέχει η όραση, η όσφρηση και οι άλλες αισθήσεις, κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την αναγκαιότητα της αλήθειας.

Μελλοντικά σχέδια…

Βρίσκομαι σε συζητήσεις για κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις