Γιατί η απαγορευμένη αγάπη είναι συνήθως η πιο δυνατή, αλλά και η πιο καταδικασμένη
Οι συντελεστές της παράστασης που σκηνοθετεί η Έλενα Μαυρίδου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Straight outta Verona" απαντούν στο νευραλγικό αυτό ερώτημα.
- 12 Ιανουαρίου 2023 06:34
Τι γίνεται όταν σε ένα κλασικό σαιξπηρικό έργο εισβάλλει το graffiti, ρούχα sportswear και φωτόσπαθα; Αυτό θα πει Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Straight outta Verona. Η ιστορία των δύο νέων ερωτευμένων που τη διηγείται το υπηρετικό προσωπικό των Καπουλέτων, ο Πέτρος και η Παραμάνα. Το έργο δυστυχώς δεν ανεβαίνει στην Βερόνα, αλλά στον Βοτανικό, στο Θέατρο «Χώρος»: Ορφέως και Πραβίου 6-8.
Ο Ουίλλιαμ “εμπιστεύτηκε” την Έλενα Μαυρίδου στη σκηνοθεσία, αλλά και στη φρέσκια αυτή σύλληψη της παράστασης, αλλά και τους υπόλοιπους συντελεστές για την πιο πιστή απόδοση του έργου του.
Έτσι, ο Δημήτρης και η Χριστίνα θα «πεθαίνουν» κάθε Δευτέρα και Τρίτη μόνο για εσάς. Η παράσταση με τη χρήση της μάσκας δίνει ζωή στους χαρακτήρες και κυριαρχεί· αυτή άλλωστε είναι και η φιλοσοφία της σκηνοθέτιδας και του θεάτρου Χώρος, με μια μακρά εργασία και έρευνα πάνω στην υποκριτική με τη χρήση της μάσκας.
Στο δελτίο Τύπου της παράστασης διαβάζουμε πως τα ζητήματα που στοχεύει να θίξει η σκηνοθέτιδα είναι ταξικά. “Η κοινωνία μας σήμερα βρίσκεται κατακερματισμένη σε αντιμαχόμενα πεδία εξουσίας και πλούτου, όπως η κοινωνία των Καπουλέτων και των Μοντέκων. Ακόμη και ο έρωτας είναι ζήτημα πολιτικό”.
Η παράσταση με τους νέους της ηθοποιούς προσκαλεί τον θεατή να στοχαστεί πάνω σε αυτά τα ζητήματα και να προτείνει μια διαφορετική αισθητική ανεβάσματος ενός κλασικού – διαχρονικού – έργου, εκείνου του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
Εμείς αντί μίας συνηθισμένης συνέντευξης προτιμήσαμε να θέσουμε σε όλους τους συντελεστές το εξής ερώτημα: «Γιατί η απαγορευμένη αγάπη είναι συνήθως η πιο δυνατή, αλλά και η πιο καταδικασμένη; Γιατί αυτό το ζευγάρι θεωρείται το σύμβολο του ερώτα;»
Έλενα Μαυρίδου
Αυτός ο έρωτας είναι μια επανάσταση. Μία εξέγερση σε νόρμες, στερεότυπα, ηθικολογήματα και εμπόδια που έχουμε δημιουργήσει στις κοινωνίες μας με αποτέλεσμα να μην είμαστε ευτυχισμένοι. Η αγάπη δεν μπορεί να είναι ποτέ απαγορευμένη. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα δεν ζουν έναν παράνομο έρωτα επειδή έχουν κρυφές σχέσεις από τους συζύγους τους. Δεν είναι παράνομος ο έρωτάς τους. Τους έχει απαγορευτεί να είναι μαζί γιατί οι οικογένειές τους έχουν μια βεντέτα μεταξύ τους, είναι εχθροί. Είναι ταξικό το ζήτημα και κοινωνικό. Είναι στην πραγματικότητα μια ωδή στην ελευθερία.
