Η Λαίδη Μάκβεθ της Άννας Ελεφάντη επικαλείται τις σκοτεινές δυνάμεις φωνάζοντας “Unsex me!”

Μια ανατρεπτική διασκευή του “Μάκμπεθ” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ για 3 πρόσωπα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά και πρωτότυπη μετάφραση Γιάννη Νταλιάνη θα παρουσιαστεί από τις 26 Νοεμβρίου στο «Από Μηχανής» Θέατρο υπό τον τίτλο «Μάκμπεθ-ο κύκλος του στΑΙΜΑτος» με τους Γιάννη Νταλιάνη, Θανάση Βλαβιανό, Άννα Ελεφάντη και Δημήτρη Μπούρα.

Η διασκευή της παράστασης βασισμένη στην πρωτότυπη τραγωδία του Σαίξπηρ, γεννήθηκε εξολοκλήρου μέσα από τη διαδικασία των προβών και οδήγησε στη συγγραφή πρωτότυπης μετάφρασης με την υπογραφή του Γιάννη Νταλιάνη..

Ένα παραστατικό ταξίδι κατά το οποίο η αφετηρία των συγκλονιστικών στίχων του Ελισαβετιανού δραματουργού και η πρωτότυπη πλοκή που διατηρείται κι ακούγεται στον πυρήνα της αυτούσια, συναντιούνται με τον προορισμό του νέου κειμένου και της σκηνικής δράσης σε έναν ανατρεπτικό διάλογο επί σκηνής.

Εμείς με αφορμή την παράσταση αυτη μιλήσαμε με την Άννα Ελεφάντη που ενσαρκώνει την αινιγματική Λαίδη Μάκμπεθ.

Φέτος πρωταγωνιστείτε σε έναν διαφορετικό Μάκμπεθ, με τίτλο «Μακμπεθ – ο κύκλος του στΑΙΜΑτος». Μιλήστε μας για αυτή την παράσταση

Πρόκειται για μια τολμηρή απόπειρα που γεννήθηκε από την ανάγκη να προσεγγίσουμε το έργο κατευθείαν στον πυρήνα του και να αποδώσουμε επί σκηνής το απόσταγμα της πολυδιάστατης δραματουργίας του Σαίξπηρ έτσι όπως το φέρουν τρεις μόνο ηθοποιοί υπό τη σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά και την πρωτότυπη μετάφραση του Γιάννη Νταλιάνη ο οποίος υποδύεται και τον Μάκμπεθ.

Σκιαγραφήστε μας τον δικό σας ρόλο και τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου…

Δική μου αποστολή η Λαίδη Μάκμπεθ. Ένα πρόσωπο σκοτεινό, μυστηριώδες για την οποία αμέτρητα έχουν γραφτεί και πάλι δύσκολα αποκρυπτογραφείται. Είναι εκείνη που ενθαρρύνει τον Μάκμπεθ σε ένα δίχως επιστροφή πεπρωμένο, σκληρή, πρακτική, αποφασισμένη. Είναι εκείνη που γνωρίζει πολύ καλά ότι για να επιβιώσει σε έναν κόσμο αντρών βουτηγμένο στο αίμα και τη δίψα για εξουσία θα πρέπει η ίδια να αποποιηθεί κάθε γυναικεία της εκδοχή, να γίνει πιο άντρας και από άντρα και να δράσει. Η επίκληση «Unsex me!» που απευθύνει προς τις σκοτεινές δυνάμεις, είναι μονόδρομος. Μια τέτοια απόφαση δεν χωράει δισταγμούς κι ενώ την παρακολουθούμε να προχωρά μπροστά με βήμα σταθερό, θα υπάρξει εντέλει μέσα της η ρωγμή που θα την οδηγήσει στην τραγική της πτώση. Από τη θέση της απόλυτης ισχύος θα βάλει η ίδια τέλος στη ζωή της αφήνοντας ένα τεράστιο αίνιγμα προς διαχείριση.

Η συνάντηση του Γιάννη Νταλιάνη με τον Μάκμπεθ ορίζεται σε εκείνο το σημείο της παράστασης όπου ως ένας κοινός άνθρωπος, μάλλον διστακτικός, μάλλον επιφυλακτικός, αποφασίζει να αποχαιρετήσει τον πρότερο του βίο και να ενδυθεί την ιστορία του σαιξπηρικού ήρωα, με λίγα λόγια να ζήσει ξανά, να ζήσει από την αρχή.

