Εύη Σούλη: “Η τέχνη πέθανε μέσα στην προσπάθεια της να γίνει επίκαιρη”

Τι θα λέγατε αν μία παράσταση διαδραματιζόταν μέσα στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα ενός ξεχασμένου εμπορικού κέντρου; Τα “Ψιλικά” είναι μια site specific performance αναζήτησης της ευτυχίας σε έναν κόσμο που πνίγεται μέσα σε έναν σωρό άχρηστων πραγμάτων. Με πυξίδα τα κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη (κλάματα, 2019), η Εύη Σούλη και η ομάδα της “Στέρεο Νερό” μπλέκει ετερόκλητα στοιχεία σε μία προσπάθεια σύνθεσης του καθημερινού και του ποιητικού στο εμπορικό κέντρο Ρέα στο Βύρωνα.

“Το έργο αυτό είναι μια site specific performance, που παρουσιάζεται 31 Μαΐου, 1, 2 και 7, 8, 9 Ιουνίου στο εμπορικό κέντρο Ρέα στο Βύρωνα με διπλές παραστάσεις κάθε βράδυ. Είναι ένα πρότζεκτ που παντρεύει τα εικαστικά, τον χορό και το θέατρο με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Πιστεύω ότι το κοινό θα αναρωτηθεί “τι είναι αυτό που βλέπει” αρκετές φορές, ελπίζω με ευχάριστο τόνο. Για μένα τα “Ψιλικά” είναι ένα πολύ προσωπικό έργο που είχα μέσα μου καιρό και ήρθε πλέον η ώρα να το μοιραστώ” αναφέρει η χορογράφος Εύη Σούλη για την παράσταση αυτή στο NEWS 24/7.

Σε ένα νοσταλγικό παρόν όπου αναπολούν τη χαμένη αίγλη, μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο σαρκασμό, πικρόχολο χιούμορ για ό,τι πέρασε και ό,τι φοβόμαστε ό,τι έρχεται, μια ομάδα έξι κοριτσιών προσπαθεί να πιαστεί από τα ευτελή και με ημερομηνία λήξης υλικά, όπως και η εφήμερη νιότη τους που τις αποχαιρετά. Το μπεκετικό σύμπαν λειτουργεί ως εφαλτήριο για τη δημιουργία ενός προσωπικού κόσμου όπου τα απλά και λαϊκά πράγματα, μετατρέπονται σε μεγάλες ιδέες, σκέψεις και ιδανικά για να στοιχειοθετήσουν τις δικές μας “ευτυχισμένες μέρες”.

Τα “ψιλικά” της Εύης Σούλη

“Ο τίτλος του έργου “Ψιλικά” είναι κάπως εννοιολογικός. Η αφετηρία για την ιδέα του έργου και του τίτλου ήταν το σκηνικό από τις «Ευτυχισμένες Μέρες» του Σάμουελ Μπέκετ: τα απλά, καθημερινά πράγματα που η Γουίνη επεξεργάζεται στο έργο για μένα έγιναν έμπνευση. Έψαξα να βρω ποια είναι τα δικά μου «Ψιλικά». Μάζεψα τα βιώματα μου, τις μνήμες και τις αναφορές μου, για να στοιχειοθετήσω τον κορμό του έργου. Μέσα από τα απλά πράγματα και τα θεωρητικά ευτελή υλικά ανακάλυψα έναν νέο κόσμο πιο σουρεαλιστικό, πιο πολύχρωμο, πιο έντονο και πιο όμορφο. Έτσι οδηγήθηκε η ομάδα σε κάτι πέρα από το καθημερινό, σε αυτό που θα περιέγραφα ως “ποίηση” που σώζει ζωές” αναφέρει η χορογράφος εξηγώντας τον τίτλο της παράστασης “Τα Ψιλικά”.

Αναφορικά με τους χώρους του εμπορικού κέντρου που διαδραματίζεται η παράσταση αναφέρει πως “η performance ξεκινάει στο ισόγειο του κτιρίου, εξελίσσεται στον πρώτο και τρίτο όροφο και κλείνει στην ταράτσα του εμπορικού με μια έκπληξη. Είναι έναν μαγικός χώρος, ένα στολίδι μέσα σε μια λαϊκή γειτονιά. Στέκει σαν γυάλινο κομψοτέχνημα ανάμεσα στην φασαρία του κόσμου. Το μέρος αυτό με βρήκε μόνο του και ήταν η καλύτερη επιλογή για να παρουσιαστούν τα «Ψιλικά», ώστε να υπογραμμίσουμε την εννοιολογική σύνδεση του τίτλου με τον χώρο και τα πολλά κλειστά, μικρά, γυάλινα μαγαζιά”.

Και συνεχίζει μιλώντας για τα κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη “τη Γλυκερία Μπασδέκη την αγαπώ χρόνια. Η γραφή της μιλάει απευθείας στο νευρικό μου σύστημα στο συναισθηματικό μου κέντρο και σε κάθε πόρο του δέρματός μου. Η ελληνική επαρχία, ο έρωτας, τα γλέντια, ο Γκοντάρ, η ποπ κουλτούρα, ο Κόντε Διονύσιος Σολωμός, δένουν στα κείμενα της με έναν τρόπο φανταστικό. Το επίκαιρο του πράγματος είναι κάτι που με αφήνει αδιάφορη. Η τέχνη πέθανε μέσα στην προσπάθεια της να γίνει επίκαιρη. Δεν κάνω δελτίο ειδήσεων, η δημιουργία ανήκει σε άχρονα παράλληλα σύμπαντα και μας συνδέει με κάτι πιο βαθύ, υπαρξιακό και σχεδόν υπερφυσικό”.