Πέτρος Αλαφούζος
Όταν κάτι είναι απαγορευμένο, αυτομάτως αποκτά άλλη αξία. Γίνεται μοναδικό και άπιαστο. Είναι κάτι που κανείς δεν έχει κι ούτε μπορεί να περιγράψει πώς είναι να το έχεις. Μπορεί μόνο να το οραματιστεί. Έτσι ξεκινά να το ονειρεύεται και του γίνεται εμμονή. Όταν πλέον το κατακτά το φυλάει σαν θησαυρό, λόγω αυτής της αξίας του. Το προσέχει σαν κόρη οφθαλμού και γίνεται το πολυτιμότερο πράγμα που είχε ποτέ. Αν αυτό είναι η αγάπη, ο έρωτας συγκεκριμένα στην περίπτωσή μας, το προστατεύει και το συντηρεί σαν παιδί του. Μαθαίνει να πηγαίνει κόντρα σε όλες τις αντίξοες συνθήκες για να επιβιώσει, οπότε γίνεται και πιο δυνατό. Δυστυχώς, όμως, ο άνθρωπος απ’ τη φύση του είναι απίστευτα ζηλόφθων. Αν δε μπορεί να έχει κάτι τόσο όμορφο ο ίδιος, δε μπορεί να το έχει κανείς. Τρελαίνεται στην ιδέα ότι κάποιος άλλος είναι πιο χαρούμενος από αυτόν, πόσο μάλλον με κάτι που δε μπορεί να έχει. Γι’ αυτό και κάνει τα πάντα για να το καταστρέψει, να το στερήσει από αυτόν που είχε το θάρρος να το κάνει δικό του. Και όταν αυτή η αγάπη, είναι τόσο δυνατή και παθιασμένη, όλο και πιο πολλοί θα τη ζηλέψουν και θα μπουν στο δρόμο της, όλοι θα γίνουν ένα καρφί στην ταφόπλακά της. Όμως, δεν είναι καταδικασμένη, μπορεί να καταφέρει να προσπεράσει ό,τι εμπόδιο σταθεί στο δρόμο της. Ούτως ή άλλως ο αληθινός έρωτας δεν πεθαίνει ποτέ, μένει πάντα ζωντανός στις καρδιές αυτών που τον γνώρισαν.
Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ήταν δύο αγνά παιδιά στο άνθος της ηλικίας τους. Αθώα, χωρίς πονηρές σκέψεις να τα καθοδηγούν. Μόνος τους γνώμονας ήταν τα συναισθήματα που έτρεφαν ο ένας για τον άλλον, οι όμορφες σκέψεις που είχαν στο μυαλό τους για την έννοια του έρωτα. Δεν τους ενδιέφερε η έχθρα των δύο οικογενειών τους ούτε είχαν μάτια γι’ άλλους. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να είναι μαζί, είτε εν ζωή, είτε στο θάνατο. Θυσίασαν τις ζωές τους για χάρη αυτού του έρωτα, ενός έρωτα που δεν είχε ακόμα καλά καλά ανθίσει, που ήταν στο πιο όμορφο στάδιο. Το στάδιο που αναπολούμε κι εμείς όταν σκεφτόμαστε παλιούς μας έρωτες, το στάδιο που μπήκαν οι βάσεις των σχέσεών μας και χτίσαμε τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Επίσης, αυτός ο έρωτας κατάφερε να λύσει βεντέτα και μίσος χρόνων ανάμεσα σε δύο οικογένειες. Μαλάκωσε τις καρδιές, όχι μόνο του νεαρού ζευγαριού, αλλά και όσων άλλων κατάφερε να αγγίξει. Γι’ αυτό η τραγική ιστορία αυτών των δύο παιδιών αποτελεί το σύμβολο του έρωτα. Μας δείχνει ότι ο έρωτας μπορεί να είναι παντού, όχι μόνο ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, αλλά ανάμεσα σε δύο φίλους, σε μια παρέα ατόμων, σε δύο οικογένειες…
Στέργιος Κοντακιώτης
Θεωρώ την αγάπη κάτι διαφορετικό από τον έρωτα. Απαγορευμένη αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη πάντα επιτρέπεται. Υπάρχει απαγορευμένος έρωτας. Κι επειδή ο έρωτας είναι μια πράξη από τη φύση της επαναστατική πρώτα απέναντι στο θάνατο και απέναντι σε οποιοδήποτε εμπόδιο. Η αγάπη, αυτή η βαθιά έγνοια για κάποιον, έρχεται με το χρόνο και την τριβή, είναι άνευ όρων και ανεξαρτήτως προσωπικών συμφερόντων.