Τρία πρόσωπα συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Θανάση Βλαβιανού, φάροι που φωτίζουν την απόφαση του κεντρικού ήρωα να παρασυρθεί στη δίνη των στίχων του Σαίξπηρ ώστε να ειπωθεί η ιστορία του Μάκμπεθ γραμμένη από το αίμα όλων όσοι θα είναι μέρος της. Στρατηγός, βασιλιάς, αυλικός, άντρας της εξουσίας σε κάθε περίπτωση, συνθέτει την περιοχή εκείνη στην οποία ο Μάκμπεθ θα πατήσει, θα βαδίσει, θα τρέξει και τελικά θα πέσει καταγής.

Από ότι κατάλαβαίνουμε από το δελτίο τύπου είναι μία παράσταση που πάτησε πάνω στο έργο του Σαίξπηρ, Μακμπεθ, αλλά δημιουργήθηκε πάνω στις πρόβες με καθοδηγητή τον σκηνοθέτη σας, Δημήτρη Μυλωνα. Πώς δουλέψατε;

Το κείμενο της παράστασης, σε πρωτότυπη μετάφραση του Γιάννη Νταλιάνη ο οποίος υποδύεται και τον Μάκμπεθ, δεν ήταν μια κατασκευή «από το σπίτι» αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που πήρε σάρκα και οστά μέσα από τις πρόβες. Η πρόβα οδήγησε στο κείμενο και το κείμενο στην πρόβα έτσι ώστε να έχουμε πλέον στη διάθεσή μας μια διασκευή στην οποία η πρωτότυπη πλοκή διατηρείται κι ακούγεται αυτούσια την ίδια όμως στιγμή συνομιλεί με το σκηνικό της προορισμό κατά τον οποίο τρεις μόνο ηθοποιοί καλούνται να συμπυκνώσουν ένα πολυεπίπεδο σύνολο.

Η παράσταση συνομιλεί με το σήμερα; Και με ποιον τρόπο;

Ανεξαρτήτως κειμένου ή σκηνοθετικών – σκηνικών επιλογών, κάθε παράσταση οφείλει να συνομιλεί με το σήμερα διαφορετικά περιορίζεται σε μια δουλειά εσωτερικής κατανάλωσης που δεν αφορά. Όπως ως ηθοποιοί, προκειμένου να υποδυθούμε ρόλους που είναι μακριά από εμάς, καλούμαστε να τους κατανοήσουμε, να συνδεθούμε με αυτούς στο εδώ και τώρα, έτσι και σε επίπεδο παράστασης, είναι καίριας σημασίας να απαντηθεί το ερώτημα «γιατί αυτό το έργο τώρα». Αυτή ακριβώς η απάντηση είναι που θα ορίσει και την κατεύθυνση της παράστασης.

Πιστεύετε ότι τα μεγάλα κλασικά έργα μπορούν και πρέπει να παρουσιάζονται με μία διαφορετική άποψη και πιο σύγχρονη ματιά;

Τα κλασσικά έργα είναι μεγάλα ακριβώς επειδή επιτρέπουν το χώρο πολλών και διαφορετικών αναγνώσεων. Έργα γενναιόδωρα τα οποία ακριβώς επειδή ασχολούνται με θέματα συμπαντικά άρα και διαχρονικά, είναι πάντα επίκαιρα. Το αν μια παράσταση σκηνοθετικά θα οδηγηθεί σε μια πιο σύγχρονη αισθητική ή όχι, είναι ζήτημα επιλογής και φυσικά θα κριθεί στο χειροκρότημα. Στην Τέχνη τα «πρέπει» δεν χωρούν, την ίδια όμως στιγμή η πρόταση που τελικά θα παρουσιαστεί, οφείλει να είναι συμπαγής, να είναι ένα όλον συνεπές, πιστό και πειστικό απέναντι στις επιλογές πάνω στις οποίες έχει δομηθεί.

Είστε μαζί με τον Δημήτρη Μυλωνά καλλιτεχνική διευθυντρια του Απο Μηχανής Θεάτρου. Βάσει ποιου άξονα στήθηκε το φετινό του ρεπερτόριο;

Πρώτο μέλημα μας ήταν για άλλη μια φορά να παρουσιάσουμε στο κοινό ένα πολυσυλλεκτικό και πολυφωνικό ρεπερτόριο. Αν και το κλείσιμο του Από Μηχανής όπως κι όλων των θεάτρων του τόπου για περίπου 2 χρόνια ήταν καταστροφικό, επουδενί δεν θελήσαμε σε αυτήν την επανεκκίνηση να κάνουμε έκπτωση ως προς το καλλιτεχνικό μας όραμα. Έχουμε λοιπόν τη χαρά να φιλοξενούμε έξι παραστάσεις που τρέχουν καθ’ όλη την εβδομάδα στις δύο σκηνές του Από Μηχανής Θεάτρου και οι οποίες κινούνται σε μια ευρεία θεατρική γκάμα που εύχομαι να ικανοποιήσει κάθε γούστο.

