Γιώργο Παλούμπη, ποιοι είναι αυτοί οι Άγριοι που φέρνεις στην Αθήνα;

Ο Γιώργος Παλούμπης είναι ένας από τους σκηνοθέτες που έχουν διαμορφώσει μια σαφή και αναγνωρίσιμη θεατρική ταυτότητα. Στη σκηνοθετική του ματιά, ο ρεαλισμός δεν αποτελεί απλώς ένα αισθητικό εργαλείο, αλλά ένα μέσο εμβάθυνσης στις ανθρώπινες σχέσεις, στις συγκρούσεις της καθημερινότητας και στα υπόγεια ρεύματα που καθορίζουν την κοινωνική εμπειρία.

Με μια ιδιαίτερη ευαισθησία στη λεπτομέρεια, καταφέρνει να δημιουργεί παραστάσεις που λειτουργούν ως καθρέφτης της σύγχρονης πραγματικότητας, δίνοντας έμφαση στους ρυθμούς, την αλήθεια των διαλόγων και την αυθεντικότητα των ερμηνειών. Οι ηθοποιοί του μοιάζουν να κινούνται μέσα σε έναν ζωντανό μικρόκοσμο, όπου η σκηνική δράση δεν είναι επιτηδευμένη αλλά προκύπτει οργανικά από τις εσωτερικές τους εντάσεις.

Αυτή τη φορά επιχειρεί και γράφει ένα νεοελληνικό έργο αιχμηρό, σκοτεινό και γεμάτο ένταση που διαδραματίζεται στο σήμερα. Οι ‘Άγριοι‘ είναι ένα κοινωνικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην Κυψέλη το 2025, καταγράφοντας την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα σε κανόνες που καταρρέουν και ανθρώπινα ένστικτα που αναδύονται ανεξέλεγκτα.

Ο ίδιος εξηγεί πώς προσεγγίζει τη θεατρική πράξη, τον ρεαλισμό και την πολιτική διάσταση του θεάτρου, καθώς και πώς γεννήθηκαν οι ‘Άγριοι‘ μέσα από την ανάγκη να καταγράψει τη σύγχρονη πραγματικότητα σε όλη της την πολυπλοκότητα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει στo NEWS 24/7 ποια είναι τα κύρια θέματα που τον απασχολούν στη δημιουργία ενός έργου… “Με απασχολεί η ρευστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, και κατ’ επέκταση των κοινωνιών που απαρτίζουμε. Με απασχολούν οι τρόποι που προσπαθούμε να δώσουμε σταθερές βάσεις και αξίες στην ύπαρξη μας, ενώ γεγονότα και συνθήκες ανά πάσα στιγμή τις ανατρέπουν. Με ενδιαφέρουν οι διαφορετικές θέσεις ανθρώπων πάνω σε ζητήματα όπου ο καθένας έχει δίκιο σύμφωνα με την οπτική του. Με ενδιαφέρουν όλα τα κλασσικά θέματα: Θάνατος, αγάπη, εξουσία, δικαιοσύνη κτλ. και τα ερωτήματα που μπορεί να θέσει ένα έργο μέσω των συμβάντων του πάνω σε αυτά”.

Και συνεχίζει μιλώντας για το πώς αυτός ο ρεαλιστικός τρόπος προσέγγισης μπορεί να επηρεάσει τη σύγχρονη κοινωνία, φέρνοντας στο προσκήνιο τις αλήθειες και τις αντιφάσεις της: “Ο στόχος του σκηνικού ρεαλισμού είναι να παρασύρει τον θεατή σε ένα ταξίδι. Στο ταξίδι της εκάστοτε ιστορίας. Όσο πιο αποτελεσματικά, πειστικά και ισχυρά αποδοθεί μια ιστορία σε ότι αφορά τα γεγονότα της, τόσο πιο «μέσα» στην ιστορία μπαίνει ο θεατής.

Εφόσον επιτευχθεί κάτι τέτοιο, πιστεύω ότι ο θεατής θα πάρει μαζί του και τον προβληματισμό του εκάστοτε έργου. Μιλώντας για έργα με κοινωνικό – πολιτικό προβληματισμό, ελπίζω θεατές να αναρωτιούνται έστω και λίγο «ποια είναι η θέση μου απέναντι σε αυτό που είδα». Αυτή η «Μπρεχτική» λειτουργία μιας παράστασης καθιστά πιστεύω πολύτιμο το ρόλο του θεάτρου στην κοινωνία”.

Και οι Άγριοι του Γιώργου Παλούμπη

Πώς προέκυψαν αυτοί οι …. «Άγριοι»;

Τους «Άγριους» τους έγραφα το καλοκαίρι του 20’, όταν, μετά από την πρώτη καραντίνα, είχαμε ζήσει κάτι σαν το τέλος του κόσμου και οι αντιπαραθέσεις σε όλα τα επίπεδα βρίσκονταν στο κόκκινο – όπως και σήμερα δηλαδή… Το έργο δεν έχει σχέση με εκείνη την περίοδο, έχει να κάνει με όλη την τρέλα των συγκρούσεων και των ηθικών διλημμάτων που μας βάζει η σύγχρονη πραγματικότητα. Έχει να κάνει με ανθρώπους που έχουν καλές και κακές πλευρές, με την απρόβλεπτη φύση μας, με ασυγχώρητες πράξεις και με την έννοια ενός «καλύτερου κόσμου».

Η παράσταση διαδραματίζεται στην Κυψέλη το 2025 και οι χαρακτήρες βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ ιδεαλισμού και βίας. Πώς διαμορφώνεται αυτή η σύγκρουση και ποια μηνύματα προσπαθείτε να μεταφέρετε στο κοινό;

Δεν μπορώ να κάνω «σπόιλερ» για το πως εξελίσσονται οι συγκρούσεις του έργου γιατί ορισμένες «ανατροπές» αξίζει να τις δει κανείς χωρίς να τις γνωρίζει, αλλά υποθέτω ότι θα δημιουργήσει έντονα ερωτήματα περί «σωστού», «λάθους», «δίκαιου» και «άδικου».

Η παράσταση πραγματεύεται τις έννοιες του θύτη και του θύματος. Πώς καταφέρατε να δημιουργήσετε έναν χαρακτήρα που να προκαλεί ταυτόχρονα συναισθήματα συμπόνιας και αποδοκιμασίας;

Πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι πολύπλοκα και απρόβλεπτα πλάσματα. Έτσι δεν πιστεύω σε χαρακτήρες που παρουσιάζονται σε έργα ως απόλυτα καλοί ή κακοί. Αν ο στόχος είναι να φέρει κανείς ζωντανούς και πειστικούς χαρακτήρες στη σκηνή, πρέπει να βρει με τους ηθοποιούς τα φωτεινά, όπως και τα σκοτεινά τους χαρακτηριστικά. Αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι πιθανό κάποιοι χαρακτήρες να προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα στους θεατές.

Ποιοι είναι οι άγριοι της παράστασης και ποια είναι η σημασία αυτού του όρου στην ιστορία; Πώς η παράσταση αντιπαραβάλλει τις έννοιες του καλού και του κακού;

Οι παραστάσεις που συνήθως με εκφράζουν είναι εκείνες που δημιουργούν ερωτήματα. Επομένως το ποιοι είναι οι άγριοι στο έργο έχει να κάνει με το ποιοι είναι η άγριοι γενικότερα. Δε θα ήθελα να δώσω μια απάντηση σε πρώτο επίπεδο σε ότι αφορά το έργο.

Στη ζωή πάντως κάποιοι ξεχωρίζουν σε αγριάδα βρισκόμενοι δυστυχώς σε πολύ υψηλές θέσεις. Οι έννοιες του καλού και του κακού θα έλεγα ότι περισσότερο αναμειγνύονται στο έργο παρά αντιπαραβάλλονται. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της αλήθειας, της εποχής μας, του σύγχρονου ανθρώπου, της πραγματικότητας. Αν το καλό και το κακό αντιπαραβάλλονταν θα διαλέγαμε οι περισσότεροι το καλό, άλλα αυτό δεν ξέρω αφενός πόσο ενδιαφέρον έχει στην τέχνη και αφετέρου πόσο συχνά ισχύει στη ζωή.

Η σκηνογραφία και η μουσική παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της ατμόσφαιρας του έργου. Πώς συνεργαστήκατε με την ομάδα των συντελεστών για να “χτίσετε” αυτή την ένταση και να αναδείξετε τα συναισθήματα του έργου;

Οι σταθερές συνεργασίες που έχω τα τελευταία χρόνια όπως πχ. με την Νατάσα Παπαστεργίου (Σκηνικά και Ρούχα) και τον Βασίλη Κλωτσοτήρα (Φώτα) έχουν δημιουργήσει μια γλώσσα μεταξύ μας κι έτσι φτιάχνουμε γρήγορα έναν κοινό στόχο. Αυτό βέβαια πρέπει να επιτυγχάνεται και με τους ηθοποιούς, όπως και με τον εκάστοτε μουσικό (τώρα τον Αλέξανδρο Καζάκο) ούτως ώστε να γινόμαστε όλοι μαζί μια δημιουργική ομάδα. Εν συνεχεία μας οδηγεί το κείμενο, ώστε η κοινή μας αισθητική να εξυπηρετήσει το ταξίδι του έργου στις ήρεμες ή έντονες στιγμές του, στις αλλαγές ρυθμών, στη σωστή νοηματοδότηση, στην πειστικότητα και στην αλήθεια του.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνογράφος−Ενδυματολόγος: Νατάσσα Παπαστεργίου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική: Αλέξανδρος Καζάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Βοηθός σκηνογράφου−ενδυματολόγου: Μαριάνθη Ράδου
Παραγωγή: Θέατρο Τζένη Καρέζη
Οργάνωση παραγωγής: Ελένη Σταυροπούλου
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Τερζόπουλος

Παίζουν: Φώτης Λαζάρου, Δάφνη Λιανάκη, Έκτορας Λιάτσος, Μανώλης Μαυροματάκης, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Χριστίνα Μαριάνου