Είναι δηλαδή μια εν μέρει παραμέριση του εαυτού. Σε αντίθεση με τον έρωτα, όπου ο εαυτός είναι κραταιός, απαιτητικός και επίμονος. Το ζευγάρι αυτό είναι το διαχρονικό σύμβολο του έρωτα λόγω της οξυμένης κατάστασης στην οποία είναι τοποθετημένοι. Είναι δύο έφηβοι πάνω στο άνθος της σεξουαλικότητάς τους, που ερωτεύονται με πάθος. Και στον αντίποδα το εμπόδιό τους είναι τεράστιο. Είναι το διαχρονικό μίσος των οικογενειών τους. Μια βεντέτα που τους οδηγεί στο θάνατο σε λίγες μόλις μέρες από την ένωσή τους. Πριν να βιώσουν την οποιαδήποτε τριβή. Χωρίς να έχουν την ευκαιρία να αγαπηθούν. Το πρόωρο δραματικό τέλος τους αφήνει τη γεύση του έρωτα σαν μια ασίγαστη φλόγα, ένα ιδανικό άφθαρτο. Μέχρι το τέλος.
Γιάννης Καράμπαμπας
Η θέα του «τέλους», ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας, η αθωότητα, η σύγκρουση είναι χαρακτηριστικά της ερωτικής αναμέτρησης και ο πυρήνας της φυσικής αντίδρασης σε οποιαδήποτε μορφή ανελευθερίας. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αμφισβητούν τον «κόσμο» όπως τον έχουν γνωρίσει, αντιστέκονται στο κατεστημένο, αυτοαναιρούνται και διεκδικούν τον έρωτα, μεταμορφώνοντας τον θάνατο σε σύμβολο ελευθερίας.
Δήμητρα Κούζα
Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ερωτεύονται με την ορμή της νεανικής ηλικίας. Ο έρωτάς τους όμως έρχεται αντιμέτωπος με τη μακροχρόνια έχθρα που υπάρχει ανάμεσα στις οικογένειές τους. Είναι το απόλυτο σύμβολο του έρωτα γιατί, όταν συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να σπάσουν αυτή τη βεντέτα και να είναι μαζί, επιλέγουν να πεθάνουν. Τοποθετούν τον έρωτα πιο ψηλά από την ίδια τη ζωή τους, καθώς δεν βρίσκουν νόημα να υπάρχουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Ο απαγορευμένος έρωτας είναι ορμητικός γιατί καταβάλλεις τεράστια προσπάθεια να υπερβείς εμπόδια και σε αυτή την προσπάθεια κάνεις πράγματα έξω από το φυσιολογικό και αυτό είναι συγκλονιστικό και θεαματικό. Όταν απαιτείται κόπος για να κατακτήσεις κάτι, το πάθος φουντώνει. Ο απαγορευμένος έρωτας είναι σαν πυροτέχνημα που σκάει, φωτίζει τον ουρανό και μετά από λίγο εξαφανίζεται.
Γεννιέται με ορμή και με την ίδια ορμή πεθαίνει, γιατί συχνά δεν βρίσκει διέξοδο.