Τι πιστεύετε πως το κοινό, μετά από τους απανωτούς εγκλεισμούς, έχει ανάγκη να δει στο θέατρο φέτος;

Το θέατρο είναι μια κοινότητα, μια εμπειρία εκ φύσεως συλλογική η οποία προϋποθέτει τη συνάντηση δημιουργών και κοινού. Ο εγκλεισμός που επέφερε η πανδημία διέκοψε βίαια αυτήν τη σχέση η οποία κι ασφαλώς δεν θα μπορούσε επουδενί να αντικατασταθεί από τις όποιες απόπειρες live streaming. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να δει θέατρο, είναι όμως και φοβισμένος. Είναι στο δικό μας χέρι αλλά και της Πολιτείας να τον πείσουμε ότι πράγματι το θέατρο είναι το πλέον ασφαλές μέσο ψυχαγωγίας όπου τηρούνται κατά γράμμα όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα κι ο θεατής έχει τη δυνατότητα να απολαύσει μια θεατρική εμπειρία χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο.

Όλη αυτή η συζήτηση με τους εμβολιασμένους και μη, πόσο τελικά θα βλάψει το θέατρο;

Το θέμα δεν είναι αν θα βλάψει το θέατρο αλλά αν θα βλάψει την κοινωνία. Αυτήν τη στιγμή, το μόνο όπλο που έχουμε απέναντι στην πανδημία ώστε να βγούμε από αυτήν την περιπέτεια όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και προπαντός με λιγότερους νεκρούς, είναι ο εμβολιασμός. Κατανοώ τους δισταγμούς και τις φοβίες μερίδας του κόσμου όμως και πάλι, οι δυσάρεστες παρενέργειες του εμβολίου που έχουν καταγραφεί, είναι απειροελάχιστες σε σύγκριση με τις τραγικές συνέπειες της νόσου και τα χιλιάδες θύματα. Τα νούμερα των ανεμβολίαστων διασωληνωμένων στις ΜΕΘ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως είναι απόλυτα και δεν χωράνε πολλαπλές ερμηνείες. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν την επιστήμη κι ας φτιάξουμε συλλογικά μια ασπίδα προστασίας προκειμένου να επιστρέψουμε στην κανονικότητα με τις λιγότερο δυνατές απώλειες.

Εσείς σαν καλλιτέχνης πώς βιώνετε την πανδημία;

Η πρώτη φάση του εγκλεισμού από τον Μάρτιο του 2020 ήταν μάλλον ιαματική. Σαν μια ευκαιρία στην οποία μπόρεσα να πάρω απόσταση από τα πράγματα, να βρεθώ περισσότερο με την κόρη μου, να διαβάσω, να ξεκουραστώ. Αυτά στην αρχή. Όσο όμως ο χρόνος περνούσε, ο αριθμός των νεκρών αυξάνονταν κι εμείς μακριά από τη σκηνή, η αρχική αίσθηση άρχισε να αλλάζει. Δεν είναι μόνο η εργασιακή επισφάλεια κι ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι και η αεργία που για εμάς τους ηθοποιούς είναι συνώνυμη με την καλλιτεχνική μας ανυπαρξία. Το θέατρο είναι μια τέχνη ζωντανή που γεννιέται στο εδώ και τώρα, το να είμαστε λοιπόν για περίπου δύο χρόνια αποκομμένοι από τη δουλειά μας, πιστέψτε με ούτε περιγράφεται ούτε κοστολογείται.

Συντελεστές: Μετάφραση: Γιάννης Νταλιάνης/Σκηνοθεσία – διασκευή: Δημήτρης Μυλωνάς/Σκηνικά: Στέφη Πανταβού/Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα/Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Βλαβιανός/Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης/Επιμέλεια κίνησης – χορογραφία: Ειρήνη Κυρμιζάκη/Διδασκαλία ξιφασκίας: Κωνσταντίνος Μπουμπούκης/Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου/Trailer: Στέφανος Κοσμίδης/Κατασκευή σκηνικού: Γκέντι Κούση-Στέφη Πανταβού/Γραφιστικά: beelieve.gr/Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Μπούρας/Βοηθός Ενδυματολόγου: Λίλη Κυριλή/Παίζουν: Γιάννης Νταλιάνης, Θανάσης Βλαβιανός, Άννα Ελεφάντη, Δημήτρης Μπούρας

INFO: Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου -ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ/Έναρξη: Σάββατο 20 Νοεμβρίου /Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00, Κυριακή 20:00/Τιμές Εισιτηρίων: Τετάρτη & Παρασκευή: Κανονικό:15€, Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ):12€/Σάββατο & Κυριακή : Κανονικό:17€, Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ):14€

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/makmpeth-o-kyklos-tou-stematos/Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 5232097

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις