Γιάννη Σκουρλέτη, ποια είναι τελικά η αλήθεια;

Με το νέο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Η αλήθεια είναι» επιστρέφει στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία η bijoux de kant. Η ψυχή της ομάδας, Γιάννης Σκουρλέτης, επιχειρεί από τις 14 Ιανουαρίου στο Faust, μία σκηνοθεσία – κατάβαση σε μια σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης που βρίσκεται δίπλα μας και αναπαράγει στερεότυπα που αντιμάχονται κάθε διαφορετικότητα και «παρέκκλιση».

Η bijoux de kant μίλα απροκάλυπτα για τη σκληρότητα της καθημερινότητας, τη συγκάλυψη της συναισθηματικής παθογένειας, τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και τη στοχοποίηση του διαφορετικού. Μιλά για το σώμα, τη σεξουαλικότητα, τη συγγένεια, τη μνήμη, το τραύμα, την ταυτότητα. Μιλά για την σιωπηλή εξοικείωσή μας με τη βία.

“Η σχέση μου με το έργο του Δημήτρη (Δημητριάδη) είναι παλιά και φυσικά δεν αφορά μόνο τη θεατρική του γραφή, αλλά συνολικά το λογοτεχνικό του έργο. Ο Δημήτρης ήταν για μένα πάντα ένα πεδίο αναζήτησης της ταυτότητάς μου και παράλληλα πολλές φορές έχει λειτουργήσει με τρόπο σωτήριο για την ψυχή μου” αναφέρει ο Γιάννης Σκουρλέτης στο NEWS 24/7 και συνεχίζει “ο στόχος κάθε φορά είναι να αφηγηθώ την ιστορία της επιθυμίας, γι’ αυτό κάνω θέατρο. Τώρα, θα επιχειρήσουμε μια κατάβαση σε μια σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης που βρίσκεται δίπλα μας και αναπαράγει στερεότυπα που αντιμάχονται κάθε διαφορετικότητα και «παρέκκλιση». Το έργο μιλά απροκάλυπτα για τη σκληρότητα της καθημερινότητας, τη συγκάλυψη της συναισθηματικής παθογένειας, τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και τη στοχοποίηση του διαφορετικού. Η bijoux de kant θα μιλήσει για το σώμα, τη σεξουαλικότητα, τη συγγένεια, τη μνήμη, το τραύμα, την ταυτότητα. Για την σιωπηλή εξοικείωσή μας με τη βία.

Η bijoux de kant θα μιλήσει για το σώμα, τη σεξουαλικότητα, τη συγγένεια, τη μνήμη, το τραύμα, την ταυτότητα. Για την σιωπηλή εξοικείωσή μας με τη βία.

Η φράση «η αλήθεια είναι» είναι μια τόσο συνηθισμένη έκφραση, την ακούς παντού, στην καθημερινότητα, στην τηλεόραση… παντού. Τη λέμε σαν να προσπαθούμε όλοι να καταδείξουμε μια αλήθεια, μια πραγματικότητα για να την επικυρώσουμε. Κι όμως μέσα σε αυτή την κατάφαση στην πραγματικότητα κρύβεται μια ερώτηση: «είναι πράγματι η αλήθεια;»”.

Τελικά πάμε μπροστά ή πίσω σαν κοινωνία; Υπερασπιζόμαστε τη διαφορετικότητα και δηλώνουμε κατά των διακρίσεων… αλλά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;
Αυτά πάνε πάντα μαζί. Το εμπρός προϋποθέτει το πίσω. Γίνονται βήματα τελευταία προς μια κατεύθυνση κι αυτό με κάνει αισιόδοξο για τη νέα γενιά. Ελπίζω να τελειώσουμε γρήγορα με βασικά ζητήματα διακρίσεων. Μου είναι αδιανόητο π.χ. στον γάμο ή την τεκνοποίηση να μην έχουν δικαίωμα ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι.

Ελπίζω να τελειώσουμε γρήγορα με βασικά ζητήματα διακρίσεων. Μου είναι αδιανόητο π.χ. στον γάμο ή την τεκνοποίηση να μην έχουν δικαίωμα ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι.

Πώς εξηγείτε το γεγονός πως ζούμε υπό τη σκιά των εγκλημάτων σεξουαλικής ταυτότητας (βλ. Ζακ Κωστόπουλος) και φύλου (βλ. γυναικοκτονίες); Τι φταίει;
Η πατριαρχία.

Μπορεί να επουλωθεί άραγε το τραύμα του παρελθόντος σε μία κοινωνία, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα; Και πώς;
Όχι, ποτέ.. Το τραύμα θα είναι πάντα εδώ και θα ορίζεται από το αναπότρεπτο του θανάτου. Και η τέχνη πάντα θα προσπαθεί να μαλακώσει τον πόνο και να οδηγήσει στο φως. Η ζωή είναι πολύτιμη και μοναδική.

Ποιος ο ρόλος του θεάτρου σε όλο αυτό το δυστοπικό σκηνικό;
Το θέατρο θα μπορούσα φυσικά να ισχυριστώ ότι έχει ήδη πεθάνει και παρακολουθούμε περίλυποι την ταφή του. Από την άλλη, παράλληλα, διατηρώ μια αίσθηση ότι μόλις τώρα αρχίζει. Είναι τόσο αρχαία τέχνη και καταφέρνει να παραμένει μέσα στο σώμα της ιστορίας τόσο αναγκαίο όσο και η επιθυμία. Άλλωστε, το βλέμμα είναι ζωογόνο για τον καθένα.

Θέλω να μετατρέψω ένα χερσότοπο σε πανδαιμόνιο μουσικής

Εσείς, αν μπορούσατε, τι θα αλλάζατε στο θεατρικό τοπίο γύρω σας;
Θα μπορούσα και θέλω. Θα χρησιμοποιήσω μια φράση από τις Ωδές στον Πρίγκιπα του Ασλάνογλου «θέλω να μετατρέψω ένα χερσότοπο σε πανδαιμόνιο μουσικής»

Μελλοντικά σχέδια…
Συνεχίζουμε σαν ομάδα τα πειράματα πάνω στην ιδέα των in-between παραστάσεων και ετοιμάζουμε για τη σκηνή το “Φθινόπωρο” του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου.

Συντελεστές: Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης/Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης/Σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: bijoux de kant/Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος/Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης/Επιμέλεια γραφιστικού υλικού: Αθηνά Καμπούρη/Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης/Οργάνωση παραγωγής: Ασημένια Ευθυμίου/Παίζουν: Μαρία Παρασύρη, Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης και ο Δημήτρης Παγώνης/Παραγωγή: BIJOUX DE KANT/Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Faust, Καλαμιώτου 11, Αθήνα/Από Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022 έως Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022/Παρασκευή & Σάββατο 21:00/Κυριακή 20:00/Εισιτήρια: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ | Εισιτήρια online! | Viva.gr/Γενική Είσοδος: 10 ευρώ/Μειωμένο: 8 ευρώ/Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών./Όλες οι εκδηλώσεις στη μουσική & θεατρική σκηνή του Faust είναι Covid Free. Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν επίδειξης, κατά την είσοδο στον χώρο, πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης σε ισχύ. Συνδυαστικά με αστυνομική ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας, ώστε να διενεργηθεί έλεγχος ταυτοπροσωπίας.