Γιατί η πιο χρυσή συμβουλή είναι το “κάνε τον βλάκα”

Τη μαύρη κωμωδία του Dimitri Danilov «Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας» σκηνοθετεί η Ταμίλα Κουλίεβα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με πρωταγωνιστές τον Παναγιώτη Μπουγιούρη, τον Σαμουήλ Ακίνολα, τον Πάνο Ζυγούρο, την Αλίκη Κακολύρη και τον Γρηγόρη Καραντινάκη.

Ένα έργο ανατρεπτικό για όλα τ’ απρόβλεπτα που μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω στην καθημερινότητά μας.
Ένας νεαρός προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, λαμβάνει ξαφνικά ένα δέμα και η ζωή του μετατρέπεται σε μαύρη κωμωδία.

Το μυστηριώδες πακέτο δεν το φέρνει ένας courier αλλά… ΤΡΕΙΣ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι courier δεν παραδίδουν αμέσως το δέμα. Παραμένουν στο σπίτι του Σεργκέι, συζητάνε άσχετα πράγματα και στο ερώτημα πότε επιτέλους θα φύγουν και θα τον αφήσουν στην ησυχία του, η απάντηση είναι: «Αφού σας είπαμε, όταν σας πήραμε τηλέφωνο, ότι θα είμαστε στο σπίτι σας στη διάρκεια μιας ώρας. Και τώρα πρέπει να μείνουμε μαζί σας μια ώρα».

Πώς αντιμετωπίζει κάνεις αυτή την παράδοξη κατάσταση; Ποιοι είναι αυτοί οι courier και τι θέλουν; Τι έχει μέσα το δέμα; Και γιατί ο Σεργκέι, ένας λογικός, υγιής, νεαρός προγραμματιστής είναι «…και πολύ βλάκας;».

Τι μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου όταν «συναντηθεί» με το απροσδόκητο; Ο καθένας καλείται να βρει τη δική του απάντηση.

Εμείς μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Μπουγιούρη και την Αλίκη Καλοκύρη για το έργο αυτό…

Τι σας γοητεύει στο έργο αυτό του Dimitri Danilov και γιατί μας αφορά;
Παναγιώτης Μπουγιούρης: Προσωπικά λατρεύω τις κωμωδίες παραλόγου και αυτή είναι μια από τις πιο καλογραμμένες! Ως εκ τούτου το καλό θεατρο πάντα μας αφορά! Από κει και πέρα είναι ένα έργο με πάρα πολλές αναφορές που μπορεί να ερμηνευτεί με πάρα πολλούς τρόπους που αφορούν είτε τη σύγχρονη πραγματικότητα, ό,τι συμβαίνει δηλαδή αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είτε την κοινωνία μας όπως έχει διαμορφωθεί τον 21ο αιώνα.

Αλίκη Κακολύρη: Η γυναίκα συχνά συμβολίζεται ως ύπαρξη με το αρχέτυπο του δυναμισμού, με μια ορμή η οποία φαίνεται να πηγάζει από ένστικτα που τη διακατέχουν τα οποία, έχουν απώτερο στόχο την διατήρηση της νηνεμίας στο σπίτι της και την προστασία του άνδρα από εξωγενείς απειλητικούς παράγοντες έτσι και ο Dimitri Danilo στο έργο μας «Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας» με τον ρόλο της Μάσα αποκρούει την εισβολή των κούριερ και του δέματος που ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία στη ζωή τους ένα απόγευμα.

Σκιαγραφήστε μας τους ήρωες του έργου αυτού και τη δυναμική τους
Αλίκη Κακολύρη: Οι τρεις κούριερ θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν ένα κομμάτι παζλ , ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Δεν υπάρχει ο ένας χωρίς τον άλλον, καθώς επίσης δεν υπάρχουν και χωρίς την παράδοση των αποστολών. Κίνητρο τους είναι να ακολουθήσουν το πρωτόκολλο της υπηρεσίας παράδοσης.