Χριστίνα Μαριανού
Ο ρομαντισμός στον πυρήνα του είναι αιματοβαμμένος, βίαιος, σκληρός. Οι δύο αυτοί ήρωες είναι βουτηγμένοι μέσα σε αυτόν τον πυρήνα. Ήταν σαν να ήρθαν στον κόσμο για να αγκαλιάσουν ολοκληρωτικά αυτό το ορμέμφυτο συναίσθημα. Οι έρωτες που ζούνε στην ζώνη του απαγορευμένου και του παράνομου αντιστέκονται στα κοινωνικά στερεότυπα που είναι κατασκευασμένα για να προστατεύουν τους δειλούς από το άγνωστο και το συμπαντικό. Είναι μια επαναστατική θέση. Αυτοί οι έρωτες γνωρίζουν τη θνητότητα τους και θέλουν να ζήσουν τα πάντα τώρα.
Δημήτρης Μανδρινός
Το απόλυτο ενέχει συγκρούσεις. Οτιδήποτε μη συμβατικό είναι δύσκολο να το προβλέψεις, να καταφέρεις να το ορίσεις με την ακρίβεια που θα όριζες κάτι που έχει ξανασυμβεί, κάτι που έχεις ξαναδεί. Στην εξαίρεση και στην απαγόρευση δημιουργείται τόση ένταση που είναι σχεδόν ακατόρθωτο να μην συνοδεύεται από το αντίτιμο που οφείλει να πληρωθεί. Πώς αλλιώς να κατέβει κάνεις από ένα τέτοιο συναίσθημα χωρίς να γκρεμιστεί; Δεν γίνεται. Το άσχημο συμπληρώνει το όμορφο. Για αυτή τη συναισθηματική ασυδοσία, λοιπόν, θεωρείται αυτό το ζευγάρι σύμβολο του έρωτα.
Γιώργος Μαυρίδης
Θεωρώ ότι είναι η αντίσταση σε κάθε απαγόρευση και η ροπή προς την ελεύθερη επιλογή που δίνει αυτήν την τεράστια δύναμη στους ανθρώπους, είτε είναι ερωτευμένοι είτε όχι. Το ζευγάρι Ρωμαίος και Ιουλιέτα θεωρείται σύμβολο του έρωτα και της αγάπης γιατί έφτασαν μέχρι τον θάνατο κρατώντας αντίσταση σε ό,τι επιβάλλει η κοινωνία, οι θεσμοί, η εξουσία, οι γνώμες τρίτων αλλά ακόμα και η αμφιβολία μέσα στους ίδιους. Παρέμειναν ελεύθεροι μέχρι το τέλος θυσιάζοντας την ίδια τους τη ζωή γι’ αυτό που ζητούσε η καρδιά και η ψυχή τους.
Συντελεστές
Μετάφραση: Αθανάσιος Τσακνάκης/Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Έλενα Μαυρίδου/Δραματολόγος: Κατερίνα Διακουμοπούλου/Επιμέλεια Κειμένων: Κυριακή Μουλιού, Άρτεμις Γιαννοπούλου /Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης/Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα/Μάσκες: Newman’s Commedia Mask Company/Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης/Βοηθός Σκηνοθέτη: Κυριακή Μουλιού/Οργάνωση παραγωγής: Γιάννα Αλ Νακά/Φωτογραφίες:Elias Joidos/Σχεδιασμός – Γραφιστική Επιμέλεια: Θωμάς Παπάζογλου
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Κούζα, Γιάννης Καράμπαμπας, Δημήτρης Μανδρινός, Χριστίνα Μαριάνου, Στέργιος Κοντακιώτης, Πέτρος Αλαφούζος
Τα κοστούμια της παράστασης είναι ευγενική χορηγία του καταστήματος Fuel
Info
Μέρες & Ώρες παραστάσεων: Δευτέρα &Τρίτη στις 21.00/Τιμές εισιτηρίων: 15 Κανονικό, 12€ Φοιτητικό, Ανέργων, ΑμΕΑ,+65, 10€ early bird/Προπώληση εισιτηρίων εδώ
Θέατρο Χώρος: Πραβίου 6, Βοτανικός, Τηλ.: 21 0342 6736
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