Ο Σεργκέι είναι 30 χρόνων, προγραμματιστής, παθιασμένος με τη δουλειά του, παντρεμένος και μένει σε ένα διαμέρισμα στη Μόσχα μαζί με τη σύζυγό του τη Μάσα, οι δυο τους έχουν χτίσει μια ζωή που γεμίζει την καθημερινότητα τους με απλότητα και ευχάριστες στιγμές.
Η Μάσα είναι μιά αυτόαπασχολούμενη interior designer που ξέρει ακριβώς πώς να χειρίζεται τον κόσμο και να πετυχαίνει τους στόχους της. Ξέρει να ελίσσεται αποφεύγοντας άβολες καταστάσεις που τη φέρνουν σε δύσκολη θέση. Ο δυναμισμός της και το ένστικτο της είναι τα χαρακτηριστικά που προστατεύουν την νόρμα της καθημερινότητας της σχέσης της με τον Σεργκεϊ. Κατά πόσο όμως η χειριστικότητά της θα σώσει τον γάμο της και μελλοντικά; Αυτό, εάν βγει και δεύτερο έργο ίσως τότε μπορέσω να σας το απαντήσω. Ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα μετά τη θέαση της παράστασής!

Γιατί ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας;
Παναγιώτης Μπουγιούρης: Δεν είναι καθόλου βλάκας! Μάλλον είναι ο μέσος άνθρωπος που αισθάνεται βλάκας, όταν του στερούν τα αυτονόητα. Πόσες φορές την ημέρα, δεν αισθανόμαστε «εξωγήινοι», ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα γύρω μας, αλλά όλοι οι υπόλοιποι αντιδρούν σαν να είναι όλα απολύτως φυσιολογικά!
Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Στη γειτονιά μου μένω 10 χρόνια και για 10 χρόνια πάντα κάποιος παρκάρει στη γωνία και εμποδίζει τη στροφή του λεωφορείου, και για δέκα χρόνια σχεδόν μέρα παρά μέρα, το λεωφορείο δεν μπορεί να περάσει με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται στη στροφή, να κατεβαίνει ο κόσμος να συνεχίσει με τα πόδια, να αποκόπτεται ο δρόμος για τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που κι αυτά εγκλωβίζονται πίσω από το λεωφορείο και ουσιαστικά να σταματάει η γραμμή αυτού του λεωφορείου μέχρι να έρθει ο γερανός να απομακρύνει το σταθμευμένο όχημα!
Αφήστε τους υπόλοιπους κακόμοιρους που περιμένουν υπομονετικά και με απορία στις επόμενες στάσεις την έλευση του λεωφορείου! Για 10 χρόνια κατεβαίνω και ρωτάω τους οδηγούς του λεωφορείου, «γιατί δεν λέτε στην υπηρεσία σας να βάλει κάποια σήμανση ή πινακίδα που να λέει στροφή λεωφορείου;» Ε! Με κοιτάνε σαν να είμαι βλάκας!

Μπορούμε τελικά να ελέγξουμε τις ζωές μας;
Αλίκη Κακολύρη: Συχνά, επηρεαζόμενοι από την επιρροή των ανθρώπων γύρω μας λαμβάνουμε αποφάσεις οι οποίες είναι πιθανό να μην μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους ή και απολύτως αντίθετους. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δώρο της ζωής είναι τελείως προσωπικό ζήτημα και υφίσταται μονάχα για μια φορά. Η αποχή της προσωπικής μας θέσης από επιλογές μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο όλο.

Πού οι κωμικές καταστάσεις του έργου συναντούν την πραγματικότητα;
Παναγιώτης Μπουγιούρης: Ένα παράδειγμα σας έδωσα πιο πάνω και πόσες ακόμα ιστορίες καθημερινής τρέλας! Αλλά νομίζω ότι όλοι μας έχουμε αισθανθεί «βλάκες» πολλές φορές στη ζωή μας, για να μην πω καθημερινά! Επίσης, πόσες φορές δεν μας έχουν δώσει τη συμβουλή «κάνε τον βλάκα»! Αυτή να ξέρετε είναι μια χρυσή συμβουλή, γιατί όσο πιο πολύ νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε, τόσο πιο πολύ βλάκες θα αισθανόμαστε ή ως βλάκες θα μας αντιμετωπίζουν! Νομίζω ότι ο Σωκράτης δεν ήταν βλάκας όταν έλεγε «εν οιδα, ότι ουδέν οιδα»! Μακάριοι οι Σεργκέι τω πνεύματί!